Η ζωή εν μπάφω

Σ'αυτόν το τόπο είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα.
Παρόλα όσα μας κάνουν, παραμένουμε ένα χωριό που τεντώνεται νωχελικά στις παραλίες περιμένοντας να ζήσει.
Η ζωή μας όμως πήρε αναβολήμέχρι τις γερμανικές εκλογές.
Ως τότε μπορούμε να κάνουμε πως αναπνέουμε κι έτσι να αλληλοκοροϊδευόμαστε.

Αφού πληρώνουμε χαράτσι, πάει να πει πως είμαστε ζωντανοί.
"Αχά! Τι καλά! Πάλι τους τη φέραμε!"

Και έχουμε και το χαμόγελο του μαστούρη, που αναπνέει τα ντουμάνια απ' το τρίφυλλο που "γυρίζει" απ' άκρη σ' άκρη στη χώρα, παίρνει βαθιά ανάσα και αναφωνεί "τί ευτυχία!"
Ένας ποταμός αισιοδοξίας, απάθειας και στωικότητας...

Αλλά δεν έχουμε άδικο που αισιοδοξούμε.
Στη χώρα του ήλιου και της θάλασσας είμαστε κι έτσι μπορούμε να λέμε και καμιά μαλακία παραπάνω...

Να, ορίστε! Κι ο λογικός κι υπεύθυνος πρωθυπουργός μας επιμένει ακόμη να μιλάει για το success story του.
Μάλλον πρόκειται για κάποια νέα version tου γνωστού ανεκδότου με το λαγό και το λιοντάρι.
Ανάβει μια τσιγαρούμπα ο Τρελαντώνης και βγαίνει και λέει στον Ομπάμα για κάποιο success story, ο Μπάρακ τον στραβοκοιτά γρυλλίζοντας και τότε ο ελληνάρας του ψιθυρίζει "εντάξει ρε Μπάρακ, λέμε και καμιά μαλακία για να περνάει η ώρα"!

Και συνεχίζει να "γυρίζει" το τσιγάρο από στόμα σε στόμα.
Απ' την Τήλο ως τη Θράκη, καράβια βγήκαν στη στεριά και πήρανε τα όρη, ποιος είδε βάρκα στο Χελμό, στο Μέτσοβο βαπόρι.
Αλλά επειδή "ό,τι γυρίζει, μυρίζει", ο αφέντης μας θα γυρίσει σύντομα εδώ και θα συνεχίσει το έργο του.
Και το έργο του μυρίζει. Λίγο βρώμα, λίγο σαπίλα, λίγο μούχλα...

Εδώ ανασύρανε το σύστημα των "Δεσμών" και το πλασάρουν ως τη μεγάλη μεταρρύθμιση για το "ΝΕΟ" λύκειο!
ΝΕΟ το λύκειο προ 30ετίας!
Πώς έγινε αυτό;

Να! Όπως σέρβιρε την τσιγαρούμπα ο Τρελαντώνης στον Αρβανιτόπουλο, του κατέβηκε κι αυτουνού η ιδέα να κάνουμε επιστροφή στο μέλλον διά του παρελθόντος και αποκλείοντας κάθε προαπαιτούμενο δεδομένο να οδηγηθούμε δια της εις άτοπον απαγωγής στον παραδοσιακότροπο νεωτερισμό της αναγκαίας σύνδεσης παιδικής εργασίας και αγοράς, με σκοπό την απώτερη παρακολούθηση των παγκοσμίων αναταράξεων στην κεφαλαιακή αγορά προσώπων και προσόντων. Επομένως, δέσμες!



Και να σου τα ντουμάνια!
"Ρε Αρβανιτόπουλε, σ' εσένα πέσανε πάλι τα σπόρια;" φέρεται να ρώτησε ο πρωθυπουργός.
Ο υπουργός απάντησε λακωνικά. "Γάμησέ τα. Δεν την παλεύω. Παίζει σοκολάτα;"

Εντάξει, είπαμε να είναι λίγο συντηρητικός, αλλά αυτός το γάμησε και ψόφησε!
Πάλι καλά που δε μας επέστρεψε στην "εβδόμη" και την "ογδόη".
Γιατί αυτή τη φορά το γιαουρτάκι δε θα το 'τρωγε η Βουγιουκλάκη στο σχολικό λεωφορείο με φυσαρμόνικα για μουσική υπόκρουση, αλλά ο υπουργός στη λιμουζίνα με γιούχα για "χαλί".
Στη μούρη θα το' τρωγε, για την ακρίβεια.

Αν και δεν το συνιστώ, διότι θα επαναφέρει και το νόμο 4000 περί τεντυμποϊσμού.
Άμα σκάσει κάνα μπάφο καμιά μέρα πάλι με το τζιμάνι τον Αντώνη, κανείς δεν ξέρει σεποια δεκαετία και ποιον αιώνα είναι ικανός να φτάσει.
Και τώρα που είπα για συντηρητισμό, εγώ είμαι σίγουρος ότι ο Αρβανιτόπουλος ακόμα τραβάει μαλακία για τη Λάσκαρη!
Κι ο Σαμαράς για τη Βίσση... (εντάξει, αυτός τουλάχιστον πήδηξε)

Επιστροφή στο 1980 λοιπόν με το νέο παλιό σύστημα.
Εκτός βέβαια κι αν ο Αρβανιτόπουλος είναι δάκτυλος των μπολσεβίκων και σχεδιάζει τη συντηρητικοποίηση του εκπαιδευτικού συστήματος, ούτως ώστε αυτή να προκαλέσει(βάσει του διπόλου δράσης-αντίδρασης) τη ριζοσπαστικοποίηση της μαθητιώσης νεολαίας!
Σατανικό;
Ωχ! Με πήραν τα ντουμάνια του Τρελαντώνη!

ΥΓ.: Και γαμώ τις πτωχεύσεις ζούμε, παίδες!
Η ζωή εν μπάφω...

ΥΓ.2: 
Κι εκεί που έμοιαζε με Χούντα
κάποιος με θύμιασε με φούντα,
τριγύρω έσκαγαν οι σπόροι
κι είδα κι εγώ το success story!

(τραγουδιέται στο ρυθμό του τσιτσάνειου
"πρωί-πρωί με τη δροσούλα, 
απάνω στη γλυκιά μαστούρα")

http://toixo-toixo.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html