Επιμέλεια: Θανάσης Κρεκούκιας
Η δίκη των «8» του Σικάγο αποτέλεσε σταθμό στο αντιπολεμικό κίνημα και θεωρήθηκε η σημαντικότερη πολιτική δίκη στη νεότερη ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών. Στους μήνες που διήρκεσε, έφερε αντιμέτωπες δυο γενιές Αμερικανών. Το ψυχορράγημα του πουριτανισμού συνάντησε την εξέγερση των ελεύθερων ηθών σε μια εποχή που το Βιετνάμ ήταν ήδη το χαμένο άλλοθι – αλλά και στοίχημα – του «θείου Σαμ». Μαρξισμός, μπίτνικ, χίπις, ροκ εν ρολ, αναρχική αντικουλτούρα, όλα αυτά παρέλασαν από το δικαστήριο δημιουργώντας ένα σουρεαλιστικό κάδρο ή όπως το περιέγραψε ο Άμπι Χόφμαν, ένας από τους κατηγορούμενους: «Το αντάρτικο θέατρο ήταν ο αρχαιότερος τρόπος για να εκτρέψεις και να σχολιάσεις την πολιτική».
Ο Άμπι Χόφμαν
Τον Αύγουστο του 1968, με αφορμή το Εθνικό Συνέδριο του Δημοκρατικού Κόμματος που τελείται στο Σικάγο, οργανώνονται μεγάλες αντιπολεμικές πορείες κατά του πολέμου στο Βιετνάμ. Ένας νεαρός χίπι, ο Άμπι Χόφμαν ανακαλύπτει πλήρη ταύτιση πολιτικών απόψεων με έναν απόφοιτο του Μπέρκλεϊ, τον Τζέρι Ρούμπιν. Οι δυο τους ιδρύουν το «Youth International Party – Yippie!» μαζί με άλλους πολιτικοποιημένους καλλιτέχνες του Ιστ Βίλατζ, έχοντας σαν στόχο να φέρουν στο Σικάγο τους χίπις και τους δυσαρεστημένους φοιτητές όλης της Αμερικής για να οργανώσουν ένα «φεστιβάλ της ζωής» στο πάρκο Λίνκολν της πόλης.
Ο Άμπι Χόφμαν (δεύτερος από αριστερά) και ο Τζέρι Ρούμπιν (δεξιά)
Πιστεύουν ότι ο καλύτερος τρόπος για να «πολεμήσουν» τον πόλεμο είναι η διοργάνωση μιας εναλλακτικής διαδήλωσης, μέσα από την οποία θα προβάλλουν τις αξίες της δικής τους γενιάς. Τα σχέδια όμως της κυβέρνησης είναι προφανώς τελείως διαφορετικά. Η οποία κυβέρνηση ξυλοφορτώνει τον Άμπι Χόφμαν και τους φίλους του στο Yip-in του Μεγάλου Κεντρικού Σταθμού τον Μάρτη του 1968, τους συλλαμβάνει κατά τον ξεσηκωμό στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια τον Μάη του 1968 και φυσικά αρνείται κάθετα κάθε είδους συζήτηση για την παραχώρηση του πάρκου Λίνκολν του Σικάγο όσο θα διαρκεί το Συνέδριο των Δημοκρατικών.
Ο Άμπι Χόφμαν επισκέπτεται το Πανεπιστήμιο της Οκλαχόμα το 1969
Τα γεγονότα όμως τρέχουν και πολλαπλασιάζονται: Πρώτα η εξέγερση στο γκέτο του Σικάγο, μετά η απόφαση του Λίντον Τζόνσον να μη θέσει υποψηφιότητα για πρόεδρος και ύστερα οι δολοφονίες του αιδεσιμώτατου Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και του Ρόμπερτ Κένεντι. Τα σχέδια των γίπις να φέρουν στο Σικάγο τις μεγαλύτερες ροκ μπάντες και χιλιάδες νέους, τορπιλίζονται από τις αρχές, οι οποίες με κυνισμό δηλώνουν ότι θα αιματοκυλίσουν τη συγκέντρωση. Πολλοί καλλιτέχνες ακυρώνουν τη συμμετοχή τους σε αυτό που θα γινόταν το Γούντστοκ του Σικάγο, έπειτα από συνεχείς απειλές και από τον φόβο βίαιων επεισοδίων.
Ο Άμπι Χόφμαν με την Τζέιν Φόντα
Ο ποιητής Άλεκ Γκίνσμπεργκ, ο φολκ τραγουδιστής Φιλ Όουκς και η πανκ-γκαράζ μπάντα των MC5, είναι οι μόνοι που δέχονται τελικά να παίξουν στο εναλλακτικό συνέδριο των γίπις στο πάρκο Λίνκολν. Οι σκηνές της κρατικής βίας στη διάρκεια του συνεδρίου κάνουν τον γύρο του κόσμου, αφήνοντας άφωνους τους Αμερικανούς μπροστά στις οθόνες τους. Η αστυνομία κακοποιεί διαδηλωτές, περαστικούς, δημοσιογράφους, οτιδήποτε κινείται. Εκατομμύρια τηλεθεατές αγανακτούν μπροστά στη θέα των νεαρών Αμερικανών που ξυλοκοπούνται με τα κλομπ, που δεν μπορούν να αναπνεύσουν από τα χημικά αέρια ενώ διαδηλώνουν για την ειρήνη στη διάρκεια ενός εθνικού πολιτικού συνεδρίου.
Ο Τζέρι Ρούμπιν σε συνέντευξή του στο TV Studio WBZ του Μπράιτον
Οι εκπρόσωποι του επίσημου συνεδρίου που τολμούν να διαμαρτυρηθούν για τις βιαιότητες των αστυνομικών, προσβάλλονται βάναυσα. Η κάμερα συλλαμβάνει τον εκτός εαυτού δήμαρχο Ρίτσαρντ Ντέιλεϊ να στολίζει με ακατονόμαστα μπινελίκια και αντισημιτικές βρισιές έναν γερουσιαστή. Μέσα στο γενικότερο χάος που επικρατεί, ο Χιούμπερτ Χάμφρεϊ, ο αντιπρόεδρος – ανδρείκελο του Τζόνσον, προτείνεται ως υποψήφιος για την προεδρία. Τον Νοέμβριο, αποδυναμωμένος από το μακελειό στο Σικάγο που έχει εξοργίσει όλη τη χώρα και από την ανικανότητα να βρει μια ειρηνική λύση στο πρόβλημα του Βιετνάμ, ο Χάμφρεϊ χάνει με πολύ μικρή διαφορά τις εκλογές από τον Ρίτσαρντ Νίξον.
Η στιγμή της σύλληψης του Άμπι Χόφμαν τον Σεπτέμβριο του 1968
Λίγο αργότερα, οι γίπις Άμπι Χόφμαν και Τζέρι Ρούμπιν μαζί με άλλους έξι ηγέτες του «YIPY» (οι οκτώ του Σικάγο) θα συλληφθούν από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση κατηγορούμενοι για συνωμοσία. Η δίκη του Σικάγο – που θα εξελιχθεί μέσα στο 1969 και το 1970 – είναι η σημαντικότερη πολιτική δίκη στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών. Όλοι οι κατηγορούμενοι και οι δυο δικηγόροι τους (Γουίλιαμ Κάνστλερ και Λίοναρντ Γουάινγκλας), συμφωνούν στο να ακολουθήσουν τη λεγόμενη στρατηγική «γίπι», να μιλούν δηλαδή με τη βοήθεια μεταφορικών εκφράσεων και να εκφράζουν συνεχώς την ασέβειά τους με απρεπές ντύσιμο και με την άρνησή τους να πειθαρχήσουν στους κανονισμούς του δικαστηρίου.
Οι 5 από τους "7" του Σικάγο. Μπροστά από αριστερά, Rennie Davis, Jerry Rubin και Abbie Hoffman. Πίσω από αριστερά, Lee Weiner, Bob Lamb (μη κατηγορούμενος) και Tom Hayden.
«Θέλαμε να αγγίξουμε τους νέους. Θέλαμε να δείξουμε ότι ήμαστε διαφορετικοί από αυτούς που μας έτρεχαν στα δικαστήρια. Θέλαμε να παρουσιάσουμε μια σύνοψη των προβλημάτων που δίχαζαν το έθνος, αναδεικνύοντας έτσι τα αιτήματά μας ώστε να μπορέσουμε να τα υποστηρίξουμε σε ισότιμη βάση με την κυβέρνηση», θα πει μια δεκαετία αργότερα ο Άμπι Χόφμαν. Χωρίς να το πάρουν χαμπάρι, ο δικαστής Τζούλιους Χόφμαν (σατανική η συνωνυμία με τον Άμπι) και το δικαστικό σώμα παίζουν το παιχνίδι αυτής της στρατηγικής, υιοθετώντας στη διάρκεια της δίκης μια βίαιη και κατασταλτική τακτική.
Ο Άμπι Χόφμαν μαζί με τον όγδοο κατηγορούμενο, "Μαύρο Πάνθηρα" Μπόμπι Σιλ (1971)
Στις 24 Σεπτεμβρίου 1969 ο δικαστής Julius Hoffman κηρύσσει την έναρξη της διαδικασίας. Στο εδώλιο κάθονται οι: Abbie Hoffman, Jerry Rubin, David Dellinger, Tom Hayden, Rennie Davis, John Froines, Lee Weiner και Bobby Seale. Οι δικαστές και οι εισαγγελείς απευθύνονται στους κατηγορούμενους και τους συνηγόρους τους με βρισιές και αμφισβητούν όλες τις δηλώσεις τους, ενώ και οι ένορκοι έχουν επιλεγεί με αθέμιτο τρόπο και χειραγωγούνται από την έδρα. Την πρώτη μέρα της δίκης, λίγο πριν μπει στο δικαστικό μέγαρο, ο Χόφμαν εκτελεί ένα μεγάλο επικίνδυνο άλμα. Ο φωτογραφικός φακός τον απαθανατίζει στον αέρα και δείχνει καθαρά ότι η δίκη δεν είναι παρά μια φάρσα.
Ο δικαστής Τζούλιους Χόφμαν
Μέσα στο κτίριο αρχίζουν να συμβαίνουν απίστευτα πράγματα. Όταν ο μοναδικός μαύρος κατηγορούμενος Μπόμπι Σιλ, ακτιβιστής στους Μαύρους Πάνθηρες, ο οποίος είχε μείνει μόνο μια μέρα στο Σικάγο και δεν είχε καμία συμμετοχή στη διοργάνωση των διαδηλώσεων, επιμένει να έχει τον δικό του δικηγόρο, ο πρόεδρος της έδρας διατάζει να τον αλυσοδέσουν και να τον φιμώσουν. Μέχρι να το καταφέρουν οι αστυνομικοί, ο Σιλ αποκαλεί το δικαστή φασιστικό σκυλί, γουρούνι, ρατσιστή και διάφορα άλλα ζουμερά. Τελικά θα αποχωρήσει για να δικαστεί χωριστά και οι άλλοι κατηγορούμενοι θα μείνουν από τότε γνωστοί ως οι «επτά του Σικάγο».
Συγκέντρωση φοιτητών έξω από το δικαστήριο
Οι οχτώ μένουν επτά, αλλά ο χαβαλές περισσεύει. Η περίπτωσή τους είναι ξεχωριστή. Όλοι τους χίπις, αντιστέκονται με ανατρεπτικό χιούμορ και φαντασία. Μιλάνε λατινικά, τυλίγονται με μπέρτες, φοράνε περούκες δικαστών, μοιράζουν φιλιά στο ακροατήριο, υποκλίνονται μεταξύ τους, κοιμούνται όρθιοι, απαγγέλλουν ποίηση, χειροκροτούν συνεχώς τον Εισαγγελέα, αποθεώνουν τους δικηγόρους, λύνουν σταυρόλεξα, προσφέρουν λουλούδια στα αναρίθμητα ΜΜΕ που καλύπτουν τη δίκη, παίζουν με νεροπίστολα και ψέλνουν το «Άβε Μαρία» κάθε φορά που λύεται η συνεδρίαση. Φορούν μαύρα περιβραχιόνια για να τραβήξουν την προσοχή στο εθνικό μορατόριουμ που ετοιμάζεται να βάλει τέλος στον πόλεμο.
Ρένι Ντέιβις, Στου Άλπερτ και Τζέρι Ρούμπιν
Από τις 9 Οκτωβρίου το δικαστικό μέγαρο φυλάσσεται σε καθημερινή βάση από την Εθνοφρουρά, η οποία με τη σειρά της είναι μόνιμα κυκλωμένη από τους χιλιάδες συγκεντρωμένους για συμπαράσταση διαδηλωτές. Οι κατηγορούμενοι συνεχίζουν ακάθεκτοι τα θεαματικά τους τεχνάσματα και κάθε μέρα ανακαλύπτουν και κάτι καινούργιο για να αποτρελάνουν τους δικαστές. Γεμίζουν το τραπέζι των συνηγόρων με επιστολές, έντυπα και στοίβες από νομικά βιβλία. Μια άλλη μέρα ο Χόφμαν και ο Ρούμπιν φορούν την δικαστική τήβεννο. Τη μέρα που αλυσοδένουν τον Σιλ, κανείς από τους κατηγορούμενους δεν σηκώνεται από τη θέση του την ώρα που ο δικαστής εισέρχεται στην αίθουσα.
Οι 7 κατηγορούμενοι πριν τη δίκη
Οι πράξεις για τις οποίες ενοχοποιούνται οι κατηγορούμενοι είναι τελείως ασήμαντες και βασίζονται σε μαρτυρίες πολλών μυστικών πρακτόρων. Το κατηγορητήριο κατά των «επτά» στηρίζεται σε 20.000 σελίδες με καταθέσεις από 3.437 αυτόπτες μάρτυρες, 180 ώρες φιλμ και 12.000 φωτογραφίες. Για να σπάσουν πλάκα οι φίλοι μας, φλερτάρουν αδιακρίτως όποιον μάρτυρα βρεθεί στο βήμα. Όσο για τους δικηγόρους, αυτοί βασίζουν την υπεράσπισή τους στο σύνολο των δραστηριοτήτων του κινήματος «YIPY» και κάνουν ακόμα πιο έξαλλους τους δικαστές. Πολλοί καλλιτέχνες και πνευματικοί άνθρωποι – ανάμεσά τους ο Νόρμαν Μέιλερ, ο Τζέσε Τζάκσον, ο Άλεν Γκίνσμπεργκ, η Τζέιν Φόντα και οι Τζέφερσον Έρπλεϊν – καταθέτουν υπέρ των κατηγορουμένων. Την ώρα της συνεδρίασης η Τζούντι Κόλινς τραγουδάει το «Where have all the flowers gone», ο Κάντρι Τζο Μακ Ντόναλντ συνεχίζει με το «I feel like I’m fixin’ to die rag» και ο Άρλο Γκάθρι αμέσως μετά με το «Alice’s restaurant», μέχρι να τους επιβληθεί να σωπάσουν.
Άμπι Χόφμαν, Ρένι Ντέιβις και Τζέρι Ρούμπιν
Πολιτικοί ηγέτες, ακόμα και ένα μέλος του βρετανικού Κοινοβουλίου, θα έρθουν να καταθέσουν στη δίκη. Ο διάδοχος του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ο αιδεσιμότατος Ραλφ Αμπερνάθι και ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης των ΗΠΑ, Ράμσεϊ Κλαρκ, θα κληθούν επίσης, αλλά ο δικαστής θα αρνηθεί να ακούσει την κατάθεσή τους. Ο Άλεν Γκίνσμπεργκ θα σταθεί μπροστά στην έδρα και θα απαγγείλει εκεί τους στίχους του πρώτου μεγάλου ποιήματός του, του «Howl» (Ουρλιαχτό):
«Μολώχ! Μολώχ! Εφιαλτικέ Μολώχ!
Μολώχ, με καρδιά από πέτρα
Μολώχ, ο αδέκαστος δικαστής των ανθρώπων!
Μολώχ, η ανθρώπινη φυλακή, νεκροκεφαλή και συμβούλιο πόνων!
Μολώχ, υποκινητή της κρίσης! Μολώχ πελώρια πέτρα του πολέμου!
Μολώχ, κυβέρνηση σαστισμένη!».
Ο Άμπι Χόφμαν με τον Τζον Λένον
Η ίδια η απολογία του Άμπι Χόφμαν δείχνει με δραματικό τρόπο το χάσμα ανάμεσα στην παλιά κουλτούρα και τη νεολαία του έθνους:
ΑΜΠΙ ΧΟΦΜΑΝ
- Ονομάζομαι Άμπι. Έμεινα ορφανός από την Αμερική.
ΛΙΟΝΑΡΝΤ ΓΟΥΑΪΝΓΚΛΑΣ (δικηγόρος των «οχτώ»)
- Που κατοικείτε;
ΑΜΠΙ ΧΟΦΜΑΝ
- Ζω στο έθνος του Γούντστοκ.
ΛΙΟΝΑΡΝΤ ΓΟΥΑΪΝΓΚΛΑΣ
- Θα θέλατε να πείτε στο ακροατήριο που βρίσκεται αυτό το έθνος;
ΑΜΠΙ ΧΟΦΜΑΝ
- Ναι. Είναι ένα έθνος διαταραγμένων νέων ανθρώπων. Το φέρουμε μέσα μας σαν ένα τρόπο σκέψης, όπως οι Ινδιάνοι Σιού έφεραν μέσα τους το έθνος των Σιού. Είναι ένα έθνος που ασχολείται με τη συνεργασία και όχι με τον ανταγωνισμό, με την ιδέα ότι οι άνθρωποι θα έπρεπε να έχουν καλύτερα μέσα συναλλαγής από ότι η ατομική ιδιοκτησία και τα χρήματα και ότι οι σχέσεις των ανθρώπων θα έπρεπε να ήταν διαφορετικές. Είναι ένα έθνος που αφοσιώνεται...
ΔΙΚΑΣΤΗΣ
- Σας ρωτώ μόνο να μου πείτε που βρίσκεται αυτό το έθνος, τίποτε άλλο.
ΑΜΠΙ ΧΟΦΜΑΝ
- Είναι μέσα στο πνεύμα μου και στο πνεύμα των αδερφών μου. Το μεταφέρουμε μέσα μας σαν...
ΔΙΚΑΣΤΗΣ
- Αυτό δε μας λέει που βρίσκεται το έθνος του Γούντστοκ.
ΛΙΟΝΑΡΝΤ ΓΟΥΑΪΝΓΚΛΑΣ
- Εξοχότατε, ο μάρτυρας το χαρακτήρισε σαν ένα τρόπο σκέψης και έχει το δικαίωμα, νομίζω, να το ορίσει ως τέτοιο.
ΔΙΚΑΣΤΗΣ
- Όχι. Θέλουμε να μάθουμε τον τόπο κατοικίας του, αν υπάρχει, τον τόπο εργασίας του ή και τα δυο, αν επιθυμείτε να μας πείτε και τα δυο. Μια διεύθυνση αρκεί. Δεν θέλουμε να ακούσουμε τίποτα για τη φιλοσοφία ή την Ινδία κύριε. Μόνο τον τόπο που κατοικείτε, αν έχετε τόπο διαμονής. Πριν λίγο είπατε Γούντστοκ. Σε ποια Πολιτεία βρίσκεται το Γούντστοκ;
ΑΜΠΙ ΧΟΦΜΑΝ
- Βρίσκεται στην πολιτεία του πνεύματος, στο πνεύμα μου και στο πνεύμα των αδερφών μου. Είναι μια συνωμοσία....
Συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω από το δικαστήριο
Στις 18 Φεβρουαρίου 1970 και οι 7 κατηγορούμενοι απαλλάσσονται από την κατηγορία της συνωμοσίας. Πέντε από τους επτά κατηγορούμενους, μέσα σε αυτούς και ο Άμπι Χόφμαν, κηρύσσονται ένοχοι από τους ένορκους για την κατηγορία της εξέγερσης. Η ποινή ορίζεται στα 5 χρόνια φυλάκισης και στα 5.000 δολάρια πρόστιμο για τον καθένα. Όλοι οι κατηγορούμενοι αλλά και οι συνήγοροί τους καταδικάζονται με διάφορες ποινές φυλάκισης για προσβολή του Δικαστηρίου. Μόλις ακούγεται το σφυρί πάνω στην έδρα, ο Χόφμαν συστήνει στον Δικαστή να πάρει LSD και προσφέρεται να τον φέρει σε επαφή με την «άκρη» του στην Φλόριδα!
Όλες οι αποφάσεις θα ακυρωθούν τελικά από το Εφετείο στις 21 Νοεμβρίου του 1972...
Πηγές: Larousse, le siecle rebelle, law2.umkc.edu, press.uchicago.edu, answers.com, wiki
Βίντεο: Ντοκιμαντέρ για τη δίκη των "8" από το Pacific Street's 1999 Court TV (1ο μέρος)
Βίντεο: Ντοκιμαντέρ για τη δίκη των "8" από το Pacific Street's 1999 Court TV (2ο μέρος)
http://news247.gr/eidiseis/afieromata/h_dikh_twn_8_toy_sikago.3017654.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου