Σε γενικές γραμμές, τα πράγματα είναι κάπως έτσι:
Όντας πλέον άνθρωπος μιας κάποιας ηλικίας (και με δεδομένο πως η επικρατούσα άποψη θέλει την αναρχία να είναι απλώς ένα πρόσχημα για το ξεκάβλωμα των πιτσιρικάδων), όλο και πιο συχνά μου συμβαίνει να εισπράττω απόψεις του στυλ "μα καλά, ακόμα δεν το ξεπέρασες αυτό το στάδιο?".
Έχω αρχίσει να προβληματίζομαι, εδώ που τα λέμε.
Και υποθέτω πως το ζήτημα δεν αφορά μόνο εμένα... Πιθανολογώ ότι αφορά τουλάχιστον μερικές εκατοντάδες συντρόφους της ηλικίας μου, που -πιθανολογώ- εισπράττουν αντίστοιχες και ανάλογες ερωτήσεις.
Τι πρέπει να γίνει, λοιπόν για το πρόβλημά μας?
Η απάντηση είναι σαφής:
Δεδομένου ότι κάθε άλλο παρά σκοπεύουμε να πάψουμε να είμαστε αναρχικοί, θα πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος που θα μας κάνει να σιχαθούμε τους αναρχικούς.
Κάτι που θα μας κάνει να τους θεωρούμε συνώνυμο του φασίστα.
Κάτι που θα μας κάνει να τους βλέπουμε και να κάνουμε εμετό.
Κάτι που θα μας κάνει, μαζί με τους αναρχικούς, να σιχαθούμε και την αναρχία διότι ένα σύστημα αξιών που βγάζει αηδιαστικούς ανθρώπους, δεν μπορεί παρά να είναι και το ίδιο αηδιαστικό.
Τώρα βέβαια, θα μου πεις ότι η αναρχία ΔΕΝ βγάζει αηδιαστικούς ανθρώπους.
Και θα σου απαντήσω: "Λάστ Γίαρ!!!".
Διότι, η κουφάλα η εποχή της κρίσης, όλα τα μπορεί.
Δεδομένο Άλφα:
Κάθε αναγνώστης του παρόντος ευλογίου, γνωρίζει ότι έχω μια ροπή προς το αρχαιοελληνικόν, προς το αρχαιοπρεπές και προς το αρχαιόθρησκον. Βεβαίως, είμαι πεπεισμένος ότι τα ράσα δεν κάνουν τον παππά, ως εκ τούτου δεν φοράω μπλουζάκια με "Μολών Λαβέ" και "Μηδέν Άγαν" και τέτοια, ωστόσο δεν θα μου φαινόταν και εγκληματικό εάν τυχόν έβρισκα ένα καλαίσθητο τέτοιο μπλουζάκι και το φορούσα.
Δεδομένο Βήτα:
Σήμερα είχε συγκέντρωση-πορεία στο Μοναστηράκι για τον απεργό πείνας Κ. Σακκά. Στο indymedia υπήρχαν ανταποκρίσεις. Ανάμεσά τους σταχυολογώ τα λεγόμενα ενός εχθρού της ανθρωπότητας:
Οι μονες στιγμες εντασης ηταν πριν το ξεκινημα της πορειας οταν ατομο με μπλουζα "μολων λαβε" βρεθηκε κοντα στην συγκεντρωση και αφου τις αρπαξε κρυφτηκε στον μπαιρακταρη περιμενοντας το εκαβ, και στο ξεκινημα ακριβως της πορειας βγηκε απο τον σταθμο στην αθηνας αλλος με φασιστικη περιβολη και αφου του βγαλανε την μπλουζα και εφαγε μερικες ξαναμπηκε στο σταθμο.
Και ένας άλλος εχθρός της ανθρωπότητας, λίγο παρακάτω αναλαμβάνει να διευκρινίσει:
Όσον αφορά το φασίστα στο Μπαϊρακτάρη, ως αυτόπτης επιβεβαιώνω πως όντως ξαφνιάστηκε. Έφαγε μία ξαφνική από σύντροφο και του είπε με απορημένο θυμό: «Τι κάνεις, ρε;» και πήγε να απαντήσει. Τότε φώναξε ένας «Φασίστας!» και μετά από ένα κλωτσομπουνίδι αλά καρτούν, πήγε για σουβλάκια.
Ο άλλος στο Μετρό είχε μπλούζα με δελφικό έψιλον.
Από αύριο θα κυκλοφορεί με πουκαμισάκι.
Συμπέρασμα βάσει των δεδομένων:
Όπως καταλαβαίνεις καλέ μου αναγνώστη, το πράγμα δεν έχει να κάνει με 5-6 μαλακισμένα αμόρφωτα καφρο-κωλόπαιδα που παριστάνουν τους αναρχικούς. Όλα δείχνουν πως πρόκειται για ολάκερη φουρνιά από μαλακισμένα αμόρφωτα καφρο-κωλόπαιδα που παριστάνουν τους αναρχικούς.
Εκ των πραγμάτων λοιπόν τίθεται το φιλοσοφικό ερώτημα:
Αξίζει τον κόπο η προσπάθεια να τα εκπολιτίσεις?
Χωράνε εκπολιτισμό τα κωλόπαιδα?
Μήπως θα ήταν προτιμότερο να τα γράψεις στ' αρχίδια σου και ν' αλλάξεις διαδρομές?
Μήπως ο θρασύτατος ολοκληρωτισμός των υποθετικώς αντιφασιστών-κωλόπαιδων, μπορεί να δώσει στους συνομήλικους μου συντρόφους την ευκαιρία να την κάνουμε σιγά-σιγά για να γλιτώσουμε από τη μπόχα?
Εκεί που είμαι ήμουνα κι εδώ που είμαι θα 'μαι
Για να ξεκινήσω αυτό το κείμενο, χρησιμοποίησα τη φράση "Όντας πλέον άνθρωπος μιας κάποιας ηλικίας..."
Λέω να κλείσω το παρόν κείμενο χρησιμοποιώντας την ίδια φράση:
Όντας πλέον άνθρωπος μιας κάποιας ηλικίας, μπορώ να βεβαιώσω πως έχουνε δει πολλά τα ματάκια μου. Έχω δει φανατικούς να περνάνε στο άλλο στρατόπεδο (στο μοναδικό στρατόπεδο δηλαδή διότι εμείς οι αποδώ δεν έχουμε στρατόπεδα), έχω δει σκληρούς να μαλακώνουν στο πρώτο ευκαιριακό φύσημα του ανέμου, έχω δει ντούρους αναρχικούς να γίνονται (κυριολεκτικά) καλόγεροι ή πεντηκοστιανοί ιεραπόστολοι, και γενικά έχουνε δει πολλά τα ματάκια μου.
Αυτή η γνώση είναι που με πείθει πως δε φταίει η αναρχία για την ύπαρξη των καφρο-κωλόπαιδων. Η πουτάνα η εποχή φταίει, που γεννάει τέτοια φαινόμενα αθλιότητας.
Και είναι προς τιμήν της αναρχίας το γεγονός ότι -δεκαετίες τώρα- καταφέρνει και εν τέλει πετάει από πάνω της όλη αυτή τη σιχαμερή βρώμα του κάθε χλιμίτζουρα εχθρού της ανθρωπότητας.
Το ίδιο θα κάνει και τώρα -αργότερα ή γρηγορότερα.
Σε προσωπικό επίπεδο η πορεία παραμένει σταθερή, λοιπόν.
Σταθερά ενάντια στην εξουσία -και πολύ περισσότερο σταθερά ενάντια στην εξουσία της κάθε αυτοβούλως ή ετεροβούλως δρώσας παρέας κωλόπαιδων που διασύρει την αναρχία.
Όντας πλέον άνθρωπος μιας κάποιας ηλικίας (και με δεδομένο πως η επικρατούσα άποψη θέλει την αναρχία να είναι απλώς ένα πρόσχημα για το ξεκάβλωμα των πιτσιρικάδων), όλο και πιο συχνά μου συμβαίνει να εισπράττω απόψεις του στυλ "μα καλά, ακόμα δεν το ξεπέρασες αυτό το στάδιο?".
Έχω αρχίσει να προβληματίζομαι, εδώ που τα λέμε.
Και υποθέτω πως το ζήτημα δεν αφορά μόνο εμένα... Πιθανολογώ ότι αφορά τουλάχιστον μερικές εκατοντάδες συντρόφους της ηλικίας μου, που -πιθανολογώ- εισπράττουν αντίστοιχες και ανάλογες ερωτήσεις.
Τι πρέπει να γίνει, λοιπόν για το πρόβλημά μας?
Η απάντηση είναι σαφής:
Δεδομένου ότι κάθε άλλο παρά σκοπεύουμε να πάψουμε να είμαστε αναρχικοί, θα πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος που θα μας κάνει να σιχαθούμε τους αναρχικούς.
Κάτι που θα μας κάνει να τους θεωρούμε συνώνυμο του φασίστα.
Κάτι που θα μας κάνει να τους βλέπουμε και να κάνουμε εμετό.
Κάτι που θα μας κάνει, μαζί με τους αναρχικούς, να σιχαθούμε και την αναρχία διότι ένα σύστημα αξιών που βγάζει αηδιαστικούς ανθρώπους, δεν μπορεί παρά να είναι και το ίδιο αηδιαστικό.
Τώρα βέβαια, θα μου πεις ότι η αναρχία ΔΕΝ βγάζει αηδιαστικούς ανθρώπους.
Και θα σου απαντήσω: "Λάστ Γίαρ!!!".
Διότι, η κουφάλα η εποχή της κρίσης, όλα τα μπορεί.
Δεδομένο Άλφα:
Κάθε αναγνώστης του παρόντος ευλογίου, γνωρίζει ότι έχω μια ροπή προς το αρχαιοελληνικόν, προς το αρχαιοπρεπές και προς το αρχαιόθρησκον. Βεβαίως, είμαι πεπεισμένος ότι τα ράσα δεν κάνουν τον παππά, ως εκ τούτου δεν φοράω μπλουζάκια με "Μολών Λαβέ" και "Μηδέν Άγαν" και τέτοια, ωστόσο δεν θα μου φαινόταν και εγκληματικό εάν τυχόν έβρισκα ένα καλαίσθητο τέτοιο μπλουζάκι και το φορούσα.
Δεδομένο Βήτα:
Σήμερα είχε συγκέντρωση-πορεία στο Μοναστηράκι για τον απεργό πείνας Κ. Σακκά. Στο indymedia υπήρχαν ανταποκρίσεις. Ανάμεσά τους σταχυολογώ τα λεγόμενα ενός εχθρού της ανθρωπότητας:
Οι μονες στιγμες εντασης ηταν πριν το ξεκινημα της πορειας οταν ατομο με μπλουζα "μολων λαβε" βρεθηκε κοντα στην συγκεντρωση και αφου τις αρπαξε κρυφτηκε στον μπαιρακταρη περιμενοντας το εκαβ, και στο ξεκινημα ακριβως της πορειας βγηκε απο τον σταθμο στην αθηνας αλλος με φασιστικη περιβολη και αφου του βγαλανε την μπλουζα και εφαγε μερικες ξαναμπηκε στο σταθμο.
Και ένας άλλος εχθρός της ανθρωπότητας, λίγο παρακάτω αναλαμβάνει να διευκρινίσει:
Όσον αφορά το φασίστα στο Μπαϊρακτάρη, ως αυτόπτης επιβεβαιώνω πως όντως ξαφνιάστηκε. Έφαγε μία ξαφνική από σύντροφο και του είπε με απορημένο θυμό: «Τι κάνεις, ρε;» και πήγε να απαντήσει. Τότε φώναξε ένας «Φασίστας!» και μετά από ένα κλωτσομπουνίδι αλά καρτούν, πήγε για σουβλάκια.
Ο άλλος στο Μετρό είχε μπλούζα με δελφικό έψιλον.
Από αύριο θα κυκλοφορεί με πουκαμισάκι.
Συμπέρασμα βάσει των δεδομένων:
Όπως καταλαβαίνεις καλέ μου αναγνώστη, το πράγμα δεν έχει να κάνει με 5-6 μαλακισμένα αμόρφωτα καφρο-κωλόπαιδα που παριστάνουν τους αναρχικούς. Όλα δείχνουν πως πρόκειται για ολάκερη φουρνιά από μαλακισμένα αμόρφωτα καφρο-κωλόπαιδα που παριστάνουν τους αναρχικούς.
Εκ των πραγμάτων λοιπόν τίθεται το φιλοσοφικό ερώτημα:
Αξίζει τον κόπο η προσπάθεια να τα εκπολιτίσεις?
Χωράνε εκπολιτισμό τα κωλόπαιδα?
Μήπως θα ήταν προτιμότερο να τα γράψεις στ' αρχίδια σου και ν' αλλάξεις διαδρομές?
Μήπως ο θρασύτατος ολοκληρωτισμός των υποθετικώς αντιφασιστών-κωλόπαιδων, μπορεί να δώσει στους συνομήλικους μου συντρόφους την ευκαιρία να την κάνουμε σιγά-σιγά για να γλιτώσουμε από τη μπόχα?
Εκεί που είμαι ήμουνα κι εδώ που είμαι θα 'μαι
Για να ξεκινήσω αυτό το κείμενο, χρησιμοποίησα τη φράση "Όντας πλέον άνθρωπος μιας κάποιας ηλικίας..."
Λέω να κλείσω το παρόν κείμενο χρησιμοποιώντας την ίδια φράση:
Όντας πλέον άνθρωπος μιας κάποιας ηλικίας, μπορώ να βεβαιώσω πως έχουνε δει πολλά τα ματάκια μου. Έχω δει φανατικούς να περνάνε στο άλλο στρατόπεδο (στο μοναδικό στρατόπεδο δηλαδή διότι εμείς οι αποδώ δεν έχουμε στρατόπεδα), έχω δει σκληρούς να μαλακώνουν στο πρώτο ευκαιριακό φύσημα του ανέμου, έχω δει ντούρους αναρχικούς να γίνονται (κυριολεκτικά) καλόγεροι ή πεντηκοστιανοί ιεραπόστολοι, και γενικά έχουνε δει πολλά τα ματάκια μου.
Αυτή η γνώση είναι που με πείθει πως δε φταίει η αναρχία για την ύπαρξη των καφρο-κωλόπαιδων. Η πουτάνα η εποχή φταίει, που γεννάει τέτοια φαινόμενα αθλιότητας.
Και είναι προς τιμήν της αναρχίας το γεγονός ότι -δεκαετίες τώρα- καταφέρνει και εν τέλει πετάει από πάνω της όλη αυτή τη σιχαμερή βρώμα του κάθε χλιμίτζουρα εχθρού της ανθρωπότητας.
Το ίδιο θα κάνει και τώρα -αργότερα ή γρηγορότερα.
Σε προσωπικό επίπεδο η πορεία παραμένει σταθερή, λοιπόν.
Σταθερά ενάντια στην εξουσία -και πολύ περισσότερο σταθερά ενάντια στην εξουσία της κάθε αυτοβούλως ή ετεροβούλως δρώσας παρέας κωλόπαιδων που διασύρει την αναρχία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου