Δεκαπέντε μέρες μετά το κλείσιμο και το «μαύρο» στο σήμα της ΕΡΤ η απόφαση των εργαζομένων να μείνουν όρθιοι και στη θέση τους με την ΕΡΤ ανοιχτή, σε συνδυασμό με το κύμα αλληλεγγύης που εκδηλώθηκε, είχε ως πρώτο αποτέλεσμα την αποδιάρθρωση της τρικομματικής κυβέρνησης.Η νέα κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που ακολούθησε, ήρθε άρον-άρον για να αγοράσει λίγο παραπάνω χρόνο μέχρι την οριστική και αναπόφευκτη κατάρρευση της.
Οι εργαζόμενοι βλέπουν τον αγώνα της ΕΡΤ και δικό τους αγώνα, με τη μαζική τους συμμετοχή αμύνονται στην αντεπίθεση των εργολάβων καναλαρχών που θέλουν την ΕΡΤ κλειστεί. Γνωρίζουν αν η κυβέρνηση «νικήσει» τότε τα βάρβαρα μέτρα που έχουν σχεδιάσει θα σαρώσουν ό,τι έχει απομείνει όρθιο στην κοινωνία.
Η στελέχωση της νέας κυβέρνησης από μνημονιακούς ταλιμπάν σε κρίσιμα υπουργεία για να φέρουν σε πέρας τη βρώμικη δουλειά, μας προϊδεάζει ότι μπαίνουμε σε ένα δεύτερο κύμα μετωπικής επίθεσης σε βάρος των εργαζομένων και των δημοσίων αγαθών.
Την επομένη θα ανακοινωθούν 12.500 χιλ. νέες διαθεσιμότητες και απολύσεις εργαζομένων στο δημόσιο.
Το νερό, η ενέργεια και η δημόσια περιουσία, βγαίνουν στο σφυρί. Το κλείσιμο σχολείων, νοσοκομείων, ο περιορισμός των παροχών υγείας οδηγεί σε ακόμα περαιτέρω υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των εργαζομένων.
Η δημοκρατία συρρικνώνεται, η κυβέρνηση με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου φιμώνει την ενημέρωση, καταργεί δημόσιους οργανισμούς και απολύει χιλιάδες εργαζόμενους, ενώ αυτούς που αγωνίζονται και τους φοβάται τους ντύνει στο «χακί».
Εργαζόμενε και εργαζόμενη δεν πάει άλλο. Η κυβέρνηση αυτή μας πήρε τους μισθούς και τις συντάξεις, τετραπλασίασε την ανεργία στην εποχή του μνημονίου, έστειλε στην απελπισία και την αυτοκτονία χιλιάδες συμπολιτών μας και τα παιδιά μας στη μετανάστευση. Τώρα θέλουν να πάρουν και τα σπίτια μας.
Δεν πάει άλλο. Αυτή η πολιτική πρέπει να ανατραπεί και αυτή η κυβέρνηση πρέπει να φύγει τώρα.
Οι εργαζόμενοι έχουμε τη δύναμη να φέρουμε τα πάνω κάτω, αρκεί να το πιστέψουμε και να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας. Τέρμα πια οι αυταπάτες, οι αναμονές και οι γκρίνιες.
Οι ηγεσίες των συνδικάτων αποδείχτηκαν όχι μόνο κατώτερες των περιστάσεων, άλλα και μέρος του προβλήματος. Πρώτη προτεραιότητα για ένα μέρος από αυτές, είχαν και έχουν τη διάσωση του αστικού πολιτικού κατεστημένου, όλα τα χρόνια ταυτίστηκαν με αυτό αντλούσαν δύναμη και εξουσία από αυτό και τώρα δεν μπορούν να απογαλακτιστούν.
Μοναδική μας όμως επιλογή να ξεπεράσουμε τον κάβο και να νικήσουμε τους ταξικούς μας αντιπάλους είναι να διαθέτουμε ισχυρά όπλα. Και ισχυρά όπλα είναι τα μαζικά-ταξικά συνδικάτα. Μοναδική λύση είναι η ορμητική ένταξη των εργαζομένων στα συνδικάτα και η πάλη για την αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων, προς όφελος τους.
Τρανό παράδειγμα είναι η στάση τους τούτες τις δύσκολες ώρες. Αντί να θέτουν το θέμα της άμεσης ανατροπής της κυβέρνησης, εντάσσονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς, διατηρούν στάση ανοχής, αναπαράγοντας την αναμονή και την ηττοπάθεια, μετατρέπονται σε ουραγοί των κυβερνητικών πρωτοβουλιών.
Αντί το εργατικό κίνημα να γίνεται πρωταγωνιστής των εξελίξεων η ηγεσία του τις παρακολουθεί. Χαρακτηριστική η περίπτωση ορισμένων από τις ηγεσίες των ομοσπονδιών των ΔΕΚΟ, που ενώ με την πράξη νομοθετικού περιεχομένου είναι τα επόμενα θύματα, δεν έχουν καν συνεδριάσει να δουν πώς θα αντιδράσουν. Αυτές οι πλειοψηφίες δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα των εργαζομένων. Αυτές οι πλεοψηφίες δεν είναι καν κυβερνητικές, είναι συμβιβασμένες και εργοδοτικές και πρέπει να αλλάξουν.
Η Αυτόνομη Παρέμβαση καλεί τους εργαζόμενους να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Τα σωματεία να πρωτοστατήσουν στην ενημέρωση και στην οργάνωση των αγώνων. Απαιτούνται πολύμορφες δράσεις με αιχμή την αποδόμηση και την ανατροπή των κυβερνητικών στόχων.
Η Αυτόνομη Παρέμβαση στη ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ έχει ζητήσει εδώ και 10 μέρες να συνεδριάσουν τα θεσμικά όργανα των οργανώσεων, έχει καταθέσει σχέδιο προτάσεων και πρωτοβουλιών, που θα μπορούσαν να μας βγάλουν από την αδράνεια και να φέρουν τα συνδικάτα σε θέση μάχης. Μετά δε την απεργία που πραγματοποιήθηκε στις 13/6 κατέθεσε πρόταση για νέο απεργιακό βήμα για την Τρίτη 3/7 με την προϋπόθεση ότι θα παρθούν όλα τα αναγκαία πολιτικά και οργανωτικά μέτρα για την προετοιμασία της κινητοποίησης.
Καλούμε τους εργαζόμενους να υπερβούμε την αδράνεια της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ και να πάρουμε μαζικά μέρος στο συλλαλητήριο που οργανώνεται από το συντονισμό ομοσπονδιών το Σάββατο 29/6 στις 11:30 στην Πλ. Καραϊσκάκη.
Την επομένη θα ανακοινωθούν 12.500 χιλ. νέες διαθεσιμότητες και απολύσεις εργαζομένων στο δημόσιο.
Το νερό, η ενέργεια και η δημόσια περιουσία, βγαίνουν στο σφυρί. Το κλείσιμο σχολείων, νοσοκομείων, ο περιορισμός των παροχών υγείας οδηγεί σε ακόμα περαιτέρω υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των εργαζομένων.
Η δημοκρατία συρρικνώνεται, η κυβέρνηση με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου φιμώνει την ενημέρωση, καταργεί δημόσιους οργανισμούς και απολύει χιλιάδες εργαζόμενους, ενώ αυτούς που αγωνίζονται και τους φοβάται τους ντύνει στο «χακί».
Εργαζόμενε και εργαζόμενη δεν πάει άλλο. Η κυβέρνηση αυτή μας πήρε τους μισθούς και τις συντάξεις, τετραπλασίασε την ανεργία στην εποχή του μνημονίου, έστειλε στην απελπισία και την αυτοκτονία χιλιάδες συμπολιτών μας και τα παιδιά μας στη μετανάστευση. Τώρα θέλουν να πάρουν και τα σπίτια μας.
Δεν πάει άλλο. Αυτή η πολιτική πρέπει να ανατραπεί και αυτή η κυβέρνηση πρέπει να φύγει τώρα.
Οι εργαζόμενοι έχουμε τη δύναμη να φέρουμε τα πάνω κάτω, αρκεί να το πιστέψουμε και να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας. Τέρμα πια οι αυταπάτες, οι αναμονές και οι γκρίνιες.
Οι ηγεσίες των συνδικάτων αποδείχτηκαν όχι μόνο κατώτερες των περιστάσεων, άλλα και μέρος του προβλήματος. Πρώτη προτεραιότητα για ένα μέρος από αυτές, είχαν και έχουν τη διάσωση του αστικού πολιτικού κατεστημένου, όλα τα χρόνια ταυτίστηκαν με αυτό αντλούσαν δύναμη και εξουσία από αυτό και τώρα δεν μπορούν να απογαλακτιστούν.
Μοναδική μας όμως επιλογή να ξεπεράσουμε τον κάβο και να νικήσουμε τους ταξικούς μας αντιπάλους είναι να διαθέτουμε ισχυρά όπλα. Και ισχυρά όπλα είναι τα μαζικά-ταξικά συνδικάτα. Μοναδική λύση είναι η ορμητική ένταξη των εργαζομένων στα συνδικάτα και η πάλη για την αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων, προς όφελος τους.
Τρανό παράδειγμα είναι η στάση τους τούτες τις δύσκολες ώρες. Αντί να θέτουν το θέμα της άμεσης ανατροπής της κυβέρνησης, εντάσσονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς, διατηρούν στάση ανοχής, αναπαράγοντας την αναμονή και την ηττοπάθεια, μετατρέπονται σε ουραγοί των κυβερνητικών πρωτοβουλιών.
Αντί το εργατικό κίνημα να γίνεται πρωταγωνιστής των εξελίξεων η ηγεσία του τις παρακολουθεί. Χαρακτηριστική η περίπτωση ορισμένων από τις ηγεσίες των ομοσπονδιών των ΔΕΚΟ, που ενώ με την πράξη νομοθετικού περιεχομένου είναι τα επόμενα θύματα, δεν έχουν καν συνεδριάσει να δουν πώς θα αντιδράσουν. Αυτές οι πλειοψηφίες δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα των εργαζομένων. Αυτές οι πλεοψηφίες δεν είναι καν κυβερνητικές, είναι συμβιβασμένες και εργοδοτικές και πρέπει να αλλάξουν.
Η Αυτόνομη Παρέμβαση καλεί τους εργαζόμενους να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Τα σωματεία να πρωτοστατήσουν στην ενημέρωση και στην οργάνωση των αγώνων. Απαιτούνται πολύμορφες δράσεις με αιχμή την αποδόμηση και την ανατροπή των κυβερνητικών στόχων.
Η Αυτόνομη Παρέμβαση στη ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ έχει ζητήσει εδώ και 10 μέρες να συνεδριάσουν τα θεσμικά όργανα των οργανώσεων, έχει καταθέσει σχέδιο προτάσεων και πρωτοβουλιών, που θα μπορούσαν να μας βγάλουν από την αδράνεια και να φέρουν τα συνδικάτα σε θέση μάχης. Μετά δε την απεργία που πραγματοποιήθηκε στις 13/6 κατέθεσε πρόταση για νέο απεργιακό βήμα για την Τρίτη 3/7 με την προϋπόθεση ότι θα παρθούν όλα τα αναγκαία πολιτικά και οργανωτικά μέτρα για την προετοιμασία της κινητοποίησης.
Καλούμε τους εργαζόμενους να υπερβούμε την αδράνεια της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ και να πάρουμε μαζικά μέρος στο συλλαλητήριο που οργανώνεται από το συντονισμό ομοσπονδιών το Σάββατο 29/6 στις 11:30 στην Πλ. Καραϊσκάκη.
26-6-2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου