Εξαιρετικός Σταθάκης!

...

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ «Μέτρα στήριξης και ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, οργανωτικά θέματα Υπουργείου Οικονομικών και άλλες διατάξεις»

1.4.2014 / 1^η συνεδρίαση

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΤΑΘΑΚΗΣ(Εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, λυπάμαι που θα ασχοληθώ με την Αργεντινή. Λυπάμαι που ο κ. Σκρέκας δεν παρακολουθούσε τις διαλέξεις μου στο Πανεπιστήμιο Κρήτης που αφορούσαν στην κρίση στην Λατινική Αμερική και συγκεκριμένα την κρίση της Αργεντινής το 2001. Όμως, αναγκάζομαι να επαναλάβω μερικά στοιχειώδη ιστορικά δεδομένα, τα οποία θα ήθελα να ξέρουν οι «αργεντινολόγοι» της Ν.Δ., οι οποίοι εμφανίζουν μια πρωτόγνωρη άγνοια δεδομένων.

Πρώτον, η Αργεντινή ήταν σε πρόγραμμα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου από το 1995 έως το 2001. Στην Αργεντινή το πρόγραμμα του ΔΝΤ έλεγε τα εξής και αυτό εφαρμοζόταν: Πλήρης ιδιωτικοποίηση των πάντων. Τα έκαναν. Οι αντίστοιχες εταιρείες της Δ.Ε.Η.,  του ΟΤΕ,  του νερού και τα ταχυδρομεία, νοσοκομεία κ.λπ..

 Δεύτερον, πλήρης απελευθέρωση  των εργασιακών σχέσεων. Καταργήθηκαν συλλογικές συμβάσεις, μειώθηκαν οι μισθοί , κ.λπ..

 Τρίτον, έγινε  πλήρης απελευθέρωση των αγορών.  Σας Θυμίζουν τίποτε όλα αυτά; Φυσικά έγινε και η δολαριοποίηση,  σταθερή ισοτιμία  του πέσος με το δολάριο, όπως έκαναν και πολλές άλλες χώρες στην  δεκαετία του 90, όταν όλες οι χώρες πίστευαν ότι αν εφαρμόσουν  την περίφημη  συμφωνία και την συναίνεση  της   Ουάσιγκτον, ο μονόδρομος ήταν ότι όλες οι χώρες θα ευδαιμονούσαν.

Όμως, το 1998 συνέβη κάτι: Η κρίση της Ρωσίας και η κρίση του Μεξικού. Το Μεξικό χρεοκόπησε. Την επαύριον της χρεοκοπίας του Μεξικού είχαμε μια μεγάλη ρύθμιση του χρέους του Μεξικού από τις αμερικανικές τράπεζες και τον τότε αντιπρόεδρο των ΗΠΑ. Όλες οι χώρες της Λατινικής Αμερικής, με προεξάρχουσα την Βραζιλία, έφυγαν από το δολάριο το 1998. Μια χώρα έμεινε προσκολλημένη στο δολάριο, η Αργεντινή. Από το 1998 μέχρι το 2001 η ύφεση στην Αργεντινή ήταν  -20%, λίγο μικρότερη από αυτήν που υφίσταται η Ελλάδα με το πρόγραμμα που εφαρμόζουμε τόσο πιστά. Σας θυμίζει κάτι αυτό; Η κατάρρευση της Αργεντινής δεν έγινε μετά το 2001, αλλά πριν. Η χώρα χρεοκοπεί, όταν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το οποίο χρηματοδοτεί την Αργεντινή συμπληρωματικά προς τις αγορές, σταματά να την χρηματοδοτεί το 2001. Αυτή είναι και η κρίση της Αργεντινής. Ο πιο πιστός εφαρμοστής ενός ακραίου νεοφιλελεύθερου προγράμματος από το 1995  μέχρι το 2001, υπό το ΔΝΤ, η οποία το 1998, μετά την κρίση του Μεξικού, δεν κάνει το αυτονόητο που έκαναν οι ανταγωνίστριες χώρες, όπως η Βραζιλία, κ.λπ., αναπροσαρμογή της ισοτιμίας του νομίσματος, για να μπορούν να ανταγωνιστούν. Από το 1998 μέχρι το 2001, η Αργεντινή έχανε συνεχώς στις διεθνείς αγορές από την Βραζιλία και το Μεξικό και φυσικά η οικονομία κατέρρευσε. Αυτά λένε τα δεδομένα.

Μετά το 2001- αφήστε την δημαγωγία- η Αργεντινή επανήλθε στο επίπεδο του 1998 το 2005. Το Α.Ε.Π. επανήλθε στα επίπεδα του 1998. Ο στασιμοπληθωρισμός που υπονοείτε, άρχισε να εμφανίζεται, υπάρχει και έχει πολλά προβλήματα η Αργεντινή μετά το 2008, μετά την διεθνή κρίση. Επομένως, μακριά από μας η «αργεντινολογία» τέτοιου τύπου. Δεν έχετε καμιά επαφή με τα δεδομένα και την πραγματικότητα.

Το ΔΝΤ, μετά την αποτυχία του προγράμματός του στην Αργεντινή, έχασε όλους τους πελάτες του. Το ΔΝΤ το 2000 δρούσε σε 120 χώρες. Σε 20 χώρες είχε προγράμματα τύπου Αργεντινής, στην Αφρική, σχεδόν σε όλες τις χώρες της Λατινικής Αμερικής, και σε πολλές άλλες χώρες και με 90 χώρες ήταν σύμβουλος. Ακόμα και η Λιβύη του Καντάφι είχε σύμβουλο το ΔΝΤ. Μετά την κρίση της Αργεντινής, το ΔΝΤ μένει χωρίς δουλειά. Όλες οι χώρες του κόσμου αποχώρησαν από το ΔΝΤ. Για την ακρίβεια, αν κοιτάξετε την πελατεία του ΔΝΤ το 2006 ή το 2007, θα δείτε  8 χώρες τύπου Καζακστάν.

Το ΔΝΤ αναστήθηκε με το περίφημο ελληνικό πρόγραμμα. Ήταν ένας νεκρός οργανισμός, ο οποίος αναστήθηκε με το περίφημο ελληνικό πρόγραμμα και την εμπλοκή του ΔΝΤ για πρώτη φορά στην ιστορία του με την Ευρώπη.

Κλείνω την ιστορική διάλεξη. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ! Δεν θα πάρουμε από την «αργεντινολογία» της Ν.Δ.. Καιρός είναι να τα διαβάσετε, να τα μάθετε, να αποκτήσετε μια αίσθηση του μέτρου και να αφήσετε τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ στην ησυχία τους και οι οποίοι τα ξέρουν καλύτερα από σας. Τι να κάνουμε; Θα βελτιωθείτε κι εσείς στο μέλλον από την δημαγωγία σας.

Όσον αφορά το σημερινό νομοσχέδιο, έχουμε ένα ακόμη πολυνομοσχέδιο, το οποίο προσπαθεί να θεμελιώσει μία βασική αρχή του μνημονίου, η οποία είναι ότι το μνημόνιο και η νομοθετική και διοικητική μεταρρύθμιση που αυτό εισάγει, μπορεί να θεραπεύσει τις παθογένειες της ελληνικής οικονομίας, οι οποίες ήταν πολλές και για τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ και η Αριστερά δεν έχουν κανέναν λόγο ούτε να απολογηθούν ούτε να τις υπερασπιστούν. Δικά σας δημιουργήματα ήταν αυτές οι παθογένειες, δικά σας δημιουργήματα ήταν και εκατοντάδες προβλήματα, τα οποία σήμερα το παρόν νομοσχέδιο υποτίθεται ότι θεραπεύει.

(Συνέχεια ομιλίας κ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΤΑΘΑΚΗ, Εισηγητή του ΣΥΡΙΖΑ)

Δημόσιες συμβάσεις και προμήθειες του δημοσίου. Πάρτι διαφθοράς, πάρτι κατασπατάλησης δημοσίου χρήματος, πάρτι κατασπατάλησης χρημάτων των Ελλήνων φορολογουμένων υπέρ στενών ιδιωτικών συμφερόντων. Δεν τα έκανε αυτά, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε η Αριστερά. Αυτά τα κάνατε εσείς και το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στις διαδοχικές κυβερνήσεις που για διάφορους λόγους δεν θέλατε να αντιμετωπίσετε αυτά ή άλλα προβλήματα.

Να ανοίξουμε τη συζήτηση για την χάραξη των αιγιαλών στην Ελλάδα το 2014; Θα συμβούλευα την κυβέρνηση, αντί να δίνει τους αιγιαλούς στην Κτηματική Εταιρία για ενοικίαση, να φτιάξει μια καινούργια Α.Ε. που θα έχει τίτλο «Κτηματική Εταιρία Ανάκτησης των Αιγιαλών». Διαλυμένοι και καταπατημένοι στο σύνολό τους, στο 70% της ελληνικής επικράτειας, οι αιγιαλοί είναι καταπατημένοι. Δεν υπάρχει καμία έννοια στοιχειώδους προστασίας που αποτελεί και το βασικό μας πλεονέκτημα έναντι όλων των ανταγωνιστών μας. Ελάτε στην Κρήτη να δούμε ποια είναι η κατάσταση των παραλίων από άκρου εις άκρον στον βόρειο άξονα. Τώρα, κάνουμε μελέτες στα Χανιά για το πρόβλημα της ερημοποίησης των παραλίων. Ξαφνικά, λέει, η φύση άλλαξε και μειώνονται οι παραλίες και τα λοιπά και έχουμε δύσκολα φαινόμενα και αρχίζουμε και βάζουμε προστατευτικά για να προστατεύσουμε τον αιγιαλό μας από τις θάλασσες που τον ερημοποιούν. Κανείς δεν κοιτάει τις ανθρωπογενείς παρεμβάσεις στους αιγιαλούς, τις ανθρωπογενείς παρεμβάσεις γύρω από αυτόν τον τεράστιο άξονα ανάπτυξης, όπου εκεί πρέπει να κοιτάξουμε. Το λέω αυτό ακριβώς για να θεμελιώσω το επιχείρημα ότι αυτό που σήμερα συμβαίνει είναι μια επίπλαστη θεραπεία των προβλημάτων της παθογένειας. Για την ακρίβεια, η βασική μεταρρυθμιστική ατζέντα αυτής της κυβέρνησης επιδεινώνει τις παθογένειες του ελληνικού οικονομικού και πολιτικού συστήματος. Τα δάση, οι αιγιαλοί, οι δεκάδες ρυθμίσεις, το ΤΑΙΠΕΔ, η προσπάθεια να ιδιωτικοποιηθούν πάση θυσία δημόσια γη υπό τους όρους, τους οποίους και προσπαθεί και ούτω καθεξής, δεν θεραπεύουν, αλλά επιδεινώνουν την κατάσταση που κληρονομούμε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το σημερινό νομοσχέδιο.

Θα ήθελα τώρα να αναφερθώ στο θέμα των δημοσίων προμηθειών. Το σύστημα των προμηθειών στην Ελλάδα είναι απόλυτα κατακερματισμένο με ένα συσσωρευμένο νομοθετικό πλαίσιο, το οποίο όντως έχει δεκάδες προβλήματα. Η απάντηση που εισάγει το παρόν νομοσχέδιο είναι μονοδιάστατη, δηλαδή, λέει ότι ένας νόμος, ένα κανονιστικό πλαίσιο για όλες τις συμβάσεις, θα θεραπεύσει το πρόβλημα. Ταυτόχρονα, παραπέμπει αυτό το ενιαίο κανονιστικό πλαίσιο που εισάγετε σήμερα, σε όλη τη διαδικασία εφαρμογής του, σε δεκάδες προεδρικά και άλλου τύπου διατάγματα. Η απάντηση η δική μας είναι πάρα πολύ απλή. Το ένα σκέλος το καταλαβαίνουμε, το κανονιστικό πλαίσιο που υπάρχει από την Ε.Ε., οι τρεις βασικές οδηγίες που ίσχυαν μέχρι τώρα, η 13, 14 και 15 και ο τρόπος που άλλαξαν με το 24, 25 και 26, τον Φεβρουάριο φέτος. Υπάρχει ένα ερώτημα και καλώ τον Υπουργό να είναι σαφής στην τοποθέτησή του ως προς αυτό, κατά πόσον το νέο κανονιστικό πλαίσιο έχει ενσωματωθεί ή εισάγουμε ένα κανονιστικό πλαίσιο ευρωπαϊκό, το οποίο είναι το προηγούμενο χωρίς να έχει ενσωματώσει το σύνολο των αλλαγών, οι οποίες υπάρχουν στο δεύτερο. Το επισημαίνω αυτό, ακριβώς για να ξέρουμε τι συζητάμε στο συγκεκριμένο θέμα.

Επίσης, το κανονιστικό αυτό πλαίσιο δεν απαντάει σε κανένα από τα ερωτήματα που έχουν να κάνουν με τα προβλήματα των δημόσιων προμηθειών, των δημοσίων έργων και των άλλων κατηγοριών. Για την ακρίβεια, τα ενοποιεί, είναι ένα πλαίσιο κανόνας, είναι ένα πλαίσιο και όχι η ίδια νομοθεσία. Επομένως, η δική μου απάντηση είναι ότι αυτή η συζήτηση χωρίς το διακύβευμα, δηλαδή, το πραγματικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα γίνονται οι δημόσιες συμβάσεις διακριτά από τις προμήθειες και τα δημόσια έργα, δεν απαντά στα ερωτήματα που έχουμε και τα οποία είναι άλλου τύπου. Αναφέρομαι στον τρόπο που προσδιορίζεται το κόστος ενός έργου, στον τρόπο με τον οποίο γίνεται μια εμβόλιμη διαδικασία όσον αφορά τη διαδικασία των διαγωνισμών, μια αδυναμία της δημόσιας διοίκησης να χειριστεί ένα ή περισσότερα από αυτά τα προβλήματα και ούτω καθεξής. Θα είχε νόημα να συζητήσουμε αυτό το κανονιστικό πλαίσιο, ως αυτόνομο πεδίο με όλα τα επιμέρους νομοθετήματα, τα οποία προαναγγέλλει αυτό και τα οποία καλό θα ήταν να είχαν συζητηθεί σαν ενιαίο πλαίσιο, αν θέλαμε να κάνουμε κάτι. Έχω τη φοβία ότι συζητούμε το δεύτερο στοιχείο αυτής της ανάλυσης, είναι η αφετηρία του ΟΟΣΑ. Εδώ, έχουμε μια ακόμα μελέτη που επικεντρώνεται σε μία και μοναδική αιχμή. Αναφέρομαι στην προσπάθεια που γίνεται να απλοποιηθεί το διοικητικό κόστος των επιχειρήσεων, όπου και η μελέτη που έχει γίνει για λογαριασμό του ΟΟΣΑ κάνει ακριβώς το ίδιο πράγμα: τυποποιεί το κόστος, δεν παίρνει καμία διάσταση τι κοινωνικές ή οικονομικές επιπτώσεις έχει αυτό το διοικητικό κόστος, το υπολογίζει 300 εκατ. και λέει «κόψτε το». Το λέω αυτό, με αφορμή ένα πολύ συγκεκριμένο παράδειγμα. Μειώνουμε  το διοικητικό κόστος των επιχειρήσεων για τα δημόσια έργα. Τι συμπαρασύρουμε μαζί; Όλον τον τύπο της επαρχίας. Αυτή τη στιγμή, τα δημόσια έργα αποτελούν την μοναδική πηγή στήριξης που προσφέρει το δημόσιο στην δραστηριότητα του τύπου της επαρχίας. Υπάρχει χώρα στην Ευρώπη που δεν στηρίζει τον τύπο της επαρχίας; Εγώ, δεν ξέρω καμία. Μπορώ να σας πω για δεκάδες τρόπους και έμμεσους μηχανισμούς, με τους οποίους όλες οι ευρωπαϊκές χώρες υποστηρίζουν την έκδοση του επαρχιακού τύπου. Εδώ, ερχόμαστε με μια απόφαση, καταργούμε κάτι που υπάρχει και είναι λογικό, γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι ο τύπος της επαρχίας είναι ένα στοιχείο πολύ βαρύ, πολιτισμικό, δημοσιογραφικό και πολλά άλλα, χωρίς να υπάρχει κανένας τρόπος αντικατάστασής τους από όλα τα εργαλεία, με τα οποία λειτουργεί κάθε έννομη ευρωπαϊκή χώρα.

Σας δηλώνω εξαρχής ότι θα είμαστε αρνητικοί προς το νομοσχέδιο, όχι για λόγους Αργεντινής, αλλά για λόγους του νομοσχεδίου. Ευχαριστώ.