 |
| φωτ. Οδοφρ. |
Έρχεται ο τρίτος,
λένε, παγκόσμιος
και ούτε αυτός
θα είναι ταξικός
γαμώτο
και τα σύννεφα που
μοιάζουν πίνακες
δεν μου αρκούν
τώρα
Απλά ξορκίζω τη δειλία μου
έτσι
Αν είχα το θάρρος να
σηκώσω όπλο, ίσως
να μην ξανάπιανα μολύβι
ή ίσως να γραφα
χωρίς τύψεις κι ενοχές.
Κατεβαίνω στο κέντρο
Έχει ποιήματα στον δρόμο
έχει βήματα,
νεκρούς που ακόμα περπατάνε
Έχει ποιήματα ψηλά,
φλόγες που λίγο θέλει
να κάψουνε τον ουρανό
Χάνω την υπομονή μου
Ωραίοι άνθρωποι
με σακούλες / ψώνια από παπουτσάδικα
και έξυπνα κινητά
Άσχημοι γέροι
να μοιράζονται βιβλία
και εγώ μαζί τους
να θυμίζω άσχημο γέρο
στα 25, γαμώτο,
με κιτρινισμένα δάχτυλα από το κάπνισμα
και η πόλη καπνίζει
όμορφα
μόνο το βιβλιοπωλείο
λυπήθηκα λίγο,
μην κάηκε
κάποιο βιβλίο
που έγραφε κάπου
την απάντηση
Ας είναι,
θα γράψουμε
καινούρια βιβλία
που καίνε, δεν καίγονται και
ρωτάνε αντί να απαντούν
Γιατί η καταγωγή μου
είναι από εδώ
ενώ το όνειρο μου
από άλλο κόσμο
και τα αδέρφια μου
είναι διαμάντια,
διαυγή και άθραυστα
και
όταν θέλουν
χαράζουν
τα πάντα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου