Κλειστόν λόγω... μελαγχολίας

Κοίτα τη φωτογραφία.

Κοίτα τη φωτογραφία.

Είναι ένα βιβλιοπωλείο στη Ζωοδόχου Πηγής, ανεβαίνοντας, μετά τη διασταύρωση με τη Βαλτετσίου.
 

Δεν το είχα δει, έχω και καιρό να περιδιαβώ στη γειτονιά. Περπατούσα με τη φίλη μου την Έλενα, κι ενώ εγώ κοντοστάθηκα κι είπα: α, καινούριο βιβλιοπωλείο κοίτα τι όμορφο… εκείνη είδε το σημείωμα και μου έκανε νόημα να το δω κι εγώ. 

Και το φωτογράφησα και το ανέβασα λίγες ώρες αργότερα στα κοινωνικά δίκτυα. Έβαλα και μια λεζάντα: Μόνο σε βιβλιοπωλείο των Εξαρχείων θα δεις τέτοιο σημείωμα σε κλειστό βιβλιοπωλείο. 

Τι ήθελα να πω; Τι εννοούσα; Τι εννοώ; 

Μα νομίζω το προφανές (κατά τη γνώμη μου, πάντα): στα Εξάρχεια η ευαισθησία υπάρχει, επικοινωνείται, και μοιράζεται. 

Αυτό, χωρίς να θέλω να κάνω αναλύσεις για την κρίση τα κλειστά μαγαζιά κλπ κλπ. 

Η ευαισθησία που χρειαζόμαστε, να έχουμε, να δώσουμε, να πάρουμε! Αυτή είναι η αίσθηση που μου δίνει αυτό το σημείωμα πάνω στην παλιά γραφομηχανή.
…

Δεν ξέρω ούτε λέω ότι είμαι "εξαρχειώτης" όπως δεν ξέρω σε ποια ακριβώς γειτονιά "ανήκω". Όμως εκεί έχω κυκλοφορήσει περισσότερο από οπουδήποτε αλλού μέρα ή νύχτα για κουβέντα, βόλτα, διασκέδαση ή για όλα αυτά μαζί. Έχω χαβαλεδιάσει, μεθύσει, μαλώσει, χωρίσει, ερωτευθεί, σχεδιάσει, διαβάσει, χαθεί … 

Κι εκεί ένα βράδυ πριν από μερικούς μήνες μεγάλης αποχής από την περιοχή, είδα κόσμο που μου άρεσε και αισθάνθηκα "ασφαλής", με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό (γιατρέ μου).

Μ' αρέσει αυτή η φωτογραφία! Ίσως πάρω τηλέφωνο να ενδιαφερθώ να μάθω περισσότερα. 

Γι' αυτό δεν έσβησα το τηλέφωνο. 

Μπορεί μια φωτογραφία να είναι χίλιες λέξεις, αλλά μερικές φορές χρειάζονται να ειπωθούν έστω κάποιες από τις χίλιες… ε; τι λέτε; 

u-hoo.gr