Η αναρχική άποψη
Όπως ειπώθηκε και στην αρχή η τοξικοεξάρτηση είναι ένα από τα μέσα καταστολής, το οποίο χρησιμοποιείται από το κράτος ενάντια στην κοινωνία προκειμένου να την κρατά υποταγμένη και με αυτό τον τρόπο.
Το ερώτημα στο οποίο έχουμε κληθεί εξ αρχής να τοποθετηθούμε είναι η αποποινικοποίηση και η «ελεύθερη» διακίνηση των ναρκωτικών ουσιών.
Σ’ αυτό το σημείο θα πρέπει να επισημάνουμε πως είναι αρκετά τα ερωτήματα-διλλήματα που τίθενται κατά καιρούς και για τα οποία αναζητείται μια απάντηση. Όμως κάθε ερώτημα έχει μια αφετηρία. Κι αυτή η αφετηρία είναι που καθορίζει και την απάντηση που αναζητείται.
Στο συγκεκριμένο ζήτημα η ερώτηση βασίζεται στη διερεύνηση των προβλημάτων που υποτίθεται πως προκαλούνται από την απαγορευτική πολιτική. Η διατύπωση «απαγορευτική πολιτική» είναι που προσδιορίζει ευθύς εξ αρχής την δυνατότητα μεταβολής αυτής της πολιτικής.
Είναι γνωστό πως το κράτος και οι μηχανισμοί του, συνδέονται άμεσα με την εξάπλωση των ναρκωτικών ουσιών. Η παραγωγή, επεξεργασία και μεταφορά των κάθε είδους ναρκωτικών ουσιών γίνονται σε εκτάσεις που ανήκουν στην κάθε κρατική επικράτεια και οι μηχανές επεξεργασίας των τεράστιων ποσοτήτων ναρκωτικών δεν μπορούν να κρυφτούν σε μια μικρή και σκοτεινή γωνιά ούτε και τα μέσα μεταφοράς ανήκουν στην κατηγορία των σπιρτόκουτων.
Συνεπώς, η παρανομία και η ποινικοποίηση εμπεριέχουν μια συγκεκριμένη επιλογή του κάθε κράτους αφού η παραγωγή, διακίνηση, εμπορία αλλά και η διαφήμιση των ναρκωτικών ουσιών γίνεται από τους επίσημους ή ανεπίσημους μηχανισμούς του. Αυτό σημαίνει πως ό,τι ισχύει σήμερα δεν θα ισχύσει αύριο λόγω του ότι χρειάζεται να εξυπηρετηθούν οι εκάστοτε προτεραιότητες σε κοινωνικό – κατασταλτικό επίπεδο, καθώς και οι οικονομικές ή πολιτικές κατευθύνσεις των ομάδων κυριαρχίας.
Στο τραπέζι αυτών των σκοπιμοτήτων προβάλλονται μελέτες, στατιστικές, επιχειρήματα και αναλύσεις που πολλές φορές αλληλοσυγκρούονται και αλληλοαναιρούνται και προσφέρουν στο τραπέζι των ανθρώπινων ορέξεων και προσδοκιών τις επιλογές και τους σχεδιασμούς των εξουσιαστών, νομιμοποίηση ή παρανομία, «ελεύθερη» διακίνηση ή απαγόρευση, «σκληρά» και «μαλακά» ναρκωτικά. Προτάγματα που σκοπεύουν να παγιδεύσουν ολόκληρες κοινωνίες και να τις μετατρέψουν σε υποχείρια των εκάστοτε πολιτικών σχεδιασμών των κρατούντων.
Η αφετηρία αυτών των ογκωδέστατων πολλές φορές στατιστικών, επιχειρημάτων και στοιχείων δεν βρίσκεται στις αιτίες που προκαλούν την τοξικοεξάρτηση αλλά σε φαινόμενα. Ακολουθούν αυθαίρετες κατηγοριοποιήσεις και μέσα από την τεχνική αυτή τίθενται διλλήματα-ερωτήματα.
Ας σταθούμε στην κατηγοριοποίηση μεταξύ «μαλακών» και «σκληρών». Αυτός ο διαχωρισμός δεν αλλοιώνει ούτε και αναιρεί την πραγματική φύση των ουσιών αυτών ως ναρκωτικών.
Έχει αποδειχτεί πως οποιαδήποτε ουσία, που δεν έχει άμεση σχέση με τις φυσικές ανθρώπινες ανάγκες, είναι δυνατόν να προκαλέσει παρενέργειες στον οργανισμό. Χρειάζεται επίσης να λάβουμε υπ’ όψη μας το γεγονός πως ακόμα και ουσίες οι οποίες φαινομενικά δεν προκαλούν τοξικότητα, όταν εισέλθουν στον οργανισμό σε ποσότητες που ανατρέπουν την ισορροπία λειτουργίας του, είναι δυνατόν να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα.
Οι επιπτώσεις στον οργανισμό που έχουν σχέση με τη διάρκεια της χρήσης και την ποσότητα, που εισέρχεται σε αυτόν, δεν μπορούν να θεωρηθούν αμελητέες, αφού λόγω της πολυσυνθετότητάς του γίνεται πολλές φορές «απρόβλεπτα» ευάλωτος. Άλλωστε ο ανθρώπινος οργανισμός είναι ικανός να προκαλέσει όλες εκείνες τις χημικές αντιδράσεις και να παράγει τις ουσίες που θα τον κάνουν να χαρεί, να νοιώσει ευδιάθετος, να λυπηθεί κ.ο.κ. ώστε δεν χρειάζεται υποκατάστατα κι ενισχυτικά για την παραγωγή όλων αυτών των (ούτως ή άλλως) φυσιολογικών εκδηλώσεων.
Ο,τιδήποτε έρχεται σαν εξωτερικός παράγοντας να προκαλέσει όλες αυτές τις καταστάσεις, λειτουργεί με τρόπο που αναχαιτίζει, και σε πολλές περιπτώσεις ευνουχίζει, την λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού αδρανοποιώντας τις διεργασίες, που δημιουργούν τον πλούτο των συναισθημάτων και εκδηλώσεων που χαρακτηρίζουν την ανθρώπινη οντότητα.
Συνεπώς οι διαχωρισμοί έχουν συγκεκριμένους σκοπούς μέσα από τους οποίους επιδιώκεται η προώθηση της νάρκωσης. Στις συνθήκες μάλιστα, που εξαναγκαστικά βιώνουν οι άνθρωποι, είναι πολύ δύσκολο να λειτουργεί ο «χρυσός κανόνας» του απόλυτου διαχωρισμού των ουσιών στην πράξη.
Από την σκοπιά της ανθρωπινότητας και της αναρχικής στάσης η σαφής εναντίωση σε κάθε είδους νάρκωση δεν μπορεί να κάνει αποδεκτούς τους διαχωρισμούς των ναρκωτικών ουσιών σε «μαλακές» και «σκληρές», από τη στιγμή που τα διάφορα επιχειρήματα περί «επικίνδυνων» και «ακίνδυνων» ουσιών ανήκουν στη σφαίρα της θεωρητικολογίας. Άλλωστε, το κατά πόσον είναι δυνατή η μετάβαση από τη μία ουσία στην άλλη έχει σχέση με την ανθρώπινη συμπεριφορά και ιδιαίτερα από επιδράσεις που σχετίζονται με επιβεβλημένες και αλλοτριωτικές συνθήκες.
Σε ότι αφορά τους τοξικοεξαρτημένους, αλλά και γενικότερα τους χρήστες ναρκωτικών ουσιών, εννοείται πως οι αναρχικοί είναι απόλυτα αντίθετοι στην ποινική μεταχείρισή τους. Αυτή η στάση, άλλωστε, αφορά όλους τους ανθρώπους, αφού δεν αναγνωρίζεται στο κράτος το δικαίωμα να φυλακίζει και να βασανίζει, να καταπιέζει και να εξοντώνει την ανθρωπινότητα.
Το γεγονός πως η αναρχική κοινωνική και απελευθερωτική στάση και δράση είναι ενάντια σε κάθε είδους νάρκωση δεν σημαίνει πως θα υπάρξει αποδοχή της ρύθμισης, από το κράτος, για το ποιες είναι παράνομες και ποιες είναι νόμιμες ουσίες. Πρόκειται για μια εξουσιαστική διαδικασία στην οποία κάθε εμπλοκή σημαίνει συμπόρευση με το κράτος και τις εκάστοτε επιλογές των εξουσιαστών.
Η νομιμότητα και η παρανομία είναι οι όψεις του ίδιου νομίσματος: της προώθησης της νάρκωσης μέσα στον κοινωνικό χώρο με σκοπό την καταστολή νεολαίων και ευρύτερων κοινωνικών κομματιών.
Στο ερώτημα – δίλλημα της επιλογής ανάμεσα στην κάνναβη από τη μια και την κοκαΐνη και ηρωίνη από την άλλη, η όποια απάντηση θα αντιστοιχούσε με την επιλογή ανάμεσα στην δημοκρατική και την δικτατορική διαχείριση της εξουσίας. Όμως και οι δύο είναι μορφές της κρατικής επιβολής, της συγκροτημένης εξουσίας που εφαρμόζεται με «ήπιους» ή «σκληρούς» όρους.
Το ίδιο ακριβώς ισχύει ανάμεσα στην «νομιμότητα» και την «παρανομία» των ουσιών τοξικοεξάρτησης. Οι υποστηρικτές της αποποινικοποίησης βάζουν την κοινωνία να την ζητήσει από τον κύρια υπεύθυνο για τις συνθήκες που οδηγούν τους ανθρώπους στη χρήση ουσιών, το κράτος.
Κι εδώ έχουμε την ίδια συνθήκη με προηγούμενα. Αποδοχή του υπάρχοντος καθεστώτος κι απλώς αναζήτηση μιας από τις δύο εκδοχές. Μόνο που τώρα το ερώτημα δεν είναι δικτατορία ή δημοκρατία αλλά ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ.
Εννοείται πως η απάντηση δεν έχει ιδεολογικά ή αποϊδεολογικοποιημένα κίνητρα και θέσεις. Η απάντηση βασίζεται στην ουσία της κατάστασης που λέγεται νάρκωση. Αυτής της κατάστασης που αποδιοργανώνει την ανθρώπινη οντότητα, που διαβρώνει τον οργανισμό και μετατρέπει τον άνθρωπο σε ένα όν πλήρως εξαρτημένο. Εξαρτημένο από την ουσία, από τον παροχέα, από την στάση των ανθρώπων που τον περιβάλλουν, ανίκανο να αντιταχθεί στην καταπιεστική κι εκμεταλλευτική κτηνωδία που τον περιβάλλει.
Το ζήτημα και η ουσία της απάντησης βρίσκεται στην στάση απέναντι στη νάρκωση. ΝΑΙ ή ΟΧΙ στη ΝΑΡΚΩΣΗ.
Οι υποστηρικτές της αποποινικοποίησης των ναρκωτικών ουσιών και της «ελεύθερης» ή υπό προϋποθέσεις διακίνησής τους, αποδέχονται έμπρακτα την υπάρχουσα κατάσταση, αφού δεν στρέφονται στη γενεσιουργό αιτία που οδηγεί τους ανθρώπους στη χρήση ουσιών και που σίγουρα δεν είναι τόσο ο «μιμητισμός» και η «γοητεία του παράνομου».
Πέρα από τις κάθε είδους πολιτικές επιδιώξεις των κομμάτων και κομματιδίων, η αποστασιοποίηση από το δίλλημα απαγόρευση ή νομιμοποίηση βοηθά στην ουσιαστική προσέγγιση της πραγματικότητας.
Μιας πραγματικότητας όπου η διαμάχη για την νομιμοποίηση ή για ακόμα μεγαλύτερη απαγόρευση επισκιάζει την πλημμυρίδα από διάφορες ναρκωτικές ουσίες που διακινούνται καθημερινά σε τεράστιες ποσότητες και που «αντιμετωπίζουν» «πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν». Διεγερτικά, και κατευναστικά χάπια, κατάλληλα για κάθε είδους περίπτωση, φανταστική ή πραγματική.
Είναι αυτονόητο πως ο αγώνας για την νομιμοποίηση (κι εννοείται πως δεν είμαστε υπέρ των απαγορεύσεων όπως συνηθίζουν οι διάφοροι εξουσιαστικοί μηχανισμοί της αριστεράς τύπου ΚΚΕ) ασχολείται με την διαχείριση ενός κατασταλτικού μέσου (όπως είναι οι ναρκωτικές ουσίες) από το κράτος. Πρόκειται για μια μεθοδευμένη παράκαμψη που σκόπιμα δεν τοποθετείται και δεν δρα άμεσα και αδιάλλακτα ενάντια στην τοξικοεξάρτηση. Αυτό είναι το ζήτημα στο οποίο χρειάζεται να δοθούν άμεσες και καθοριστικές απαντήσεις.
Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αν διάφορες ουσίες προϋπήρχαν του κράτους. Σημασία έχει πως αυτές αποτελούν εργαλεία της κυριαρχίας που στρέφονται ενάντια στην ανθρώπινη φύση, που καταστέλλουν κι εξοντώνουν.
Ο αγώνας ενάντια σε κάθε είδους νάρκωση εξακολουθεί να είναι αδιαχώριστος από τον αγώνα ενάντια στο κράτος και κάθε εξουσία, ενάντια στην καταπίεση κι εκμετάλλευση.
Ξεπερνώντας τα τεχνητά διλλήματα που τίθενται σε σχέση με τη νάρκωση και τις ουσίες καταστολής της ανθρώπινης οντότητας, αντιπαραθέτουμε την ΑΠΟΛΥΤΗ στάση και δράση ενάντια σ’ αυτή την επιβαλλόμενη και διαχεόμενη κατάσταση.
Τοποθετούμαστε ενάντια στην ιδρυματοποίηση της καταστολής μέσα από τα διάφορα κέντρα απεξάρτησης με την χορήγηση υποκατάστατων που κατασκευάζουν ένα τεράστιο τραστ ιδιωτικών και δημόσιων «θεραπευτηρίων» που θα ανθίσουν με την επέκταση της διακίνησης των ναρκωτικών ουσιών.
Υπάρχουν οι προτάσεις εντυπωσιασμού, που επιδιώκουν να εξαπατήσουν με επιδιορθώσεις σε ορισμένα σημεία μιας κατάστασης, που συνεχώς απλώνεται συντρίβοντας εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Εμείς αντιπαραθέτουμε τη διαρκή, επίπονη και επίμονη διεργασία και δράση όχι μόνο στα προϊόντα της εξουσιαστικής επιβολής αλλά και ενάντια στους γενεσιουργούς παράγοντες, το κράτος και τις συνθήκες εκμετάλλευσης κι αλλοτρίωσης. Σε μια τέτοια προοπτική κινούμαστε και επιδιώκουμε κοινωνικές και λειτουργικές συνθέσεις, πρωτοβουλίες και δραστηριότητες.
Συσπείρωση Αναρχικών
Δημοσιεύθηκε στην ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, φ. 67, Δεκέμβριος 2007
https://anarchypress.wordpress.com/2017/10/29/%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%B7-%CE%B4%CE%B9%CE%B1-2/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου