Χαμένος είναι ο αγώνας που δεν δόθηκε ποτέ!
της Μ.Λ., Κίνημα Δεν Πληρώνω
Η 9μηνη απεργία των χαλυβουργών, του Ασπρόπυργου, ανεστάλη.
Νίκησε ο Μάνεσης;
Η Χαλυβουργία του βιομήχανου Μάνεση, φαινομενικά «νίκησε» ο αγώνας όμως της εργατικής τάξης δε τελείωσε.
Συνεχίζεται μέχρι να ανακτηθεί το κλεμμένο κοινωνικό δίκτυ προστασίας της εργασίας και να ανατραπεί το βάρβαρο σύστημα που μας γυρίζει ολοταχώς σε εργασιακό μεσαίωνα. Η φήμη του αγώνα των χαλυβουργών, ξεπέρασε τα σύνορα της χώρας μας.
Ο ρόλος των παπαγάλων των ΜΜΕ
Τα μέσα μαζικής αποχαύνωσης αρχικά τον αγνόησαν και κατόπιν τον απαξίωσαν, προκειμένου να κόψουν το βήχα των μιμητών. Αριστοτέχνες συκοφάντες των αγώνων των εργαζόμενων, θυμήθηκαν όλοι τους ξαφνικά το ιερό δικαίωμα στην δουλειά των απεργοσπαστών. Τα ΜΜΕ λοιπόν βάλανε και πάλι σε λειτουργία τη γνωστή μηχανή της παραπληροφόρησης. Στάθηκαν και αυτή τη φορά στο ύψος του ρόλου που με τόσο ζήλο έχουν αναλάβει. Να υπηρετούν πιστά το σύστημα της ρεμούλας. Ένα σύστημα που με τη σειρά του ανταμείβει τα ΜΜΕ με δημόσια έργα και παχυλά τραπεζικά δάνεια, με την εγγύηση βέβαια του ελληνικού δημοσίου, δηλαδή του ίδιου του λαού. Γιατί όπως γνωρίζουμε πίσω από τα ΜΜΕ βρίσκονται μεγαλοεργολάβοι, μεγαλοεκδότες, μεγαλοκαλανάρχες και φυσικά οι «αξιότιμοι» κύριοι τραπεζίτες. Με τα καλοταϊσμένα παπαγαλάκια τους έδωσαν όλο αυτό το διάστημα ρεσιτάλ κατασυκοφάντησης του απεργιακού αγώνα των χαλυβουργών. Βέβαια υπήρξαν και οι λιγοστές έντιμες φωνές δημοσιογράφων, που στάθηκαν στο πλευρό των απεργών.
Ιερό το δικαίωμα της εργασίας για τους απεργοσπάστες;
Δεν αναγνωρίζουμε κανένα «δικαίωμα στη δουλειά» των απεργοσπαστών, τη στιγμή που βρίσκεται σε εξέλιξη μια απεργία για το ιερό δικαίωμα των εργαζόμενων να διατηρήσουν τις δουλειές τους, καθώς και των απολυμένων να τις ξανακερδίσουν.
Ο εργαζόμενος δεν έχει άλλο όπλο τα χέρια του, παρά μόνο το της απεργίας.
Συνήθως μάλιστα οι πιο ήπιες διαπραγματεύσεις οδηγούνται σε αδιέξοδο, δεδομένης της αρπακτικής διάθεσης της εργοδοσίας. Το όλο ζήτημα είναι καθαρά ταξικό.
Η γνωστή προαιώνια διαμάχη κεφάλαιου και εργασίας.
Ας μη ξεχνάει άλλωστε η εργατική τάξη ότι τα κέρδη των βιομήχανων στηρίζονται πάντα στην υπεραξία που απομυζούν ως παράσιτα στο σώμα της εργατικής δύναμης. Όταν κερδίζει μια τάξη, χάνει η άλλη και αντίστροφα.
Μέσα σε αυτή λοιπόν τη πρωτοφανή οικονομική κρίση, οι βιομήχανοι βρήκανε την ευκαιρία να υφαρπάξουν όλες τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης. Εξάλλου είναι γνωστή η ρύση «στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται». Αρπάξανε τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και τις έκαναν ατομικές, τον κατώτατο μισθό, τη μετενέργεια, τη διαιτησία, την νόμιμη αποζημίωση, το 8ωρο, τα επιδόματα, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, μισθούς και συντάξεις, το δικαίωμα στην ίδια τη ζωή. Ο κύριος Βενιζέλος μάλιστα απεκάλυψε κατόπιν εορτής βέβαια, ότι ο ΣΕΒ υπαγόρευσε στη τρόικα πίσω από κλειστές πόρτες, τα μέτρα για την διάλυση των εργασιακών σχέσεων. Εξοργίζει η ετεροχρονισμένη, υποκριτική ειλικρίνεια του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, ενός κόμματος διεφθαρμένου μέχρι το μεδούλι και με βεβαρημένο ιστορικό κατά του δύσμοιρου λαού. Στην απεργία λοιπόν της χαλυβουργίας, όλοι ενωμένοι, βιομήχανοι, τριμερής κυβέρνηση, δικαστική και κατασταλτική εξουσία, χρησιμοποιώντας τους απεργοσπάστες-εφιάλτες, τα τσιράκια της εργοδοσίας, καθώς και τα βρόμικα ΜΜΕ, συνωμότησαν ενάντια στον ηρωικό αυτό αγώνα. Τα έχουμε ξαναδεί το έργο αυτό, άπειρες φορές στη πολυκύμαντη ιστορία της εργατικής τάξης, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και παγκόσμια.
Και ενώ το βιομηχανικό κεφάλαιο ξέρει καλά τη δουλειά του και βγάζει τα ιστορικά μαθήματα προς όφελός του, η εργατική τάξη εμποτισμένη από την αστική ιδεολογία της αντίπαλης άρχουσας τάξης, λειτουργεί συχνά διασπασμένη και χωρίς στρατηγικό σχέδιο.
Βέβαια η οικονομική δυσπραγία των αγωνιζόμενων χαλυβουργών και ο περιορισμός της απεργίας τους στο δικό τους εργοστάσιο ήταν κύρια αιτία της αναστολής της πολύμηνης απεργιακής τους δράσης.
Πώς να αντέξουν οι χαλυβουργοί και οι οικογένειες τους μετά από 9 μήνες στερήσεων, βλέποντας μάλιστα τον αγώνα τους να εγκλωβίζεται στους τέσσερεις τοίχους του εργοστασίου τους και να μην επεκτείνεται, όπως οι αντικειμενικές συνθήκες επιτακτικά απαιτούσαν;
Το πρώτο που έπρεπε να γίνει ήταν η άμεση επέκταση της απεργιακής κινητοποίησης της χαλυβουργίας Ασπρόπυργου στη χαλυβουργεία Βόλου του Μάνεση.
Το σωματείο χαλυβουργίας του Βόλου δεν είναι άμοιρο ευθυνών.
Η έλλειψη αλληλεγγύης προς τους συναδέλφους τους στον Ασπρόπυργο Αττικής, με τους οποίους τους ενώνουν κοινά συμφέροντα, θα μείνει στη ιστορία σαν μια μελανή σελίδα στον υπεράνθρωπο και δίκαιο αυτό αγώνα.
Από τη στιγμή που ο εργοστασιάρχης Μάνεσης διέσπασε τους εργάτες των δύο εργοστασίων, σε δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα, αυτόματα κατάφερε το πρώτο χτύπημα στην απεργία. Το «διαίρει και βασίλευε» και εδώ σε όλο του το μεγαλείο.
Το σωματείο του Βόλου με το να αποδεχτεί δουλικά και αδιαμαρτύρητα τις νέες ελαστικές συνθήκες εργασίας που επέβαλε στους εργαζόμενους ο βιομήχανος, αυτόματα δημιούργησε ένα κλίμα αντιπαλότητας μεταξύ των εργαζόμενων των δύο εργοστασίων.
Η μη επέκταση ενός αγώνα σε άλλα εργοστάσια και χώρους δουλειάς, εμπεριέχει πάντα το σπέρμα της μελλοντικής αποτυχίας του.
Αυτό μας διδάσκει η μακρά ιστορία του εργατικού κινήματος από τότε που ο καπιταλισμός ανέτειλε έως σήμερα που βρίσκεται στα τελευταία του.
Αυτό πρέπει να κατανοεί πάντα η ηγεσία των εργατικών κινητοποιήσεων και να προσπαθεί με νύχια και με δόντια να μεταδίδει την απεργιακή φλόγα παντού και μακριά από μικροκομματικές αγκυλώσεις.
Αλλά η οποιαδήποτε κριτική των εργατικών αγώνων θα αναπτυχθεί την κατάλληλη στιγμή.
Η συνταγή της επιτυχίας της πάλης της εργατικής τάξης περνάει μέσα από την αλληλεγγύη και την επέκταση των απεργιακών κινητοποιήσεων προς όλες τις κατευθύνσεις. Αυτό αποτελεί ένα πολύτιμο απόφθεγμα στην Ελλάδα και σε όλο το πλανήτη.
Δεν αρκεί μόνο η συμπαράσταση, υλική και ηθική, από κινήματα, κόμματα, άτομα και συλλογικότητες. Είναι βέβαια καλοδεχούμενη αλλά αποσπασματική.
Η μόνο διέξοδος στον ηρωικό αγώνα των χαλυβουργών θα ήταν το δίχως άλλο, η μετεξέλιξη του σε γενική απεργία διάρκειας.
Οι μπλόφες των αδίστακτων καπιταλιστών
Ο βιομήχανος Μάνεσης απειλούσε το τελευταίο καιρό, με κλείσιμο του εργοστασίου στον Ασπρόπυργο, γιατί δήθεν ήταν ζημιογόνο. Το είχε δίπορτο με το εργοστάσιο του Βόλου να υπερλειτουργεί προκειμένου να κάνει τη δουλειά του. Ταυτόχρονα εξασφάλιζε λιμάνι για εισαγωγές- εξαγωγές στην θαλασσα μπροστά απο το εργοστάσιο Ασπροπύργου.
Τώρα που η απεργία ανεστάλη και άρχισε να λειτουργεί πάλι το εργοστάσιο του Ασπρόπυργου έπαψε να είναι πλέον ζημιογόνο ;
Μήπως στο εξής θα λειτουργεί αφιλοκερδώς;
Σε ποιους τα πουλάνε αυτά τα παραμύθια οι βιομήχανοι;
Οι παραγγελίες του εσωτερικού μπορεί να μειώθηκαν λόγω της οικονομικής κρίσης, αλλά αυξήθηκαν συγχρόνως οι παραγγελίες του εξωτερικού.
Ποτέ το κεφάλαιο δε λειτουργεί για τη ψυχή της μάνας του. Τα κέρδη του είναι πάνω από τις ανθρώπινες ζωές. Αν δεν κερδίζει ή βάζει λουκέτο ή μεταφέρει το εργοστάσιο σε άλλες χώρες με μεροκάματα πείνας. Την πρωτόγνωρη αυτή οικονομική κρίση το κεφάλαιο τη φορτώνει παγερά και ανερυθρίαστα στις πλάτες των εργαζόμενων.
Εμείς το 99% της κοινωνίας τι κάνουμε;
Απλούστατα ανασυντασσόμαστε και βγάζουμε τα μαθήματα από τις μάχες που δίνουμε.
Ακούμε μόνο τη φωνή της ταξικής μας συνείδησης.
Γνωρίζουμε ότι ο δρόμος που ακολουθούμε είναι δύσβατος. Αλλά γνωρίζουμε επίσης ότι δεν έχουμε ευκολότερη λύση για τη τελική νίκη.
Ο άνεμος είναι ούριος στα πανιά μας. Τίποτε δε τελείωσε όλα τώρα αρχίζουν.
της Μ.Λ., Κίνημα Δεν Πληρώνω
Η 9μηνη απεργία των χαλυβουργών, του Ασπρόπυργου, ανεστάλη.
Η Χαλυβουργία του βιομήχανου Μάνεση, φαινομενικά «νίκησε» ο αγώνας όμως της εργατικής τάξης δε τελείωσε.
Συνεχίζεται μέχρι να ανακτηθεί το κλεμμένο κοινωνικό δίκτυ προστασίας της εργασίας και να ανατραπεί το βάρβαρο σύστημα που μας γυρίζει ολοταχώς σε εργασιακό μεσαίωνα. Η φήμη του αγώνα των χαλυβουργών, ξεπέρασε τα σύνορα της χώρας μας.
Ο ρόλος των παπαγάλων των ΜΜΕ
Τα μέσα μαζικής αποχαύνωσης αρχικά τον αγνόησαν και κατόπιν τον απαξίωσαν, προκειμένου να κόψουν το βήχα των μιμητών. Αριστοτέχνες συκοφάντες των αγώνων των εργαζόμενων, θυμήθηκαν όλοι τους ξαφνικά το ιερό δικαίωμα στην δουλειά των απεργοσπαστών. Τα ΜΜΕ λοιπόν βάλανε και πάλι σε λειτουργία τη γνωστή μηχανή της παραπληροφόρησης. Στάθηκαν και αυτή τη φορά στο ύψος του ρόλου που με τόσο ζήλο έχουν αναλάβει. Να υπηρετούν πιστά το σύστημα της ρεμούλας. Ένα σύστημα που με τη σειρά του ανταμείβει τα ΜΜΕ με δημόσια έργα και παχυλά τραπεζικά δάνεια, με την εγγύηση βέβαια του ελληνικού δημοσίου, δηλαδή του ίδιου του λαού. Γιατί όπως γνωρίζουμε πίσω από τα ΜΜΕ βρίσκονται μεγαλοεργολάβοι, μεγαλοεκδότες, μεγαλοκαλανάρχες και φυσικά οι «αξιότιμοι» κύριοι τραπεζίτες. Με τα καλοταϊσμένα παπαγαλάκια τους έδωσαν όλο αυτό το διάστημα ρεσιτάλ κατασυκοφάντησης του απεργιακού αγώνα των χαλυβουργών. Βέβαια υπήρξαν και οι λιγοστές έντιμες φωνές δημοσιογράφων, που στάθηκαν στο πλευρό των απεργών.
Ιερό το δικαίωμα της εργασίας για τους απεργοσπάστες;
Δεν αναγνωρίζουμε κανένα «δικαίωμα στη δουλειά» των απεργοσπαστών, τη στιγμή που βρίσκεται σε εξέλιξη μια απεργία για το ιερό δικαίωμα των εργαζόμενων να διατηρήσουν τις δουλειές τους, καθώς και των απολυμένων να τις ξανακερδίσουν.
Ο εργαζόμενος δεν έχει άλλο όπλο τα χέρια του, παρά μόνο το της απεργίας.
Συνήθως μάλιστα οι πιο ήπιες διαπραγματεύσεις οδηγούνται σε αδιέξοδο, δεδομένης της αρπακτικής διάθεσης της εργοδοσίας. Το όλο ζήτημα είναι καθαρά ταξικό.
Η γνωστή προαιώνια διαμάχη κεφάλαιου και εργασίας.
Ας μη ξεχνάει άλλωστε η εργατική τάξη ότι τα κέρδη των βιομήχανων στηρίζονται πάντα στην υπεραξία που απομυζούν ως παράσιτα στο σώμα της εργατικής δύναμης. Όταν κερδίζει μια τάξη, χάνει η άλλη και αντίστροφα.
Στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται
Μέσα σε αυτή λοιπόν τη πρωτοφανή οικονομική κρίση, οι βιομήχανοι βρήκανε την ευκαιρία να υφαρπάξουν όλες τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης. Εξάλλου είναι γνωστή η ρύση «στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται». Αρπάξανε τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και τις έκαναν ατομικές, τον κατώτατο μισθό, τη μετενέργεια, τη διαιτησία, την νόμιμη αποζημίωση, το 8ωρο, τα επιδόματα, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, μισθούς και συντάξεις, το δικαίωμα στην ίδια τη ζωή. Ο κύριος Βενιζέλος μάλιστα απεκάλυψε κατόπιν εορτής βέβαια, ότι ο ΣΕΒ υπαγόρευσε στη τρόικα πίσω από κλειστές πόρτες, τα μέτρα για την διάλυση των εργασιακών σχέσεων. Εξοργίζει η ετεροχρονισμένη, υποκριτική ειλικρίνεια του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, ενός κόμματος διεφθαρμένου μέχρι το μεδούλι και με βεβαρημένο ιστορικό κατά του δύσμοιρου λαού. Στην απεργία λοιπόν της χαλυβουργίας, όλοι ενωμένοι, βιομήχανοι, τριμερής κυβέρνηση, δικαστική και κατασταλτική εξουσία, χρησιμοποιώντας τους απεργοσπάστες-εφιάλτες, τα τσιράκια της εργοδοσίας, καθώς και τα βρόμικα ΜΜΕ, συνωμότησαν ενάντια στον ηρωικό αυτό αγώνα. Τα έχουμε ξαναδεί το έργο αυτό, άπειρες φορές στη πολυκύμαντη ιστορία της εργατικής τάξης, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και παγκόσμια.
Η εργατική τάξη πρέπει να βγάζει τα μαθήματα μέσα απο τους αγώνες της
Και ενώ το βιομηχανικό κεφάλαιο ξέρει καλά τη δουλειά του και βγάζει τα ιστορικά μαθήματα προς όφελός του, η εργατική τάξη εμποτισμένη από την αστική ιδεολογία της αντίπαλης άρχουσας τάξης, λειτουργεί συχνά διασπασμένη και χωρίς στρατηγικό σχέδιο.
 |
Βέβαια η οικονομική δυσπραγία των αγωνιζόμενων χαλυβουργών και ο περιορισμός της απεργίας τους στο δικό τους εργοστάσιο ήταν κύρια αιτία της αναστολής της πολύμηνης απεργιακής τους δράσης.
Πώς να αντέξουν οι χαλυβουργοί και οι οικογένειες τους μετά από 9 μήνες στερήσεων, βλέποντας μάλιστα τον αγώνα τους να εγκλωβίζεται στους τέσσερεις τοίχους του εργοστασίου τους και να μην επεκτείνεται, όπως οι αντικειμενικές συνθήκες επιτακτικά απαιτούσαν;
Ο ρόλος του σωματείου της χαλυβουργίας στο Βόλο
Το πρώτο που έπρεπε να γίνει ήταν η άμεση επέκταση της απεργιακής κινητοποίησης της χαλυβουργίας Ασπρόπυργου στη χαλυβουργεία Βόλου του Μάνεση.
Το σωματείο χαλυβουργίας του Βόλου δεν είναι άμοιρο ευθυνών.
Η έλλειψη αλληλεγγύης προς τους συναδέλφους τους στον Ασπρόπυργο Αττικής, με τους οποίους τους ενώνουν κοινά συμφέροντα, θα μείνει στη ιστορία σαν μια μελανή σελίδα στον υπεράνθρωπο και δίκαιο αυτό αγώνα.
Από τη στιγμή που ο εργοστασιάρχης Μάνεσης διέσπασε τους εργάτες των δύο εργοστασίων, σε δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα, αυτόματα κατάφερε το πρώτο χτύπημα στην απεργία. Το «διαίρει και βασίλευε» και εδώ σε όλο του το μεγαλείο.
Η μη επέκταση ενός αγώνα σε άλλα εργοστάσια και χώρους δουλειάς, εμπεριέχει πάντα το σπέρμα της μελλοντικής αποτυχίας του.
Αυτό μας διδάσκει η μακρά ιστορία του εργατικού κινήματος από τότε που ο καπιταλισμός ανέτειλε έως σήμερα που βρίσκεται στα τελευταία του.
Αυτό πρέπει να κατανοεί πάντα η ηγεσία των εργατικών κινητοποιήσεων και να προσπαθεί με νύχια και με δόντια να μεταδίδει την απεργιακή φλόγα παντού και μακριά από μικροκομματικές αγκυλώσεις.
Η αλληλεγγύη το όπλο των λαών- Γενική απεργία διαρκείας
Αλλά η οποιαδήποτε κριτική των εργατικών αγώνων θα αναπτυχθεί την κατάλληλη στιγμή.
Η συνταγή της επιτυχίας της πάλης της εργατικής τάξης περνάει μέσα από την αλληλεγγύη και την επέκταση των απεργιακών κινητοποιήσεων προς όλες τις κατευθύνσεις. Αυτό αποτελεί ένα πολύτιμο απόφθεγμα στην Ελλάδα και σε όλο το πλανήτη.
Δεν αρκεί μόνο η συμπαράσταση, υλική και ηθική, από κινήματα, κόμματα, άτομα και συλλογικότητες. Είναι βέβαια καλοδεχούμενη αλλά αποσπασματική.
Η μόνο διέξοδος στον ηρωικό αγώνα των χαλυβουργών θα ήταν το δίχως άλλο, η μετεξέλιξη του σε γενική απεργία διάρκειας.
Οι μπλόφες των αδίστακτων καπιταλιστών
Ο βιομήχανος Μάνεσης απειλούσε το τελευταίο καιρό, με κλείσιμο του εργοστασίου στον Ασπρόπυργο, γιατί δήθεν ήταν ζημιογόνο. Το είχε δίπορτο με το εργοστάσιο του Βόλου να υπερλειτουργεί προκειμένου να κάνει τη δουλειά του. Ταυτόχρονα εξασφάλιζε λιμάνι για εισαγωγές- εξαγωγές στην θαλασσα μπροστά απο το εργοστάσιο Ασπροπύργου.
Τώρα που η απεργία ανεστάλη και άρχισε να λειτουργεί πάλι το εργοστάσιο του Ασπρόπυργου έπαψε να είναι πλέον ζημιογόνο ;
Μήπως στο εξής θα λειτουργεί αφιλοκερδώς;
Σε ποιους τα πουλάνε αυτά τα παραμύθια οι βιομήχανοι;
Οι παραγγελίες του εσωτερικού μπορεί να μειώθηκαν λόγω της οικονομικής κρίσης, αλλά αυξήθηκαν συγχρόνως οι παραγγελίες του εξωτερικού.
Τι να κάνουμε;
Εμείς το 99% της κοινωνίας τι κάνουμε;
Απλούστατα ανασυντασσόμαστε και βγάζουμε τα μαθήματα από τις μάχες που δίνουμε.
Ακούμε μόνο τη φωνή της ταξικής μας συνείδησης.
Γνωρίζουμε ότι ο δρόμος που ακολουθούμε είναι δύσβατος. Αλλά γνωρίζουμε επίσης ότι δεν έχουμε ευκολότερη λύση για τη τελική νίκη.
Ο άνεμος είναι ούριος στα πανιά μας. Τίποτε δε τελείωσε όλα τώρα αρχίζουν.
Μ.Λ., Κίνημα Δεν Πληρώνω
www.kinimadenplirono.gr
Καυτατζόγλου 35- Αθήνα, Πατήσια
τηλ 2110192839
www.kinimadenplirono.gr
Καυτατζόγλου 35- Αθήνα, Πατήσια
τηλ 2110192839
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου