( Δευτ. 22/9/14 -11:00 )
Του ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΠΠΟΥ
Μέσα σε δύο φράσεις ο Νίκος Μπογιόπουλος στο χτεσινό του άρθρο (www.enikos.gr) αποτύπωσε με τον πιο εύστοχο τρόπο δύο από τις βασικότερες πτυχές της πολιτικής πορείας και παρουσίας του Κώστα Κάππου.
Πρώτoν: «Ηταν τύχη να τον έχεις σύντροφο». Γιατί ο Κάππος ήταν κομμουνιστής με «Κ» κεφαλαίο. Δύσκολος ο χαρακτηρισμός. Δίκαιος όμως για τον ίδιο. Τον υπερασπίστηκε σε κάθε βήμα και πράξη της ζωής του. Κοινωνική, πολιτική, ιδεολογική.
«Πέρα από τα χρήματα, υπάρχουν οικουμενικές αξίες, υπάρχουν ιδανικά. Οι αστοί ιδεολόγοι βέβαια δεν καταλαβαίνουν από τέτοια, γιατί η ιδεολογία τους χωρίς οικονομική στήριξη είναι ανύπαρκτη».
Κατανοούσε βαθύτατα τον πολιτικό και ιδεολογικό του ρόλο, ο οποίος ήταν ταυτισμένος με τα συμφέροντα των φτωχών, των αδυνάτων, του λαού, της εργατικής τάξης. Ηξερε τι σημαίνει να εκπροσωπείς την τάξη σου και να υπερασπίζεσαι τις ιδέες σου.
Από τα κρατητήρια της χούντας το 1974, μέχρι το 1989 και από τις αναζητήσεις του για τιςλανθασμένες συνειδητές επιλογές τού χτες και τα διακυβεύματα για μια καλύτερη κοινωνία.
Τιμούσε σε κάθε της έκφανση την έννοια της αυτοκριτικής, δομικό στοιχείο ενός κομμουνιστή,αναγνωρίζοντας τα λάθη, τις όποιες παραλείψεις και βάζοντας τις επιστημονικές του αναζητήσεις στο υψηλότερο επίπεδο των προβληματισμών που θα πρέπει να έχει ή να προσπαθήσει να έχει ο κάθε κομμουνιστής.
Δεύτερον: «Ηταν τιμή να τον έχεις αντίπαλο». Κατά τη γνώμη του υπογράφοντος το άρθρο (δεκτές οι όποιες ενστάσεις και επιφυλάξεις), σε δύο πολιτικούς αντιπάλους της και για διαφορετικούς φυσικά λόγους (που θεωρώ πως δεν είναι του παρόντος), υποκλίθηκε η αστική τάξη στην Ελλάδα: στον Χαρίλαο Φλωράκη και στον Κώστα Κάππο.
Σχετικά με τον Κ.Κ. ήξερε πως όσο και αν τον πολεμούσε, δεν μπορούσε σε καμία περίπτωση να τον νικήσει και να τον υποτάξει. Αναρίθμητα τα περιστατικά, εντός και εκτός Βουλής. Ηξερε πως είχε να κάνει με έναν αντίπαλο που ήταν έντιμος, ακέραιος και συνεπής. Οπως οι πραγματικοί ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ. Φτιαγμένος από μια διαφορετική πάστα ανθρώπου, με μοναδική δύναμη και αποθέματα θάρρους και ψυχής.
Επειδή ίσως κάποιος και μόνο κακόβουλα μπορεί να θεωρήσει τη μη αναφορά στον Χαρίλαο Φλωράκηένδειξη νίκης από την αστική τάξη εις βάρος του, αυτή είναι μια μεγάλη πραγματικά κουβέντα. Ηταν ένας μεγάλος λαϊκός ηγέτης με χρόνια φυλακές, εξορίες, αντιμέτωπος πολλές φορές με τον θάνατο και με σωστά και λάθη τα επόμενα χρόνια.
Δεν είναι δα και λίγο. Η ιστορία θα τον κρίνει όπως και όλους. Το να τον πετάξει όμως κάποιος στον Καιάδα της Ιστορίας δεν μπορεί παρά να είναι όνειδος…
Η παρακαταθήκη του Κώστα Κάππου σε όλα τα επίπεδα είναι κάτι παραπάνω από ιδιαίτερη. Δείχνοντας τον δρόμο για μια καλύτερη κοινωνία. Καλώντας παράλληλα και σε έντονη διεύρυνση των αναζητήσεων.
Για τα σωστά και τα λάθη. Για το συνειδητό και το (πιθανώς) ασυνείδητο. Για αυτά που έγιναν και για αυτά θα μπορούσαν να γίνουν. Γιατί όπως ο ίδιος συνήθιζε να λέει: «Xαμένοι αγώνες είναι αυτοί που δεν γίνονται».
Δευτέρα 22 Σεπτεμβρίου 2014
http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=17810:kappos-timi&catid=71:dr-kinitopoiisis&Itemid=278
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου