Στις Σκουριές της Χαλκιδικής διεξάγεται ένας πόλεμος μεταξύ της κυβέρνησης και των κατοίκων της περιοχής.
Η κυβέρνηση επιχειρεί να επιβάλλει δια πυρός και σιδήρου ένα μοντέλο «ανάπτυξης» που αν «περάσει» στις Σκουριές θα χρησιμοποιηθεί σε κάθε ανάλογη περίπτωση.
Απ” την άλλη πλευρά, οι κάτοικοι (στη συντριπτική πλειοψηφία) διεκδικούν το δικαίωμα να ζήσουν στη γη τους, που απειλείται με καταστροφή από τη λειτουργία της μονάδας χρυσού.
Στον πόλεμο αυτό δεν είναι μόνο οι λεόντειες συμφωνίες με τις οποίες εκχωρήθηκαν οι συγκεκριμένες εκτάσεις από το κράτος στους «επενδυτές», δεν είναι οι καταστροφές που έχουν ήδη συντελεσθεί στο περιβάλλον, τον αέρα, το έδαφος, τα νερά, είναι και η βία με την οποία αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει το κράτος τους κατοίκους της περιοχής, που επιμένουν να αγωνίζονται για να αποτρέψουν τον εφιάλτη που ακούει στο όνομα «ανάπτυξη».
Το μέγεθος της επιχείρησης καταστολής στις Σκουριές μπορεί να το μετρήσει κανείς και από το γεγονός ότι σε μια μικρή περιοχή λίγων χιλιάδων κατοίκων, ο αριθμός των υποδίκων ξεπερνά τους 350!
Ενώ, ο αριθμός των δικογραφιών εναντίον ανθρώπων, που πήραν και παίρνουν μέρος στις κινητοποιήσεις, μεγαλώνει από μήνα σε μήνα.
Στις Σκουριές, λοιπόν, κρίνεται το αν θα γενικευθεί το μοντέλο «ανάπτυξης» που έχει στην προμετωπίδα του το σύνθημα «Νόμος είναι το κέρδος του επενδυτή». Κρίνονται όμως και η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η αξία της αλληλεγγύης, το κυριαρχικό δικαίωμα του λαού να αποφασίζει για τη ζωή του, την τύχη του, το μέλλον των παιδιών του. Ο πόλεμος στις Σκουριές μας αφορά όλους.
http://gregordergrieche.blogspot.gr/2014/09/blog-post_301.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου