ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ ΣΥΡΙΖΑ

(Κυρ. 28/12/14 - 17:15)

ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ Η ΒΑΣΗ ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΕΦΘΕΙ Η ΚΟΡΥΦΗ

Του ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΛΙΟΥ*

Το ζήτημα των «πολιτικών συνεργασιών» αποτελεί μόνιμο στοιχείο της στρατηγικής και τακτικής των αριστερών κομμάτων. Οι ιστορικές εμπειρίες της Αριστεράς, εντός και εκτός χώρας, εμπεριέχουν «θετικό» αλλά και «αρνητικό» φορτίο. Πρόκειται για ζήτημα που προϋποθέτει την ύπαρξη «σταθερών» και σωστή θεώρηση της σχέσης «ποσότητας» και «ποιότητας», όπως επίσης συνδυασμό «τακτικών» και «στρατηγικών» στόχων.

ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΤΩΝ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΩΝ

Οι «συνεργασίες» από τη φύση τους διευρύνουν τη συσπείρωση ευρύτερων κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων και φέρνουν πιο κοντά την επίτευξη του στρατηγικού στόχου. Δηλαδή την κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας και την εφαρμογή του αριστερού προγράμματος. Ωστόσο εμπεριέχουν δυσκολίες και κινδύνους που σχηματοποιούνται σε δύο ακραίες καταστάσεις. Από τη μια η προώθηση των «συνεργασιών» με κύρια επιδίωξη το ποσοτικό αποτέλεσμα και από την άλλη η αποφυγή ή απόρριψη των συνεργασιών εξ’ αιτίας των κινδύνων που περικλείει. Η πρώτη εκδοχή καταλήγει σε ποσοτική άθροιση δυνάμεων με «συλλογικότητες» ή πρόσωπα χωρίς κοινή αριστερή προγραμματική βάση, η οποία δεν εμπνέει ούτε δημιουργεί «δυναμική», πολύ περισσότερο αν οι «σύμμαχοι» είναι φορτωμένοι με ευθύνες αντιλαϊκών μέτρων. Η ουσία δεν αλλάζει ακόμα κι αν ορισμένοι για λόγους «αριβισμού» δεν αμφισβητούν το αριστερό πλαίσιο, όμως σε κρίσιμες επιλογές κάνουν «το δικό τους» (πχ. Τατσόπουλος). Η δεύτερη εκδοχή διασφαλίζει μεν την «καθαρότητα» της πολιτικής γραμμής, αλλά υποτιμά τη δυναμική των συνεργασιών για προώθηση του στρατηγικού στόχου, με διασφάλιση ταυτόχρονα φερέγγυων προϋποθέσεων.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΩΝ ΚΑΙ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι προϊόν της σωστής αντίληψης και πρακτικής της πολιτικής των συνεργασιών μεταξύ αριστερών δυνάμεων. Είναι τέκνο του «Χώρου Διαλόγου και Κοινής Δράσεις της Αριστεράς» που συγκροτήθηκε πριν 15 χρόνια και σε μια πορεία πολιτικής και κινηματικής «όσμωσης» (διαφόρων συλλογικοτήτων της ριζοσπαστικής αριστεράς με κορμό το ΣΥΝ), κατέληξε σε ενιαίο πολυτασικό κόμμα. Χάρις στη ριζοσπαστική δέσμη ιδεών και κινηματικών δράσεων, έκανε το μεγάλο άλμα στις εκλογές του 2012 (13% το Μάη και 27% τον Ιούνιο). Ωστόσο παρά το άλμα, στα επόμενα δύο χρόνια η δυναμική ανακόπηκε. Δεν είναι η στιγμή να αναλύσουμε το πώς και το γιατί. Βέβαιο είναι ότι οι αμφισημίες στο αριστερό του «προφίλ», η άμβλυνση των αριστερών αιχμών του πρόγραμματος του και οι πρακτικές των «συνεργασιών» ιδιαίτερα στις ευρωεκλογές (στο όνομα ανοιγμάτων προς το «κέντρο»), δεν επέδρασαν θετικά με αποτέλεσμα στασιμότητα ποσοστών και μικρή μείωση ψήφων. Ιδιαίτερα πρόσωπα προερχόμενα από το ΠΑΣΟΚ και «κύκλων» του κατεστημένου, που σηματοδότησαν μια διαχειριστική αντίληψη εξόδου από την κρίση, δεν ενίσχυσαν την αξιοπιστία και εμβέλεια του. Αποκορύφωμα η σύνθεση του ευρω-ψηφοδελτίου, όπου το αποτέλεσμα δεν ήταν το καλύτερο δυνατό, τι στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εξέλεξε το μοναδικό ευρωβουλευτή όντως επιτυχημένο. Όμως αντί «το πάθημα να γίνει μάθημα» διαφαίνονται σήμερα τάσεις επανάληψης του «μοντέλου» στις ερχόμενες βουλευτικές εκλογές. Ωστόσο η σύνθεση της μελλοντικής κοινοβουλευτικής ομάδας - η οποία θα είναι «ειδικής αποστολής» - δεν χωράει νέους πειραματισμούς. Πρέπει οι υποψήφιοι να είναι αυστηρά επιλεγμένοι, με ουσιαστική δυνατότητα έκφρασης της βούλησης των μελών του κόμματος, να είναιδοκιμασμένοι αγωνιστές σε πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες, οι οποίοι θα κλιθούν να παίξουν καθοριστικό ρόλο στη διακυβέρνηση. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει απόρριψη της συμμετοχής εξωκομματικών υποψηφίων στους συνδυασμούς. Πρέπει να υπάρχουν, αλλά με αυστηρή επιλογή και σε περιορισμένο αριθμό (το πολύ 1-3 ανάλογα με τον αριθμό υποψηφίων κάθε ψηφοδελτίου). Να είναι πρόσωπα που κοσμούν το ψηφοδέλτιο, να έχουν κοινωνική εμβέλεια και κυρίως να έχουν δώσει δείγματα γραφής για τη συνέπεια και τη φιλολαϊκή τους στάση.

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ ΜΕ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥ «ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΥ ΤΟΞΟΥ»;

Στις συνεδριακές αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ σαφώς αναφέρεται ότι «πρόσωπα και δυνάμεις του χρεοκοπημένου και υπόλογου πολιτικού κόσμου, ιδίως όσοι αποδέχτηκαν την πολιτική του μνημονιακού μονόδρομου και έπαιξαν ρόλο σε μνημονιακές κυβερνήσεις από θέσεις ευθύνης, δεν μπορεί να έχουν ρόλο στην κυβέρνηση της αριστεράς». Το ίδιο ισχύει για τη συμμετοχή στα ψηφοδέλτια προσώπων που επιδιώκουν μάλιστα διακαώς την εκλογή τους. Προβάλλεται ως αντίλογος, ότι αν και ψήφισαν μνημόνιο και στήριξαν τη «συγκυβέρνηση», θα φέρουν ψήφους. Αβάσιμος και «εν πολλοίς» λαθεμένος ισχυρισμός. Η μεγάλη πλειοψηφία ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ ψηφίζει γιατί θέλει να σταματήσει την καταβύθιση της κοινωνίας και να αλλάξει την ασκούμενη πολιτική σε αριστερή κατεύθυνση. Η συμμετοχή στα ψηφοδέλτια προσώπων και εκπροσώπων πολιτικών δυνάμεων που έχουν συνδεθεί με μνημονιακές πολιτικές, ακόμα και στην περίπτωση που φέρουν κάποια «ψηφαλάκια», το τελικό ισοζύγιο θα είναι αρνητικό, διότι μειώνουν την «εν γένει» αξιοπιστία του ΣΥΡΙΖΑ και διώχνουν αριστερούς ψηφοφόρους, τους οποίους έχει ανάγκη τόσο σήμερα, όσο κυρίως μετά τις εκλογές για την αντιμετώπιση των πιέσεων και επιθέσεων από τα κυρίαρχα συμφέροντα εντός και εκτός της χώρας.

Ειδικότερα η συνεργασία με τη ΔΗΜΑΡ θεωρώ ότι θα βλάψει πολιτικά το ΣΥΡΙΖΑ, άμεσα και μακροπρόθεσμα. Πολύ περισσότερο που η ηγεσία της δεν έχει ως σήμερα καταγγείλει τις μνημονιακές πολιτικές, κυριαρχείται από συμπεριφορές πολιτικής επιβίωσης προσώπων που διακατέχονται από «κεντροαριστερές» αντιλήψεις, οι οποίες απέτυχαν παταγωδώς στην Ελλάδα όσο και στη γειτονική Ιταλία με την κυβέρνηση Ντα Λέμα, την οποίαν οι εγχώριοι υποστηρικτές του είχαν ως πρότυπο. Από αυτήν την άποψη αποκτά ιδιαίτερη σημασία η παρέμβαση του Μανώλη Γλέζου ο οποίος σε δήλωση του επισημαίνει ότι «είναι αδιανόητο ο ΣΥΡΙΖΑ να συμπεριλάβει στα ψηφοδέλτια βουλευτές της σημερινής Βουλής οι οποίοι επιδιώκουν ως καριέρα το βουλευτιλίκη. ….Αν πρόθεση όλων αυτών είναι όντως να υπερψηφιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να βοηθήσουν στην επίτευξη αυτού του στόχου χωρίς να είναι υποψήφιοι στις εκλογές». Και προφανώς δεν εννοεί σε ρόλο «νεροκουβαλητών», αλλά ως απόδειξη φερεγγυότητας και αξιοπιστίας, ενώ από την άλλη θεωρούμε αναγκαίο να σημειώσουμε, ότι κανένα μέλος και φίλος του ΣΥΡΙΖΑ δεν επιθυμεί να γίνει «νεροκουβαλητής» ψήφων, σε πρόσωπα και φορείς που δεν βρίσκονται σε αντιστοίχηση με την αριστερή τους συνείδηση.

*Ο Γιάννης Τόλιος είναι μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ

Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2014

http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=19023:2014-12-28-15-03-01&catid=71:dr-kinitopoiisis&Itemid=278