 |
φωτ. Οδοφρ. |
Ένας «μεγαλοεπιχειρηματίας» αποφάσισε το 1992 να ανεγείρει μεγάλο ξενοδοχειακό συγκρότημα στη Ζάκυνθο έχοντας όμως ελάχιστα χρήματα για την επένδυση αυτή.
Έχοντας όμως σύμμαχο την Πολιτεία, που αγωνιά πάντα για νέες επενδύσεις στη χώρα (και συμφωνώ απόλυτα σε αυτό), χρησιμοποίησε όλες τις ευνοϊκές ρυθμίσεις και διατάξεις προκειμένου να υλοποιήσει τα σχέδια του.
Σύστησε λοιπόν τέσσερις (4) Ανώνυμες Ξενοδοχειακές Επιχειρήσεις και για τις τρεις πρώτες εντάχθηκε στις ευεργετικές ρυθμίσεις του αναπτυξιακού νόμου 1892/1990 και έλαβε χρηματοδότηση ύψους 450.000.000 δρχ.
Στην συνέχεια και για την περίοδο 1994-1998 έλαβε από την Δ.Ο.Υ Ζακύνθου επιστροφή ΦΠΑ συνολικού ποσού (κρατηθείτε ή καθίστε αν είστε όρθιοι) 6.000.000.000 δρχ. (18.000.000€) εμφανίζοντας στην Δ.Ο.Υ εικονικά τιμολόγια, που έλαβε, συνολικής αξίας 33.000.000.000 δρχ.
Τον Ιούλιο του 2002 έγινε τακτικός φορολογικός έλεγχος που τελείωσε τον ( με όλες τις διαδικασίες) τον Μάρτιο του 2003.
Καταλογίσθηκε συνολικό ποσό 78.000.000.000 δρχ.(225.000.000€).
Και αρχίζει ο «φαύλος κύκλος» των Διοικητικών Δικαστηρίων αλλά και των Ποινικών Δικαστηρίων. Η φορολογική ασυλία που παρέχεται στους μεγαλοφοροφυγάδες (και όχι μόνο) με την Σφραγίδα και την Βούλα του Ελληνικού Δημοσίου, που με δαιδαλώδεις, διφορούμενες και ελλιπείς διατάξεις παρέχει σε όλους αυτούς που διαθέτουν πολλά χρήματα («μήπως ίδρωσαν για να τα βγάλουν», όπως θα έλεγε ο θυμόσοφος λαός) τη δυνατότητα για πολλά χρόνια να μην πληρώνουν τίποτα μα τίποτα στο Ελληνικό Δημόσιο.
Το Ποινικό Δικαστήριο μετά από έξη (6) αναβολές με αστείες αιτιάσεις αποφάνθηκε ότι το αδίκημα της φοροδιαφυγής (λήψη εικονικών τιμολογίων και παράνομη είσπραξη ΦΠΑ) έχει παραγραφεί λόγω παρόδου χρόνου.
Το Διοικητικό Πρωτοδικείο με Αποφάσεις του που εκδόθηκαν αστραπιαία ΑΝΕΣΤΕΙΛΕ ΤΗΝ ΒΕΒΑΙΩΣΗ ΌΛΩΝ ΤΩΝ ΠΟΣΏΝ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΒΕΒΑΙΩΘΟΥΝ (ΛΟΓΩ ΑΣΚΗΣΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ) ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΕΚΔΙΚΑΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ.
Στη συνέχεια τον Οκτώβριο του 2007 άρχισε η εκδίκαση των προσφυγών που διήρκεσε μέχρι τον Ιούνιο του 2009.
Έκτοτε με μια δαιδαλώδη δικαστική διαδικασία όπως:
• Έκδοση αποφάσεων διοικητικού πρωτοδικείου
• Εφέσεις από επιχείρηση
• Αιτήσεις αναστολών είσπραξης
• Εφέσεις από Ελληνικό Δημόσιο
• Επαναλήψεις διαδικασίας
• Αντικρούσεις Εφέσεων
• Αντικρούσεις αιτήσεων αναστολών
• Αντικρούσεις προσφυγών
• Έκδοση αποφάσεων διοικητικού Εφετείου κλπ.
βεβαιώθηκαν μέχρι σήμερα 35.000.000€, χωρίς να εισπραχθεί ούτε ένα ΕΥΡΩ.
Πως θα εισπράξει το Δημόσιο χρήματα με τέτοιες διαδικασίες?
«Κουβαλάνε νερό με το κόσκινο?».
Έχοντας όμως σύμμαχο την Πολιτεία, που αγωνιά πάντα για νέες επενδύσεις στη χώρα (και συμφωνώ απόλυτα σε αυτό), χρησιμοποίησε όλες τις ευνοϊκές ρυθμίσεις και διατάξεις προκειμένου να υλοποιήσει τα σχέδια του.
Σύστησε λοιπόν τέσσερις (4) Ανώνυμες Ξενοδοχειακές Επιχειρήσεις και για τις τρεις πρώτες εντάχθηκε στις ευεργετικές ρυθμίσεις του αναπτυξιακού νόμου 1892/1990 και έλαβε χρηματοδότηση ύψους 450.000.000 δρχ.
Στην συνέχεια και για την περίοδο 1994-1998 έλαβε από την Δ.Ο.Υ Ζακύνθου επιστροφή ΦΠΑ συνολικού ποσού (κρατηθείτε ή καθίστε αν είστε όρθιοι) 6.000.000.000 δρχ. (18.000.000€) εμφανίζοντας στην Δ.Ο.Υ εικονικά τιμολόγια, που έλαβε, συνολικής αξίας 33.000.000.000 δρχ.
Τον Ιούλιο του 2002 έγινε τακτικός φορολογικός έλεγχος που τελείωσε τον ( με όλες τις διαδικασίες) τον Μάρτιο του 2003.
Καταλογίσθηκε συνολικό ποσό 78.000.000.000 δρχ.(225.000.000€).
Και αρχίζει ο «φαύλος κύκλος» των Διοικητικών Δικαστηρίων αλλά και των Ποινικών Δικαστηρίων. Η φορολογική ασυλία που παρέχεται στους μεγαλοφοροφυγάδες (και όχι μόνο) με την Σφραγίδα και την Βούλα του Ελληνικού Δημοσίου, που με δαιδαλώδεις, διφορούμενες και ελλιπείς διατάξεις παρέχει σε όλους αυτούς που διαθέτουν πολλά χρήματα («μήπως ίδρωσαν για να τα βγάλουν», όπως θα έλεγε ο θυμόσοφος λαός) τη δυνατότητα για πολλά χρόνια να μην πληρώνουν τίποτα μα τίποτα στο Ελληνικό Δημόσιο.
Το Ποινικό Δικαστήριο μετά από έξη (6) αναβολές με αστείες αιτιάσεις αποφάνθηκε ότι το αδίκημα της φοροδιαφυγής (λήψη εικονικών τιμολογίων και παράνομη είσπραξη ΦΠΑ) έχει παραγραφεί λόγω παρόδου χρόνου.
Το Διοικητικό Πρωτοδικείο με Αποφάσεις του που εκδόθηκαν αστραπιαία ΑΝΕΣΤΕΙΛΕ ΤΗΝ ΒΕΒΑΙΩΣΗ ΌΛΩΝ ΤΩΝ ΠΟΣΏΝ ΠΟΥ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΒΕΒΑΙΩΘΟΥΝ (ΛΟΓΩ ΑΣΚΗΣΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ) ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΕΚΔΙΚΑΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ.
Στη συνέχεια τον Οκτώβριο του 2007 άρχισε η εκδίκαση των προσφυγών που διήρκεσε μέχρι τον Ιούνιο του 2009.
Έκτοτε με μια δαιδαλώδη δικαστική διαδικασία όπως:
• Έκδοση αποφάσεων διοικητικού πρωτοδικείου
• Εφέσεις από επιχείρηση
• Αιτήσεις αναστολών είσπραξης
• Εφέσεις από Ελληνικό Δημόσιο
• Επαναλήψεις διαδικασίας
• Αντικρούσεις Εφέσεων
• Αντικρούσεις αιτήσεων αναστολών
• Αντικρούσεις προσφυγών
• Έκδοση αποφάσεων διοικητικού Εφετείου κλπ.
βεβαιώθηκαν μέχρι σήμερα 35.000.000€, χωρίς να εισπραχθεί ούτε ένα ΕΥΡΩ.
Πως θα εισπράξει το Δημόσιο χρήματα με τέτοιες διαδικασίες?
«Κουβαλάνε νερό με το κόσκινο?».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου