ΚΑΜΙΑ ΘΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΛΟΓΙΚΗ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ «ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΜΟΤΗΤΑΣ»

(Τετ. 24/12/14 - 11:55)

Του ΝΙΚΟΥ ΠΑΛΛΗ*

Με την πολιτική, οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα των τελευταίων 25 ετών να καταρρέει, ο ΣΥΡΙΖΑ καλείται να διαμορφώσει το περίγραμμα, που θα οριοθετήσει τον χώρο της κατάστασης των πραγμάτων που θα έρθουν.  

Η κυβέρνηση και γενικότερα το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο των τελευταίων 25 ετών βρίσκεται ανάμεσα σε δύο θανάτους, έχει επέλθει ο Συμβολικός Θάνατος μένει ο φυσικός (η πτώση από την εξουσία). Ο Σλ. Ζίζεκ [1]  αναφέρει ότι σε μια τέτοια κατάσταση το κενό γεμίζει μ’ εκδηλώσεις/εμφανίσεις ή της ομορφιάς ή του τερατώδους[2].  Όσα καθεστώτα δεν αντιλαμβάνονται εγκαίρως το τέλος τους, μετατρέπονται σε «ζόμπι-καθεστώτα» που τρέφονται από τους ζωντανούς μέχρις ότου θανατώνονται κατόπιν της Θεϊκής (κατά Β. Μπένγιαμιν[3]) Βίας[4]. Όπως ο Ναπολέοντας χρειάστηκε να ηττηθεί δύο φορές, προτού το πάρει απόφαση ότι η εποχή του είχε περάσει, έτσι λοιπόν το πολιτικό κατεστημένο αν δεν αποδεχτεί το τέλος του, και επιμένει να βρίσκεται σε κατάσταση αντινομίας, ως ζόμπι νεκροζώντανο, πολύ πιθανό να βρεθεί υποκείμενο σε μια τέτοια Θεϊκή Βία[5] που θα οριστικοποιεί, βίαια, την έλευση του τέλους του.

Σ’ αυτή την οριακή κατάσταση θα ήμουν πολύ πιο ήσυχος, εάν εισακουόντουσαν οι τεκμηριωμένες κριτικές απόψεις, οι οποίες κινούνται ενάντια στις λογικές διαχείρισης και «σύνθεσης» με την παλιά και παρηκμασμένη πολιτική αντίληψη. Αντίληψη και λογική που οδηγεί κατευθείαν σε συμβιβασμούς και «στρογγυλέματα» στο όνομα ενός συγκεχυμένου «προοδευτισμού» δίχως τις αναγκαίες ρήξεις του ριζοσπαστισμού.  

Λογικές που οδήγησαν, οδηγούν και πιθανά θα οδηγήσουν «αύριο», σε συγκεκριμένες επιλογές πολιτικών προσώπων και στελεχών. Λογικές οι οποίες εκφράζονται εντός ΣΥΡΙΖΑ με κυρίαρχο το σημαίνον του «ρεαλισμού» ως αντίληψη «κυβερνησιμότητας»!  

Η βαρύτητα του εκφερόμενου λόγου και της κοινώνησής του είναι τεράστια για την Αριστερά. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο προέκυψαν και παράκεντρα δικτυακής επικοινωνίας, με αντιλήψεις ξένες και σε αντινομία προς την λογική και το ήθος της Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Όπως τότε έτσι και τώρα, σε όσους εξέφραζαν κι εκφράζουν ανησυχίες και αμφιβολίες για τις εν λόγω επιλογές και την λογική τους, κάποιοι άλλοι πρόθυμα, τους εγκαλούσαν και τους εγκαλούν για ατεκμηρίωτες απόψεις και φοβικά σύνδρομα που «υπονομεύουν» την «συλλογική προσπάθεια». Όλοι μας κρινόμεθα από τα λόγια των πράξεών και από τις πράξεις των λόγων μας. Αυτά μας αντιπροσωπεύουν στους άλλους.

Σύντροφοι συμφωνείτε;  

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΑΣΥΜΒΑΤΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΘΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΛΟΓΙΚΗ

Η μελλοντική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα χτιστεί και χτίζεται τούτες τις μέρες. Εάν χρησιμοποιηθούν σαθρά υλικά σαπισμένα από το παρελθόν, στο πρώτο ταρακούνημα θα ισοπεδωθεί η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Επιπλέον εάν θέλουμε να υπηρετήσουμε και να υπηρετηθούμε από το "Ριζοσπαστικό" στην ούγια του ΣΥΡΙΖΑ, καλό θα είναι να στηρίξουμε ριζοσπαστικές αντιλήψεις, ανθρώπους και ιδέες.Εφόσον συμφωνούμε στην ανάγκη του ριζοσπαστισμού και της Δημοκρατίας βάση αρχών και καταστατικών εντός κι εκτός κόμματος, πιστεύω ότι μπορούμε να συμφωνήσουμε και στο εξής:

Όταν στηρίζονται μη θεσμικοί επικοινωνιακοί εκπρόσωποι ή όταν αποκλείονται στα μέσα ενημέρωσης που φέρουν την σφραγίδα του ΣΥΡΙΖΑ, μάχιμες ριζοσπαστικές δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ κάτι δε πάει καλά.

Όταν ταυτόχρονα βρίσκουν πανεύκολα, βήμα έκφρασης, πολιτικοί που συνείσφεραν και στήριξαν την καταστροφική πολιτική που επιθυμούμε ν’ αλλάξουμε κι αυτό περνάει ασχολίαστο, κάτι πάει χειρότερα!

Εκτός κι αν κάποιοι προετοιμάζουν το έδαφος για μελλοντικές «σχέσεις στοργής» με το συγκεκριμένης(πελατειακής) αντίληψης και λογικής πολιτικό προσωπικό, στρώνοντας τον δρόμο προς την αποτυχία[6]. Με μια κουβέντα, χρειαζόμαστε ρηματικά να είμαστε Συνασπισμένοι, Ριζοσπαστικοί κι Αριστεροί: η άνευ όρων, υποστήριξη στις θεσμικές διαδικασίες και τις καταστατικές δεσμεύσεις, είναι το δημοκρατικό προαπαιτούμενο ώστε να βγούμε από αυτή την τραγική κατάσταση.

Διότι αυτό από το οποίο πριν απ' όλα πάσχει η Δημοκρατία μας είναι η φαλκίδευση της ίδιας της Δημοκρατίας στο όνομα της αναγκαιότητας, θυσιάζοντάς την.

Όπου το Αριστερό, προσδιορίζεται όχι στο ασαφές όριο του «προοδευτισμού» όπου όλοι οι «καλοί» χωράνε, αλλά σε κριτική και διαλεκτική σχέση με το κείμενο του Μαρξ ως βάση της όποιας πολιτικής πράξης.

Όπου επίσης, Ριζοσπαστικό ορίζεται η πολιτική χειραφέτηση της κοινωνίας, εκπαιδεύοντας την στο να είναι κριτικά απαιτητική προς την εξουσία, πέρα από την λογική της τυφλής (και κουφής) ανάθεσης.

Η Δημοκρατική λειτουργία εκτός κι εντός κόμματος, μέσω θεσμών είναι η ρηματική απάντηση, στο ερώτημα για τον μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ και της Αριστεράς. Για να μην καταντήσει ο ΣΥΡΙΖΑ μιααπονευρωμένη ντεκαφεϊνέ Αριστερά, όπου ο μόνος λόγος που θ' ακούγεται θα είναι ο μονόλογος του ενός κι οι υπόλοιποι θα λένε "μα την κυβέρνηση! έτσι είναι"...[7]

Σύντροφοι συμφωνείτε;  

Κάπου εκεί λίαν συντόμως θα βρεθούμε μπρος στο άσπλαχνο Πραγματικό [8] (του Λακάν  [9]) της επιλογής, της μελλοντικής μας πορείας. Στο άνοιγμα του Πραγματικού ελλοχεύει το ά-γνωστο μέλλον μας. Αν η μελλοντική πορεία επιλεχθεί με τα παλιά σαπισμένα ρήματα της διαχείρισης και των συμβιβασμών, θυσιάζοντας τον εγγενή ριζοσπαστισμό της Αριστεράς, η Αριστερά θα πεθάνει Συμβολικά και θα μετατραπεί σε πολιτικό ζόμπι όπως η σοσιαλδημοκρατία. Κάτι τέτοιο θα μας οδηγήσει μελλοντικά στο αδιέξοδο της τερατωδίας του Φασισμού «αντικρίζοντας την άνοδο του Φασισμού εξαιτίας μιας αποτυχημένης επανάστασης» ως κυρίαρχο και πολιτικά ηγεμονικό λόγο[10]...Αντίθετα αν επιλεχθεί ο δρόμος της αληθούς ριζοσπαστικοποίησης, της αναζήτησης του νέου τρόπου κυβέρνησης τότε σ’ Ελλάδα, σ’ Ευρώπη ίσως και παραπέρα, θα έχει ανοίξει το μέλλον ως δυνατότητα για έναν δίκαιο όμορφο κόσμο, πέρα από αυτό του Καπιταλισμού, στην νεοφιλελεύθερη εκδοχή του. Πολύ σύντομα θα κληθεί το πολιτικό σώμα, δηλαδή τα κόμματα, τα μέλη τους και οι ψηφοφόροι, ως πολιτικά Υποκείμενα, ν’ αρθρώσουν την αλήθεια της πράξης των λόγων τους...

---

[1] Ο Σλάβοϊ Ζίζεκ (Slavoj Žižek [ˈslavoj ˈʒiʒɛk], γεν. 21 Μαρτίου 1949) είναι Σλοβένος μαρξιστής, φιλόσοφος και κριτικός θεωρητικός που δουλεύει στα πλαίσια των παραδόσεων του Χεγκελιανισμού, του Μαρξισμού και της Λακανιανής ψυχαναλυτικής. Είναι διδάκτωρ φιλοσοφίας και ψυχανάλυσης, έχει εργαστεί στο Ινστιτούτο Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Λιουμπλιάνας και σήμερα διευθύνει το Διεθνές Κέντρο Ανθρωπιστικών Σπουδών στο Κολέγιο Birkbeck του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Το συγγραφικό και ερευνητικό του έργο είναι πολυδιάστατο και πολύπλευρο. Σημαντικό μέρος του επικεντρώνεται στην ανάδειξη της ριζοσπαστικής πολιτικής και φιλοσοφικής σημασίας της λακανικής ψυχανάλυσης. http://www.perizitito.gr/persons.php?personid=15394 & http://en.wikipedia.org/wiki/Slavoj_%C5%BDi%C5%BEek

[2] Two Deaths: The gap between the two deaths, Zizek argues, can be filled either by manifestations of the monstrous or the beautiful.
http://nosubject.com/index.php?title=Two_Deaths

[3] Ο Βάλτερ Μπέντιξ Σένφλις Μπένγιαμιν (Walter Bendix Schönflies Benjamin (15 Ιουλίου 1892 - 26 Σεπτεμβρίου 1940), ήταν Γερμανοεβραίος Μαρξιστής και κριτικός της λογοτεχνίας, δοκιμιογράφος, μεταφραστής, και φιλόσοφος. Συνδέθηκε με τη Σχολή της Φρανκφούρτης για την κριτική θεωρία και επηρεάστηκε επίσης από τα γραπτά του, νεότερού του, Μπέρτολτ Μπρεχτ, ο οποίος ανέπτυξε την κριτική αισθητική και τον διαλεκτικό υλισμό, και του Gershom Scholem, ο οποίος θεμελίωσε τη σύγχρονη, ακαδημαϊκή μελέτη της Καββάλα και του ιουδαϊκού μυστικισμού.http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%92%CE%AC%CE%BB%CF%84%CE%B5%CF%81_%CE%9C%CF%80%CE%AD%CE%BD%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CE%B9%CE%BD& http://en.wikipedia.org/wiki/Walter_Benjamin

[4] «Η μυθική βία είναι αιματηρή εξουσία πάνω στη γυμνή ζωή για λογαριασμό της εξουσίας, ενώ η θεϊκή βία είναι καθαρή εξουσία πάνω στο σύνολο της ζωής για λογαριασμό όλων των ζωντανών. Η πρώτη απαιτεί θυσία, η δεύτερη την δέχεται.» Walter Benjamin - Για μια κριτική της βίας
http://www.lesandmore.gr/%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82/166-logos2/3962-walter-benjamin-gia-mia-kritiki-vias-tetarto-meros.html

[5] «Φωνή Λαού, οργή Θεού» αναφέρει η λαϊκή ρήση.

[6] «[…] Το πρώτο έργο που πρέπει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι να αλλάξει τα πράγματα εδώ. Θα πρέπει να κάνει τη δουλειά, που θα έπρεπε να είχαν ήδη κάνει οι άλλοι, έτσι ώστε να δημιουργήσει ένα καλύτερο κράτος και να καθαρίσει τον κρατικό μηχανισμό από τις πελατειακές σχέσεις. Ξέρω, είναι δύσκολο και βαρετό. […]»  - See more at: http://left.gr/news/i-omilia-toy-slavoi-zizek#sthash.CvxogQJw.dpuf

[7] «[…]Το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία. Είναι σαν να έχεις μια διαφορά μεταξύ Κόκα Κόλα και Πέπσι Κόλα, μια αδιάφορη επιλογή. Το πραγματικό όνομα αυτού του κόμματος, όμως, υποστηρίζω ότι θα έπρεπε να είναι το ΝΕΚΚΑΔ, Νέο Ελληνικό Κίνημα κατά της Δημοκρατίας. Είναι, βέβαια, αυτό το κόμμα υπέρμαχο της δημοκρατίας, αλλά υπέρ ποιας δημοκρατίας; της ντεκαφεϊνέ δημοκρατίας, όπως ακριβώς είναι ο καφές χωρίς καφεΐνη, η μπύρα χωρίς αλκοόλ, ή το παγωτό χωρίς ζάχαρη. Θέλουν μια δημοκρατία, όπου αντί να γίνονται όντως πραγματικές επιλογές, οι άνθρωποι θα επιβεβαιώνουν αυτό που θα τους λένε οι ειδήμονες. Θέλουν έναν έναν δημοκρατικό διάλογο, ναι, αλλά όπως ήταν οι μεταγενέστεροι διάλογοι το Πλάτωνα, όπου υπάρχουν τεράστιοι μονόλογοι, ένας μιλάει συνέχεια, και ένας άλλος τον διακόπτει κάθε δέκα λεπτά και λέει “Μα τον Δία, είναι σωστό αυτό που λες”, ή κάτι τέτοιο.»[…]- See more at: http://left.gr/news/i-omilia-toy-slavoi-zizek#sthash.CvxogQJw.dpuf

[8] «Πραγματικό» όρος της φιλοσοφίας που τον χρησιμοποίησε εκτενώς ο Ζακ Λακάν (Γάλλος Ψυχαναλυτής με μεγάλη επίδραση στις Ανθρωπιστικές Επιστήμες), όπου ορίζει «το αδύνατο» που είναι αδύνατον να φαντασθούμε, αδύνατον να ενσωματώσουμε στην συμβολική τάξη, αδύνατον επομένως να το κατακτήσουμε με οποιονδήποτε τρόπο (Dylan Evans Εισαγωγικό λεξικό της Λακανικής Ψυχανάλυσης). Μ’ άλλα λόγια το «Πραγματικό» ορίζει «την άγνωστη γη» πέραν των γνωστών και των σημείων αναφοράς.

[9] Ο Ζακ Λακάν (γαλλ.:Jacques Marie Émile Lacan) (13 Απριλίου 1901 - 9 Σεπτεμβρίου 1981) ήταν Γάλλος ψυχαναλυτήςκαι ψυχίατρος, που θεωρήθηκε ως «ο πιο αμφιλεγόμενος ψυχαναλυτής μετά τον Φρόιντ»http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%96%CE%B1%CE%BA_%CE%9B%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CE%BD &http://en.wikipedia.org/wiki/Jacques_Lacan

[10] «Κάθε άνοδος του Φασισμού μαρτυρά μια αποτυχημένη [αριστερή] επανάσταση» φράση του Βάλτερ Μπένγιαμιν αναφορά σε κείμενο του Σλαβόι Ζίζεκ
http://www.lacan.com/essays/?page_id=261#_ftn6

* Ο Νίκος Πάλλης είναι μέλος της ΟΜ ΣΥΡΙΖΑ Eurobank

Tετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2014

http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=18983:pallis-kybernhsimothta-&catid=72:dr-ekdilosis&Itemid=279