"Δηλαδή αν δεν πουλούσαμε τα βλήματα στη Σαουδική Αραβία, θα σταματούσε ο πόλεμος;"
Τάδε έφη ο γραμματέας της κοινοβουλευτικής ομάδας του Σύριζα, Κώστας Ζαχαριάδης και σε αφήνει να αναρωτιέσαι αν άκουσες-διάβασες καλά και τι να πρωτοσχοολιάσεις. Μάθε real-politik από τον άρχοντα.
Τον φαντάζεστε στη θέση ενός άλλου Ζαχαριάδη, να γράφει μέσα απ’ τη φυλακή τα τρία γράμματα;
- Μα γιατί να πολεμήσουμε και να σκοτωθούμε;
- Αν θυσιαστούμε δηλ, θα σταματήσουμε τον πόλεμο και τους ναζί;
Κι εκεί θα χωρούσαν άπειρες σάλτσες, που γαρνίρονται συνήθως σε τέτοιες στιγμές: ρεαλισμός, η τέχνη του εφικτού, η τέχνη των συμβιβασμών, Μπρεστ-Λιτόφσκι, ο “Αριστερισμός” του Λένιν, και πάει λέγοντας.
Κι η αλυσίδα των παραδειγμάτων από την ιστορία προχωρά, πάντα με την ίδια οσφυοκαμπτική ευελιξία.
- Δηλαδή αν δε δίναμε τις βάσεις, θα σταματούσαν οι βομβαρδισμοί στη Γιουγκοσλαβία;
- Δηλαδή αν βγαίναμε από το ΝΑΤΟ, θα σταματούσαν οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι κι οι επεμβάσεις;
- Δηλαδή αν δεν προσκυνούσαμε τον Τραμπ, τον Ομπάμα και τον εκάστοτε πλανητάρχη, θα άλλαζε τίποτα;
- Δηλαδή αν δεν υπογράφαμε το τρίτο μνημόνιο, θα καταφέρναμε κάτι;
- Δηλαδή αν απεργήσουμε, θα βγει τίποτα;
Δηλαδή αν γίνει κυβέρνηση ο Σύριζα, θα άλλαζε τίποτα;
Όπα, εδώ αλλάζει το σκεπτικό. Κι οι Συριζαίοι γαντζώνονται γερά στις καρέκλες τους, ψάχνοντας κάθε πιθανό ή απίθανο επιχείρημα, για να δικαιολογήσουν τα πάντα.
Όπα, εδώ αλλάζει το σκεπτικό. Κι οι Συριζαίοι γαντζώνονται γερά στις καρέκλες τους, ψάχνοντας κάθε πιθανό ή απίθανο επιχείρημα, για να δικαιολογήσουν τα πάντα.
Αυτό που συνηθίζουμε να ξεχνάμε είναι ότι ο “ρεαλισμός” των αναθεωρητών είναι τόσο παλιός, τουλάχιστον όσο τα Δεκεμβριανά, και παραμένει αναλλοίωτος στο χρόνο.
Τι χρειαζόμασταν το Δεκέμβρη και τον εμφύλιο, αφού ήταν αποφασισμένα τα πράγματα; Δε θα μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει τόσους άσκοπους σκοτωμούς; Δηλαδή αν συνεχίζαμε αποφασιστικά, θα καταφέρναμε τίποτα;
Τι χρειαζόμασταν το Δεκέμβρη και τον εμφύλιο, αφού ήταν αποφασισμένα τα πράγματα; Δε θα μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει τόσους άσκοπους σκοτωμούς; Δηλαδή αν συνεχίζαμε αποφασιστικά, θα καταφέρναμε τίποτα;
Τουλάχιστον ο Κ. Ζαχαριάδης είναι κυνικός κι ειλικρινής, σε αντίθεση με άλλους συντρόφους του που διαμαρτύρονται χλιαρά, μένουν στο “ναι μεν αλλά”, δε θέλουν τις συνέπειες αλλά δε συγκρούονται με τις αιτίες. Κα να το έκαναν εξάλλου, σάμπως θα άλλαζε κάτι;
Ο Ζαχαριάδης τουλάχιστον είναι ειλικρινής μες στην κυνικότητά του, αυτό οφείλουμε να του το αναγνωρίσουμε.
http://tasosnastos.blogspot.gr/2017/11/blog-post_25.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου