ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Μιχάλη Σιάχο
Για τις διαπραγματεύσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη, τις ασφυκτικές πιέσεις Βερολίνου και Βρυξελλών στην κυβέρνηση και τη χώρα, αλλά και για την Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του Χρέους, την οποία χαρακτηρίζει καθοριστικό εργαλείο ενάντια στις λεόντειες συμβάσεις που οδήγησαν τη χώρα στη σημερινή κατάσταση μιλά στονΔρόμο η ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Σοφία Σακοράφα.
Πώς κρίνετε τη συμφωνία στο Eurogroup της 20ήςΦεβρουαρίου;
Η συμφωνία αυτή είναι μέρος μιας μακράς διαπραγμάτευσης και μάλιστα όπως αναμέναμε, αλλά και προκύπτει από τα γεγονότα, σε συνθήκες ασφυξίας. Ζητούμενο λοιπόν, υπό αυτές τις συνθήκες, ήταν να κερδηθεί πολιτικός χρόνος, χωρίς ταυτόχρονα να γίνουν εκπτώσεις στη λαϊκή εντολή την οποία λάβαμε. Το αποτέλεσμα ήταν να κερδηθεί ένα τετράμηνο με μια συμφωνία που έχει προβλήματα, αλλά δεν είναι η τελική. Η θέση μου, λοιπόν, δεν είναι ούτε πανηγυρική, ούτε επικριτική. Είναι θέση στήριξης της πολιτικής ταυτότητας της κυβέρνησής μας, συνυπολογίζοντας τον ανελέητο πόλεμο από εγχώρια και ευρωπαϊκά πολιτικά κέντρα, συνυπολογίζοντας ταυτόχρονα και τις προσδοκίες του λαού μας.
Μετά τη συμφωνία με σχόλιό σας στο Τwitter επισημάνατε ότι «ο λαός έδωσε εντολή για ακύρωση του Μνημονίου. Δεν έχουμε καμία πολιτική νομιμοποίηση για να πράξουμε το αντίθετο». Η συγκεκριμένη επισήμανση αφορούσε τη συμφωνία ή ήταν μια συνολικότερη προειδοποίηση από την πλευρά σας;
Το σχόλιο μου δεν επεσήμανε παρά το αυτονόητο. Είναι το αυτονόητο για το οποίο αγωνιζόμαστε και το οποίο, άλλωστε, κανείς μας δεν αρνείται. Εργαλείο σημαντικό αυτού του αγώνα είναι και η συγκρότηση της Επιτροπής για τον Λογιστικό Έλεγχο του Χρέους. Αυτό είναι προειδοποίηση! Προειδοποίηση με πολλούς αποδέκτες στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Προς όλους όσοι με πράξεις, παραλείψεις ή συγκεκριμένες ενέργειες, με υπογραφές σε λεόντειες συμβάσεις εκτόξευσαν το δημόσιο χρέος της Ελλάδας.
Από πολλούς σημειώνεται ότι τέλος του Μνημονίου σημαίνει όχι μόνο τυπικό τέλος ενός κειμένου-συμφωνίας, αλλά «ξήλωμα» όλου του εποικοδομήματος και ουσιαστικό τέλος της επιτροπείας, αν θέλουμε να βγούμε από το καθεστώς της αποικίας χρέους. Για σας τι σημαίνει τέλος του Μνημονίου;
Τα μνημόνια είναι, καταρχήν, το πολιτικό εποικοδόμημα, είναι η πολιτική υποταγή που αξιώνουν η Ε.Ε., το ΔΝΤ και η ΕΚΤ. Ταυτόχρονα, είναι το σύνολο των ρυθμίσεων και εφαρμοστικών νόμων που μας επέβαλλαν με την πρόθυμη συμβολή των κυβερνήσεων 2010-2014 και μετέτρεψαν την Ελλάδα σε αποικία χρέους και το λαό μας σε λεηλατημένο ιθαγενή. Το τέλος, λοιπόν, σημαίνει κατάργηση αυτής της πολιτικής και εκ βάθρων αναπροσανατολισμός της.
Από τις εκλογές και μετά είναι πασιφανές ότι η ευρωκρατία σφίγγει με κάθε τρόπο τη θηλιά στο λαιμό της χώρας και του λαού. Ποιος είναι ο στόχος Βερολίνου και Βρυξελλών;
Το Βερολίνο και το παρακολούθημά του, η Ε.Ε. εννοώ, εφαρμόζουν σε πλήρη συνεργασία με το εγχώριο πολιτικό κατεστημένο πρακτικές αποικιοκρατικού χαρακτήρα. Πέραν δηλαδή της οικονομικής ασφυξίας, επιχειρούν να γκρεμίσουν κάθε έννοια δημοκρατίας με το βέτο που θέτουν στη στοιχειώδη αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. Προφανής στόχος ο διασυρμός της ελληνικής κυβέρνησης και κατ’ επέκταση του ελληνικού λαού.
Μόνον που την ημέρα κατά την οποία η ελληνική βουλή ψήφιζε τελικά το νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση, την ημέρα που ο πρωθυπουργός προειδοποιούσε ότι η Ελλάδα δεν εκβιάζεται, οι δρόμοι της Φρανκφούρτης έπαιρναν «φωτιά» αποδεικνύοντας, για άλλη μια φορά, ότι τα ζόρια δεν είναι μόνον δικά μας. Αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι τα αποτελέσματα της λιτότητας που επιδιώκει να κρύψει το Βερολίνο κάτω από το χαλί, τα αντιμετωπίζουν στην έδρα τους. Και αυτό είναι μόνον η αρχή.
Οι μέχρι τώρα χειρισμοί της κυβέρνησης θεωρείτε ότι είναι σωστοί και κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση;
Όταν βρίσκεται σε εξέλιξη μια διαδικασία με τέτοια κρίσιμα διακυβεύματα είναι τουλάχιστον υπονομευτικό να κουνά κανείς το δάχτυλο μέσω συνεντεύξεων. Υπάρχουν όργανα. Εκεί αξιολογούνται και θα αξιολογηθούν όλες οι κινήσεις της κυβέρνησή μας. Εκεί διαμορφώνονται και οι διορθωτικές κινήσεις.
Με δεδομένες τις συνθήκες εκτιμάτε ότι μπορούν να αλλάξουν οι συσχετισμοί στην Ευρώπη προς όφελος των λαών και τι πολιτικές απαιτούνται προς αυτήν την κατεύθυνση;
Η Ευρώπη είναι ένα καζάνι που βράζει. Τα προβλήματα με ένταση παρουσιάζονται πλέον, πέραν του ευάλωτου Νότου, ακόμη και στη Γαλλία, αλλά και σε άλλες «ισχυρές» χώρες. Και τα προβλήματα είναι τέτοια που δεν προκαλούν απλώς δονήσεις, αλλά σοβαρότατες ρωγμές. Η γερμανική παντοκρατορία αμφισβητείται με πολλαπλούς τρόπους, από τη Λεπέν και τους ευωσκεπτικιστές έως τους ριζοσπάστες. Η Ελλάδα έχει την πολιτική υποχρέωση να μετασχηματίζει το διεθνή συσχετισμό σε συγκεκριμένη κατεύθυνση. Αυτό απαιτεί δουλειά σε επίπεδο ευρωπαϊκών κινημάτων, αλλά και σε πολιτικό επίπεδο κορυφής, δηλαδή σε επίπεδο πολιτικών συμμαχιών.
Υπάρχουν πολλά ανοιχτά ζητήματα που θολώνουν τους στόχους τις κυβέρνησης. Για παράδειγμα, το ΤΑΙΠΕΔ, τα περιφερειακά αεροδρόμια, οι Σκουριές κ.λπ. Πρέπει να δοθούν άμεσα ξεκάθαρες απαντήσεις για κεντρικές κατευθύνσεις και κόκκινες γραμμές ή μπορεί τέτοια ζητήματα να μένουν στην ασάφεια εντασσόμενα -ακόμα και κακόβουλα από κάποιους- στο πακέτο της διαπραγμάτευσης;
Είμαι σαφής. Πρέπει να υπάρχουν κόκκινες γραμμές. Σας λέω, όμως, και μια εκτίμησή μου: η τεράστια πίεση που θα δεχτεί η ελληνική κυβέρνηση θα αφορά ακόμη μεγαλύτερης έντασης διακυβεύματα.
Η συμφωνία του Ιουνίου τι όρους και περιεχόμενα πρέπει να έχει για να είναι μια ουσιαστική διέξοδος για το λαό και τη χώρα και πόσο η κυβέρνηση προετοιμάζεται με ουσιαστικό τρόπο γι’ αυτό;
Δύο είναι οι σημαντικοί πυλώνες και είναι αλληλένδετοι, το χρέος και η ανάπτυξη. Η συμφωνία του Ιουνίου θα πρέπει να αντικαταστήσει την καταστροφική συνταγή της λιτότητας και της ύφεσης με ένα σχέδιο ανάπτυξης. Ταυτόχρονα επιβάλλεται να ξεφύγουμε απ’ τη μέγγενη αυτού του τεράστιου και μη βιώσιμου χρέους. Η συμβολή της ΕΛΕ στην προετοιμασία της κυβέρνησης για τη διαπραγμάτευση του χρέους θα είναι καθοριστική. Η ΕΛΕ αποτελεί αποδεδειγμένα ένα σημαντικό εργαλείο για την απομείωση του χρέους.
Σε περίπτωση αδιεξόδου ή στο ενδεχόμενο η συμφωνία του Ιουνίου να είναι λεόντεια υπέρ των δανειστών, εκτιμάτε ότι η κυβέρνηση πρέπει να προσφύγει στο λαό και μέσα από ποια διαδικασία;
Τούτη η κυβέρνηση υπάρχει γιατί έχει τη στήριξη του λαού μας. Αριστερή κυβέρνηση δεν μπορεί πουθενά να υπάρχει αν διαπιστώνεται δυσαρμονία ανάμεσα σε αυτήν και το λαϊκό αιτούμενο.
Να κλείσουμε με την Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του Χρέους. Ποιοι είναι οι στόχοι της και ποιο είναι το χρονοδιάγραμμα για την ολοκλήρωση του έργου της;
Η νεοσύστατη ΕΛΕ πρέπει να πω ότι αναπτύσσεται και στη μορφή και στο περιεχόμενο, όπως ακριβώς τη διεκδικούσε η επιτροπή πρωτοβουλίας και τα κινήματα. Μια ανοικτή, ανεξάρτητη, εξωστρεφής επιτροπή, που προσκαλεί την κοινωνία των πολιτών, αλλά και ειδικούς επιστήμονες σε μια συλλογική δράση. Στόχος μας είναι να αποκαλυφθεί η αλήθεια για το πώς φτάσαμε έως εδώ. Για την αρχή υπάρχουν δύο σταθμοί. Ο ένας τον Απρίλη, όπου θα συγκληθεί για πρώτη φορά η επιτροπή και θα περιγραφεί η μεθοδολογία της. Ο δεύτερος τον Ιούνη, όπου βάσει αυτής της μεθοδολογίας θα υπάρχουν και τα πρώτα συμπεράσματα για το πρώτο Μνημόνιο και για συμβάσεις εξοπλιστικών προγραμμάτων. Τα συμπεράσματα αυτά θα παρουσιασθούν στο πρώτο διεθνές συνέδριο της Επιτροπής. Το συνολικό χρονοδιάγραμμα αφορά σίγουρα αρκετούς μήνες, όμως τμήματα αυτοτελή της δουλειάς της θα παρουσιάζονται διαρκώς.
Πώς κρίνετε τη συμφωνία στο Eurogroup της 20ήςΦεβρουαρίου;
Η συμφωνία αυτή είναι μέρος μιας μακράς διαπραγμάτευσης και μάλιστα όπως αναμέναμε, αλλά και προκύπτει από τα γεγονότα, σε συνθήκες ασφυξίας. Ζητούμενο λοιπόν, υπό αυτές τις συνθήκες, ήταν να κερδηθεί πολιτικός χρόνος, χωρίς ταυτόχρονα να γίνουν εκπτώσεις στη λαϊκή εντολή την οποία λάβαμε. Το αποτέλεσμα ήταν να κερδηθεί ένα τετράμηνο με μια συμφωνία που έχει προβλήματα, αλλά δεν είναι η τελική. Η θέση μου, λοιπόν, δεν είναι ούτε πανηγυρική, ούτε επικριτική. Είναι θέση στήριξης της πολιτικής ταυτότητας της κυβέρνησής μας, συνυπολογίζοντας τον ανελέητο πόλεμο από εγχώρια και ευρωπαϊκά πολιτικά κέντρα, συνυπολογίζοντας ταυτόχρονα και τις προσδοκίες του λαού μας.
Μετά τη συμφωνία με σχόλιό σας στο Τwitter επισημάνατε ότι «ο λαός έδωσε εντολή για ακύρωση του Μνημονίου. Δεν έχουμε καμία πολιτική νομιμοποίηση για να πράξουμε το αντίθετο». Η συγκεκριμένη επισήμανση αφορούσε τη συμφωνία ή ήταν μια συνολικότερη προειδοποίηση από την πλευρά σας;
Το σχόλιο μου δεν επεσήμανε παρά το αυτονόητο. Είναι το αυτονόητο για το οποίο αγωνιζόμαστε και το οποίο, άλλωστε, κανείς μας δεν αρνείται. Εργαλείο σημαντικό αυτού του αγώνα είναι και η συγκρότηση της Επιτροπής για τον Λογιστικό Έλεγχο του Χρέους. Αυτό είναι προειδοποίηση! Προειδοποίηση με πολλούς αποδέκτες στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Προς όλους όσοι με πράξεις, παραλείψεις ή συγκεκριμένες ενέργειες, με υπογραφές σε λεόντειες συμβάσεις εκτόξευσαν το δημόσιο χρέος της Ελλάδας.
Από πολλούς σημειώνεται ότι τέλος του Μνημονίου σημαίνει όχι μόνο τυπικό τέλος ενός κειμένου-συμφωνίας, αλλά «ξήλωμα» όλου του εποικοδομήματος και ουσιαστικό τέλος της επιτροπείας, αν θέλουμε να βγούμε από το καθεστώς της αποικίας χρέους. Για σας τι σημαίνει τέλος του Μνημονίου;
Τα μνημόνια είναι, καταρχήν, το πολιτικό εποικοδόμημα, είναι η πολιτική υποταγή που αξιώνουν η Ε.Ε., το ΔΝΤ και η ΕΚΤ. Ταυτόχρονα, είναι το σύνολο των ρυθμίσεων και εφαρμοστικών νόμων που μας επέβαλλαν με την πρόθυμη συμβολή των κυβερνήσεων 2010-2014 και μετέτρεψαν την Ελλάδα σε αποικία χρέους και το λαό μας σε λεηλατημένο ιθαγενή. Το τέλος, λοιπόν, σημαίνει κατάργηση αυτής της πολιτικής και εκ βάθρων αναπροσανατολισμός της.
Από τις εκλογές και μετά είναι πασιφανές ότι η ευρωκρατία σφίγγει με κάθε τρόπο τη θηλιά στο λαιμό της χώρας και του λαού. Ποιος είναι ο στόχος Βερολίνου και Βρυξελλών;
Το Βερολίνο και το παρακολούθημά του, η Ε.Ε. εννοώ, εφαρμόζουν σε πλήρη συνεργασία με το εγχώριο πολιτικό κατεστημένο πρακτικές αποικιοκρατικού χαρακτήρα. Πέραν δηλαδή της οικονομικής ασφυξίας, επιχειρούν να γκρεμίσουν κάθε έννοια δημοκρατίας με το βέτο που θέτουν στη στοιχειώδη αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης. Προφανής στόχος ο διασυρμός της ελληνικής κυβέρνησης και κατ’ επέκταση του ελληνικού λαού.
Μόνον που την ημέρα κατά την οποία η ελληνική βουλή ψήφιζε τελικά το νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση, την ημέρα που ο πρωθυπουργός προειδοποιούσε ότι η Ελλάδα δεν εκβιάζεται, οι δρόμοι της Φρανκφούρτης έπαιρναν «φωτιά» αποδεικνύοντας, για άλλη μια φορά, ότι τα ζόρια δεν είναι μόνον δικά μας. Αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι τα αποτελέσματα της λιτότητας που επιδιώκει να κρύψει το Βερολίνο κάτω από το χαλί, τα αντιμετωπίζουν στην έδρα τους. Και αυτό είναι μόνον η αρχή.
Οι μέχρι τώρα χειρισμοί της κυβέρνησης θεωρείτε ότι είναι σωστοί και κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση;
Όταν βρίσκεται σε εξέλιξη μια διαδικασία με τέτοια κρίσιμα διακυβεύματα είναι τουλάχιστον υπονομευτικό να κουνά κανείς το δάχτυλο μέσω συνεντεύξεων. Υπάρχουν όργανα. Εκεί αξιολογούνται και θα αξιολογηθούν όλες οι κινήσεις της κυβέρνησή μας. Εκεί διαμορφώνονται και οι διορθωτικές κινήσεις.
Με δεδομένες τις συνθήκες εκτιμάτε ότι μπορούν να αλλάξουν οι συσχετισμοί στην Ευρώπη προς όφελος των λαών και τι πολιτικές απαιτούνται προς αυτήν την κατεύθυνση;
Η Ευρώπη είναι ένα καζάνι που βράζει. Τα προβλήματα με ένταση παρουσιάζονται πλέον, πέραν του ευάλωτου Νότου, ακόμη και στη Γαλλία, αλλά και σε άλλες «ισχυρές» χώρες. Και τα προβλήματα είναι τέτοια που δεν προκαλούν απλώς δονήσεις, αλλά σοβαρότατες ρωγμές. Η γερμανική παντοκρατορία αμφισβητείται με πολλαπλούς τρόπους, από τη Λεπέν και τους ευωσκεπτικιστές έως τους ριζοσπάστες. Η Ελλάδα έχει την πολιτική υποχρέωση να μετασχηματίζει το διεθνή συσχετισμό σε συγκεκριμένη κατεύθυνση. Αυτό απαιτεί δουλειά σε επίπεδο ευρωπαϊκών κινημάτων, αλλά και σε πολιτικό επίπεδο κορυφής, δηλαδή σε επίπεδο πολιτικών συμμαχιών.
Υπάρχουν πολλά ανοιχτά ζητήματα που θολώνουν τους στόχους τις κυβέρνησης. Για παράδειγμα, το ΤΑΙΠΕΔ, τα περιφερειακά αεροδρόμια, οι Σκουριές κ.λπ. Πρέπει να δοθούν άμεσα ξεκάθαρες απαντήσεις για κεντρικές κατευθύνσεις και κόκκινες γραμμές ή μπορεί τέτοια ζητήματα να μένουν στην ασάφεια εντασσόμενα -ακόμα και κακόβουλα από κάποιους- στο πακέτο της διαπραγμάτευσης;
Είμαι σαφής. Πρέπει να υπάρχουν κόκκινες γραμμές. Σας λέω, όμως, και μια εκτίμησή μου: η τεράστια πίεση που θα δεχτεί η ελληνική κυβέρνηση θα αφορά ακόμη μεγαλύτερης έντασης διακυβεύματα.
Η συμφωνία του Ιουνίου τι όρους και περιεχόμενα πρέπει να έχει για να είναι μια ουσιαστική διέξοδος για το λαό και τη χώρα και πόσο η κυβέρνηση προετοιμάζεται με ουσιαστικό τρόπο γι’ αυτό;
Δύο είναι οι σημαντικοί πυλώνες και είναι αλληλένδετοι, το χρέος και η ανάπτυξη. Η συμφωνία του Ιουνίου θα πρέπει να αντικαταστήσει την καταστροφική συνταγή της λιτότητας και της ύφεσης με ένα σχέδιο ανάπτυξης. Ταυτόχρονα επιβάλλεται να ξεφύγουμε απ’ τη μέγγενη αυτού του τεράστιου και μη βιώσιμου χρέους. Η συμβολή της ΕΛΕ στην προετοιμασία της κυβέρνησης για τη διαπραγμάτευση του χρέους θα είναι καθοριστική. Η ΕΛΕ αποτελεί αποδεδειγμένα ένα σημαντικό εργαλείο για την απομείωση του χρέους.
Σε περίπτωση αδιεξόδου ή στο ενδεχόμενο η συμφωνία του Ιουνίου να είναι λεόντεια υπέρ των δανειστών, εκτιμάτε ότι η κυβέρνηση πρέπει να προσφύγει στο λαό και μέσα από ποια διαδικασία;
Τούτη η κυβέρνηση υπάρχει γιατί έχει τη στήριξη του λαού μας. Αριστερή κυβέρνηση δεν μπορεί πουθενά να υπάρχει αν διαπιστώνεται δυσαρμονία ανάμεσα σε αυτήν και το λαϊκό αιτούμενο.
Να κλείσουμε με την Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του Χρέους. Ποιοι είναι οι στόχοι της και ποιο είναι το χρονοδιάγραμμα για την ολοκλήρωση του έργου της;
Η νεοσύστατη ΕΛΕ πρέπει να πω ότι αναπτύσσεται και στη μορφή και στο περιεχόμενο, όπως ακριβώς τη διεκδικούσε η επιτροπή πρωτοβουλίας και τα κινήματα. Μια ανοικτή, ανεξάρτητη, εξωστρεφής επιτροπή, που προσκαλεί την κοινωνία των πολιτών, αλλά και ειδικούς επιστήμονες σε μια συλλογική δράση. Στόχος μας είναι να αποκαλυφθεί η αλήθεια για το πώς φτάσαμε έως εδώ. Για την αρχή υπάρχουν δύο σταθμοί. Ο ένας τον Απρίλη, όπου θα συγκληθεί για πρώτη φορά η επιτροπή και θα περιγραφεί η μεθοδολογία της. Ο δεύτερος τον Ιούνη, όπου βάσει αυτής της μεθοδολογίας θα υπάρχουν και τα πρώτα συμπεράσματα για το πρώτο Μνημόνιο και για συμβάσεις εξοπλιστικών προγραμμάτων. Τα συμπεράσματα αυτά θα παρουσιασθούν στο πρώτο διεθνές συνέδριο της Επιτροπής. Το συνολικό χρονοδιάγραμμα αφορά σίγουρα αρκετούς μήνες, όμως τμήματα αυτοτελή της δουλειάς της θα παρουσιάζονται διαρκώς.
Από τον Δρόμο της Αριστεράς
http://sioualtec.blogspot.gr/2015/03/blog-post_251.html?utm_source=dlvr.it&utm_medium=facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου