Αριστεροαλληθωρίζοντας ή φτιάχνοντας προγεφυρώματα

Toυ Σαράντη Δημητριάδη, ομότιμου καθηγητή γεωλογίας Α.Π.Θ. Εικάζουμε ότι το αναφέρεται σε αυτό το άρθρο.

Όταν από Γραίγο το γυρίζει σε Γαρμπή, ο καλός ο καπετάνιος παίρνει τα μέτρα του και αλλάζει θέση στα πανιά και στην πορεία του. Όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά για τον παλιό τον ηγεμόνα, ο ευνοούμενος παρακοιμώμενός του αλληθωρίζει προς τον επερχόμενο και ετοιμάζεται για την προσέγγισή του ωστε, παρά την αλλαγή, να διατηρήσει αυτός αλώβητα τα βεζυρικά προνόμοιά του.

Κάποιοι λοιπόν που λοιδορούσαν με κάθε ευκαιρία τους αριστερούς και την αριστερά, θυμήθηκαν τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ διεκδικεί με αξιώσεις να είναι η επόμενη κυβέρνηση, τον αριστερό Μπάτση. Και ξοδεύοντας πολύ λιβάνι προβάλλουν, ως εφαρμοστές γνήσιοι δήθεν αυτοί των οραμάτων του, τη μελέτη του, και μοστράρουν και το εξώφυλλό της όπου φαίνεται πως την προλογίζει ο επίσης αριστερός Κιτσίκης. Και πυροβολούν όσους δήθεν με τα καμώματά τους αντιστρατεύονται τα οράματα αυτά του αριστερού Μπάτση. Μια χαρά διαβατήριο φαντάζονται οτι εξασφαλίζουν για να είναι παρόντες και να υποβάλλουν, τρομάρα τους, αυτά τα πολύ όψιμα -λίγα βέβαια αλλά τόσα προλαβαίνουν- αριστερά διαπιστευτήριά τους όταν, σύντομα μάλλον, αυτό θα τους είναι ζωτική ανάγκη.

Τα κόκκαλα βέβαια του αριστερού Μπάτση και του αριστερού Κιτσίκη θα στριφογυρίζουν και θα τρίζουν με αυτά τα καμώματα. Γιατί ο πρώτος έγραψε και ο δεύτερος υποστήριξε ένα όραμα ανάπτυξης βαρειάς βιομηχανίας στη χώρα μας με χρήση των εγχώριων πρώτων υλών, όχι για την πρακτική παραχώρησης από το ελληνικό Δημόσιο σε ξένα συμφέροντα και διαφυγής των εγχώριων πρώτων υλών στο εξωτερικό. Γιατί βέβαια άλλο πράγμα ο κτηνοτρόφος και άλλο ο κατσικοκλέφτης, όσο και αν αυτός ο δεύτερος δοξάστηκε στη χώρα μας περισσότερο από τον πρώτο.

Βαρειά βιομηχανία επ” οφελεία της εθνικής οικονομίας θα ήταν η αποκλειστικά από το ελληνικό Δημόσιο επανακατεργασία εδώ των χρυσοφόρων τελμάτων Ολυμπιάδας, ενός υλικού ήδη εξορυγμένου και κατεργασμένου σε πρώτο βαθμό. Δεν είναι η παραχώρησή τους σε ιδιωτική εταιρεία και η αποστολή τους για την απόληψη του χρυσού και του αργύρου που περιέχουν στο εξωτερικό με μηδενικό όφελος για την εθνική οικονομία. Και βαρειά βιομηχανία θα ήταν η υλοποίηση που υποσχόταν η ίδια εταιρεία της εγκατάστασης μονάδας πυρομεταλλουργίας στο Στρατώνι και της εφ αρμογής της μεθόδου Flash Smelting, υπόσχεση που όπως φαίνεται ήταν φούσκα, ίσα ίσα για να χρησιμοποιηθεί ως το μέγα επιχείρημα για την αδειοδότηση της όλης μεταλλευτικής δραστηρότητας στην ανατολική Χαλκιδική. Και για να μην ξεχνιόμαστε: Δεν υπέπεσε στην αντίληψή μου κάποιος σχολιασμός ή απάντηση από μέρους των όψιμων αριστεροαλλήθωρων στο άρθρο του Π. Τζεφέρη με τίτλο: «Ποιος μας παίρνει τον χρυσοφόρο πυρίτη;» Ούτε υπέπεσε στην αντίληψή μου κάποια κατασκευαστική δραστηριότητα που να σχετίζεται με την εγκατάσταση εργοστασίου μεταλλουργίας στο Στρατώνι, ούτε και είδα κάτι τέτοιο να προβλέπεται ως μελλούμενο στις εκθέσεις της Eldorado Gold για την πρόοδο των εργασιών και τον προγραμματισμό των υπολοιπόμενων έργων στη Χαλκιδική, σε αντίθεση με τα όσα γράφονται στις εκθέσεις αυτές για τις ερευνητικές δραστηριότητες στην Πιάβιτσα, δραστηριότητες που αν φτάσουν στην εξόρυξη θα είναι εκτός της εγκριθείσας ΚΥΑ.

Και κάτι άλλο για τον Μπάτση και τη μελέτη του. Αυτή γράφτηκε καμιά τριανταριά χρόνια πριν συνειδητοποιηθούν τα σημαντικά περιβαλλοντικά προβλήματα που συνεπάγεται η ανάπτυξη βαρειάς βιομηχανίας. Αυτά τα θέματα άρχισαν να συζητούνται σοβαρά περί τα μέσα τη δεκαετίας του 1970. Ο Μπάτσης δεν ήξερε, ούτε θα μπορούσε να φανταστεί τι κουβαλάν μαζί τους οι λέξεις Οινόφυτα και Ασωπός π.χ. Κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος λοιπόν ποιές ακριβώς θα ήταν οι ιδέες του Μπάτση αν ζούσε σήμερα για την ανάπτυξη βαρειάς βιομηχανίας στην Ελλάδα υπό τις παρούσες συνθήκες.

Και επειδή οι όψιμοι αριστεροαλλήθωροι θα μου προσάψουν, αν δεν το έχουν κάνει ήδη, το τόσο αρεστό τους προσωνύμιο του «οικολογούντος» ή «ψευτοοικολόγου», και μάλλον θα μου πετάξουν στα μούτρα κάποιο σχετικό άρθρο του μακαρίτη του οικολόγου του Ν. Μάργαρη, να τους θυμίσω πως κανένας αυστηρά οικολόγος δεν μπορεί να πετύχει τίποτα μόνος του, και ποτέ του δεν πέτυχε, αν δεν κινητοποιηθούν κοντά του και παράλληλα αυτοί που από τους καθαροοικολόγους και τους άσχετους αποκαλούνται περιφρονητικά «οικολογούντες» ή «ψευτοοικολόγοι». Με την ευκαιρία δε, είμαι περίεργος γιατί κανένας καθαροοικολόγος δεν βρέθηκε μέχρι σήμερα να βγεί και να πει στους κατοίκους της ανατολικής Χαλκιδικής: «Κοιτάξτε, αυτοί οι ψευτοοικολόγοι σας κοροϊδεύουν. Ούτε τα δάση σας, ούτε τα βουνά σας, ούτε τα ποτάμια σας, ούτε το υπέδαφός σας, ούτε τα νερά που πίνετε, ούτε η θάλασσά σας, ούτε τα ζαρζαβατικά σας, ούτε τα ζώα σας, ούτε εσείς και τα παιδιά σας, ούτε οι άλλες σας ασχολίες κινδυνεύουν στο ελάχιστο από τη μεταλλευτική δραστηριότητα στην περιοχή σας». Πού είναι ένας τέτοιος καθαρός, όχι ψευτο-οικολόγος να βγεί και να τα υποστηρίξει; Μη μου φέρετε βέβαια σαν τέτοιους αυτούς που συνέταξαν τη ΜΠΕ της εταιρείας. Αυτοί δούλεψαν εργολαβικά, όχι οικολογικά. Και δούλεψαν για το μετέπειτα ευζείν τους μακρυά από τη Χαλκιδική. Και καλά κάναν στο κάτω κάτω. Αυτή ήταν η δουλειά τους και γι” αυτήν πληρώθηκαν.

Οι οψίμως αριστεροαλλήθωροι βρήκαν όμως την ευκαιρία να τα βάλλουν και με τον απερχόμενο πρύτανη του ΑΠΘ, που πολύ τους σταναχώρησε κάποτε. Και να του κάνουν καζούρα λέγοντας πως όλοι οι καθηγητές του ΑΠΘ τον μαύρισαν στις τελευταίες πρυτανικές εκλογές -προφανώς επειδή δεν πήγαινε με τα νερά των νυν αριστεροαλλήθωρων. Θα έπρεπε βέβαια κάποιος να τους πληροφορήσει οτι ο απερχόμενος πρύτανης δεν ήταν, γιατί εκ του νόμου δεν μπορούσε να είναι, υποψήφιος σ” αυτές τις τελευταίες εκλογές, αλλά ίσως αυτό να είναι μια άσχετη λεπτομέρεια.

Ας αφήσουν λοιπόν τον αδικοχαμένο αριστερό Μπάτση στην ησυχία του και ας μην τον ανακατεύουν στα παιχνίδια εξουσίας τους.

Προβολή ντοκιμαντέρ: «Οι αγρότες του Λαξά»

Τον Αύγουστο του 1970, αγρότες που ζούσαν γύρω από τη λίμνη Μίβατν μαζεύτηκαν και ανατίναξαν ένα φράγμα για να σώσουν τη γη τους, την πολύτιμη λίμνη και τον ποταμό Λαξά, που είναι γεμάτος σολωμούς. Ήδη διαμαρτύρονταν για χρόνια, αλλά έχαναν έδαφος και κινδύνευαν να εκδιωχθούν από τη γη τους, όταν μέσα στη νύχτα πήραν δυναμίτη και ανατίναξαν το φράγμα που χτιζόταν. Ήταν η πρώτη φορά που πολίτες, σ” αυτήν την περίπτωση απλοί αγρότες, ξεκίνησαν μια μάχη ενάντια στην κατασκευή φραγμάτων και την κέρδισαν. Οι αγρότες κέρδισαν τον δικαστικό αγώνα που έγινε εναντίον τους, μένοντας ενωμένοι και ομολογώντας τι έκαναν. Το γεγονός αυτό σηματοδότησε το ξεκίνημα της οικολογίας στην Ισλανδία.

Το ντικιμαντέρ θα προβληθεί (προβλήθηκε) την Πέμπτη το βράδυ στα Νέα Ρόδα, την Παρασκευή στην κατασκήνωση στις Σκουριές και το Σάββατο στην Ιερισσό.

http://antigoldgr.org/blog/2014/09/01/aristeroallithoroi/