Alexandros Raskolnick
«Δεν μπορεί να ήταν λιγότερες οι διαφορές Ανδρέα Παπανδρέου και Κωνσταντίνου Μητσοτάκη απ' ό,τι είναι οι διαφορές που χωρίζουν τον Σαμαρά και τον Τσίπρα. Και όμως οι Παπανδρέου και Μητσοτάκης κατάφεραν και κάθισαν στο ίδιο τραπέζι», δήλωσε η θυγατέρα του Μητσοτάκουλα με το γνωστό θράσος που διακρίνει όλην αυτήν τη βλαπτική οικογένεια, όπως όλοι έχουμε πολύ πρόσφατα διαπιστώσει -κι αμόλησε, μάλιστα, και στα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις και τον κομματάρχη σύντεκνό της, για να υποστηρίξει κι αυτός την ίδια άποψη, υπονομεύοντας έτι περεταίρω τη σαθρή θέση του Φον-Αντωνάκη, που παριστάνει τον άτεγκτο (sic) πρωθυπουργό μας.
Με το δίκιο της αυτή η διμούτσουνη οχιά του πολιτικού μας συστήματος, προβαίνει σε τέτοιες δηλώσεις∙ έτοιμη, μεταξύ άλλων κι αυτή, ανά πάσα στιγμή ν’ αρπάξει τη σκυτάλη του παραπαίοντος (από)κόμματος από τον ξεγλωσσισμένο «Πρωθυπουργό», που πλησιάζει πια στο τέλος της θλιβερής πολιτικής του πορείας, μπουσουλώντας στα τέσσερα, κατά που αρέσκεται κι όλας –σύμφωνα, τουλάχιστον, με την ομολογία παλαιού ομοτράπεζού του, που δεν έχει διαψευστεί.
Αυτοί που πρεσβεύουν τέτοιες λογικές, και προκρίνουν τον δρόμο της «φρόνησης» και της «συνεννόησης», ως ζωτικοί παράγοντες του καταρρέοντος κυβερνητικού τραγέλαφου και πρωταγωνιστές της πολιτικής φαρσοκωμωδίας που βιώνουμε όλοι μας στο πετσί μας την τελευταία τετραετία, παριστάνουν ότι δεν αντιλαμβάνονται το κακό που έχουν προκαλέσει στην Ελλάδα, οι ίδιοι και οι αντεθνικές πολιτικές επιλογές τους!
Αυτές κι αυτοί όλοι, που δήθεν σφυρίζουν αδιάφορα, κάνοντας ότι δεν καταλαβαίνουν, πράττουν ό,τι πράττουν, βέβαια, με το δίκιο τους. Θρασείς όπως ανέκαθεν, προσπαθούν, ως οφείλουν , να καλύψουν τις προσωπικές τους, η καθεμιά κι ο καθένας τους, ευθύνες.
Εγκληματικές είναι αυτές οι ευθύνες τους για τις πράξεις και τις παραλείψεις τους. Υπεύθυνοι και υπόλογοι για την εφαρμογή πολιτικών και πρακτικών δεκαετιών, που μας κατάντησαν εδώ που μας κατάντησαν: πτωχούς!
Ύστερα από αυτό το ανεπανάληπτο ρεσιτάλ δουλοπρέπειας και κουτοπονηριάς, αυτής της κυβέρνησης των εθνικών ολετήρων προς τους επικυρίαρχους δανειστές, έφτασε επιτέλους ο κόμπος στο χτένι, αφού έτσι κι αλλιώς, κάποια στιγμή θα έφτανε.
Ύστερα από αυτό το βδελυρό ρεσιτάλ ευνοιοκρατίας προς τους σφέτερους του κυβερνητικού εσμού και επίδειξης αυτού του απίστευτου κυνισμού προς όλους εμάς τους υπόλοιπους, έφτασε η στιγμή που ο ενδοτισμός τους και η ανικανότητά τους, δεν μπορεί πια να κρύβεται ούτε κάτω από το χαλί ούτε πίσω από αφηγήματα «επιτυχίας» και άλλα παρόμοια αποκυήματα νοσηρής φαντασίας.
Η αλληλουχία των δηλώσεων στο ίδιο κλίμα περί συναίνεσης, όμως, από τους διάφορους πρωτοκλασάτους της αξιωματικής αντιπολίτευσης – πρωτοκλασάτοι στους όρους, πάντα, που θέτουν οι κανόνες της Τηλεδημοκρατίας μας- δεν είναι καλά νέα: οι περίλαμπρες τηλεπερσόνες της αξιωματικής μας αντιπολίτευσης δεν προμηνύουν τίποτα καλό με τις δηλώσεις τους, για τις προθέσεις αυτής της καινούριας συνιστώσας του Σύ.Ριζ.Α. Όχι, η συνιστώσα της «φρόνησης» και της «συνεννόησης», που αναδύεται σιγά-σιγά μέσα από τον ζέοντα και βρομερό βούρκο του πολιτικού μας συστήματος, δεν δίνει καμία λύση ούτε θα φέρει κανένα αποτέλεσμα. Ο μπάρμπα-Φανούρης ήδη τον επιχείρησε, αυτόν τον συγχρωτισμό, και είδαμε την κατάντια του.
Είναι απογοητευτική κι ενοχλητική αυτή η δηλούμενη προθυμία να συμπορευθούν αυτοί που ισχυρίζονται ότι κομίζουν το νέο, με τους εξωνημένους πρωταγωνιστές και τους άλλους αγύρτες της πολιτικής μας ζωής! Αν όχι γι’ άλλον λόγο, επειδή τέτοιες δηλώσεις υποδηλώνουν ότι κάποιοι δεν αντιλαμβάνονται, αν μη τι άλλο, τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας που ζητά να μπει, επιτέλους, ένα τέλος σ’ ετούτο το τρομακτικό ταξίδι του χαμού στο οποίο μας σέρνουν οι ανάξιοι κυβερνήτες μας.
Δεν μπορούν, δυστυχώς, να αντιληφθούν, ορισμένοι, ότι θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία∙ ούτε μπορούν να καταλάβουν ότι μια έντιμη μελλοντική κυβέρνηση, δεν μπορεί να στηριχτεί πουθενά, αν προηγουμένως δεν ξεμαγαρίσει ετούτος ο τόπος. Αν δεν αποδοθούν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Αν δεν διαπιστωθούν και δεν τεκμηριωθούν οι καταχρήσεις δεκαετιών. Αν δεν θεραπευτούν οι αδικίες. Αν δεν διασφαλιστούν οι εγγυήσεις ότι οι άρπαγες του δημόσιου πλούτου μας, θα επιστρέψουν το άνομο προϊόν του αδικαιολόγητου πλουτισμού τους.
Χωρίς αυτές τις αναγκαίες συνθήκες, ποτέ δε θα μπορούν να βρεθούν ούτε οι απαιτούμενοι πόροι για την ποθούμενη παραγωγική ανασυγκρότηση ούτε και να εξασφαλιστούν οι όροι και οι προϋποθέσεις για την ζητούμενη κοινωνική και ηθική ανασυγκρότηση.
Όχι, αυτή η ατολμία, οι υπαναχωρήσεις και η διγλωσσία εκ μέρους γραμματέων καιφαρισαίων της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν προμηνύει τίποτα καλό κι ας ελπίσουμε ότι αυτό θα γίνει εγκαίρως κατανοητό σ’ εκείνους που τους έλαχε να βρίσκονται σε θέσεις ευθύνης, τούτους τους ζοφερούς καιρούς, κι εντός πλαισίων συμπυκνωμένου πολιτικού χρόνου.
http://my-pillow-book.
http://gregordergrieche.blogspot.gr/2014/11/blog-post_817.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου