Αναρχική Ένωση Αφγανιστάν και Ιράν

Μια συνέντευξη κι ένα σχόλιο

Μια συνέντευξη του Las Barricadas με την Αναρχική Ένωση Αφγανιστάν και Ιράν - Οι σύντροφοι του Α Las Barricadas μίλησαν με τους συντρόφους της Αναρχικής Ένωσης του Αφγανιστάν και του Ιράν. Αρχικά δημοσιεύθηκε στην Αναρχική Ένωση του Αφγανιστάν και του Ιράν από το enoughisenough

Μια συνέντευξη του Las Barricadas με την Αναρχική Ένωση Αφγανιστάν και Ιράν

Πολλές φορές έχει επισημανθεί εύστοχα πόσο προβληματικός είναι ο όρος “ισλαμοφασισμός”, γιατί συγκαλύπτει την προνομιακή ιστορική σύνδεση του φασισμού με τη λευκή χριστιανική υπεροχή και τείνει να τον μεταθέτει σε μια αναγωγική σχέση στον άλλον, στην ισλαμική θρησκεία. Ταυτόχρονα σχετικοποιεί τη μοναδική ιστορικά παγκόσμια επικινδυνότητα που είχε ιστορικά ο ναζιστικός άξονας στη μαζικότερη εξόντωση πληθυσμών για λόγους φυλετικής καθαρότητας, την πλήρη εξάλειψη των εβραίων ως αντιφυλής, και την παγκόσμια επιβολή ενός μοντέρνου, προηγμένου τεχνολογικά, συστήματος κλειστής φυλετικής ιεραρχίας αντί της καπιταλιστικής κυριαρχίας του εμπορεύματος.

Γιατί άραγε αποκαλούνται συχνά-συχνά στο δημόσιο λόγο το ISIS ή η Χαμάς ισλαμοφασίστες και σχεδόν ποτέ η Χρυσή Αυγή, χριστιανοφασίστες; Σε αυτές τις διπλές σταθερές που ξεπλένουν το χριστιανισμό αποκαλύπτεται ο αντιμουσουλμανικός ρατσισμός πίσω από αυτό τον όρο. Η αλήθεια είναι άλλωστε ότι η ιδεολογία της σύγχρονης ισλαμικής ακροδεξιάς δεν ανάγεται στη θρησκευτική παράδοση του Ισλάμ αλλά στη δυναμική της νεωτερικότητας και στη διαλεκτική του διαφωτισμού όπως διαμορφώθηκε και ως εσωτερική δυναμική στις μουσουλμανικές χώρες και κυρίως ως εξαγωγή ιδεολογίας μέσα απ’ τη βιαιότητα της αποικιοκρατίας. Η φονταμενταλιστική ακροδεξιά μέσα στο Ισλάμ έχει ενσωματώσει την βικτωριανή ομοφοβία και τρανσφοβία, παραμερίζοντας ισλαμικές παραδόσεις που αρνούνταν τέτοιες κανονικοποιητικές ταξινομήσεις της σεξουαλικότητας. Έχει υιοθετήσει το μοντέρνο φυλετικό αντισημιτισμό και τον αντισημιτικό αντικαπιταλισμό που στοχοποιεί τον κοσμοπολιτισμό, το παρασιτικό χρηματιστικό κεφάλαιο, την καταναλωτική ελευθερία ως παράλογα κι εκφυλιστικά φαινόμενα και αντιπροτάσσει ένα πειθαρχημένο βιομηχανικό κράτος οργανωμένο με βάση μια μισαλλόδοξη δογματική ερμηνεία της θρησκείας ως δύναμη τάξης ασφάλειας και ορθολογικής πειθαρχίας. Όχι μια άρνηση λοιπόν της νεωτερικότητας, αλλά μια κάθαρση εντός της απ’ τη μολυσματική ετερότητα.

Συνεπώς, μιλάμε για μια μορφή ακροδεξιάς ριζοσπαστικοποίησης που παράγεται με διάφορες μορφές σε πολλές σύγχρονες κοινωνίες, αυτή τη φορά με την επίφαση μιας δογματικής επανερμηνείας της ισλαμικής θρησκείας και όχι για ένα μοναδικό ισλαμικό φαινόμενο. Η σχετικοποίηση που επιχειρείται μέσα απ΄ τον όρο “ισλαμοφασισμός” είναι ιδιαίτερα πολιτικά επικίνδυνη και ρατσιστική στο περιεχόμενο της στις λευκές, χριστιανικές κυρίως, χώρες ως ένα σύνθημα που οργανώνει τη συλλογική στοχοποίηση και μαζικές σφαγές μουσουλμάνων ενώ προετοιμάζει την επέμβαση εναντίον μουσουλμανικών χωρών. Γι αυτό δεν πρέπει να υπάρχει σε αυτό το πλαίσιο καμία ανοχή και νομιμοποίηση σε τέτοιες ρητορικές.

Εδώ, σε αυτή τη συνέντευξη, βλέπουμε αντίθετα τη χρήση του όρου από Ιρανό αναρχικό που δρα απ’ τα μέσα ενάντια στην Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν ο οποίος, για να δείξει πόσο αποτρόπαιο καθεστώς είναι, το συγκρίνει με τη ναζιστική Γερμανία. Ακριβώς λόγω της θέσης και της δράσης του υποκειμένου που μιλά η χρήση του όρου είναι κατ’ αρχήν μέρος της επαναστατικής, απελευθερωτικής σύγκρουσης με την κυρίαρχη κρατική ιδεολογία της χώρας που ζει. Παρότι η κριτική στη σχετικοποίηση του φασισμού έχει αξίωση οικουμενικότητας, η κριτική σε έναν που μιλάει απ’ αυτή τη θέση θα ήταν η ίδια με αυτή που ασκεί κομμάτι του κινήματος στην Ελλάδα, όταν χρησιμοποιείται η σύγκριση με τους ναζί για να καταδειχτεί π.χ πόσο φρικτή είναι η πολιτική του ελληνικού κράτους απέναντι στους μετανάστες. Έχουμε σε αυτή την περίπτωση μια κατ’ αρχήν αντιρατσιστική θέση που μέσα από την υπερβολή της σχετικοποίησης τείνει να απονοηματοδοτεί έναν όρο με συγκεκριμένο ιστορικό φορτίο και να μειώσει την εμπειρία άλλων θυμάτων κι επιζώντων κάτι σίγουρα προβληματικό, όμως, παραμένει κάτι ριζικά αντιδιαμετρικό με τη χρήση του όρου “ισλαμοφασισμός” στα χριστιανικά κράτη όπου παραμένει ένα άμεσα επιθετικό ρατσιστικό σύνθημα επίθεσης ενάντια στους μουσουλμάνους ως άλλους.
Η κριτική που κάνει σε κομμάτι της δυτικής αριστεράς και στον οριενταλιστικό τρόπο που αντιμετωπίζει το Ιράν παραμένει, ωστόσο, απόλυτα εύστοχη. Η εναντίωση στην ισλαμοφοβία είναι απαραίτητη ως απάντηση στην κρατική βία και διακρίσεις που δέχονται μουσουλμανικοί πληθυσμοί, στη συναρθρωμένα ρατσιστική κι έμφυλη υποτίμηση και πατρονάρισμα που υφίστανται οι μουσουλμάνες γυναίκες και τα μουσουλμανικά queer υποκείμενα, για να μη γίνονται νεοαποικιακές επεμβασεις σε μουσουλμανικά κράτη και σφαγές μουσουλμανικών μειονοτικών πληθυσμών, να μη στοχοποιούνται με εξευτελισμούς, δολοφονίες και απελάσεις οι μουσουλμάνοι μετανάστες. Πόσο μάλλον όταν ο αντιμουσουλμανικός ρατσισμός είναι ένας, πολύ ισχυρός και βαθιά ιστορικά ριζωμένος στην αποικιοκρατία, λόγος μίσους των λευκών χριστιανικών κοινωνιών και έχει αναζωπυρωθεί ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες. Όμως, η ίδια η οριενταλιστική υποτίμηση του μουσουλμανικού υποκειμένου παραμένει κι όταν εργαλειοποιείται η κριτική στην ισλαμοφοβία για να συγκαλύψει την κρατική βία που ασκούν κράτη με κυρίαρχη ισλαμική ιδεολογία, ιδίως στην ακροδεξιά εκδοχή της όπως την περιγράψαμε πιο πάνω. Βία που ασκεί η ισλαμική δημοκρατία του Ιράν εναντίον της εργατικής τάξης, των γυναικών, των queers και των τρανς, των εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων, των αντιφασιστών, των κομμουνιστών, των αναρχικών δηλαδή όλων των μορφών του εσωτερικού εχθρού.

Όσο στηρίζουμε το Ιράν απέναντι στην ισλαμόφοβη επίθεση που δέχεται απ’ τις χριστιανικές αποικιακές χώρες που στην ουσία στοχεύουν στον πληθυσμό του και στις επιθετικές πολεμικές απόπειρες τους εναντίον του, άλλο τόσο στηρίζουμε τον καταπιεσμένο πληθυσμό του και τις μειονότητες του σε κάθε επαναστατική κριτική εναντίον του, σε κάθε επίθεση που γίνεται απ’ τον εσωτερικό εχθρό στο Ισλάμ ως κυρίαρχη κρατική ιδεολογία και πολιτικό καθεστώς.

Έχουμε δει πολύ πρόσφατα τα double standards της αντιαμερικανικής και αντισημιτικής αριστεράς που εξέφρασε απλόχερα την ισλαμοφοβία της για να δικαιολογήσει τις σφαγές του Άσαντ ενάντια στις αντικαθεστωτικές κατηγορώντας τους συλλήβδην ως ισλαμοφασίστες και χρησιμοποιώντας τον όρο συστηματικά για την αλ-νουσρα και το ISIS μόνο και μόνο επειδή δρούσαν ενάντια σε ένα αντιαμερικανό δικτάτορα και στα συμφέροντα του ρωσικού ιμπεριαλισμού. Όμως, δεν θα πουν οι ίδιοι ποτέ “ισλαμοφασιστς” τη Χαμάς ή το ιρανικό καθεστώς γιατί αυτομάτως ως εχθροί των ΗΠΑ και του Ισραήλ παίρνουν τον τίτλο του “άξονα της αντίστασης”. Σαφέστατα η πιο συνεπής αντιεξουσιαστική επαναστατική διαύγαση παραμένει η απόρριψη κάθε όρου που παραπέμπει σε σχετικοποίηση, καθώς η σχετικοποίηση αφήνει χώρο και προετοιμάζει την εργαλειοποίηση για την εξυπηρέτηση σκοπιμοτήτων . Φυσικά το Ιράν είναι ένα επικίνδυνο ιμπεριαλιστικό κράτος με επεκτατική δραστηριότητα στη Συρία και το Ιράκ, συμμαχικό κατ’ αρχήν με Ρωσία - Κίνα αλλά με πιο αυτοδυναμική στρατηγική. Toν ιμπεριαλισμό του δεν θα τον αποτρέψουν οι πιο επικίνδυνες ιμπεριαλιστικές ΗΠΑ και οι σύμμαχοι τους αλλά, μόνο οι αγώνες των καταπιεσμένων ενάντια σε κάθε κυριαρχία εκεί που επιβάλλεται, μέσα στο Ιράν, στο Ιράκ και τη Συρία.

Την εισαγωγή αυτή την έγραψα για την αναδημοσίευση της συνέντευξης στο ελληνικό πλαίσιο για να μην εργαλειοποιηθεί η σημαντική θέση κριτικής που εκφράζει το ιρανικό αναρχικό κίνημα και νομιμοποιήσει ρητορικές αντιμουσουλμάνων ρατσιστών εδώ, αλλά και για να μην υποτιμηθεί στο όνομα της σημασίας της εναντίωσης στην ισλαμοφοβία εδώ, η εύστοχη κριτική που κάνει στους αντιιμπεριαλιστές αριστερούς απολογητές της κρατικής βίας της ισλαμικής δημοκρατίας του Ιράν και της βαναυσότητας του συγκεκριμένου καθεστώτος. Ο σκοπός είναι η διαλεκτική οικουμενική υπεράσπιση των αντεξουσιαστικών πολιτικών, αξιών και προταγμάτων.

Χριστίνα Ζαφείρη

H συνέντευξη

Πηγή: indymedia

Οι σύντροφοι του Α Las Barricadas μίλησαν με τους συντρόφους της Αναρχικής Ένωσης του Αφγανιστάν και του Ιράν. Αρχικά δημοσιεύθηκε στην Αναρχική Ένωση του Αφγανιστάν και του Ιράν από το enoughisenough

Πού μένεις; Είναι όλοι σας που ζείτε στο εξωτερικό ή κάποιοι από εσάς ζείτε στο Αφγανιστάν και το Ιράν;

Τα μέλη μας είναι περίπου τα δύο τρίτα στο Ιράν και το Αφγανιστάν και το ένα τρίτο έξω από αυτά. Περισσότερο από το ήμισυ του συνόλου των μελών είναι στο Ιράν. Τα μέλη μας στο εξωτερικό είναι κυρίως κάτοικοι της Ευρώπης, του Καναδά και των Ηνωμένων Πολιτειών και ορισμένα από αυτά τα μέλη γεννιούνται ή μεγαλώνουν σε αυτές τις χώρες. Αναφορικά με την είσοδο νέων μελών, θα πρέπει να σημειωθεί ότι η μεγάλη τους πλειοψηφία προέρχεται από το Αφγανιστάν και το Ιράν και η ένταση των νέων εισόδων επιταχύνεται ταχέως.

Ποιες είναι οι χειρότερες πτυχές της πολιτικής κατάστασης στις χώρες σας;

Το χειρότερο πολιτικό πρόβλημα στο Αφγανιστάν είναι ότι η κυβέρνηση είναι ένα μέσο για τις παγκόσμιες δυνάμεις. Ο αγώνας μας δεν είναι μόνο με την αφγανική κυβέρνηση και την κριτική της προσέγγισής τους, ένα βασικό πρόβλημα είναι οι μεγάλες δυνάμεις όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες. Επειδή η αφγανική κυβέρνηση είναι στην πραγματικότητα ένα εργαλείο των Ηνωμένων Πολιτειών. Στα διεθνή ιδρύματα υπάρχουν διοικητικά τμήματα, τα καθήκοντα των οποίων είναι να ασχολούνται με θέματα αποικιοκρατίας. Οι συνέπειες αυτών των δραστηριοτήτων δεν είναι τίποτα άλλο εκτός από ακόμη πιο ακραίες καταχρήσεις εις βάρος του Αφγανιστάν. Για παράδειγμα, οι επιτροπές ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να κάνουν στατιστικά στοιχεία από βίαιες πράξεις και να μην απαιτούν ποτέ αλλαγές στις κρατικές υποθέσεις όσον αφορά τις συνθήκες ανθρωπίνων δικαιωμάτων των γυναικών και των παιδιών.

Στο Ιράν, η χειρότερη πτυχή της πολιτικής κατάστασης δημιουργείται από τη βίαιη καταστολή οποιασδήποτε αντιπολίτευσης, ακόμη και πολιτικών, οικονομικών ή συνδικαλιστικών διαμαρτυριών κλπ, στο βαθμό που εμποδίζεται οποιαδήποτε πορεία προς τη μεταρρύθμιση. Το καθεστώς δεν δέχεται ότι είναι λάθος, ακόμη και στο περιβάλλον, όπου η διοίκηση έχει προκαλέσει ξηρασία και το θάνατο ή την ακραία απειλή της άγριας ζωής του Ιράν. Η απάντηση του Ιρανικού κράτους στην μικρότερη διαμαρτυρία στο δρόμο είναι τραυματισμοί, εκτέλεση ή μακροχρόνια φυλάκιση, σε τέτοιο βαθμό που το Ιράν κατέχει την πρώτη θέση στον κόσμο για τον αριθμό των πολιτικών κρατουμένων και την καταστολή των δημοσιογράφων, καλλιτεχνών, επιστημόνων, φοιτητών, οι καθηγητές, οι ακαδημαϊκοί, οι ακτιβιστές των γυναικών και των παιδιών, οι εργαζόμενοι, οι περιβαλλοντολόγοι, οι ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι θρησκευτικές και εθνοτικές μειονότητες, οι αθεϊστές και LGBTQ + οι άλλοι. Οι αριθμοί είναι εξαιρετικά υψηλοί και αυξάνονται.

Στην Ευρώπη έχουμε μια ιδέα της ζωής στις χώρες σας μέσω των ειδήσεων και στην καλύτερη περίπτωση μέσω ταινιών ή comics όπως η Persepolis. Ποιες παρανοήσεις έχουν οι Δυτικοί σχετικά με τη ζωή και την πολιτική στις χώρες σας:

Μια προκαταρκτική αντίληψη που υπάρχει στη Δύση σχετικά με τις ζωές μας στο Αφγανιστάν είναι το αποικιακό βλέμμα. Για παράδειγμα, μας βλέπουν σαν Τρίτο Κόσμο και φαντάζονται ότι αξίζουμε μόνο συμπάθεια. Αυτή η εντύπωση κατέστησε δυνατή την εκκαθάριση της ενοχής τους με την οικονομική υποστήριξη που δίνουν και δεν το σκέφτονται πια. Στην πραγματικότητα, αυτές οι πράξεις είναι ένας τρόπος αυνανισμού που αυξάνουν τη δική τους αυτοεκτίμηση.

Για το Ιράν, νομίζω ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε με τους δυτικούς ακτιβιστές είναι ο φανατισμός τους στην υπεράσπιση του Ισλάμ (την ισλαμοφοβική διατριβή που η Ισλαμική Δημοκρατία έχει καταβάλει και πληρώσει για τον εαυτό της). Επειδή στη χώρα μου ο ισλαμικός φασισμός, όπως ο ναζιστικός φασισμός στη Γερμανία, σκίασε τα πάντα και προκάλεσε φυλετικές, εθνικές και ακαδημαϊκές διακρίσεις και η απάντηση σε οποιαδήποτε διαμαρτυρία ή διαφωνία είναι ότι οι ζωές των ανθρώπων πρέπει να ληφθούν λόγω της αντίθεσής τους στο Ισλάμ. Στην πραγματικότητα, η υπεράσπιση του Ισλάμ από τους δυτικούς ακτιβιστές δεν βασίζεται στην αναγνώριση του Ισλάμ, αλλά βασίζεται στην ελευθερία της έκφρασης. Επί του παρόντος, το Ισλάμ στη σύγχρονη εποχή στη χώρα μας είναι ακριβώς όπως ο χριστιανισμός του Μεσαίωνα και υπάρχει μια πιεστική ανάγκη να μετατοπιστεί το Ισλάμ από το κέντρο της εξουσίας έως ότου μπορέσει να καθιερωθεί ένα ριζοσπαστικά ανθρώπινο και κοσμικό πολιτικό σύστημα.

Πώς γίνατε αναρχικοί; Ποια είναι η πρόσβαση στις αναρχικές ιδέες:

Στο Ιράν, οι παραδοσιακοί αριστεροί κομμουνιστές και σοσιαλιστές υπήρξαν ενεργοί και πασίγνωστοι εδώ και πολλά χρόνια, αλλά από τη μια πλευρά οι θεο`κράτες βρίσκονται στην εξουσία και είναι γνωστοί και από την άλλη, πριν από την Ισλαμική Επανάσταση, οι εθνικιστές και οι μοναρχικοί ήταν στην εξουσία. Συνεπώς, στην πράξη εξοικειωθήκαμε με τις μεθόδους και τις συμπεριφορές αυτών των πολιτικών και διαπιστώσαμε εύκολα ότι όλοι τους αγωνίζονται για εξουσία και είναι ενάντια στον λαό. Μελετώντας την ιστορία και τη φιλοσοφία της Δύσης, γνωρίσαμε τον αναρχισμό και καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι στο Ιράν μια αναρχική κοινωνία είναι η ανθρώπινη εναλλακτική λύση. Επειδή δεν υπάρχει συγκέντρωση εξουσίας, εξαλείφεται η πιθανότητα διαφθοράς και αντίθεσης στον λαό. Και φυσικά, λόγω της ελπίδας μας για το μέλλον της ανθρωπότητας.

Πώς επικοινωνείτε και εργάζεστε με άλλες ομάδες στις χώρες σας:

Δεν μπορούμε να μιλήσουμε για επικοινωνία με τους μαχητές μας στο Ιράν για λόγους ασφαλείας, αλλά μπορώ να πω ότι τα μέλη μας, τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες, βρίσκονται σχεδόν σε κάθε μέρος του Ιράν και αυτοί οι μαχητές δραστηριοποιούνται σε όλους τους λαϊκούς αγώνες ενάντια στο ισλαμικό καθεστώς. Εν τω μεταξύ, μπορώ να αναφέρω μόνο τον Soheil Arabi, αναρχικό κρατούμενο, ο οποίος είναι ήδη γνωστός.

Πώς αναλύετε τα γεγονότα της Αραβικής Άνοιξης;

Η αραβική άνοιξη, κατά τη γνώμη μου, ήταν μια λαϊκή επανάσταση εναντίον των ισλαμικών καθεστώτων που δεν μπόρεσαν να ικανοποιήσουν τις ανάγκες των ανθρώπων. Και αυτές οι επαναστάσεις θα πυροδοτούσαν ολόκληρη την περιοχή, αν δεν υπήρχαν οι παρεμβάσεις των δυτικών και περιφερειακών ιμπεριαλιστικών χωρών. Η επανάσταση στη Συρία έγινε ένας πόλεμος όπου Ισλαμιστές φασίστες όπως η Ισλαμική Δημοκρατία, η Τουρκία και η Σαουδική Αραβία, καθώς και οι ιμπεριαλιστές όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία, έκαναν τέτοια κόλαση σε αυτή τη χώρα, ώστε οι άνθρωποι στην υπόλοιπη περιοχή να είναι ικανοποιημένοι με μαριονέτες και αυταρχικά κράτη. Στην μόνη χώρα όπου επιτεύχθηκε η λαϊκή επανάσταση χωρίς σχεδόν οποιαδήποτε άμεση ξένη παρέμβαση ήταν η Τυνησία, στις άλλες χώρες ήταν η ξένη παρέμβαση που προκάλεσε τη διάλυση των επαναστάσεων και με το ένα άλλο κράτος μαριονέτα θα πάρει την θέση του προηγούμενου,

Τι πιστεύετε για τον δημοκρατικό ομοσπονδιακό χαρακτήρα των Κούρδων:

Κατά την άποψή μας, το σύστημα που τέθηκε σε εφαρμογή την πρώτη μέρα είναι ένας πρακτικός τρόπος να φτάσουμε σε μια αναρχική κοινωνία. Το εάν ή όχι τελικά φτάνει στον προορισμό ή όχι εξαρτάται από μια ποικιλία πραγμάτων, όπως γειτονικά φασιστικά και ισλαμικά καθεστώτα, αλλά ως μετάβαση σε μια αναρχική κοινωνία, είναι ένα ρεαλιστικό και αποδεκτό σύστημα.

Καλείτε να ανατρέψετε το ιρανικό καθεστώς. Δεν φοβάσαι ότι η αποσταθεροποίηση της περιοχής θα αποτελέσει δικαιολογία για τις ΗΠΑ να επιχειρήσουν το στρατό τους όπως στο Αφγανιστάν, τη Λιβύη και τη Συρία;

Η αμερικανική επέμβαση σε άλλες χώρες δεν χρειάζεται να εξηγηθεί και αυτό το ιμπεριαλιστικό κράτος παρεμβαίνει με δύναμη σε άλλες χώρες εδώ και πολλά χρόνια. Αναφορικά με τον φόβο, πρέπει να πω ότι οι άνθρωποι που είναι αιχμάλωτοι στην κόλαση της Ισλαμικής Δημοκρατίας, τη κόλαση της φτώχειας, τη πορνεία, την περιθωριοποίηση, τη καταστροφή του περιβάλλοντος, δεν έχουν τίποτα να χάσουν και ο φόβος της Αμερικής δεν σημαίνει πολλά.

Τι μπορούμε να κάνουμε από τη Δύση για να υποστηρίξουμε τους λαούς των χωρών σας:

Χρειαζόμαστε δυτικούς ακτιβιστές να υποστηρίξουν πραγματικούς μαχητές και να πείτε στους ανθρώπους στις χώρες σας ότι δεν θα υπερασπίζονται συνεχώς το Ισλάμ. Επειδή τώρα πρέπει να πολεμήσουμε σε δύο μέτωπα: αφενός, αγωνιζόμαστε με την Ισλαμική Δημοκρατία και, αφετέρου, με την αντίληψη στη Δύση ότι το Ισλάμ είναι καλό και υπερασπίζεται ισλαμιστές μαχητές. Δυστυχώς, ακόμη και άνθρωποι όπως ο Noam Chomsky, επειδή το Ιράν δεν είναι πληρεξούσιος της Αμερικής, υπερασπίζονται τις πολιτικές της Ισλαμικής Δημοκρατίας, στην πραγματικότητα η ερμηνεία αυτής της συμπεριφοράς είναι ότι αυτοί οι Δυτικοί ακτιβιστές είναι πρόθυμοι να αγνοήσουν και να θυσιάσουν πραγματικούς μαχητές στο Ιράν αντιτιθέμενοι στις αμερικανικές ιμπεριαλιστικές πολιτικές.

Υπάρχει κάτι άλλο που θέλετε να προσθέσετε;

Τέλος, πρέπει να προστεθεί ότι ο αναρχισμός στο Ιράν έχει μεγάλο πληθυσμό και θεωρείται ισχυρός, νέα και ισχυρή δύναμη. Αυτή τη στιγμή, οι συνθήκες διαβίωσης του λαού είναι πολύ δύσκολες στο Ιράν και η ισχυρή υποστήριξη από τους αναρχικούς άλλων χωρών για τους αγώνες του λαού και των αναρχικών του Ιράν θα είναι φυσικά πολύ καλή ενθάρρυνση και ηθικό για τους μαχητές ενάντια στην Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν. Η αίσθηση ότι δεν είμαστε μόνοι στο Ιράν και οι αδελφοί και αδελφές μας σε άλλα μέρη του κόσμου μας υποστηρίζουν θα είναι μέρος του ηθικού μας και θα έχει θετικό αντίκτυπο στην ποιότητα των αγώνων μας. Ο διεθνής αναρχισμός, όπως επηρέασε την Ροζάβα, θα μπορούσε να κάνει το ίδιο και στο Ιράν. Οι αναρχικοί δεν αναγνωρίζουν τα σύνορα και όπου κι αν υπάρχει καταπίεση, θα την καταπολεμήσουν. Ως μικρό μέρος της αναρχικής κοινότητας στο Ιράν,
Εξακολουθήστε να ζείτε την ένωση, να ζήσετε την ελευθερία, να ζήσετε αναρχικά.

Αναρχική Ένωση Αφγανιστάν και Ιράν, 1 Ιουνίου 2018

*Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε εδώ: http://alasbarricadas.org
**Πηγή του παρόντος σχολίου και της αναδημοσίευσης της συνέντευξης εδώ: https://www.provo.gr/anarchist-union-iran-afghanistan/

http://www.anarkismo.net/article/31059