Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος, δεν θα πάψεις ούτε στιγμή να αγωνίζεσαι για την ειρήνη και το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλη σου θα ματώσουν απ’ τις φωνές, το πρόσωπο σου θα ματώσει απ τις σφαίρες, μα ούτε βήμα πίσω.
Τάσος Λειβαδίτης
Ο Νίκος Ρωμανός αργοπεθαίνει. Αργοσβήνει για μια ανάσα ελευθερίας.
Εμείς τι κάνουμε σύντροφοι;
Βίωσε με τον πιο απάνθρωπο τρόπο - με τον θάνατο του έφηβου φίλου του-το σάπιο πολιτικό τους σύστημα και θέλησε να το πολεμήσει. Ονειρεύτηκε έναν κόσμο δίκαιο και βιώνει την ανελέητη αδικία τους.
Εμείς τι κάνουμε σύντροφοι;
Τραγική φιγούρα στο παράθυρο του δωματίου- κελίου όπου βρίσκεται, φαίνεται στις φωτογραφίες να κοιτά τους αλληλέγγυους συντρόφους του που βρεθήκαν χτες έξω από το νοσοκομείο.
Εμείς τι κάνουμε σύντροφοι;
Ο φίλος του Γιάννης Μιχαηλίδης, ο οποίος έκανε την αλληλεγγύη, πράξη, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με βραδυκαρδία.
Εμείς τι κάνουμε σύντροφοι;
Εμείς που συγκινούμαστε απ’ τους στίχους του Μπρεχτ, του Αναγνωστάκη , του Λειβαδίτη, εμείς που θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι...
Πως μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι τα βράδια, γνωρίζοντας ότι ο Νίκος κι ο Γιάννης δολοφονούνται αργά αργά;
Κατέχουμε πια καλά ότι τα εξουσιαστικά ζόμπι είναι αδίστακτα. Στην παρούσα πολιτική συγκυρία γνωρίζουμε πως οι μέρες τους είναι μετρημένες. Ίσως η κοινωνική αναταραχή που θα επέφερε ενας θάνατος. τους έδινε την ευκαιρία να χρησιμοποιήσουν τις πιο ακραίες μορφές αυταρχισμού και καταστολής, κι ετσι να επιμηκύνουν την παραμονή τους στην εξουσία .
Ας μην το επιτρέψουμε να συμβεί.
Συνεχείς εκδηλώσεις αλληλεγγύης παντού. Νυχθημερόν βάρδιες συμπαράστασης έξω από τα νοσοκομεία που νοσηλεύονται. Διαδηλώσεις και πορείες σ' όλες τις πόλεις.
Αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι...
http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2014/11/blog-post_455.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου