Αυτές τις ημέρες και με αφορμή τον τραγικό τραυματισμό της κυρίας Αναστασίας Τσουκαλά από φωτοβολίδα, που ρίχθηκε, κατά τις μαρτυρίες, από ομάδες νεαρών προς τα Ματ, κατά την διάρκεια συγκρούσεων στα Εξάρχεια, ζητείται μετ'επιτάσεως μια καταδίκη, μια "συγνώμη έστω" από τους δράστες/η και από τον πολιτικό τους χώρο.
Κάποιες επισημάνσεις αγαπητές συντρόφισσες και σύντροφοι της επαναστατικής αριστεράς και της αναρχίας:
1) δεν μπορούμε να απαιτούμαι συγνώμη από τον δράστη, γιατί αυτό ισοδυναμεί με ομολογία εγκληματικής ενέργειας και άμεση σύλληψή του από τις διωκτικές αρχές. Αυτό δεν δικαιούμαστε να το ζητάμε από ΚΑΝΕΝΑΝ δράστη εγκλήματος, εκτός αν είναι προϊόν δικής του ελεύθερης βούλησης και όχι προϊόν βίας και ψυχολογικού εξαναγκασμού.
2) δεν μπορούμε να απαιτούμαι τη συγνώμη του πολιτικού χώρου στον οποίο ανήκει ο δράστης γιατί:
α) δεν ξέρουμε ποιός είναι ο πολιτικός του χώρος, τεκμαίρουμε απλώς και
β) ακόμα και αν τον ξέραμε με βεβαιότητα, το να ζητάμε την συγνώμη μιας πολιτικής συλλογικότητας για πράξη μέλους της, ισοδυναμεί, ξεκάθαρα, με απόδοση συλλογικής ευθύνης σε πολιτικές οργανωμένες δυνάμεις ή σε ολόκληρους ιδεολογικούς-πολιτικούς χώρους, όπως η αναρχία εν προκειμένω. Δεν μας αρμόζει να καταγγέλλουμε, ως φασιστικής-ναζιστικής έμπνευσης (και ορθά) την συλλογική ευθύνη, όταν με αυτή μας "τσουβαλιάζουν" οι διωκτικές αρχές και μας καταδικάζουν οι δικαστικές, και από την άλλη, με άνεση να γινόμαστε "κήρυκές" της, έστω και σε πολιτικό επίπεδο, όταν κάτι έχει προσβάλλει τον δικό μας κόσμο και τους φίλους μας.
3) είναι άλλης τάξης συζήτηση η πολιτική αντιμετώπιση αυτών των φαινομένων, χουλιγκανικού τύπου, από το κίνημα, τις πολιτικές συλλογικότητες και τους χώρους, που αισθάνονται, ότι ήρθε η ώρα για μια σοβαρή συζήτηση. Ότι ήρθε η ώρα, όχι για εύκολες καταδίκες της βίας, απ όπου και αν προέρχεται, αλλά για την πολιτική και έμπρακτη "απομόνωση" τέτοιων φαινομένων και προπάντων για την πολιτική πρόληψη και αποτροπή τους.
Και πάντα μέσα και με όρους κινήματος.
Αλλιώς, φοβάμαι, οτι ελλοχεύει ο κίνδυνος της ταύτισής μας με την αντιπέρα όχθη.
http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2017/11/blog-post_371.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου