Τ’ αγγειά τα κάναν θυμιατά και με σκατά λιβάνι, γινήκαν κλέφτες δήμαρχοι κι οι μπήντες καπετάνιοι!
Γαύγιζε στην αρχή σιγά, μουλωχτά, συνέχεια, χωρίς σταματημό, κι όσο άκουγε τη φωνή του κι ο άλλος άναυδος δε μπορούσε ν’ αρθρώσει λόγο κόντρα στην έκρηξη του θρασύδειλου – έτσι τον γνώριζαν όλοι όσοι τον έζησαν για χρόνια, ψεύτη τον ανέβαζαν, παπάρα τον κατέβαζαν – τόσο εκείνος έπαιρνε θάρρος και συνέχιζε φωνάζοντας και πετώντας σάλια δεξιά κι αριστερά. Απομακρύνθηκαν σε απόσταση ασφαλείας αηδιάζοντας οι πιτσιρικάδες, που πλησίασαν στην αρχή λαίμαργα ν’ απολαύσουν τη σκηνή.
Ο ασπρομάλλης οπισθοχωρούσε λέγοντας πότε πότε μια κουβέντα, Κρατήσου μακριά μου, βρωμάει το χνώτο σου, ψέλλισε τη μία αηδιασμένος, Σου ‘χω απαγορεύσει απ’ το ’82 να με πλησιάζεις, την άλλη. Αλλόφρονας εκείνος μαζί με τη μπόχα όσων έλεγε, πρόσθετε ένα μίγμα παράλογων διαμαρτυριών, Δε με προστατέψατε ως οφείλατε, ξεσηκώσατε με τα γραφόμενά σας ακατονόμαστες ύβρεις εναντίον μου, σε ποιον, σ’ εμένα έναν φτασμένο λειτουργό του κράτους!
Πώς να ερμηνεύσει αυτήν την έκρηξη, δεν ήταν γνωστός και για μεθύστακας. Κάποιος τον είχε χρωματίσει τόσο πολύ, που εκτέθηκε τούτος σ’ όσους παρίστανε χρόνια τώρα τον επιτυχημένο. Σε χώρους μάλιστα που κατάφερε να διεισδύσει, αφού ένα σύστημα ήδη σάπιο, ειδικά απ’ τη δικτατορία και μετά, επέτρεπε σε υποκείμενα μάθε είδους, ν’ αναρριχώνται έρποντας, γλύφοντας και διά των κεράτων τους.
Συνέχιζε εκτός εαυτού να λέει, να λέει, αποκλείεται να ‘χε λησμονήσει πόσα του καταμαρτυρούν και με το δίκιο τους, πήρε μια βαθειά αναπνοή λαχανιασμένος, περίεργα ψυχρός ο άλλος αφού δεν χαράμισε ούτε σάλιο να τον φτύσει, βρήκε ρωγμή στο παραλήρημα, Σε ξέρω καλύτερα κι από σένα μούτρο, του πέταξε, θυμήσου πως ήταν δουλειά μου το τμήμα σχέσεων με το εξωτερικό, όπου «διέπρεψες», γνωρίζω το φάκελό σου, τις αναφορές για καρφώματα στη χούντα, για αλλοίωση βαθμολογιών προς όφελός σου, μην παριστάνεις τον σπουδαίο, είσαι μηδενικό παραφουσκωμένο!
Τίποτα δεν έχει αποδειχτεί, κραύγασε τ’ αγγειό, και θυμήθηκε τούτος πως τον είχαν πιάσει οι Γάλοι σαν έκλεβε την καντίνα του κολεγίου όπου φοιτούσε με κρατικά έξοδα, και τον πέταξαν το επόμενο εικοσιτετράωρο έξω απ’ τα σύνορά τους. Κανείς δεν παραξενεύτηκε που το μπουμπούκι έπεσε στα μαλακά με μια καθυστερημένη απόλυση, αντί να τον κλείσουν σε κάποια φυλακή.
Αργότερα κατάφερε με σειρά προσφυγές στην πολύκλαυστη δικαιοσύνη να πάρει τον μεγαλύτερο βαθμό που προβλέπεται στη δημόσια διοίκηση. Είμαι γενικός διευθυντής κύριε και κακώς σας μιλάω στον πληθυντικό, πέταξε ξαφνικά, θα ‘πρεπε να σας μιλάω στον ενικό, εγώ εκπροσωπώ τη χώρα μου στον ΟΗΕ, Νάτα μααας, σκέφτηκε ο άναυδος, και στον ΟΗΕ, γιατί όχι όμως, ο πρώτος του είδους είναι που εκπροσωπεί τη χώρα τούτη της φαιδράς πορτοκαλέας, εδώ ο μπαξές είναι γεμάτος νεποτισμό και νεόπλουτους και μας ενοχλεί ένας μικροκλέφτης, όσο ψεύτης κι αν είναι;
Ναι, απάντησε μια φωνούλα μέσα του, αλλά έκλεβε στο γαλλικό ρημάδι …- πώς το λένε κείνο το μαγαζί με τ’ αφορολόγητα για τους αλλοδαπούς γαμώ το – και μάλιστα έκλεβε ψιλικατζίδικα, να λήστευε καμιά τράπεζα να πούμε κάνα χρηματιστήριο, κάνα καζίνο να το καταλάβω, να τον παραδεχτώ που λένε, (πώς να το κάνουμε, δεν ήταν σωστή η ατάκα του Μπρεχτ, τι είναι η κλοπή μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυσή της
αυτές δεν είναι κλοπές, είναι υποτίθεται επιστροφές απ’ τα κλεμμένα των εκμεταλλευτών μας…
Μπα, εκεί το πας ψευτοανάρχα, είπε μια φωνούλα, δηλαδή οι ψιλικατζήδες είναι χειρότεροι απ’ τους μεγαλοκαρχαρίες, τότε τι θα πεις για τους θεσμικούς απατεώνες, τι θα πεις για τους μεγαλοτοκογλύφους που μας πηδάνε ασύστολα, ο παπάρας τούτος είναι το πρόβλημα; Ξέχασε η φωνούλα πως και οι μεγαλοκλέφτες στις τράπεζες κρύβουν τα λεφτά τους, αλλά…
Όχι ρε παιδάκι μου, αυτός όμως σε υποτροφία ων εξέθεσε το κράτος που τον έστειλε να… δεν ξέρω γω τι να σπουδάσει, κι αφού η ένστολη κούκλα της ασφάλειας στήθηκε μπροστά του δυο φορές κοιτάζοντάς τον στα μάτια για να καταλάβει πως τον είχαν πάρει χαμπάρι, ο χάχας το βιολί του, της χαμογέλαγε κατακτητικώς μεθ’ έμπλεος σιγουριάς και ικανοποιήσεως, πλην όμως ο στόχος του ήταν άλλος αλλιώς θα της τράβαγε αυτός ένα test drive και θα ‘βλεπε τι εστί βερίκοκο, την προσπερνούσε λοιπόν και πήγαινε παρακάτω να συνεχίσει γεμίζοντας την σακούλα του, ενώ είχε ήδη περάσει απ’ το ταμείο, τόσες φορές το ‘χε ξανακάνει!
Τον βούτηξαν και… Νόμιζα πως με γούσταρε η δεσποινίς, απάντησε στο σχετικό ερώτημα, γι’ αυτό, καταλάβατε; Τον λες μαλάκα το μαλάκα ή όχι, τον τσουβάλιασαν όπως ήταν και τον εκτόξευσαν οίκαδε. Ενώ ο άλλος ο ομορφάντρας και παρ’ ολίγον πρωθυπουργός – άσχετο αν σήμερα τον έστησαν κατηγορούμενο ως πλυντήριο των υπολοίπων κλεφτών- ξόδευε στο δεύτερο γάμο του (στην ίδια πόλη που είχε εξοβελίσει τον ψιλικατζή) κάμποσα από τα πάμπολλα εκατομμύρια που ‘χε «απαλλοτριώσει» ως υπουργός αρμόδιος για την άμυνα της χώρας! Είναι σωστή αυτή η συμπεριφορά, άδικο είχε να κλαίει ο προηγούμενος κατά μόνας σε ώρα περισυλλογής;
Αύριο, αύριο να έχει φύγει από τη χώρα τούτη, δήλωσαν οι Γάλοι που δεν ανέχονται κλέφτες σε δικά τους μαγαζιά, ενώ ανέχονται μεγαλοκλέφτες αρκεί τα προϊόντα από κολοσσιαίες μίζες κλπ να προέρχονται από άλλες χώρες και να ξοδεύονται στη δική τους. Αυτοί μάλιστα!
Έ αυτό λοιπόν πείραξε, που εκτεθήκαμε ως υπερήφανος λαός με το κλεφτρόνι άνευ ισοβαρού αντικρίσματος και τον απέβαλλε η άτεγκτη διοίκηση άνευ συντάξεως; Διαφαίνεται πως το ποτήρι ξεχείλισε μαζί με τ’ άλλα και τον έστειλαν σπίτι του τότε… όμως αργότερα τον έμπασαν πάλι στο σύστημα από την πίσω πόρτα, Είναι έθιμο της χρηστής διαχείρισης της εξουσίας να βοηθούν οι γενικοί διοικητές τα δικά μας παιδιά, πόσο μάλλον τους συμμαθητές μας του γυμνασίου. Έτσι δικαιολογήθηκε ο ένας από τους δυο που έπαιξαν ρόλο στην πανηγυρική αποκατάσταση και υποχώρησαν τελικά στις αλλεπάλληλες θετικές αποφάσεις των διοικητικών δικαστηρίων. Και νάσου τ’ αγγειό να κορδώνεται ως θεσμικός και νομότυπος ανωτάτου βαθμού στη διοίκηση και δη μετά τίτλων και αναμνηστικών!!
Έκτοτε οι δρόμοι για το ανθρωπάκι ήταν ανοιχτοί. Εκμεταλλευόμενος και τις αποκαταστάσεις σήκωσε και την ανάλογη παντιέρα και εφόρμησε μεθ’ ορμής ακαθέκτου να κατακτήσει και άλλες κορυφές, περίβλεπτες μάλιστα. Δεν είναι απορίας άξιο που το πέτυχε. Στον τόπο μας δεν λέγεται αναίτια πως είσαι ότι δηλώσεις, πόσο μάλλον αν αυτό συνοδεύεται και από τα αντίστοιχα πιστοποιητικά. Και αμ’ έπος ες έργον, έμπλεος θάρρους ο αλητήριος ανέβηκε και ως εκλεγμένος σε βάθρο κραυγάζοντας, πως απαιτεί την αναγνώριση ακόμα και από τους επαΐοντες (ο μόνος είναι;)! Ακριβώς έτσι έγινε και μ’ ένα μικρό και άθλιο, πλην άριστο δείγμα της εποχής μας!
Τ’ ακούς Δημητράκη Σαλαμινιέ, ενώ εσύ παραιτήθηκες νωρίς για λόγους ηθικής τάξεως, πάνω που άρχιζαν να σερβίρωνται τα γλυκά! Άκου τι είδους ηθική θέλει στη διοίκηση ο ξεροκέφαλος Αρβανίτης! Ακούω, να λες φίλε, πώς δεν ακούω, και βλέπω και μελαγχολώ πάλι.
Δε χρειάζεται παρά λίγο σκατό για να βρωμίσει η πίττα, έλεγε μια μάννα απ’ τις παλιές, πόσο μάλλον εδώ που διαθέτουμε πράμα μπόλικο να γεμίσουν πίτες και πίτες!! Εκείνη η πίπα (προσοχή στο ¨π¨) του πλανητάρχη και τα πισωκολλητά του αλλουνού του Γάλλου – που μια καμαριέρα τον γκρέμισε, το μεγάλο γκόμενο, από τη σίγουρη θέση για το προεδριλίκι – αυτά πού τα βάζεις; Παγκόσμιας εμβέλειας πίτες αυτές θα πεις, και μάλιστα πολλοί ζήλεψαν, άσε που οι γκόμενες βγάλανε κι ένα σκασμό λεφτά. Όχι πως έχουμε δηλαδή τίποτα με τις σεξουαλικές προτιμήσεις των πλανηταρχών αλλά και οποιουδήποτε, αλλά όχι και να μας ρημάζουν μετά των ενθουσιασμένων συζύγων και στο χαμόγελο τα σούργελα, όχι και να κυβερνάνε αφού ξεφτιλιστούν πλανητικώς!!
Αμ και του δικού μας του «αδικημένου» που τον κλείσανε στην ψειρού και τον ετοιμάζουν για σφάγιο, άλλο βέβαια που στα μουλωχτά θα θυμηθούν, Κυριακή καλή γιορτή, την ανήκεστο βλάβη! Δηλαδή, καλύτερα θα είναι για το συμφέρον του δημοσίου να τον έχουν να τρώει τζάμπα σε βάρος μας, ενώ αν τον απολύσουν, οποίο όφελος! Ο άνθρωπος θα προλάβει να βάλει το χέρι στο μέλι από τα κλεμμένα (τις μίζες ντε, τα άφαντα τα ρημάδια, που ψάχνουν δήθεν να τα βρουν), άρα θα βοηθήσει έτσι και στην ανάπτυξη που την έχουμε τόσο ανάγκη! Σοφότερο δεν είναι και ρεαλιστικότερο;
Ενώ, φτωχέ χωρικέ και άσχετε, ο βρομόστομος που λέγαμε, πώς θα ενισχύσει την ανάπτυξη με δέκα δολάρια κλοπιμαία, επομένως καλά έκανε και στη δική του περίπτωση ο συνδυασμός δικαιοσύνης και διοίκησης και τον ξανάβαλαν σε βάθρο, και ιδού να σου λέει τώρα πως, εν πάσει περιπτώσει τίποτα δεν αποδείχθηκε απ’ όσα τον κατηγορούν τον καημένο! Όσο για κείνα τα χουντικά και τα βαθμολογικά, σιγά μην στάξει η ουρά του γαϊδάρου, είδαμε και σεις η γενιά του Πολυτεχνείου πώς τα καταφέρατε. Ο ένας με τις μίζες να τρώει το σόι του για γενεές δεκατέσσερις, ο άλλος επίσης με τις μίζες στο ΠΑΣΟΚ αφού, πώς αλλιώς θα λειτουργούσε κοτζάμ Κόμμα, ο τρίτος ωσαύτως με τις μίζες στη ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ σιγά μη μείνει πίσω, ο επόμενος να κρατάει τις λίστες σπίτι του να ωριμάσουν, ο άλλος να τις ψάχνει μανιωδώς να δει ποιους συγγενείς του περιλαμβάνει για να τους σβήσει και σόι πάει το βασίλειο!
Και τόσοι άλλοι, γνωστοί άγνωστοι, σε λίστες περίοπτες μα εξαιρετέες και στο μούσκιο, και αναγκάσθηκε ο κοσμάκης να μανίζει, όχι γιατί δεν τους τα παίρνουν, αλλά που δεν βρίσκεται και του λόγου του μέσα, ακριβώς γιατί δε θα τους τα παίρνανε κι αυτουνών, αρκεί να ‘τανε οι αριθμοί βαρβάτοι…
Άει στο διάολο με το κακόμοιρο το τζούφιο ανθρωπάκι, ήδη αποδυναμώθηκε μέσα του του ασπρομάλλη η τάση να ισοφαρίσει τον αλήτη με τους μεγαλοαλήτες, έ όχι κι έτσι, όχι κι έτσι κύριε, δεν είναι του ίδιου μεγέθους, ακόμα και συνύπαρξη αλητείας και ληστείας χρειάζεται την κλιμάκωσή της! Εν τούτοις το μόνο σφάλμα του ήταν που τηρώντας, ο βλάξ, τη ρήση δώσε θάρρος στο χωριάτη ν’ ανεβεί και στο κρεβάτι, το επεχείρησε διατρανώνοντας τις επιτυχίες του και την ίδια στιγμή περνούσε στην άλλη άκρη του εκκρεμούς προβάλλοντας ως ανύπαρκτες και ψέματα τις αμαρτίες του!
Εμένα κύριε που με βλέπετε, έχω προσφέρει στη χώρα μου, εκτός που, όπως σας είπα την εκπροσωπώ διεθνώς, εκτός επίσης που έχω λειτουργήσει ως δημόσιος λειτουργός, έχω βοηθήσει και είκοσι τριάντα πεινάλες δικούς μου σε δουλειές, ενώ εσείς τι έχετε κάνει, έ, τι έχετε κάνει, ολετήρα της Ελλάδας (;), κάθεστε και ταλαιπωρείτε την ελληνική γλώσσα, μη χέσω, άκου απασχόληση ο κύριος, εμένα κύριε μ’ έχουν εκλέξει Αντιπρύτανη, Αντιπρόσωπο του Έθνους ήθελα να πω, μάλιστα του Έθνους κύριε… αλλά και Γενικό Συντονιστή στο Ίδρυμα Αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας… νάτο τ’ αγγειό, το λιβάνι και το κρεβάτι που λέγαμε!! Ο μόνος; Όχι δα, για σκεφτείτε λίγο, ρίξτε μια ματιά γύρω σας… είδατε πόσοι είναι;
 |
| φωτ. Οδόφρ. |
Γαύγιζε στην αρχή σιγά, μουλωχτά, συνέχεια, χωρίς σταματημό, κι όσο άκουγε τη φωνή του κι ο άλλος άναυδος δε μπορούσε ν’ αρθρώσει λόγο κόντρα στην έκρηξη του θρασύδειλου – έτσι τον γνώριζαν όλοι όσοι τον έζησαν για χρόνια, ψεύτη τον ανέβαζαν, παπάρα τον κατέβαζαν – τόσο εκείνος έπαιρνε θάρρος και συνέχιζε φωνάζοντας και πετώντας σάλια δεξιά κι αριστερά. Απομακρύνθηκαν σε απόσταση ασφαλείας αηδιάζοντας οι πιτσιρικάδες, που πλησίασαν στην αρχή λαίμαργα ν’ απολαύσουν τη σκηνή.
Ο ασπρομάλλης οπισθοχωρούσε λέγοντας πότε πότε μια κουβέντα, Κρατήσου μακριά μου, βρωμάει το χνώτο σου, ψέλλισε τη μία αηδιασμένος, Σου ‘χω απαγορεύσει απ’ το ’82 να με πλησιάζεις, την άλλη. Αλλόφρονας εκείνος μαζί με τη μπόχα όσων έλεγε, πρόσθετε ένα μίγμα παράλογων διαμαρτυριών, Δε με προστατέψατε ως οφείλατε, ξεσηκώσατε με τα γραφόμενά σας ακατονόμαστες ύβρεις εναντίον μου, σε ποιον, σ’ εμένα έναν φτασμένο λειτουργό του κράτους!
Πώς να ερμηνεύσει αυτήν την έκρηξη, δεν ήταν γνωστός και για μεθύστακας. Κάποιος τον είχε χρωματίσει τόσο πολύ, που εκτέθηκε τούτος σ’ όσους παρίστανε χρόνια τώρα τον επιτυχημένο. Σε χώρους μάλιστα που κατάφερε να διεισδύσει, αφού ένα σύστημα ήδη σάπιο, ειδικά απ’ τη δικτατορία και μετά, επέτρεπε σε υποκείμενα μάθε είδους, ν’ αναρριχώνται έρποντας, γλύφοντας και διά των κεράτων τους.
Συνέχιζε εκτός εαυτού να λέει, να λέει, αποκλείεται να ‘χε λησμονήσει πόσα του καταμαρτυρούν και με το δίκιο τους, πήρε μια βαθειά αναπνοή λαχανιασμένος, περίεργα ψυχρός ο άλλος αφού δεν χαράμισε ούτε σάλιο να τον φτύσει, βρήκε ρωγμή στο παραλήρημα, Σε ξέρω καλύτερα κι από σένα μούτρο, του πέταξε, θυμήσου πως ήταν δουλειά μου το τμήμα σχέσεων με το εξωτερικό, όπου «διέπρεψες», γνωρίζω το φάκελό σου, τις αναφορές για καρφώματα στη χούντα, για αλλοίωση βαθμολογιών προς όφελός σου, μην παριστάνεις τον σπουδαίο, είσαι μηδενικό παραφουσκωμένο!
Τίποτα δεν έχει αποδειχτεί, κραύγασε τ’ αγγειό, και θυμήθηκε τούτος πως τον είχαν πιάσει οι Γάλοι σαν έκλεβε την καντίνα του κολεγίου όπου φοιτούσε με κρατικά έξοδα, και τον πέταξαν το επόμενο εικοσιτετράωρο έξω απ’ τα σύνορά τους. Κανείς δεν παραξενεύτηκε που το μπουμπούκι έπεσε στα μαλακά με μια καθυστερημένη απόλυση, αντί να τον κλείσουν σε κάποια φυλακή.
Αργότερα κατάφερε με σειρά προσφυγές στην πολύκλαυστη δικαιοσύνη να πάρει τον μεγαλύτερο βαθμό που προβλέπεται στη δημόσια διοίκηση. Είμαι γενικός διευθυντής κύριε και κακώς σας μιλάω στον πληθυντικό, πέταξε ξαφνικά, θα ‘πρεπε να σας μιλάω στον ενικό, εγώ εκπροσωπώ τη χώρα μου στον ΟΗΕ, Νάτα μααας, σκέφτηκε ο άναυδος, και στον ΟΗΕ, γιατί όχι όμως, ο πρώτος του είδους είναι που εκπροσωπεί τη χώρα τούτη της φαιδράς πορτοκαλέας, εδώ ο μπαξές είναι γεμάτος νεποτισμό και νεόπλουτους και μας ενοχλεί ένας μικροκλέφτης, όσο ψεύτης κι αν είναι;
Ναι, απάντησε μια φωνούλα μέσα του, αλλά έκλεβε στο γαλλικό ρημάδι …- πώς το λένε κείνο το μαγαζί με τ’ αφορολόγητα για τους αλλοδαπούς γαμώ το – και μάλιστα έκλεβε ψιλικατζίδικα, να λήστευε καμιά τράπεζα να πούμε κάνα χρηματιστήριο, κάνα καζίνο να το καταλάβω, να τον παραδεχτώ που λένε, (πώς να το κάνουμε, δεν ήταν σωστή η ατάκα του Μπρεχτ, τι είναι η κλοπή μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυσή της
αυτές δεν είναι κλοπές, είναι υποτίθεται επιστροφές απ’ τα κλεμμένα των εκμεταλλευτών μας…Μπα, εκεί το πας ψευτοανάρχα, είπε μια φωνούλα, δηλαδή οι ψιλικατζήδες είναι χειρότεροι απ’ τους μεγαλοκαρχαρίες, τότε τι θα πεις για τους θεσμικούς απατεώνες, τι θα πεις για τους μεγαλοτοκογλύφους που μας πηδάνε ασύστολα, ο παπάρας τούτος είναι το πρόβλημα; Ξέχασε η φωνούλα πως και οι μεγαλοκλέφτες στις τράπεζες κρύβουν τα λεφτά τους, αλλά…
Όχι ρε παιδάκι μου, αυτός όμως σε υποτροφία ων εξέθεσε το κράτος που τον έστειλε να… δεν ξέρω γω τι να σπουδάσει, κι αφού η ένστολη κούκλα της ασφάλειας στήθηκε μπροστά του δυο φορές κοιτάζοντάς τον στα μάτια για να καταλάβει πως τον είχαν πάρει χαμπάρι, ο χάχας το βιολί του, της χαμογέλαγε κατακτητικώς μεθ’ έμπλεος σιγουριάς και ικανοποιήσεως, πλην όμως ο στόχος του ήταν άλλος αλλιώς θα της τράβαγε αυτός ένα test drive και θα ‘βλεπε τι εστί βερίκοκο, την προσπερνούσε λοιπόν και πήγαινε παρακάτω να συνεχίσει γεμίζοντας την σακούλα του, ενώ είχε ήδη περάσει απ’ το ταμείο, τόσες φορές το ‘χε ξανακάνει!
Τον βούτηξαν και… Νόμιζα πως με γούσταρε η δεσποινίς, απάντησε στο σχετικό ερώτημα, γι’ αυτό, καταλάβατε; Τον λες μαλάκα το μαλάκα ή όχι, τον τσουβάλιασαν όπως ήταν και τον εκτόξευσαν οίκαδε. Ενώ ο άλλος ο ομορφάντρας και παρ’ ολίγον πρωθυπουργός – άσχετο αν σήμερα τον έστησαν κατηγορούμενο ως πλυντήριο των υπολοίπων κλεφτών- ξόδευε στο δεύτερο γάμο του (στην ίδια πόλη που είχε εξοβελίσει τον ψιλικατζή) κάμποσα από τα πάμπολλα εκατομμύρια που ‘χε «απαλλοτριώσει» ως υπουργός αρμόδιος για την άμυνα της χώρας! Είναι σωστή αυτή η συμπεριφορά, άδικο είχε να κλαίει ο προηγούμενος κατά μόνας σε ώρα περισυλλογής;
Αύριο, αύριο να έχει φύγει από τη χώρα τούτη, δήλωσαν οι Γάλοι που δεν ανέχονται κλέφτες σε δικά τους μαγαζιά, ενώ ανέχονται μεγαλοκλέφτες αρκεί τα προϊόντα από κολοσσιαίες μίζες κλπ να προέρχονται από άλλες χώρες και να ξοδεύονται στη δική τους. Αυτοί μάλιστα!
Έ αυτό λοιπόν πείραξε, που εκτεθήκαμε ως υπερήφανος λαός με το κλεφτρόνι άνευ ισοβαρού αντικρίσματος και τον απέβαλλε η άτεγκτη διοίκηση άνευ συντάξεως; Διαφαίνεται πως το ποτήρι ξεχείλισε μαζί με τ’ άλλα και τον έστειλαν σπίτι του τότε… όμως αργότερα τον έμπασαν πάλι στο σύστημα από την πίσω πόρτα, Είναι έθιμο της χρηστής διαχείρισης της εξουσίας να βοηθούν οι γενικοί διοικητές τα δικά μας παιδιά, πόσο μάλλον τους συμμαθητές μας του γυμνασίου. Έτσι δικαιολογήθηκε ο ένας από τους δυο που έπαιξαν ρόλο στην πανηγυρική αποκατάσταση και υποχώρησαν τελικά στις αλλεπάλληλες θετικές αποφάσεις των διοικητικών δικαστηρίων. Και νάσου τ’ αγγειό να κορδώνεται ως θεσμικός και νομότυπος ανωτάτου βαθμού στη διοίκηση και δη μετά τίτλων και αναμνηστικών!!
Έκτοτε οι δρόμοι για το ανθρωπάκι ήταν ανοιχτοί. Εκμεταλλευόμενος και τις αποκαταστάσεις σήκωσε και την ανάλογη παντιέρα και εφόρμησε μεθ’ ορμής ακαθέκτου να κατακτήσει και άλλες κορυφές, περίβλεπτες μάλιστα. Δεν είναι απορίας άξιο που το πέτυχε. Στον τόπο μας δεν λέγεται αναίτια πως είσαι ότι δηλώσεις, πόσο μάλλον αν αυτό συνοδεύεται και από τα αντίστοιχα πιστοποιητικά. Και αμ’ έπος ες έργον, έμπλεος θάρρους ο αλητήριος ανέβηκε και ως εκλεγμένος σε βάθρο κραυγάζοντας, πως απαιτεί την αναγνώριση ακόμα και από τους επαΐοντες (ο μόνος είναι;)! Ακριβώς έτσι έγινε και μ’ ένα μικρό και άθλιο, πλην άριστο δείγμα της εποχής μας!
Τ’ ακούς Δημητράκη Σαλαμινιέ, ενώ εσύ παραιτήθηκες νωρίς για λόγους ηθικής τάξεως, πάνω που άρχιζαν να σερβίρωνται τα γλυκά! Άκου τι είδους ηθική θέλει στη διοίκηση ο ξεροκέφαλος Αρβανίτης! Ακούω, να λες φίλε, πώς δεν ακούω, και βλέπω και μελαγχολώ πάλι.
Δε χρειάζεται παρά λίγο σκατό για να βρωμίσει η πίττα, έλεγε μια μάννα απ’ τις παλιές, πόσο μάλλον εδώ που διαθέτουμε πράμα μπόλικο να γεμίσουν πίτες και πίτες!! Εκείνη η πίπα (προσοχή στο ¨π¨) του πλανητάρχη και τα πισωκολλητά του αλλουνού του Γάλλου – που μια καμαριέρα τον γκρέμισε, το μεγάλο γκόμενο, από τη σίγουρη θέση για το προεδριλίκι – αυτά πού τα βάζεις; Παγκόσμιας εμβέλειας πίτες αυτές θα πεις, και μάλιστα πολλοί ζήλεψαν, άσε που οι γκόμενες βγάλανε κι ένα σκασμό λεφτά. Όχι πως έχουμε δηλαδή τίποτα με τις σεξουαλικές προτιμήσεις των πλανηταρχών αλλά και οποιουδήποτε, αλλά όχι και να μας ρημάζουν μετά των ενθουσιασμένων συζύγων και στο χαμόγελο τα σούργελα, όχι και να κυβερνάνε αφού ξεφτιλιστούν πλανητικώς!!
Αμ και του δικού μας του «αδικημένου» που τον κλείσανε στην ψειρού και τον ετοιμάζουν για σφάγιο, άλλο βέβαια που στα μουλωχτά θα θυμηθούν, Κυριακή καλή γιορτή, την ανήκεστο βλάβη! Δηλαδή, καλύτερα θα είναι για το συμφέρον του δημοσίου να τον έχουν να τρώει τζάμπα σε βάρος μας, ενώ αν τον απολύσουν, οποίο όφελος! Ο άνθρωπος θα προλάβει να βάλει το χέρι στο μέλι από τα κλεμμένα (τις μίζες ντε, τα άφαντα τα ρημάδια, που ψάχνουν δήθεν να τα βρουν), άρα θα βοηθήσει έτσι και στην ανάπτυξη που την έχουμε τόσο ανάγκη! Σοφότερο δεν είναι και ρεαλιστικότερο;
Ενώ, φτωχέ χωρικέ και άσχετε, ο βρομόστομος που λέγαμε, πώς θα ενισχύσει την ανάπτυξη με δέκα δολάρια κλοπιμαία, επομένως καλά έκανε και στη δική του περίπτωση ο συνδυασμός δικαιοσύνης και διοίκησης και τον ξανάβαλαν σε βάθρο, και ιδού να σου λέει τώρα πως, εν πάσει περιπτώσει τίποτα δεν αποδείχθηκε απ’ όσα τον κατηγορούν τον καημένο! Όσο για κείνα τα χουντικά και τα βαθμολογικά, σιγά μην στάξει η ουρά του γαϊδάρου, είδαμε και σεις η γενιά του Πολυτεχνείου πώς τα καταφέρατε. Ο ένας με τις μίζες να τρώει το σόι του για γενεές δεκατέσσερις, ο άλλος επίσης με τις μίζες στο ΠΑΣΟΚ αφού, πώς αλλιώς θα λειτουργούσε κοτζάμ Κόμμα, ο τρίτος ωσαύτως με τις μίζες στη ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ σιγά μη μείνει πίσω, ο επόμενος να κρατάει τις λίστες σπίτι του να ωριμάσουν, ο άλλος να τις ψάχνει μανιωδώς να δει ποιους συγγενείς του περιλαμβάνει για να τους σβήσει και σόι πάει το βασίλειο!
Και τόσοι άλλοι, γνωστοί άγνωστοι, σε λίστες περίοπτες μα εξαιρετέες και στο μούσκιο, και αναγκάσθηκε ο κοσμάκης να μανίζει, όχι γιατί δεν τους τα παίρνουν, αλλά που δεν βρίσκεται και του λόγου του μέσα, ακριβώς γιατί δε θα τους τα παίρνανε κι αυτουνών, αρκεί να ‘τανε οι αριθμοί βαρβάτοι…
Άει στο διάολο με το κακόμοιρο το τζούφιο ανθρωπάκι, ήδη αποδυναμώθηκε μέσα του του ασπρομάλλη η τάση να ισοφαρίσει τον αλήτη με τους μεγαλοαλήτες, έ όχι κι έτσι, όχι κι έτσι κύριε, δεν είναι του ίδιου μεγέθους, ακόμα και συνύπαρξη αλητείας και ληστείας χρειάζεται την κλιμάκωσή της! Εν τούτοις το μόνο σφάλμα του ήταν που τηρώντας, ο βλάξ, τη ρήση δώσε θάρρος στο χωριάτη ν’ ανεβεί και στο κρεβάτι, το επεχείρησε διατρανώνοντας τις επιτυχίες του και την ίδια στιγμή περνούσε στην άλλη άκρη του εκκρεμούς προβάλλοντας ως ανύπαρκτες και ψέματα τις αμαρτίες του!
Εμένα κύριε που με βλέπετε, έχω προσφέρει στη χώρα μου, εκτός που, όπως σας είπα την εκπροσωπώ διεθνώς, εκτός επίσης που έχω λειτουργήσει ως δημόσιος λειτουργός, έχω βοηθήσει και είκοσι τριάντα πεινάλες δικούς μου σε δουλειές, ενώ εσείς τι έχετε κάνει, έ, τι έχετε κάνει, ολετήρα της Ελλάδας (;), κάθεστε και ταλαιπωρείτε την ελληνική γλώσσα, μη χέσω, άκου απασχόληση ο κύριος, εμένα κύριε μ’ έχουν εκλέξει Αντιπρύτανη, Αντιπρόσωπο του Έθνους ήθελα να πω, μάλιστα του Έθνους κύριε… αλλά και Γενικό Συντονιστή στο Ίδρυμα Αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας… νάτο τ’ αγγειό, το λιβάνι και το κρεβάτι που λέγαμε!! Ο μόνος; Όχι δα, για σκεφτείτε λίγο, ρίξτε μια ματιά γύρω σας… είδατε πόσοι είναι;
[1] Να μας συγχωρεί ο Σουρής τις τροποποιήσεις στο τόσο επίκαιρο πόνημά του, αλλά και με τους γύφτους και με τους μούτσους ο γράφων δεν έχει καμία μα καμία αιτίαση, όπως π.χ. με τους ενταύθα αναφερόμενους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου