Αντισταση στις Γειτονιες
Από την πρώτη στιγμή που ανακοινώθηκε το κλείσιμο της ΕΡΤ, οι διαφωνίες των πολιτικών δυνάμεων, αλλά και του απλού κόσμου, εστίασαν σε δυο πράγματα: στη μαζική απόλυση 2.600 υπαλλήλων της ΕΡΤ και στο ζήτημα δημοκρατίας που ανέκυπτε από τον τρόπο που δρομολογήθηκε το κλείσιμο από την κυβέρνηση και που βρήκε το συμβολισμό του στο ...μαύρο στις οθόνες μας.
Η ...δοσολογία ανάμεσα σε αυτά τα δυο μέτωπα άλλαζε από τα δεξιά προς τα αριστερά του πολιτικού φάσματος. Ακούγοντας κανείς τις τοποθετήσεις του ΠΑΣΟΚ καταλάβαινε ότι αυτό που, ουσιαστικά, έλεγε ήταν, εντάξει να απολύσουμε κόσμο από την ΕΡΤ, αλλά όχι κι έτσι! Λίγο περισσότερο έβαζε το θέμα των απολύσεων η ΔΗΜΑΡ και λίγο περισσότερο ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, όμως, εξακολουθούσε να θεωρεί το ζήτημα δημοκρατίας μείζον σε αυτή την υπόθεση. Από το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ άκουγε κανείς πιο ταξικές τοποθετήσεις, που δεν έπαυαν, ωστόσο, να τονίζουν το μαύρο...
Είναι αναμφίβολο ότι ο τρόπος που χειρίστηκε το θέμα η κυβέρνηση ήταν φασιστικού τύπου. Παρακάμπτοντας ακόμα και τους δικούς της αστικούς θεσμούς και το καμάρι της δημοκρατίας της, τη βουλή, επιχειρεί με ένα φιρμάνι να κλείσει την ΕΡΤ στο όνομα της αποφασιστικότητας για τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν. Η πρώτη απόφαση του ΣτΕ της έδωσε, ουσιαστικά, και τη νομική κάλυψη που χρειαζόταν, αφού έβαζε φρένο μόνο στη διακοπή του σήματος και όχι στην απόφαση για κλείσιμο της ΕΡΤ. Δηλαδή και πάλι στο μαύρο...
Ποιος είναι, όμως, ο λόγος που η κυβέρνηση γράφει στα παλιά της τα παπούτσια την ίδια τη δικιά της δημοκρατία; Μα φυσικά η άμεση, αποφασιστική και χωρίς εμπόδια προώθηση όλων των αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων που έχει υποσχεθεί μέσα από τα μνημόνια στους δανειστές ιμπεριαλιστές του ΔΝΤ και της ΕΕ. Το μπαϊράκι του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ ενάντια στην ...επάρατο δεξιά δεν ακουμπά καν αυτή την ουσία, αλλά μόνο τον τρόπο και τη μεθόδευση.
Και καλά, αυτοί πες πως στηρίζουν την κυβέρνηση έτσι κι αλλιώς, έχουν υπογράψει μνημόνια, έχουν ψηφίσει μέτρα, τους ξέρουμε. Αμ οι άλλοι; Οι αντιμνημονιακοί που θέλουν να μας κυβερνήσουν κιόλας και να μας βγάλουν από το τούνελ; Γιατί επέμειναν τόσο πολύ στο μαύρο, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα το ταξικό ζήτημα των απολύσεων; Μήπως δεν κατάλαβαν ότι πρόκειται για μια πρόβα για τον τρόπο που θα γίνουν όλες οι απολύσεις στο Δημόσιο από εδώ και πέρα; Μήπως δεν αντιλήφθηκαν ότι χιλιάδες Δημόσιοι υπάλληλοι έλεγαν το ίδιο πράγμα στο προαύλιο της ΕΡΤ, στις δουλειές τους και στα σπίτια τους: “έρχεται η σειρά μας”; Μήπως τους ξέφυγε ότι ο κόσμος έχει οργιστεί από μια κυβέρνηση και μια πολιτική που με επιστρατεύσεις, με καταστολή, με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου είναι αποφασισμένη να τσακίσει δικαιώματα και κατακτήσεις και να σπείρει τη φτώχεια και την εξαθλίωση σε έναν ολόκληρο λαό;
Τα ίδια θα μπορούσαμε να αναρωτηθούμε και για την υπόλοιπη Αριστερά “μας”. Και κάτι ακόμα: Τώρα που το ΣτΕ έδιωξε, στα χαρτιά τουλάχιστον, το μαύρο από τις οθόνες, μήπως αφαίρεσε το βασικό λόγο για τον οποίο ξεσηκώθηκε ο κόσμος, οπότε ας γυρίσουμε στα σπίτια μας να προετοιμαστούμε για τις (όποιες και όποτε γίνουν) εκλογές, όπου θα κριθεί (ξανά!) ο πολιτικός και ταξικός συσχετισμός; Μήπως, δηλαδή, ο κόσμος δεν ...τραβάει για κάτι παραπάνω από το ...μαύρο;
Να εξηγηθούμε. Η κυβέρνηση ακολουθεί μια πολιτική φασιστικοποίησης της δημόσιας ζωής και αυτό έχει πολλές και καθημερινές εκφράσεις, μια από τις οποίες (και πολύ σοβαρή) ήταν και το κόψιμο του σήματος της ΕΡΤ με τα ΜΑΤ στις κεραίες και στα κτίριά της. Και, προφανώς, η Αριστερά οφείλει να αναδεικνύει αυτές τις πλευρές, να τις καταδικάζει και να παλεύει για την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων του λαού. Αυτός ο αγώνας, όμως, είναι μισός, είναι χωρίς προοπτική όταν δεν εξηγεί το γιατί προχωρά η κυβέρνηση σε αυτές τις μεθοδεύσεις, όταν δεν καταγγέλλονται πρώτα οι πολιτικοί της στόχοι και ο ταξικός τους χαρακτήρας, όταν, δηλαδή, απονευρώνεται ο αγώνας για τη δημοκρατία από το ταξικό του περιεχόμενο.
Λέμε όχι, λοιπόν, στο φασιστικό κλείσιμο της ΕΡΤ, αλλά λέμε όχι και στο ...δημοκρατικό, αυτό που θα έχει τη βούλα του ΣτΕ, της βουλής, του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ και ποιος ξέρει ποιανού άλλου που με τόση ευκολία συμφωνούσε με την “εξυγίανση”, αλλά “όχι έτσι”! Λέμε όχι στην πράξη νομοθετικού περιεχομένου για να μη γίνουν οι μαζικές απολύσεις και για να μη γίνουν και οι υπόλοιπες προγραμματισμένες. Λέμε όχι για να ανατραπεί η βάρβαρη πολιτική τους. Για να κερδίσουμε, έτσι, την πραγματική δημοκρατία, τη δημοκρατία για το λαό, τους εργαζόμενους και τη νεολαία!
http://gregordergrieche.blogspot.gr/2013/06/blog-post_6428.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου