Ένας χρόνος χωρίς τον σύντροφο Χρίστο Μπίστη

φωτογραφία: Ο Χρίστος Μπίστης σε εκδήλωση του ΕΚΚΕ το 1977

της Αντωνίας Βαφειάδου

Έναν χρόνο μετά τον αδόκητο θάνατο του συντρόφου μας Χρίστου Μπίστη, για όλους εμάς που τον ζήσαμε στον αγώ­να για μια καινούργια, καλύτερη κοινω­νία, αλλά σίγουρα και για όσους δεν εί­χαν συνεργαστεί τόσο στενά μαζί του, η θύμησή του συνεχίζει να είναι παρούσα κι ολοζώντανη. Γιατί ο σύντροφος Χρί­στος ήταν από τους ανθρώπους, που με τη ζωή και τη στάση τους αφήνουν βαθιά σφραγίδα στον περίγυρό τους.

Έχοντας μεγαλώσει και γαλουχηθεί με προοδευτικές ιδέες, έχοντας ζήσει από κοντά, ως νέος, τον ξεσηκωμό του Μάη του ’68 στη Γαλλία, έχοντας αφομοιώ­σει τα διδάγματα των φοιτητικών αγώ­νων στη Γερμανία, ο σ. Χρί­στος αντιλήφθηκε νωρίς την ορθότητα της μαρ­ξιστικής θεωρίας και την αναγκαιότη­τα της πάλης για την κατατρόπωση του καπιταλισμού. Διάλεξε να μη μεί­νει στα λόγια, αλ­λά να περάσει στην πράξη και αφοσιώ­θηκε με σώμα και ψυχή στον αντιδικτα­τορικό αγώνα πρώτα, και στο αριστερό-κομμουνιστι­κό κίνημα στη συνέχεια – επιλο­γή που του στοίχισε φυλακίσεις, βασανι­στήρια και συνεχείς διώξεις, είχε όμως και σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία του.

Τους αγώνες του αυτούς ο σ. Χρίστος δεν επιχείρησε ποτέ να τους εξαργυρώ­σει, δεν τους φόρεσε ποτέ σαν παράσημα επιδιώκοντας οφέλη κι αναγνώριση, ούτε κόμπασε ποτέ γι’ αυτούς. Σεμνός και ευ­πρεπής, βαθιά ευγενής και καλλιεργημέ­νος, αλλά και πάντα σταθερός στις από­ψεις και στο σκοπό του, αποτέλεσε πάντα υπόδειγμα και παράδειγμα για όσους τον γνώριζαν. Η ζωή του υπήρξε πάντα συνε­πής στις ιδέες του και μόνο μια συζήτηση μαζί του έφτανε για να πειστείς κι εσύ για το δίκιο του αγώνα στον οποίο είχε αφι­ερωθεί ολόψυχα.

Ήταν πάντα εχθρός του σεχταρισμού και της πολυδιάσπασης, αλλά και σφο­δρός πολέμιος του ρεφορμισμού, και στις επιλογές αυτές έμεινε πιστός ακόμα και στους δύσκολους καιρούς των διασπάσε­ων, του διαλυτισμού και των απογοητεύ­σεων. Τα τελευταία χρόνια, πιστός στην ιδέα της αναγκαιότητας για ενότητα των κομμουνιστών και για την ανασυγκρό­τηση του επαναστατικού κόμματος της εργατικής τάξης, συνέβαλε με όλες του τις δυνάμεις στην υλοποίηση της γραμ­μής του πόλου-μετώπου της αντικαπιτα­λιστικής αριστεράς. Ενεργός μέχρι την τελευταία μέρα της ζωής του στην ΚΣΕ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ο σ. Χρίστος πάλευε για τα ιδανικά που πάντα τον ενέπνεαν, για το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό, για τη δικαιοσύνη και την αδελφοσύνη των λαών.

Για μας τους συντρόφους του στο ΕΚΚΕ, ο αξέχαστος Χρίστος ήταν πάντα ένας ακλόνητος βράχος όπου νιώθαμε πως μπορούσαμε κάθε στιγμή να στηρι­χτούμε. Η σημαντική θεωρητική του κα­τάρτιση, η βαθιά γνώση του μαρξισμού-λενινισμούσκέψης Μάο Τσε Τουνγκ, η ικανότητά του να ερμηνεύει τη συγκυρία και να συνδέει τις ανάγκες της πράξης με τη θεωρία, όχι δασκαλίστικα και σχολα­στικά, αλλά άμεσα και πειστικά, ήταν από τα στοιχεία που τον έκαναν να ξεχωρίζει. Υπήρξε αστείρευτη πηγή ιδεών και γνώ­σεων, αλλά και μεταδοτικής αισιοδοξίας, πάντα σίγουρος πως «έτσι κι αλλιώς, η γη θα γίνει κόκκινη», πάντα έτοιμος να παλέψει γι’ αυτό, πάντα διατεθειμένος να θυσιάσει την προσωπική του ζωή και την υγεία του για να δει το όραμα να έρχεται ένα βήμα κοντύτερα. Μ’ αυτή την αισι­οδοξία μας μπόλιασε, μ’ αυτή τη σιγου­ριά πως τα εμπόδια, όσο μεγάλα κι αν φαίνονται, μπορούμε να τα ξεπεράσου­με βήμα-βήμα, «σαν ένα καρβέλι ψωμί που δεν το τρως όλο μαζί, αλλά το κό­βεις φέτες-φέτες».

Ο σύντροφος Χρίστος μάς λείπει και θα μας λείπει ως φυσική παρουσία από τους αγώνες που έρχονται. Θα τον νιώ­θουμε όμως πάντα κοντά μας, θα τον θυ­μόμαστε και θα τον τιμούμε για την προ­σφορά του στο λαό, στον τόπο μας και στο κίνημα, για την πολύτιμη παρακαταθήκη ιδεών που μας άφησε. Όσοι τον γνώρι­σαν, θα νιώθουν πάντα τυχεροί γι’ αυτό.

ΑΘΑΝΑΤΟΣ!

Πέρασε ένας χρόνος από τον απροσδόκητο θάνατο του Χρίστου Μπίστη και στη μνήμη του, το Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κίνημα Ελλάδας (ΕΚΚΕ) διοργάνωσε την Κυριακή το πρωί πολιτική εκδήλωσηστο Ίλιον Plus 

 http://prin.gr/?p=16830