Για την ενότητα της Αριστεράς...Για μια πολυκεντρική Αριστερά...Για την ενότητα στη βάση

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2015

«ΧΑΡΑΞΕ» ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

(Tρ. 24/3/15 -14:50)
Tης ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΜΥΡΙΛΛΑ*
«Θεωρώ τον ευατό μου στρατευμένο πριν ανακαλυφθεί ο όρος και χρησιμοποιηθεί κατά κόρον. Είμαι στρατευμένος στον κόσμο των πιο προοδευτικών ιδεών, στα ιδανικά των λαϊκών αγώνων. Ταύτισα το εαυτό μου με την εργατική τάξη και τα ιδανικά της, με τους αγρότες από τους οποίους κατάγομαι». Με αυτά τα υλικά ο χαράκτης Α. Τάσσος έκανε τέχνη. Με αυτά το υλικά, βγαλμένα από το χώμα που πιάνει ο αγρότης, από το σίδερο που δουλεύει ο εργάτης, από τον αγώνα του διωγμένου και κατατρεγμένου, ο Α. Τάσσος σχημάτιζε τις ψηλόλιγνες, σκυφτές σαν κουβαλούν τα βάσανα όλου του κόσμου, σοβαρές, χαραγμένες από τη ζωή φιγούρες του. Σίγουρα και στιβαρά υλικά, τέτοια που κάνουν την τέχνη στέρεη και αμετακίνητη για όσα έχει να πει.

Ο κομμουνιστής εικαστικός έφυγε πριν 30 χρόνια. Αλλά το έργο του, διαχρονικά ρωμαλέο και σύγχρονο, αποτυπώνει τις αιώνιες αγωνίες και ελπίδες του λαού. Με αφορμή την αυτή την επέτειο στο Πολιτιστικό Κέντρο «Μελίνα» του Δήμου Αθηναίων (Ηρακλειδών 66, Θησείο) φιλοξενείται, σε συνεργασία με την «Εταιρεία Εικαστικών Τεχνών Α. Τάσσος» έκθεση έργων του σπουδαίου καλλιτέχνη. Επίσης, τη Δευτέρα 23 Μαρτίου (7μμ), στην Αίθουσα Συνεδρίων της ΚΕ του ΚΚΕ θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση για τη ζωή το έργο του.
Ο Α. Τάσσος γεννήθηκε στη Μεσσηνία, το 1914. Το 1930, σε ηλικία δεκαέξι ετών, έγινε δεκτός στηνΑνωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Από το 1933 και μέχρι την αποφοίτησή του από τη Σχολή, το 1939, παρακολούθησε μαθήματα χαρακτικής στο εργαστήριο του Γ. Κεφαλληνού. Συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι, στη Ρώμη και στη Φλωρεντία. Το 1930 γίνεται μέλος της ΟΚΝΕ. Ο ελληνοϊταλικός πόλεμος βρίσκει το δάσκαλο του Τάσσου, τον Γ. Κεφαλληνό, και τους επίλεκτους μαθητές του μπροστάρηδες στην ενίσχυση του πρώτου αντιφασιστικού αγώνα των Ελλήνων. «Τι έδωσες εσύ;», τιτλοφορείται μια από τις αφίσες του Τάσσου για τη μάχη κατά του Μουσολίνι. Τα χρόνια 1940-1944 ο Τάσσος παίρνει μέρος στον αγώνα ως στέλεχος της ΕΠΟΝ και του ΕΑΜ. Δουλεύει στην Επιτροπή Διαφώτισης της ΚΟΑ, με καθοδηγήτρια την Ηλέκτρα. Μαζί με τους Λ. Μαγγιώρου, Β. Κατράκη, Φ. Ζαχαρίου, Μ. Μακρή, Σπ. Βασιλείου, Κ. Γραμματόπουλο, Α. Αστεριάδη, Χρ. Δαγκλή, Γ. Σικελιώτη «δουλεύαμε πλάι στα παράνομα τυπογραφεία, φτιάχνοντας σε ξύλο και λινόλεουμ τις μήτρες για τις αφίσες και τα συνθήματα των αντιστασιακών οργανώσεων», όπως περιέγραφε ο ίδιος τη δουλειά στον παράνομο αντιστασιακό τύπο. Το σημαντικότερο έντυπο του οργανωμένου αγώνα του ελληνικού λαού για τη λευτεριά του ήταν το λεύκωμα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, που κυκλοφόρησε Στις 25 του Μάρτη του 1943 κυκλοφόρησε το σημαντικότερο έντυπο του οργανωμένου, το λεύκωμα του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ, ενώ το επόμενο λεύκωμα κυκλοφόρησε το 1945, από την ομάδα των καλλιτεχνών και λογοτεχνών της Εθνικής Αντίστασης, με τίτλο «Για τη χιλιάκριβη τη λευτεριά».
Ο αγώνας του λαού συμπυκνώνεται στα έργα του «Πρωτομαγιά», για την εκτέλεση των 200 αγωνιστών στην Καισαριανή, στην «Απελευθέρωση της Αθήνας», στην «Πομπή του Λαού της Αθήνας».
«Στα έργα μου υπάρχει η ανθρώπινη οδύνη, αλλά και η αποφασιστικότητα... Οι άνθρωποι που κινούνται στα έργα μου σηκώνουν το βάρος της σκλαβιάς και της τυραννίας. Αλλά είναι τόσο αλύγιστοι εκφραστικά, που δεν μπορούν παρά να μένουν όρθιοι ώς το τέλος. Ορθιοι ακόμα κι όταν πέφτουν. Αυτό είναι το βαθύτερο μήνυμά μου», έλεγε ο ίδιος.
Από τη δεκαετία του '60 ο Α. Τάσσος εγκαταλείπει το χρώμα και μέχρι το τέλος της ζωής του θα χρησιμοποιεί την ασπρόμαυρη χάραξη. Οι μεγάλων διαστάσεων δωρικές μορφές του, σύμβολα της ιστορίας, αποτυπώνουν το βάσανο, την πίκρα μαζί με την αλύγιστη δύναμη και αντοχή. Στην ατομική του έκθεση το 1964 στο Ζυγό η θεματολογία του Εμφυλίου καταξιώνεται στην νεοελληνική τέχνη. Αλλά όταν ήρθε η δικτατορία το 1967 «από εκείνη τη στιγμή ανεστάλησαν τα πάντα μέσα μου. Δεν υπήρχαν πια για μένα προβλήματα καθαρώς πλαστικά. Ξανάφησα τον εαυτό μου να συνδεθεί με όλα όσα υπήρχαν μέσα μου από τον καιρό της Κατοχής. Ενα καινούργιο μαρτυρολόγιο...
Βρισκόμουν μόνιμα σε μια κατάσταση πραγματικά αφόρητης πίκρας, γιατί στα χρόνια μας ζούσαμε μια δεύτερη δικτατορία», έλεγε σε συνέντευξή του. Το 1975, η παρουσίαση έργων του για πρώτη φορά στην Εθνική Πινακοθήκη αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα καλλιτεχνικά γεγονότα της χρονιάς. Τα ίδια έργα ταξίδεψαν στη συνέχεια σε πολλές πόλεις της Ελλάδας, καθώς και στο εξωτερικό -στη Μόσχα και στη Βουδαπέστη, όπου είχαν μεγάλη ανταπόκριση από επισήμους, κριτικούς και, κυρίως, κοινό. Είναιέργα – αφιερώματα στην ηρωίδα της Αντίστασης Ηλέκτρα Αποστόλου, στους δεσμώτες της χούντας Βάσω Κατράκη, Μίκη Θεοδωράκη, Γιάννη Ρίτσο, στον πολύπαθο Σπύρο Μουστακλή, στον Τσε Γκεβάρα, στην Αντζελα Ντέιβις, στην Κύπρο, στο Βιετνάμ, στην ειρήνη. Αλλά το έργο που κυριαρχεί είναι το χαρακτικό το εμπνευσμένο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Οχι μόνο λόγω του περιεχομένου του, αλλά και της έκτασής του -έξι μέτρα μήκος.
Η έκθεση στο Πολιστιστικό Κέντρο «Μελίνα Μερκούρη» θα διαρκέσει μέχρι τις 5 Απριλίου και ηείσοδος είναι ελεύθερη.
*Πηγή: imerodromos.gr
Τρίτη 24 Μαρτίου 2015

http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=20006:xarakse-myrilla&catid=67:texnes&Itemid=193

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου