Σ' αυτή την κατεύθυνση παρουσιάστηκε σήμερα ο υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης σε εκπομπή του Mega για να αποδεχθεί τους ισχυρισμούς Καλογρίτσα και να εκτιμήσει ότι «βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή στο μέσο μιας σειράς από αποκαλύψεις για τις οποίες ακόμη δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι. Μόνο πολιτικές εικασίες μπορούν να υπάρξουν για το ζήτημα αυτό».
Συμπλήρωσε ο ίδιος ότι «νομίζω ότι η Δικαιοσύνη θα ασχοληθεί με το ζήτημα και έχω την αίσθηση ότι υπάρχουν επαρκή στοιχεία έτσι ώστε να ξεκινήσει έρευνα η οποία θα καταδείξει αν έγιναν πράγματι όσα καταγγέλλονται».
Οι συγκεκριμένες τοποθετήσεις του νεοδημοκράτη υπουργού θεωρούνται από τον ΣΥΡΙΖΑ ότι αποτελούν "ευθεία παρέμβαση στη Δικαιοσύνη" και "δίνουν γραμμή" στους δικαστές που ασχολούνται με την υπόθεση.
Για την εμπλοκή του Χρ. Καλογρίτσα με τον Κ. Βαξεβάνη και την έκδοση του Documento γράφαμε σε προηγούμενη ανάρτησή μας και θα επανέλθουμε πιο αναλυτικά.
Με την ευκαιρία για το τι συμβαίνει στον "αγγελικά πλασμένο" κόσμο της εκδοτικοδημοσιογραφικής θα σας προτείναμε να δείτε την ανάρτησή μας: "Αντιπαράθεση Βαξεβάνη - Ράπτη. Ομορφος κόσμος, ηθικός, δημοσιογραφικά πλασμένος".
(Παίρνουμε μια εικόνα για το πώς η διαπλοκή οικονομικής και πολιτικής εξουσίας επιδιώκει να αποκτήσει για φίλια μέσα).
Επειδή έχουμε αρκετούς νέους αναγνώστες, θα επαναφέρουμε μια ανάρτησή μας με ιστορικό περιεχόμενο. Αναφέρεται στην απόφαση του προσωπικού φίλου του Χ. Φλωράκη, επιχειρηματία Χρίστου Καλογρίτσα να χρηματοδοτήσει την εφημερίδα "Πρώτη", αρχές του Απρίλη του 1986. Πρόκειται για ένα πολύ διδακτικό γεγονός.
Ηταν η εποχή που ανατέλλει το "άστρο" του Γκορμπατσόφ και της Περεστρόικα στη Σοβιετική Ενωση.
Το αγαπημένο παιδί και λογογράφος του Χαρίλαου Φλωράκη, Μίμης Ανδρουλάκης, συλλαμβάνει την ιδέα, που γίνεται αμέσως αποδεκτή από τον πολιτικό του μέντορα.
Στην Ελλάδα, πρέπει να υπάρξει ένα έντυπο με πλατιά απεύθυνση, απαλλαγμένο από τα "κολλήματα" του "Ριζοσπάστη", που θα εκφράσει τις ιδέες της περεστρόικα και θα προετοιμάσει την σύγκληση της "μεγάλης αριστεράς" με την συμπόρευση ΚΚΕ και ΚΚΕ εσωτερικού, καθώς και μικρότερων αριστερών δυνάμεων με την ίδρυση του Συνασπισμού.
Αυτό ήρθε να επιτελέσει η ίδρυση της εφημερίδας "Πρώτη" τον Απρίλη του 1986.
Χρηματοδότης της παρουσιαζόταν ο Χρήστος Καλογρίτσας, ένας επιχειρηματίας με πολύ καλές σχέσεις με το ΚΚΕ και προσωπικός φίλος του Χαρίλαου Φλωράκη και πρώτος της διευθυντής ο Λυκούργος Κομίνης.
Αν και από την πρώτη στιγμή της έκδοσής της και μέχρι το τελευταίο φύλο που κυκλοφόρησε στις 19 Σεπτέμβρη το 1990, υπήρχαν αφανείς καθοδηγητές από την πλευρά της Κ.Ε του ΚΚΕ που καθόριζαν την βασική της πολιτική γραμμή -Ν. Καλούδης, Π. Λαφαζάνης, Θ. Καρτερός κ.α- ενώ οι δημοσιογράφοι της εφημερίδας είχαν τα περιθώρια να εκφραστούν με τον τρόπο που ήθελαν.
Το ότι στις στήλες αυτής της εφημερίδας βρέθηκαν μια σειρά αρθρογράφοι από διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες, από τον Νίκο Ευαγγαλέτο μέχρι τον Σταύρο Λυγερό και από τον Σταύρο Θεοδωράκη μέχρι τον Τάσος Τέλλογλου, έκανε αυτό το εκδοτικό εγχείρημα να αποκτήσει μια πρωτόγνωρη δυναμική για έντυπο που αυτοπροσδιοριζόταν αριστερό.
Με μια "φρέσκια", για την εποχή της γραφή, η "Πρώτη" εμφανίστηκε μια εφημερίδα της "εκσυγχρονιστικής" αριστεράς, μιλούσε ακόμα και για "προοδευτικές" αστικές δυνάμεις, προσεγγίζοντας κοινωνικά κινήματα, οικολόγους κλπ.
Η κυκλοφοριακή της κατάρρευση ξεκίνησε με την πολιτική γραμμή που ακολούθησε όταν συνέβη η έκρηξη στον πυρηνικό σταθμό «Βλαντιμίρ Ιλιτς Λένιν», στο Τσέρνομπιλ της Ουκρανίας.
Οταν ακόμα και η τότε ηγεσία της ΕΣΣΔ ψέλλιζε για τους κινδύνους της ραδιενέργειας η "Πρώτη" κυκλοφορούσε με τίτλο -που αποδίδεται στον Μίκη Ανδρουλάκη ο οποίος μαζί με τον Π. Λαφαζάνη έδιναν εκ μέρους του Π.Γ. του ΚΚΕ την πολιτική κατεύθυνση της εφημερίδας-: «Οι συνέπειες της εκλείουσας ραδιενέργειας δεν ξεπερνούν αυτές που μπορούν να έχουν οι πολίτες από το κάπνισμα ενός τσιγάρου».
Αυτό ήταν το κομβικό σημείο που οδήγησε στην ανυποληψία και στην κυκλοφοριακή κατρακύλα της "Πρώτης".
Στην συνέχεια και επί εποχής διεύθυνσης της εφημερίδας από τον Π. Τσίμα η "Πρώτη" "βούλιαξε" εντελώς κυκλοφοριακά -με ημερήσια κυκλοφορία 20.000-25. 000 φύλλα- με την επιλογή της να παρέχει ολόπλευρη υποστήριξη στις κυβερνήσεις Τζαννετάκη και Ζολώτα.
Το ΚΚΕ αποφασίζει να την κλείσει απορρίπτωντας προτάσεις των εργαζομένων της, για συνεταιριστική έκδοση της εφημερίδας, αλά Λιμπερασιόν.
Και έτσι στις 10 Σεπτέμβρη του 1990, η "Πρώτη", κυκλοφορεί το τελευταίο φύλο της και βάζει λουκέτο.
Μένουν άνεργοι οι περίπου 120 εργαζόμενοι της, ενώ τα περιουσιακά στοιχεία της εκδοτικής εταιρείας καταλήγουν στην έδρα της Κ.Ε του ΚΚΕ στον Περισσό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου