ΤΗ ΦΟΡΑ ΑΥΤΗ το κακό παράγινε, δίνοντας μια ζοφερή πρόγευση γι' αυτό που μας μέλλεται ενόψει των Ολυμπιακών του 2004: είκοσι τρεις Ελληνες πολίτες συνελήφθησαν και αρκετοί κακοποιήθηκαν βάναυσα λίγο προτού ξεκινήσει η πολυδιαφημισμένη συναυλία, που πραγματοποιήθηκε στις 30 Ιανουαρίου στο κλειστό γήπεδο του ΟΑΚΑ με στόχο να προπαγανδίσει τον εθελοντισμό, να δελεάσει με άλλα λόγια αγόρια και κορίτσια ώστε να προσφέρουν την απλήρωτη εργασία τους στους, κατά τα λοιπά, χρυσοπληρωμένους αγώνες. Το έγκλημά τους; Απλώς και μόνον ότι δεν συμμερίζονται τη διατεταγμένη ευφορία για τη διενέργεια της ερχόμενης Ολυμπιάδας στην Αθήνα.
Πρόκειται για ένα ακόμη επεισόδιο στην -ήδη πλούσια- ιστορία της σκληρής αστυνομικής καταστολής που, ως επίσημη κρατική πολιτική, έχει εξαρχής σημαδέψει την πορεία της χώρας προς την εκπλήρωση ενός ακόμη αμφιλεγόμενου "εθνικού στόχου".
Δύο "λεπτομέρειες", ωστόσο, διαφοροποιούν το πρόσφατο γεγονός από τις αντίστοιχες αστυνομικές επιχειρήσεις του παρελθόντος. Η πρώτη -και σημαντικότερη- αφορά τη στιγμή της επίθεσης των ΜΑΤ: στο ΟΑΚΑ, οι συλλήψεις και οι ξυλοδαρμοί σημειώθηκαν προληπτικά, προτού δηλαδή προλάβουν οι "ύποπτοι" να ανοίξουν το πανό τους, να μοιράσουν τα φέιγ βολάν και να φωνάξουν τα συνθήματά τους (ενέργειες, ούτως ή άλλως, καθ' όλα νόμιμες αλλά και αναμενόμενες). Η δεύτερη "λεπτομέρεια" σχετίζεται με την ομόθυμη στάση των μέσων ενημέρωσης της επομένης: η συντριπτική πλειονότητα των εφημερίδων και όλα ανεξαιρέτως τα κανάλια -που συνήθως πετούν τη σκούφια τους για θεάματα αυτού του τύπου- είτε σιώπησαν επιδεικτικά, πνίγοντας κυριολεκτικά την είδηση, είτε τη διαστρέβλωσαν, σε σημείο που να την καταστήσουν αγνώριστη (βλ. ενδεικτικά τις στρατευμένες σχετικές παρεμβάσεις του Θέμου Αναστασιάδη στον Flash και το "Βήμα").
Συναίνεση με το στανιό
Προτού συνεχίσουμε, μια σύντομη αναδρομή στην προϊστορία της υπόθεσης έχει, πιστεύουμε, τη σημασία της για να αντιληφθούμε τη συνέχεια -και τη συνέπεια- της στάσης που υιοθέτησε η επίσημη πολιτεία έναντι όλων εκείνων, που κατά καιρούς τολμούν να διαταράξουν το κλίμα εθνικής συναίνεσης, το οποίο καλλιεργήθηκε -και επιβλήθηκε- συστηματικά από την πρώτη στιγμή που η χώρα βρέθηκε να διεκδικεί τη διενέργεια κάποιας από τις επόμενες Ολυμπιάδες στο ελληνικό έδαφος.
Σκηνή πρώτη: Στις 3 Σεπτεμβρίου 1990, εκατόν πενήντα περίπου άτομα έχουν συγκεντρωθεί έξω από το Καλλιμάρμαρο για να διαδηλώσουν την αντίθεσή τους προς τη "Χρυσή Ολυμπιάδα του 1996". Οι λόγοι της
κινητοποίησης εκτίθενται αναλυτικά -και πειστικά- σε μια μπροσούρα που φέρει την υπογραφή της Πρωτοβουλίας Ενάντια στην Ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων και τίτλο "Γιατί δεν θέλουμε τους Ολυμπιακούς". Ενώ μέσα στο Στάδιο συνεχίζεται η συναυλία του Βαγγέλη Παπαθανασίου, τα ΜΑΤ απωθούν τους συγκεντρωμένους στην άλλη πλευρά της λεωφόρου, προς το Ζάππειο. Εκεί, μέσα στο σκοτάδι, αρχίζουν να χτυπούν με αγριότητα τους διαδηλωτές. Περισσότερα από δέκα άτομα τραυματίζονται σοβαρά.
Σκηνή δεύτερη: Στις 3 Σεπτεμβρίου του 1997, η Πρωτοβουλία Πολιτών Ενάντια στο 2004 διοργανώνει διαμαρτυρία στην Ακρόπολη, όπου συγκεντρώνονται περίπου πενήντα άτομα. "Στεκόμασταν στην είσοδο της Ακρόπολης, φωνάζαμε συνθήματα και είχαμε ανοίξει δύο πανό", θυμούνται η αρχιτέκτων Ελένη Παπαρρόδου και ο πολεοδόμος Γεράσιμος Σκλαβούνος, μέλη της Πρωτοβουλίας Πολιτών. "Το ένα έγραφε 'Οχι στην Ολυμπιάδα του 2004' και το δεύτερο 'Οχι στο εμπόριο του αρχαίου πνεύματος'. Δίπλα μας στέκονταν και παρακολουθούσαν άνδρες των ΜΑΤ, που ρωτούσαν κάθε τόσο τους επικεφαλής τους αν είχε έρθει η στιγμή να επέμβουν".
Η διαμαρτυρία έληξε χωρίς να σημειωθούν επεισόδια. Καθώς όμως ο κόσμος αποχωρούσε από τα μονοπάτια, ασφαλίτες με πολιτικά συνέλαβαν κάποιους που προχωρούσαν μόνοι τους. Οι συλληφθέντες οδηγήθηκαν σε κλούβα και στη συνέχεια σε περιπολικό με το οποίο μεταφέρθηκαν στην Ασφάλεια. Ακολούθησε η γνωστή διαδικασία: εξακρίβωση στοιχείων, δακτυλικά αποτυπώματα, κ.ο.κ. Εξι πολίτες παραπέμφθηκαν τελικά σε τακτική δικάσιμο και αθωώθηκαν ύστερα από τρία ολόκληρα χρόνια, όταν το δικαστήριο δέχθηκε ότι η διαμαρτυρία τους πραγματοποιήθηκε έξω από τον απαγορευμένο αρχαιολογικό χώρο.
Το παιχνίδι χοντραίνει
Σκηνή τρίτη: Με πρόσκληση της γνωστής στη στήλη νεανικής ομάδας Virus, ομάδες και άτομα (Πρωτοβουλία ενάντια στην Ολυμπιάδα 2004, Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, ΟΚΔΕ/Σπάρτακος, ΑΚΟΑ, Αυτόνομο Στέκι, Ξεκίνημα, Κομμουνιστική Ανανέωση κ.ά.) αποφασίζουν να εκφράσουν τη διαφωνία τους για τους Ολυμπιακούς του 2004, ανοίγοντας ένα πανό και μοιράζοντας φέιγ βολάν, στη συναυλία για τον εθελοντισμό (30/1/2002). Για μια ακόμη φορά, σε κοινό κείμενο που συνυπογράφουν οι συμμετέχοντες, εξηγούνται αναλυτικά και με επιχειρήματα οι λόγοι της αντίθεσής τους στους Ολυμπιακούς και, πιο συγκεκριμένα, στην παραπλανητική όσο και υποκριτική ρητορεία περί εθελοντισμού. Αναφέρουμε επί τροχάδην μερικά από τα σημεία της κοινής αυτής προκήρυξης, με τίτλο "Εθελοντισμός: Μια ακόμα μεγάλη απάτη": οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι συνώνυμοι με την κερδοσκοπία των πολυεθνικών, των μεγαλοεργολάβων και των διαπλεκόμενων συμφερόντων. Το είδος του αθλητισμού που προωθούν οι Ολυμπιακοί είναι συνυφασμένο με τα αναβολικά, τον ανελέητο ανταγωνισμό και τη βιομηχανία παραγωγής πρωταθλητών. Τα έργα που προετοιμάζονται υποβαθμίζουν ακόμη περισσότερο το αττικό περιβάλλον. Τα τρία περίπου τρισ. που θα δαπανηθούν αφαιρούνται από αναγκαίες κοινωνικές δαπάνες. Τέλος, η ασφαλής τέλεση των αγώνων χρησιμεύει ως πρόσχημα για την κατάργηση στοιχειωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων, όπως η διανομή προκηρύξεων και η πραγματοποίηση διαδηλώσεων στην ευρύτερη περιοχή διεξαγωγής των Αγώνων (γεγονός, εξάλλου, που αποδείχθηκε περίτρανα στη συγκεκριμένη περίπτωση).
"Οταν αποφασίσαμε τη διαμαρτυρία, σκεφτήκαμε να καλέσουμε -μέσω και του αθηναϊκού Indymedia- ομάδες και άτομα που θα ήθελαν να συμμετάσχουν στην καταγγελία αυτή του εθελοντισμού", μας αφηγείται ο Κώστας Μουζουράκης της ομάδας Virus. "Η ιδέα μας ήταν να μπούμε μέσα στο χώρο της συναυλίας και, κάποια στιγμή, την ώρα της κεντρικής ομιλίας, να ανοίξουμε το πανό, να πετάξουμε τρικάκια και να φωνάξουμε συνθήματα. Τα υλικά ήταν κρυμμένα σε τσάντες. Στο πανό είχαμε γράψει 'Οταν γύρω χορεύουνε τα δισ. είναι τραγικό να είσαι εθελοντής'". Το ίδιο σύνθημα επαναλαμβανόταν στη μία πλευρά του φέιγ βολάν, ενώ για την άλλη είχε επιλεγεί το "Μίζες, τσιμέντο, αναβολικά, αυτά είναι της Ολυμπιάδας τα ιδανικά".
"Αρχίσαμε να μπαίνουμε σιγά σιγά και να καθόμαστε σε μια κερκίδα", διευκρινίζει ο συνομιλητής μας. "Από νωρίς, έξω από την είσοδο μοίραζαν προκηρύξεις μέλη της ΚΝΕ, της Κόντρας και του Ξεκινήματος. Μέσα, πρέπει να συγκεντρωθήκαμε εξήντα με εβδομήντα άτομα. Από την πρώτη στιγμή που βρεθήκαμε στην κερκίδα, πίσω μας άρχισαν να μαζεύονται ασφαλίτες με πολιτικά. Τους άκουσα να λένε 'Μόλις ανοίξουν το πανό, τους το κατεβάζουμε'".
Οπως μας εξηγεί ο Κώστας Μουζουράκης, η κερκίδα στην οποία είχαν συγκεντρωθεί βρισκόταν δίπλα ακριβώς στις κάμερες της τηλεόρασης. Καθώς η ώρα περνούσε, οι ασφαλίτες πίσω τους πλήθαιναν και γίνονταν όλο και πιο επιθετικοί. Εδειχναν τις "γνώσεις" τους αναφέροντας ονοματεπώνυμα, σχολίαζαν συγκεκριμένα πρόσωπα και σήκωναν τον κόσμο που καθόταν εκεί γύρω για να καταλάβουν αυτοί τις θέσεις όσων έδιωχναν.
"Σε λίγη ώρα, με τους ασφαλίτες ήμασταν ένας προς έναν. Ηταν προφανές ότι ήθελαν την τσάντα με το πανό, αλλά δεν ήξεραν ποια είναι. Ξαφνικά, διμοιρίες ΜΑΤ με τον επικεφαλής μπροστά κατηφόρισαν την κερκίδα και σχημάτισαν γύρω μας ένα Π. Η μόνη ανοιχτή πλευρά ήταν εκείνη προς τις κάμερες. Οι αστυνομικοί άρχισαν να τραβάνε τις κοπέλες που κρατούσαν τσάντες. Φωνάξαμε δυνατά 'αίσχος, αίσχος!', αλλά εκείνοι συνέχισαν με μεγαλύτερη βιαιότητα".
"Χρυσή Αυγή" και Ολυμπιάδα
Ακολούθησε ξυλοδαρμός και άρχισαν οι συλλήψεις, συνοδευμένες από τις στερεότυπες πια σεξιστικές βρισιές των αστυνομικών οργάνων που κάτι τέτοιες στιγμές μοιάζουν να ντοπάρονται με το να επιδεικνύουν φραστικά το αντριλίκι τους. Κάποια παιδιά δέχθηκαν κλοτσιές στο πρόσωπο και μερικά χτυπήθηκαν άγρια. Δυο-τρεις στράφηκαν προς τις κάμερες, ζητώντας από τους ανθρώπους που τις χειρίζονταν να δείξουν το κακό που γινόταν. Εισέπραξαν αδιαφορία και κάποια ειρωνικά χαμόγελα. Την ώρα εκείνη, η μουσική έμοιαζε να έχει ενταθεί, ίσως για να καλύψει τις φωνές των διαμαρτυρομένων.
"Εσυραν καμιά δεκαριά επιδεικτικά προς τα έξω", συνεχίζει ο συνομιλητής μας. "Στο διάστημα αυτό, ο κόσμος παρακολουθούσε σοκαρισμένος, αλλά παθητικός. Ηταν προφανές ότι κανείς δεν είχε αντιληφθεί τι προηγήθηκε. Εξω από το γήπεδο στρίμωξαν καμιά δεκαριά άτομα, τους κλοτσούσαν και τους έβριζαν, το ίδιο και όσους πλησίαζαν για να διαμαρτυρηθούν".
Οι συλλήψεις συνεχίστηκαν, κάποτε με απίστευτες δικαιολογίες: ("Συλλαμβάνεσαι γιατί είσαι από αυτούς που φώναζαν 'αίσχος'"). Τελικά οι συλληφθέντες έφθασαν τους είκοσι τρεις. Οδηγήθηκαν βίαια προς την κλούβα και στο άτομο που κρατούσε την τσάντα με τα φέιγ βολάν πέρασαν αρχικά χειροπέδες. Αλλος δέχθηκε χτυπήματα επειδή τόλμησε να ανάψει τσιγάρο. Τελικά όλοι μεταφέρθηκαν στο Τμήμα του ΟΑΚΑ, όπου έγινε εξακρίβωση στοιχείων και ορισμένοι υπέστησαν και σωματικό έλεγχο. "Τι έχετε σκοπό να κάνετε το Σάββατο που έχει συγκέντρωση η Χρυσή Αυγή;", ρωτήθηκαν κάποιοι από τους συλληφθέντες. Σε άλλες περιπτώσεις, η "απορία" έδωσε τη θέση της σε μια ρητή απειλή: "Θα τα πούμε το Σάββατο".
Η συνέχεια είναι προφανής: οι συλληφθέντες αφέθηκαν ελεύθεροι, καθώς δεν έχει (ακόμη) ψηφιστεί ιδιώνυμο αδίκημα για όσους διαφωνούν με τη διενέργεια των Ολυμπιακών στην Αθήνα. Ισαμε τότε, βέβαια, έχουμε καιρό και γι' αυτό. Γιατί, όπως έθεσε το ζήτημα και μία υπεύθυνη της διοργάνωσης "Αθήνα 2004" στα παιδιά που μοίραζαν προκηρύξεις έξω από το γήπεδο, "Εγώ είμαι Ελληνίδα. Εσείς δεν είστε Ελληνες".
http://www.iospress.gr/mikro2002/mikro20020209.htm
Πρόκειται για ένα ακόμη επεισόδιο στην -ήδη πλούσια- ιστορία της σκληρής αστυνομικής καταστολής που, ως επίσημη κρατική πολιτική, έχει εξαρχής σημαδέψει την πορεία της χώρας προς την εκπλήρωση ενός ακόμη αμφιλεγόμενου "εθνικού στόχου".
Δύο "λεπτομέρειες", ωστόσο, διαφοροποιούν το πρόσφατο γεγονός από τις αντίστοιχες αστυνομικές επιχειρήσεις του παρελθόντος. Η πρώτη -και σημαντικότερη- αφορά τη στιγμή της επίθεσης των ΜΑΤ: στο ΟΑΚΑ, οι συλλήψεις και οι ξυλοδαρμοί σημειώθηκαν προληπτικά, προτού δηλαδή προλάβουν οι "ύποπτοι" να ανοίξουν το πανό τους, να μοιράσουν τα φέιγ βολάν και να φωνάξουν τα συνθήματά τους (ενέργειες, ούτως ή άλλως, καθ' όλα νόμιμες αλλά και αναμενόμενες). Η δεύτερη "λεπτομέρεια" σχετίζεται με την ομόθυμη στάση των μέσων ενημέρωσης της επομένης: η συντριπτική πλειονότητα των εφημερίδων και όλα ανεξαιρέτως τα κανάλια -που συνήθως πετούν τη σκούφια τους για θεάματα αυτού του τύπου- είτε σιώπησαν επιδεικτικά, πνίγοντας κυριολεκτικά την είδηση, είτε τη διαστρέβλωσαν, σε σημείο που να την καταστήσουν αγνώριστη (βλ. ενδεικτικά τις στρατευμένες σχετικές παρεμβάσεις του Θέμου Αναστασιάδη στον Flash και το "Βήμα").
Συναίνεση με το στανιό
Προτού συνεχίσουμε, μια σύντομη αναδρομή στην προϊστορία της υπόθεσης έχει, πιστεύουμε, τη σημασία της για να αντιληφθούμε τη συνέχεια -και τη συνέπεια- της στάσης που υιοθέτησε η επίσημη πολιτεία έναντι όλων εκείνων, που κατά καιρούς τολμούν να διαταράξουν το κλίμα εθνικής συναίνεσης, το οποίο καλλιεργήθηκε -και επιβλήθηκε- συστηματικά από την πρώτη στιγμή που η χώρα βρέθηκε να διεκδικεί τη διενέργεια κάποιας από τις επόμενες Ολυμπιάδες στο ελληνικό έδαφος.
Σκηνή πρώτη: Στις 3 Σεπτεμβρίου 1990, εκατόν πενήντα περίπου άτομα έχουν συγκεντρωθεί έξω από το Καλλιμάρμαρο για να διαδηλώσουν την αντίθεσή τους προς τη "Χρυσή Ολυμπιάδα του 1996". Οι λόγοι της
κινητοποίησης εκτίθενται αναλυτικά -και πειστικά- σε μια μπροσούρα που φέρει την υπογραφή της Πρωτοβουλίας Ενάντια στην Ανάληψη των Ολυμπιακών Αγώνων και τίτλο "Γιατί δεν θέλουμε τους Ολυμπιακούς". Ενώ μέσα στο Στάδιο συνεχίζεται η συναυλία του Βαγγέλη Παπαθανασίου, τα ΜΑΤ απωθούν τους συγκεντρωμένους στην άλλη πλευρά της λεωφόρου, προς το Ζάππειο. Εκεί, μέσα στο σκοτάδι, αρχίζουν να χτυπούν με αγριότητα τους διαδηλωτές. Περισσότερα από δέκα άτομα τραυματίζονται σοβαρά.
Σκηνή δεύτερη: Στις 3 Σεπτεμβρίου του 1997, η Πρωτοβουλία Πολιτών Ενάντια στο 2004 διοργανώνει διαμαρτυρία στην Ακρόπολη, όπου συγκεντρώνονται περίπου πενήντα άτομα. "Στεκόμασταν στην είσοδο της Ακρόπολης, φωνάζαμε συνθήματα και είχαμε ανοίξει δύο πανό", θυμούνται η αρχιτέκτων Ελένη Παπαρρόδου και ο πολεοδόμος Γεράσιμος Σκλαβούνος, μέλη της Πρωτοβουλίας Πολιτών. "Το ένα έγραφε 'Οχι στην Ολυμπιάδα του 2004' και το δεύτερο 'Οχι στο εμπόριο του αρχαίου πνεύματος'. Δίπλα μας στέκονταν και παρακολουθούσαν άνδρες των ΜΑΤ, που ρωτούσαν κάθε τόσο τους επικεφαλής τους αν είχε έρθει η στιγμή να επέμβουν".
Η διαμαρτυρία έληξε χωρίς να σημειωθούν επεισόδια. Καθώς όμως ο κόσμος αποχωρούσε από τα μονοπάτια, ασφαλίτες με πολιτικά συνέλαβαν κάποιους που προχωρούσαν μόνοι τους. Οι συλληφθέντες οδηγήθηκαν σε κλούβα και στη συνέχεια σε περιπολικό με το οποίο μεταφέρθηκαν στην Ασφάλεια. Ακολούθησε η γνωστή διαδικασία: εξακρίβωση στοιχείων, δακτυλικά αποτυπώματα, κ.ο.κ. Εξι πολίτες παραπέμφθηκαν τελικά σε τακτική δικάσιμο και αθωώθηκαν ύστερα από τρία ολόκληρα χρόνια, όταν το δικαστήριο δέχθηκε ότι η διαμαρτυρία τους πραγματοποιήθηκε έξω από τον απαγορευμένο αρχαιολογικό χώρο.
Το παιχνίδι χοντραίνει
Σκηνή τρίτη: Με πρόσκληση της γνωστής στη στήλη νεανικής ομάδας Virus, ομάδες και άτομα (Πρωτοβουλία ενάντια στην Ολυμπιάδα 2004, Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, ΟΚΔΕ/Σπάρτακος, ΑΚΟΑ, Αυτόνομο Στέκι, Ξεκίνημα, Κομμουνιστική Ανανέωση κ.ά.) αποφασίζουν να εκφράσουν τη διαφωνία τους για τους Ολυμπιακούς του 2004, ανοίγοντας ένα πανό και μοιράζοντας φέιγ βολάν, στη συναυλία για τον εθελοντισμό (30/1/2002). Για μια ακόμη φορά, σε κοινό κείμενο που συνυπογράφουν οι συμμετέχοντες, εξηγούνται αναλυτικά και με επιχειρήματα οι λόγοι της αντίθεσής τους στους Ολυμπιακούς και, πιο συγκεκριμένα, στην παραπλανητική όσο και υποκριτική ρητορεία περί εθελοντισμού. Αναφέρουμε επί τροχάδην μερικά από τα σημεία της κοινής αυτής προκήρυξης, με τίτλο "Εθελοντισμός: Μια ακόμα μεγάλη απάτη": οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι συνώνυμοι με την κερδοσκοπία των πολυεθνικών, των μεγαλοεργολάβων και των διαπλεκόμενων συμφερόντων. Το είδος του αθλητισμού που προωθούν οι Ολυμπιακοί είναι συνυφασμένο με τα αναβολικά, τον ανελέητο ανταγωνισμό και τη βιομηχανία παραγωγής πρωταθλητών. Τα έργα που προετοιμάζονται υποβαθμίζουν ακόμη περισσότερο το αττικό περιβάλλον. Τα τρία περίπου τρισ. που θα δαπανηθούν αφαιρούνται από αναγκαίες κοινωνικές δαπάνες. Τέλος, η ασφαλής τέλεση των αγώνων χρησιμεύει ως πρόσχημα για την κατάργηση στοιχειωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων, όπως η διανομή προκηρύξεων και η πραγματοποίηση διαδηλώσεων στην ευρύτερη περιοχή διεξαγωγής των Αγώνων (γεγονός, εξάλλου, που αποδείχθηκε περίτρανα στη συγκεκριμένη περίπτωση).
"Οταν αποφασίσαμε τη διαμαρτυρία, σκεφτήκαμε να καλέσουμε -μέσω και του αθηναϊκού Indymedia- ομάδες και άτομα που θα ήθελαν να συμμετάσχουν στην καταγγελία αυτή του εθελοντισμού", μας αφηγείται ο Κώστας Μουζουράκης της ομάδας Virus. "Η ιδέα μας ήταν να μπούμε μέσα στο χώρο της συναυλίας και, κάποια στιγμή, την ώρα της κεντρικής ομιλίας, να ανοίξουμε το πανό, να πετάξουμε τρικάκια και να φωνάξουμε συνθήματα. Τα υλικά ήταν κρυμμένα σε τσάντες. Στο πανό είχαμε γράψει 'Οταν γύρω χορεύουνε τα δισ. είναι τραγικό να είσαι εθελοντής'". Το ίδιο σύνθημα επαναλαμβανόταν στη μία πλευρά του φέιγ βολάν, ενώ για την άλλη είχε επιλεγεί το "Μίζες, τσιμέντο, αναβολικά, αυτά είναι της Ολυμπιάδας τα ιδανικά".
"Αρχίσαμε να μπαίνουμε σιγά σιγά και να καθόμαστε σε μια κερκίδα", διευκρινίζει ο συνομιλητής μας. "Από νωρίς, έξω από την είσοδο μοίραζαν προκηρύξεις μέλη της ΚΝΕ, της Κόντρας και του Ξεκινήματος. Μέσα, πρέπει να συγκεντρωθήκαμε εξήντα με εβδομήντα άτομα. Από την πρώτη στιγμή που βρεθήκαμε στην κερκίδα, πίσω μας άρχισαν να μαζεύονται ασφαλίτες με πολιτικά. Τους άκουσα να λένε 'Μόλις ανοίξουν το πανό, τους το κατεβάζουμε'".
Οπως μας εξηγεί ο Κώστας Μουζουράκης, η κερκίδα στην οποία είχαν συγκεντρωθεί βρισκόταν δίπλα ακριβώς στις κάμερες της τηλεόρασης. Καθώς η ώρα περνούσε, οι ασφαλίτες πίσω τους πλήθαιναν και γίνονταν όλο και πιο επιθετικοί. Εδειχναν τις "γνώσεις" τους αναφέροντας ονοματεπώνυμα, σχολίαζαν συγκεκριμένα πρόσωπα και σήκωναν τον κόσμο που καθόταν εκεί γύρω για να καταλάβουν αυτοί τις θέσεις όσων έδιωχναν.
"Σε λίγη ώρα, με τους ασφαλίτες ήμασταν ένας προς έναν. Ηταν προφανές ότι ήθελαν την τσάντα με το πανό, αλλά δεν ήξεραν ποια είναι. Ξαφνικά, διμοιρίες ΜΑΤ με τον επικεφαλής μπροστά κατηφόρισαν την κερκίδα και σχημάτισαν γύρω μας ένα Π. Η μόνη ανοιχτή πλευρά ήταν εκείνη προς τις κάμερες. Οι αστυνομικοί άρχισαν να τραβάνε τις κοπέλες που κρατούσαν τσάντες. Φωνάξαμε δυνατά 'αίσχος, αίσχος!', αλλά εκείνοι συνέχισαν με μεγαλύτερη βιαιότητα".
"Χρυσή Αυγή" και Ολυμπιάδα
Ακολούθησε ξυλοδαρμός και άρχισαν οι συλλήψεις, συνοδευμένες από τις στερεότυπες πια σεξιστικές βρισιές των αστυνομικών οργάνων που κάτι τέτοιες στιγμές μοιάζουν να ντοπάρονται με το να επιδεικνύουν φραστικά το αντριλίκι τους. Κάποια παιδιά δέχθηκαν κλοτσιές στο πρόσωπο και μερικά χτυπήθηκαν άγρια. Δυο-τρεις στράφηκαν προς τις κάμερες, ζητώντας από τους ανθρώπους που τις χειρίζονταν να δείξουν το κακό που γινόταν. Εισέπραξαν αδιαφορία και κάποια ειρωνικά χαμόγελα. Την ώρα εκείνη, η μουσική έμοιαζε να έχει ενταθεί, ίσως για να καλύψει τις φωνές των διαμαρτυρομένων.
"Εσυραν καμιά δεκαριά επιδεικτικά προς τα έξω", συνεχίζει ο συνομιλητής μας. "Στο διάστημα αυτό, ο κόσμος παρακολουθούσε σοκαρισμένος, αλλά παθητικός. Ηταν προφανές ότι κανείς δεν είχε αντιληφθεί τι προηγήθηκε. Εξω από το γήπεδο στρίμωξαν καμιά δεκαριά άτομα, τους κλοτσούσαν και τους έβριζαν, το ίδιο και όσους πλησίαζαν για να διαμαρτυρηθούν".
Οι συλλήψεις συνεχίστηκαν, κάποτε με απίστευτες δικαιολογίες: ("Συλλαμβάνεσαι γιατί είσαι από αυτούς που φώναζαν 'αίσχος'"). Τελικά οι συλληφθέντες έφθασαν τους είκοσι τρεις. Οδηγήθηκαν βίαια προς την κλούβα και στο άτομο που κρατούσε την τσάντα με τα φέιγ βολάν πέρασαν αρχικά χειροπέδες. Αλλος δέχθηκε χτυπήματα επειδή τόλμησε να ανάψει τσιγάρο. Τελικά όλοι μεταφέρθηκαν στο Τμήμα του ΟΑΚΑ, όπου έγινε εξακρίβωση στοιχείων και ορισμένοι υπέστησαν και σωματικό έλεγχο. "Τι έχετε σκοπό να κάνετε το Σάββατο που έχει συγκέντρωση η Χρυσή Αυγή;", ρωτήθηκαν κάποιοι από τους συλληφθέντες. Σε άλλες περιπτώσεις, η "απορία" έδωσε τη θέση της σε μια ρητή απειλή: "Θα τα πούμε το Σάββατο".
Η συνέχεια είναι προφανής: οι συλληφθέντες αφέθηκαν ελεύθεροι, καθώς δεν έχει (ακόμη) ψηφιστεί ιδιώνυμο αδίκημα για όσους διαφωνούν με τη διενέργεια των Ολυμπιακών στην Αθήνα. Ισαμε τότε, βέβαια, έχουμε καιρό και γι' αυτό. Γιατί, όπως έθεσε το ζήτημα και μία υπεύθυνη της διοργάνωσης "Αθήνα 2004" στα παιδιά που μοίραζαν προκηρύξεις έξω από το γήπεδο, "Εγώ είμαι Ελληνίδα. Εσείς δεν είστε Ελληνες".
http://www.iospress.gr/mikro2002/mikro20020209.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου