¨"μη αποδοτικές δαπάνες";
Αναστέλλεται η απεργία των Χαλυβουργών!272 μέρες ηρωικής απεργίας.
272 μέρες απόφασης για την διεκδίκηση των δίκαιων αιτημάτων τους.
Κράτησαν ψηλά το κεφάλι, στάθηκαν παλικαρίσια απέναντι σε ότι επιβουλεύονταν την ζωή τους και την ζωή των παιδιών τους.
Διεκδίκησαν με πάθος, με πίστη και αποφασιστικότητα, με ενότητα, με ανυποχώρητο αγώνα τα δίκαια τους βάζοντάς τα με θεούς και δαίμονες.
Βάζοντάς τα με την αμείλικτη εξουσία και τους μηχανισμούς της, βάζοντάς τα με το ίδιο το κεφάλαιο.
Στο πρόσωπο του Μάνεση αντιμετωπιζόταν δυναμικά ολόκληρη η Αστική τάξη της χώρας και παίζονταν τα συμφέροντα και η εφαρμογή των προγραμμάτων της.
Προγράμματα εξόντωσης μέρους των παραγωγικών δυνάμεων, αναγκαία για την εξοικονόμηση χρόνου ζωής γι΄αυτούς.
Κράτησαν ψηλά την αξιοπρέπεια της εργατικής τάξης κατακτώντας έτσι την καταγραφή του ιερού και ηρωικού τους αγώνα στις πιο λαμπρές σελίδες της ιστορίας του εργατικού κινήματος.
Το κύμα συμπαράστασης που αναπτύχθηκε όλες αυτές τις μέρες τεράστιο. Από παντού υψώθηκαν φωνές από παντού και με πολλούς τρόπους εκφράστηκε η αλληλεγγύη στους Απεργούς Χαλυβουργούς.
Μέχρι και στο χθεσινό του φύλλο ο "Ρίζος" έγραφε μεταξύ άλλων:
"Συμπαράσταση από όλο τον κόσμο.
Συνεχίζουν να φτάνουν μηνύματα συμπαράστασης και αλληλεγγύης από όλο τον κόσμο προς τους απεργούς της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» που σημειώνουν ότι ο ηρωικός τους αγώνας είναι παράδειγμα για την εργατική τάξη όλου του κόσμο".
Ήταν αρκετές οι μορφές συμπαράστασης που αναπτύχθηκαν;
Προφανώς όχι!
Συμπαράσταση και αλληλεγγύη σε τέτοιες περιπτώσεις εκτός από τον τρόπο που εκφράστηκε και υπήρξε συγκλονιστικός, θα ήταν ο συντονισμός των απεργιακών κινητοποιήσεων που ξεδιπλώνονταν καθ΄όλο το διάστημα της απεργίας των Χαλυβουργών και η κλιμάκωση σε όλους τους κλάδους και τους εργασιακούς χώρους.
Δεν έγινε μπορετό και αυτό δείχνει ότι η εργατική τάξη δεν ήταν ώριμη, δεν ήταν έτοιμη για κάτι τέτοιο.
Δεν κομίζω γλαύκαν εις Αθήνας,αυτό εκφράστηκε άλλωστε και στις εκλογές.
Ο κόσμος του μόχθου και της δουλειάς,η εργατική τάξη, δεν έχει συνειδητοποιήσει τους λόγους και τα αίτια της σημερινής βαρβαρότητας δεν έχει συνειδητοποιήσει το επερχόμενο δεν έχει συνειδητοποιήσει τις δυνατότητές της και τις ανάγκες των καιρών.
Είναι καθαρό θα πει κάποιος ότι οι εξελίξεις είναι ραγδαίες, οι εξελίξεις οδηγούν σε μια τραγωδία την χώρα και ο κόσμος το ζει αυτό στην καθημερινότητά του,αλλά όταν δεν είναι σε θέση να ερμηνεύσει τους λόγους και τις αιτίες τότε θα οδηγείτε σε λάθος συμπεράσματα, σε λάθος επιλογές, σε λάθος κινήσεις και τακτικές,θα περιορίζετε να επιλέγει τον δήμιό του.
Ο καθένας καταλαβαίνει τι θα επιχειρήσουν να καλλιεργήσουν στον κόσμο το επόμενο διάστημα.
Απογοήτευση,παράδοση, ματαίωση,παραίτηση.
Όμως, η καθημερινότητα είναι αμείλικτη, τα μέτρα που παίρνονται είναι μέτρα εξόντωσης της εργατικής τάξης.
Οι ανάγκες θα ορθώσουν ασφυκτικό κλοιό γύρω μας και θα πρέπει να αντιμετωπιστούν εκτός και αν, επιλέξουμε το ρόλο του παθητικού παρατηρητή στο σενάριο ενός προαναγγελθέντος εγκλήματος, όπου τα θύματα θα είμαστε εμείς οι ίδιοι.
Απαιτείτε πλατύ μέτωπο αγώνα, απαιτείτε οργάνωση της πάλης, απαιτείτε λαϊκή πρωτοβουλία για να αντιμετωπισθεί αυτός ο πόλεμος.
Οφείλουμε να σχεδιάσουμε και να οργανώσουμε μια άμυνα και μια αντεπίθεση με προοπτική.
Με ποιους μπορεί να γίνει αυτή η αντεπίθεση;
Με έναν κόσμο εγκλωβισμένο στις αυταπάτες και τις φοβίες του, (όχι αδικαιολόγητα) με έναν κόσμο σκόπιμα απαίδευτο και πολιτικά καθυστερημένο;
Αυτός ο κόσμος ο μικρός ο μέγας, που λέει και ο ποιητής, πρέπει να αφυπνιστεί, πρέπει να μπορέσει να ερμηνεύσει τους λόγους και τις αιτίες που οδηγείτε στην απόλυτη εξαθλίωση.
Να κατανοήσει ότι όταν παραγωγικά είναι "άχρηστος", κατατάσσεται στις "μη αποδοτικές δαπάνες"
Για τον καπιταλιστή και την πολιτική του εξουσία, σήμερα μέσα σε συνθήκες βαθιάς και συγχρονισμένης κρίσης, κρίσης υπερπαραγωγής και υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων, ο εργαζόμενος-άνεργος, αποτελεί "μη αποδοτική δαπάνη"
Υποχρεώνεται και να τον συντηρεί (κοινωνικές παροχές), όμως δεν έχει κανένα συμφέρον να το κάνει .
Έτσι τα προγράμματά τους προσαρμόζονται στην λογική περικοπής, κατάργησης και εξόντωσης κάθε "μη αποδοτικής δαπάνης"
Είτε υπηρεσίες είναι αυτές, είτε ανθρώπινες ζωές.
Μιλούν για περικοπές δαπανών άλλωστε, μόνο που δεν λένε ότι μέσα σε αυτές συμπεριλαμβάνεται και η ανθρώπινη ζωή.
Για τον καπιταλιστή ο εργαζόμενος ,του είναι χρήσιμος όσο του παράγει διαφορετικά είναι "φύρα"
Γι΄αυτό "αναγκάζεται" να καταστρέψει την μηχανή που του παράγει τον πλούτο.
Δεν έχει άλλη επιλογή, δεν έχει άλλο τρόπο να εξοικονομήσει χρόνο για την κυριαρχία του.
Αλλά αν εξοικονομήσει χρόνο, οι εναπομείναντες δουλοπάροικοι θα θρηνούν πάνω σε ερείπια και πτώματα .
Ούτε και εμείς έχουμε άλλη επιλογή.
Κανένας εφησυχασμός, καμιά απογοήτευση, καμιά παραίτηση, στην ανάγκη...... μηδενίζουμε το κοντέρ και πάμε από την αρχή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου