Γιατί είναι στο απυρόβλητο η εξουσιαστική κάστα των δικαστών;

Σήμερα δικάζεται ο Μάριος Ζέρβας, ο νεολαίος γυμναστής που είχε συλληφθεί στις 11 Μάρτη του 2010 κατά την διάρκεια της πορείας ενάντια στο πρώτο μνημόνιο, με ένα καραμπινάτο ασφαλίτικο κατασκευασμένο κατηγορητήριο. (Δείτε αυτή μα την ανάρτηση).

Είναι φανερό ότι οι κατηγορίες που τον βαραίνουν τον Μάριο ούτε σε στρατοδικείο χούντας δεν μπορούν να σταθούν και θα καταρρεύσουν παταγώδικα όταν φτάσουν στην ακροαματική διαδικασία.


Το θέμα όμως είναι άλλο. Ότι ο Μάριος, όπως πολλοί άλλοι δεν φτάνει που δεινοπάθησαν στα χέρια των μπάτσων, φυλακίστηκαν, ταλαιπωρήθηκαν έζησαν μια δραματική περιπέτεια γιατί βρέθηκαν δικαστές να ασκήσουν δίωξη εναντίων τους βασιζόμενοι αποκλειστικά σε κάποιες καταθέσεις μπάτσων. 
(Ποιος μπορεί να ξεχάσει την περιπέτεια του Κύπριου φοιτητή Αυγουστίνου Δημητρίου που μετά  τον άγριο βασανισμό και τα σωματικά τραύματα που υπέστη από μπάτσους βρέθηκε στο σκαμνί του κατηγορουμένου για «απείθεια, αντίσταση, διατάραξη κοινής ειρήνης, απόπειρα σωματικής βλάβης, απλή σωματική βλάβη, φθορά ξένης ιδιοκτησίας, και διακεκριμένη φθορά ξένης ιδιοκτησίας»).

Και το ερώτημα που αναζητάει απάντηση είναι γιατί τόσα χρόνια η εξουσιαστική κλίκα των δικαστών είναι στο απυρόβλητο και είναι ελάχιστα τα επικριτικά δημοσιεύμα για τις καραμπινάτα μεθοδευμένες από τους ασφαλίτες διώξεις που ασκεί.

http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2014/11/blog-post_814.html