Ελλάδα: Κάποια λόγια με αφορμή το κάλεσμα για μια εβδομάδα στήριξης των αναρχικών αιχμαλώτων

Κάθε κοινωνία που θα φτιάξετε θα ’χει τα όριά της και στα όριά της θα δρουν οι ηρωικοί και αναμαλλιασμένοι τυχοδιώκτες, με την παρθένα και άγρια σκέψη τους, που ξέρουν να ζούνε μονάχα, ετοιμάζοντας αδιάλειπτα νέες και τρομερές εξεγερσιακές εκρήξεις.

Renzo Novatore

Με αφορμή το διεθνές κάλεσμα για εβδομάδα δράσεων (23-30/08) για τους αναρχικούς κρατούμενους γράφουμε αυτό το κείμενο προς όλους τους αναρχικούς και εξεγερμένους εντός και εκτός των τειχών σε όλο τον κόσμο. Ο συντονισμός δράσεων μέσα από τέτοιου είδους καλέσματα είναι θεμιτός, πόσο μάλλον όταν γίνεται σε διεθνές επίπεδο, και λειτουργεί προτρεπτικά προς ατομικότητες και συλλογικότητες να δράσουν όπως μπορούν και νιώθουν, εκφράζοντας και διαχέοντας τον αναρχικό αγώνα για απελευθέρωση. Ωστόσο, δεν πρέπει να βασιζόμαστε μόνο σε τέτοια καλέσματα ώστε να ακουστούν οι φωνές μας και να φανούν οι πράξεις μας. Έτσι λοιπόν, έχοντας ως δεδομένο πως βρισκόμαστε σε έναν μαινόμενο πόλεμο, και έχοντας επιλέξει το συγκεκριμένο στρατόπεδο, ερχόμαστε αντιμέτωποι με έναν εχθρό που έχει όλα τα μέσα για να μας νικάει σε κάθε μας επιθετικό βήμα. Στρατοί, μπάτσοι, τεχνολογία ελέγχου με κάμερες, εξελιγμένη παρακολούθηση, αποθήκες DNA και αποτυπωμάτων, μμε, και τόσοι άλλοι θεσμοί και νοοτροπίες απαρτίζουν την κυριαρχία που εμείς εχθρευόμαστε. Μέσα στον πόλεμο λοιπόν, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα έχουμε φυλακισμένους ή ακόμα και θύματα, και εκεί ακριβώς βρίσκεται η επαλήθευση της ίδιας της μάχης.

Διανύουμε μια περίοδο κατά την οποία το ελληνικό κράτος έχει αιχμαλωτίσει στις φυλακές του δεκάδες αναρχικούς κρατούμενους για τις πράξεις τους ενάντια στην κυριαρχία. Η φυλακή δεν έχει και δεν θα καταφέρει ποτέ να λυγίσει το φρόνημα και τις αγωνιστικές διαθέσεις των αναρχικών, και αυτό φαίνεται και από την καθημερινή τους αξιοπρεπή στάση στα κελιά της δημοκρατίας, αλλά και από τους αγώνες που δίνουν πίσω από τα κάγκελα. Η «αθωότητα» και η «ενοχή» είναι ένας πλαστός διαχωρισμός που αφορά μόνο το οπλοστάσιο του κράτους.

Μέσα στα πλαίσια της γενικευμένης καταστολής, το καλοκαίρι περνάει το νομοσχέδιο για τις φυλακές τύπου γ’ και τις νέες ειδικές συνθήκες κράτησης, ακολουθώντας τα αμερικάνικα και ευρωπαϊκά πρότυπα τσακίσματος της αξιοπρέπειας των κρατουμένων. Χωρίς να χάσουν καθόλου χρόνο, έχουν ήδη ξεκινήσει οι πρώτες μεταγωγές από το κολαστήριο του Δομοκού, αδειάζοντας την φυλακή για την μετατροπή της σε υψίστης ασφαλείας, με τους πρώτους που θα κρατηθούν εκεί να είναι οι φυλακισμένοι αναρχικοί και αντάρτες πόλης.

Όσο περισσότερο ο κλοιός της φυλακής στενεύει, η δημοκρατία και ο σωφρονισμός τους αναπαράγει έναν θάνατο με δόσεις, τραβώντας μας στη λήθη για τη ατομική μας ελευθερία και την αληθινή ζωή.

Μπάτσοι, δικαστές, σωφρονιστικοί και ο συρφετός τους, τρωγλοδύτες στα δεσμά της δημοκρατίας τους, υπόδουλοι στην ίδια τους τη μιζέρια, καταναλωτές των άχρηστων αγαθών που η κυριαρχία απλόχερα προσφέρει, διανύουν έναν καθημερινό θάνατο με όρους καρκινικής ζωής. Κάτοχοι ανώτερων θέσεων εκμεταλλευόμενοι την αυθεντία τους, προσπαθούνε να αναπλάσουν ένα κατώτερο βασίλειο υπηκόων που ονειρεύονται μεγαλεία σαν κι αυτούς. Σφυρηλατούν το μυαλό του ανθρώπου για να αποτελέσει πρόσφορο καλούπι για την χύτευση επίπλαστων αξιών και θεσμών, σπρώχνοντάς τον στην απάθεια μέσω των μμε, των ναρκωτικών, της γενικότερης καταναλωτικής κουλτούρας, της θρησκείας και του πατριωτισμού, απομακρύνοντας το άτομο από τη σκέψη και τη δράση των επιθυμιών του. Ο άνθρωπος πνιγμένος στην αδράνεια επιλέγει την αποβλάκωση, την 8ωρη αποκτηνωτική σκλαβιά, τη θρέψη του από ιδεολογήματα, την προσκόλληση στους εθισμούς του συστήματος και την υποδούλωση στην προκαθορισμένη ζωή πριν από έναν σίγουρο και οκνηρό θάνατο.

Ο εξεγερμένος που δεν έχει  ορίζοντα πέρα από τους τοίχους των καταναγκασμών του εσωστρεφεί και αυτός την ανυπαρξία του. Το να βλέπεις τον εαυτό σου μέσα από την προοπτική των καταναγκασμών σημαίνει ότι αποδέχεσαι την κατεύθυνση που σου δίνει η εξουσία, ή την δέχεσαι δηλαδή ή απλά την απωθείς. Η εξέγερση πρέπει να αποσκοπεί στην ολική καταστροφή της, δεν μας αρκεί τίποτα λιγότερο από τα πάντα.

Όσο ο πόλεμος από την πλευρά της κυριαρχίας είναι ολομέτωπος, καταστρέφοντας όχι μόνο τις ζωές των ανθρώπων, αλλά εξαπολύοντας μια επίθεση και υποδούλωση των μη-ανθρώπινων ζώων και της φύσης, έτσι και η απάντησή μας πρέπει να είναι ολομέτωπη με στόχο την ολική απελευθέρωση. Ενώ οι επιμέρους αγώνες έχουν τη σημασία τους, τίποτα δε θα είναι ελεύθερο αν όλα δεν είναι ελεύθερα.

Αναρχικός αγώνας μέχρι την καταστροφή της τελευταίας φυλακής
Αλληλεγγύη στους αναρχικούς κρατούμενους σε όλο τον κόσμο

Αναρχικοί/ές για την ολική απελευθέρωση

http://gr.contrainfo.espiv.net/2014/08/30/anarchists-for-total-liberation-international-call-for-solidarity/