ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΦΛΕΒΑΡΗ

( Δευτ. 29/9/14 - 11:25)

Του ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΠΠΟΥ*

Με τους περισσότερους γνωριστήκαμε ίσως και είκοσι χρόνια πριν, μπορεί και περισσότερο. Συγκρατούμενοι, συναγωνιστές από την εποχή της δικτατορίας του Κ. Κάππου κυρίως από το μεγάλο χτύπημα του Φλεβάρη του ‘74 με την εξάρθρωση μεγάλου αριθμού στελεχών τηςΚΝΕ και του ΚΚΕ.

Τους περισσότερους συνήθιζα να τους αποκαλώ από πολύ νωρίς με τα μικρά τους ονόματα. Νάντια, Στέφανε, Μαρία, Κατερίνα, Θανάση, Σπύρο και τόσοι άλλοι.

Θυμίζοντας όσο περνάει ο χρόνος όλο και πιο έντονα στο δικό μου κουτάκι των αναμνήσεων γεγονότα και καταστάσεις που έδρασαν καταλυτικά με το όποιο θετικό και αρνητικό πρόσημο.

Συναντώνται κάθε δύο χρόνια στην Καισαριανή για να πιούν ένα ποτήρι όλοι μαζί να θυμηθούν εκτόςχτυπητών εξαιρέσεων , που για δικούς τους λόγους είναι μόνιμα ΑΠΟΝΤΕΣ…….

Τους βλέπεις και απλά τους θαυμάζεις. Σε μια κρίσιμη καμπή της ζωής τους έδωσαν την μάχη τους χωρίς κανένα δισταγμό. Βασανίστηκαν, έδωσαν από το απόθεμα τους χωρίς παράτες και φανφάρες, με την πεποίθηση που ακόμη και σήμερα βλέπεις στα μάτια τους πως έκαναν το σωστό.

Το σωστό για τη συνείδηση, την ιστορία, τον σεβασμό στο ΄χτες και πιθανώς την όποια συμβολή τους στην παρακαταθήκη του αύριο. Αν μάλιστα δεν ήταν ο δημοσιογράφος Λάμπρος Τόκας με το βιβλίο του (ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΦΛΕΒΑΡΗ, εκδ. Καστανιώτη), η ιστορία τους να έμενε σαν μια παλιά ανάμνηση θαμμένη στο χρόνο μεταξύ των εκατοντάδων που υπάρχουν στην Αριστερά.

Ένα ιδιαίτερο βιβλίο το οποίο ξεπερνάει τα ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΦΛΕΒΑΡΗ και θέτει ερωτήματα τα οποία αργά ή γρήγορα θα κληθεί να απαντήσει η Αριστερά.

Μακάρι όμως να τα απαντήσει. Εφόσον είναι ώριμες οι συνθήκες μακριά από τα φοβικά σύνδρομα και τις αγκυλώσεις, γιατί ο δρόμος θα είναι από ΄δω και πέρα ανηφορικός και ιδιαίτερα δυσκολοδιάβατος.

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΦΛΕΒΑΡΗ θυμίζουν με τη δική τους μάχη πολλά. Σε εποχές που η έκπτωση στη μνήμη αποτελεί για κάποιους στρατηγικό στόχο και σκοπό τούτοι συνεχίζουν να επιβεβαιώνουν με τον καλύτερο τρόπο τον ποιητή: «Στην πέτρα της υπομονής προσμένουμε το θάμα/ που ανοίγει τα επουράνια κ΄όλα είναι βολετά, / προσμένουμε τον άγγελο σαν το πανάρχαιο δράμα/ την ώρα που του δειλινού φαίνονται τ΄ ανοιχτά/ τριαντάφυλλα……..»

Δευτέρα 29 Σεπτεμβρίου 2014

http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=17898:kapos-paidia&catid=54:anpolitiki&Itemid=284