Είναι στιγμές που αναρωτιέσαι πώς φτάνει κανείς σε σημείο εξαθλίωσης και δεν το προβλέπε, δεν αντιδρά… Είναι όμως πασίδηλο στις μέρες μας, που ολοένα και περισσότεροι οικογενειάρχες διπλα μας δυστυχούν, ότι διανύουμε μια εξαιρετικά δύσκολη και σκληρή συνθήκη από την οποία δεν βγαίνει κανείς εύκολα. Μόνον η αλληλεγγύη απομένει και η βαθιά κατανόηση πως ό,τι σήμερα ταλαιπωρεί τον διπλανό μας ενδέχεται αύριο να αποτελεί...
Μια ακόμη περίπτωση οικονομικού αδιεξόδου ήρθε και κυριολεκτικά μας «χτύπησε» την πόρτα στην εφημερίδα «Πατρίς» Πύργου.
Αυτή την φορά ήταν ένα ζευγάρι κοντά στα πενήντα… Άνεργοι, με δύο παιδιά ηλικίας 12 και 16 ετών, να φοιτούν σε γυμνάσιο και λύκειο αντίστοιχα, τα οποία μέρες τώρα πηγαίνουν νηστικά στα σχολειά τους και οι γονείς τους αναζητούν δεξιά κι αριστερά ένα πιάτο φαγητό…
Κάποιοι θα πουν ότι αυτό είναι πολύ ντροπιαστικό. Πριν βιαστούν όμως να εξαγάγουν το οποιοδήποτε συμπέρασμα θα πρέπει να βάλουν τον εαυτό τους στην εξής διαδικασία αναρώτησης «Τι θα έκανα άραγε εγώ, εάν το παιδί μου πεινούσε κι αυτό γινόταν για μέρες και κανείς γύρω μου δεν με εμπιστευόταν και δεν μου έδινε δουλειά, να εργαστώ και να εξασφαλίσω τα προς το ζην;» !
Ίσως κάποιοι πιο δύσπιστοι ακόμη πουν «γιατί δε σε βοηθανε οι γύρω σου; Μήπως δεν είσαι και τόσο αξιόπιστος;».
Ακόμη κι αν έχεις χάσει την αξιοπιστία σου ζητώντας δυο χρόνια τώρα δεξιά κι αριστερά βοήθεια –γιατί τόσο καιρό είναι άνεργος ο πατέρας της οικογένειας- πώς θα θρεψεις δυο ανήλικα παδιά που έχουν συγκεκριμένες ανάγκες και δεν έχουν την παραμικρή ευθύνη για ό,τι βιώνουν;
Σκέψεις που καθένας εξ ημών οφείλει να κάνει πριν κλείσει την πόρτα της καρδιάς του μια για πάντα απέναντι σε όσους, πολλούς σήμερα, αναζητούν τη βοήθειά του…
Το ζευγάρι δήλωσε πως τα τελευταία δύο χρόνια είναι δραματικά και ο λόγος που τρέμουν μήπως η κατάσταση τους λάβει διαστάσεις είναι πως η εξαθλίωση τους είχε χτυπήσει πάλι την πόρτα και τότε μάλιστα είχαν κινδυνεύσει να χάσουν την επιμέλεια των παιδιών τους από την Πρόνοια. Ενώ ήταν άποροι δεν σημαίνει ότι δεν αγαπούν και δε θα έκαναν τα πάντα για χάρη των παιδιών τους, δήλωσαν! Και είναι πραγματικά αυτό το ενδεχόμενο ένας πολύ σημαντικός παράγοντας που κρατά «βουλωμένα» τα στόματα πολλών συνανθρώπων μας σε «ομηρία», να βγουν και να δηλώσουν το μέγεθος της ανέχειας τους εξαιτίας της ανεργίας, των περικοπών και της λιτότητας που πλήττει τη χώρα μας. Ο κίνδυνος, δηλαδή, ότι μπορεί ένα ίδρυμα να σε υποκαταστήσει από γονέα του παιδιού σου…
Κάτι τέτοιο θα τους στοίχιζε την ίδια τους τη ζωή γιατί για τα παιδιά τους σήμερα απευθύνουν έκκληση για εύρεση εργασίας και τροφίμων.
Ο πατέρας στα 52 του χρόνια σήμερα, δεν βρίσκει εργασία και δηλώνει πως παρότι έχει φθασει σε σημείο να ικετεύει φορείς και φίλους για δανεικά, εξαιτίας της ανέχειας και της ανεργίας τα δανεικά γίνονται αγύριστα και χάνει την αξιοπιστία του.
Σήμερα, ενισχύθηκε σε τρόφιμα μακράς διάρκειας από το Κοινωνικό παντοπωλείο του δήμου Πύργου χωρίς να είναι εγγεγραμμένος στους καταλόγους και φυσικά χωρίς το τυπικό δικαίωμα συμμετοχής του στο πρόγραμμα λογω του γεγονότος ότι ανήκει σε διαφορετική γεωγραφική ενότητα.
Η αντιδήμαρχος Πύργου κα Αγγελακοπούλου, όταν το ζευγάρι της ζήτησε βοήθεια, δεν επικαλέστηκε το γράμμα του νόμου και ως άνθρωπος λύγισε, δίνοντας με ευχαρίστηση κάποια από τα τρόφιμα που βρίσκονται σε επάρκεια στο Κοινωνικό Παντοπωλείο. Αυτό όμως έγινε μια φορά και κατ' εξαίρεσην… δεν μπορεί επαναληφθεί αφού η συγκεκριμένη δομή λειτουργεί βάσει νομοθεσίας εξυπηρετώντας δημότες του Πύργου.
Ο πατέρας της οικογένειας ανέφερε πως σε περίπτωση που κάποιος συνάνθρωπος συγκινηθεί και εχει να προσφέρει σε τρόφιμα μπορεί σε τηλέφωνο που μας έχει παραχωρήσει –και δεν επιθυμεί να δημοσιευθεί- να απευθύνεται στην εφημερίδα μας και να έρθει σε επικοινωνία μαζί του.
Δήλωσε πως στόχος του δεν είναι να μαζέψει χρήματα αλλά να βρει εργασία είτε ο ίδιος είτε και οι δύο γονείς μαζί σε πάσης φύσεως χειρωνακτική ενασχόληση με σκοπό να κερδίσουν τα χρήματα που του λείπουν. Ακόμη προτείνει εξαιτίας του «φουσκωμένου» λογαριασμού σε αρτοποιείο που προμηθευόταν για μήνες ψωμί, αλλά και στο φαρμακείο που προμηθευόταν σκευάσματα για ασθένειες τόσο δικές του όσο και του ενός παιδιού του -που πάσχει από θυρεοειδή και δεν παρακολουθείται από ιατρό για μήνες-να βοηθηθούν από κάποιον συνάνθρωπό τους που θα είναι σε θέση να τους ξεχρεώσει τα χρέη.
«Λογικό είναι να μας διακόψει ο φούρναρης την πίστωση και ο φαρμακοποιός αφού τους χρωστάμε γύρω στα τριακόσια ευρώ του καθενός . Όμως ούτε εγώ λαμβάνω τα χάπια της πίεσης ούτε και το μικρότερο παιδάκι μου τα χάπια για τον θυρεοειδή του και έχει φράξει σήμερα η φωνή του τελείως. Σας παρακαλώ κάποιος να μας βοηθήσει. Μια δουλειά ζητάω, ένα βοήθημα έστω ή να αναλάβει κάποιος να εξοφλήσει στο φαρμακείο και αρτοποιείο για να μας επαναχορηγήσουν όσα χρειαζόμαστε . Να ζήσει η οικογένειά μου θέλω…» μας είπε ο κ Γ.Γ., που δεν επιθυμεί να δημοσιευτεί η ταυτότητά του και άφησε στη διάθεσή μας τον τηλεφωνικό του αριθμό.
Μαρία Χρυσικοπούλου από patrisnews
http://greki-gr.blogspot.gr/2015/03/blog-post_41.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου