Αν δεν οργανωθούμε, τότε ”εδώ θα μάς σκοτώνουν κάθε μέρα…”

φωτ. Οδόφρ.

Το δολοφονικό πρόσωπο του καθεστώτως της πλήρους πνευματικής και υλικής εξαθλίωσης του λαού και της χώρας φανερώνεται ανοιχτά σε κάθε πτυχή της κοινωνικής αναπαραγωγής.


Ένα 19χρονό παιδί της εργατικής τάξης, ο Θανάσης Καναούτης, δεν έχασε απλώς την ζωή του σε έναν τυπικό έλεγχο εισιτηρίων στο τρόλεϊ, αλλά την έχασε και δεύτερη φορά αμέσως μετά, καθώς η κρατική προπαγάνδα και καταστολή, χέρι χέρι με τους ποικιλώνυμους κεκράχτες του φασισμού, τολμάνε να μιλάνε για ”τζαμπατζήδες” που κλέβουνε το κράτος! 

Δεν μπορούν να κάνουν άλλωστε και αλλιώς, έτσι που ο μόνος τους ρόλος είναι να περιφρουρούν, σαν αληθινά μαντρόσκυλα, τους αληθινούς ντόπιους και ξένους ”τζαμπατζήδες” που τυραννούνε τον λαό και λυμαίνονται την δημόσια περιουσία. 

Η εργατική τάξη, ο κόσμος της ανεργίας, η νεολαία, πρέπει επιτέλους να ορθώσουν το ανάστημα τους απέναντι στον φασισμό που μάς σκοτώνει, και μάς στέλνει και τον λογαριασμό στο σπίτι! 

Η εργατική συνοικία του Περιστερίου, ή κάθε εργατική συνοικία, αντιλαμβάνεται τον χαμό του παιδιού αυτού σαν δικό της χαμό. 

Ο κόσμος της εργασίας δεν είναι δα και τόσο παραπλανημένος ή φοβισμένος όπως νομίζουν πολλοί ”εντός και εκτός των τειχών”. Δεν είναι αυτό το πρόβλημα. 

Το πρόβλημα είναι ότι η ίδια εργασία σαν αξία είναι εντελώς υποτιμημένη. Το πρόβλημα είναι ότι η εργατική τάξη είναι de facto στην παρανομία: Δεν μπορεί ούτε να απεργήσει, ούτε και να διεκδικήσει συλλογικές συμβάσεις που να την προστατεύουν. 

Δεν μπορεί να υπερασπιστεί τα αυτονόητα: Την προσιτή πρόσβαση στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, που σήμερα κοστίζει κάτι λιγότερο από τον μέσο μισθό ενός εργαζόμενου! 

Να οργανωθούν σε λαϊκά όργανα οι μάζες της ανεργίας, της επισφαλούς και μαύρης, απλήρωτης εργασίας σε κάθε γετονιά, να οργανωθούν με βάση το ταξικό τους συμφέρον, με βάση την υπεράσπιση της αλληλεγγύης, των κοινωνικών αγαθών και της δημοκρατίας. 

Αυτό είναι το βασικό πρόβλημα που ψάχνει λύση, μα και το καθήκον μας. 

Αν δεν ακουστεί δυνατά η φωνή εκείνων που η σιωπή τους σήμερα είναι τόσο εκκωφαντική, μα που είναι η μόνη που μπορεί να γκρεμίσει το σάπιο εξουσιαστικό σύστημα, τότε θα επαληθευτούν τα λόγια του ποιητή: Τότε, ”εδώ, θα μάς σκοτώνουν κάθε μέρα…” 

Ανδρέας Μπεντεβής

http://eamgr.wordpress.com/
http://gregordergrieche.blogspot.gr/2013/08/blog-post_6754.html#more