 |
| φωτ. Οδοφρ. |
Όταν γεννήθηκε η διαπίστωση της ύπαρξης του homoeconomicus στα βιβλία πολιτικής οικονομίας, του 19ου αιώνα, ήταν μόνο ένας απλοϊκός, φέρελπις, έφηβος Ντόριαν Γκρέυ. Στην αρχή αρκούσε η περιγραφή του ως « εκείνος που με αποκλειστικό γνώμονα το προσωπικό του συμφέρον προσπαθεί να κερδίσει το μέγιστο κέρδος με τον λιγότερο δυνατό κόπο». Σταδιακά όμως, άρχισε να εξελίσσεται, να εξαπλώνεται και να αποκτά ισχυρή και παγιωμένη προσωπικότητα.
Στα χρόνια της ωριμότητας δε, και αφού πέρασε από διάφορα κύματα, άρχισε να κυριαρχεί. Έγινε το άτομο- επιχειρηματίας. Εκείνος που τα ανάγει όλα σε χρήμα. Οι όροι της αγοράς μπήκαν για τα καλά στο πετσί του και άρχισε να τα μεταφράζει όλα σε κόστος-ωφέλεια. Ο γάμος, η ομορφιά, η ανατροφή των παιδιών, το ίδιο του το σώμα και του νου, έγιναν εμπορεύσιμα. Άλλωστε έμαθε γρήγορα ότι κάθε δραστηριότητα που αποφέρει κέρδος είναι θεμιτή. Στα τέλη του 1980, άρχισε να παθαίνει διαλείψεις.. Ο homoeconomicus, δεν κατάλαβε πότε ακριβώς έγινε υπερκαταναλωτικός, ούτε πως. Επίσης δεν καταλάβαινε γιατί, ενώ έτρωγε συνεχώς, πεινούσε ακόμα περισσότερο. Άρχισε όμως να πεισμώνει. Και αφού όλοι έλεγαν ότι άμα είναι έξυπνος θα κατακτήσει την κορυφή του κόσμου, το πίστευε. Ήξερε ότι όσο μορφωνόταν τόσο πιο πολλά θα κέρδιζε, ότι όσο ομορφότερος γινόταν τόσο επικερδέστερα θα πουλούσε τον εαυτό στην κοινωνία. Όσους δεν συμμεριζόταν τις ιδέες και τα βουλιμικά του γούστα, τους σνόμπαρε. Ήταν φτηνιάρηδες, σαν μπλούζες από κινέζικο καλάθι, περιθωριακοί, χωρίς φιλοδοξίες.
Τα τελευταία χρόνια όμως δεν νιώθει καλά. Σαν μια τερατογένεση, μια μετάλλαξη, ένα κάτι διαφορετικό να του συμβαίνει.. Οι ειδικοί είπαν ότι μεταμορφώνεται σε homo-neofileleptherus. Εκτέθηκε είπαν σε δημοσιογραφικούς ψεκασμούς και γενόσημες ορμόνες χρηματο-πιστωτικών οργανισμών. Πάλι όμως δεν μπορούσε να διακρίνει το πότε ακριβώς από άτομο-επιχείρηση έγινε και άνθρωπος ορχήστρα. Στο όνομα της ατομικής ευθύνης και της επιβίωσης του ισχυρού, φορτώθηκε την υγεία, το ασφαλιστικό, την εκπαίδευση των παιδιών του, μέχρι και την κατασκευή των δρόμων! Για να επιβιώσει, έπρεπε να γίνει ακόμα ποιο υπεύθυνος οικονομολόγος, επενδυτής, ασφαλιστής, αποταμιευτής, αστυνόμος, ακόμα και μέντιουμ για να προβλέπει ευκαιρίες μέσα σε περίοδο κρίσεων. Κλείστηκε ακόμα περισσότερο στον εαυτό του και έμεινε εκεί με τους φόβους του. Τώρα για να επιβιώσει, έπρεπε να υποφέρει .Να πράττει με πειθαρχία ,να είναι υπάκουος. Δεν του έφταιγε κανείς αν αρρώσταινε, αν αποτύγχανε, αν απολυόταν, αν κακοπληρωνόταν. Οι καιροί δεν ανέχονται ποιητές, αιθεροβάμονες και ονειροπόλους. Είμαι μόνος μου, έλεγε και ξανάλεγε, ο συνδικαλισμός είναι για ανόητους, οι εργοδότες πληρώνουν τους ικανούς. Η φυσική μου επιβίωση, περνάει μέσα από την οικονομική μου επιτυχία. Αν δεν κάνω τα χατίρια των από πάνω, τελειώνουν όλα. Θα βρεθώ χωρίς φως, νερό, τηλέφωνο, να κοιμάμαι σε παγκάκια και να τρώω από τα σκουπίδια. Θα γίνω ένας φτωχός, ένας ενοχλητικός παρίας, πιθανός εγκληματίας. Ή ίσως φύγω μετανάστης, σαν όλους αυτούς τους αλλοεθνείς που βλέπω γύρω μου, στοιβαγμένους και μιαρούς. Άλλος ένας απόβλητος, που του αξίζει ο θάνατος για να απαλλαγεί από την μίζερη και άθλια ύπαρξη του. Ο εθνικόφρων homo-neofileletherus, πέρασε αέρινα από τον σνομπισμό των φτωχών του homoeconomicus , στην αποδοχή της κοινωνικής, πολιτικής, ακόμα και φυσικής εξόντωσης των «αποτυχημένων».
Μα λένε ότι, όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, ο Θεός γελά. Ακόμα και ένα γλίστρημα στο μπάνιο είναι αρκετό για να γίνει ο παρίας που απεύχεται. Και χωρίς φαντασιακές παρωπίδες, η αλήθεια φανερώνεται. Γυμνή, χωρίς τα ματογυάλια του ατομισμού, της απάθειας, της άκριτης υπακοής, την πειθήνιας παθητικότητας, τον μόνιμου φόβου ,του ηθελημένου αποπροσανατολισμού, της επιβεβλημένης πειθαρχίας και τους καθημερινούς προκάτ εχθρούς. Όταν απαλλάξει το νου του, από αυτά, κάνει το πρώτο αληθινό βήμα για τον «σκεπτόμενο άνθρωπο». Αυτόν που σιχαίνονται οι πραγματικές, άπληστες ελίτ, αυτόν που αναγνωρίζει τις πραγματικές του ανάγκες, τα ρεαλιστικά όρια. Αυτόν που φτάνει στις καλύτερες λύσεις, που δημιουργεί ιδανικά πολιτεύματα, που αλλάζει τους κόσμους..
(πηγή : eyeland.gr)
Στα χρόνια της ωριμότητας δε, και αφού πέρασε από διάφορα κύματα, άρχισε να κυριαρχεί. Έγινε το άτομο- επιχειρηματίας. Εκείνος που τα ανάγει όλα σε χρήμα. Οι όροι της αγοράς μπήκαν για τα καλά στο πετσί του και άρχισε να τα μεταφράζει όλα σε κόστος-ωφέλεια. Ο γάμος, η ομορφιά, η ανατροφή των παιδιών, το ίδιο του το σώμα και του νου, έγιναν εμπορεύσιμα. Άλλωστε έμαθε γρήγορα ότι κάθε δραστηριότητα που αποφέρει κέρδος είναι θεμιτή. Στα τέλη του 1980, άρχισε να παθαίνει διαλείψεις.. Ο homoeconomicus, δεν κατάλαβε πότε ακριβώς έγινε υπερκαταναλωτικός, ούτε πως. Επίσης δεν καταλάβαινε γιατί, ενώ έτρωγε συνεχώς, πεινούσε ακόμα περισσότερο. Άρχισε όμως να πεισμώνει. Και αφού όλοι έλεγαν ότι άμα είναι έξυπνος θα κατακτήσει την κορυφή του κόσμου, το πίστευε. Ήξερε ότι όσο μορφωνόταν τόσο πιο πολλά θα κέρδιζε, ότι όσο ομορφότερος γινόταν τόσο επικερδέστερα θα πουλούσε τον εαυτό στην κοινωνία. Όσους δεν συμμεριζόταν τις ιδέες και τα βουλιμικά του γούστα, τους σνόμπαρε. Ήταν φτηνιάρηδες, σαν μπλούζες από κινέζικο καλάθι, περιθωριακοί, χωρίς φιλοδοξίες.
Τα τελευταία χρόνια όμως δεν νιώθει καλά. Σαν μια τερατογένεση, μια μετάλλαξη, ένα κάτι διαφορετικό να του συμβαίνει.. Οι ειδικοί είπαν ότι μεταμορφώνεται σε homo-neofileleptherus. Εκτέθηκε είπαν σε δημοσιογραφικούς ψεκασμούς και γενόσημες ορμόνες χρηματο-πιστωτικών οργανισμών. Πάλι όμως δεν μπορούσε να διακρίνει το πότε ακριβώς από άτομο-επιχείρηση έγινε και άνθρωπος ορχήστρα. Στο όνομα της ατομικής ευθύνης και της επιβίωσης του ισχυρού, φορτώθηκε την υγεία, το ασφαλιστικό, την εκπαίδευση των παιδιών του, μέχρι και την κατασκευή των δρόμων! Για να επιβιώσει, έπρεπε να γίνει ακόμα ποιο υπεύθυνος οικονομολόγος, επενδυτής, ασφαλιστής, αποταμιευτής, αστυνόμος, ακόμα και μέντιουμ για να προβλέπει ευκαιρίες μέσα σε περίοδο κρίσεων. Κλείστηκε ακόμα περισσότερο στον εαυτό του και έμεινε εκεί με τους φόβους του. Τώρα για να επιβιώσει, έπρεπε να υποφέρει .Να πράττει με πειθαρχία ,να είναι υπάκουος. Δεν του έφταιγε κανείς αν αρρώσταινε, αν αποτύγχανε, αν απολυόταν, αν κακοπληρωνόταν. Οι καιροί δεν ανέχονται ποιητές, αιθεροβάμονες και ονειροπόλους. Είμαι μόνος μου, έλεγε και ξανάλεγε, ο συνδικαλισμός είναι για ανόητους, οι εργοδότες πληρώνουν τους ικανούς. Η φυσική μου επιβίωση, περνάει μέσα από την οικονομική μου επιτυχία. Αν δεν κάνω τα χατίρια των από πάνω, τελειώνουν όλα. Θα βρεθώ χωρίς φως, νερό, τηλέφωνο, να κοιμάμαι σε παγκάκια και να τρώω από τα σκουπίδια. Θα γίνω ένας φτωχός, ένας ενοχλητικός παρίας, πιθανός εγκληματίας. Ή ίσως φύγω μετανάστης, σαν όλους αυτούς τους αλλοεθνείς που βλέπω γύρω μου, στοιβαγμένους και μιαρούς. Άλλος ένας απόβλητος, που του αξίζει ο θάνατος για να απαλλαγεί από την μίζερη και άθλια ύπαρξη του. Ο εθνικόφρων homo-neofileletherus, πέρασε αέρινα από τον σνομπισμό των φτωχών του homoeconomicus , στην αποδοχή της κοινωνικής, πολιτικής, ακόμα και φυσικής εξόντωσης των «αποτυχημένων».
Μα λένε ότι, όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, ο Θεός γελά. Ακόμα και ένα γλίστρημα στο μπάνιο είναι αρκετό για να γίνει ο παρίας που απεύχεται. Και χωρίς φαντασιακές παρωπίδες, η αλήθεια φανερώνεται. Γυμνή, χωρίς τα ματογυάλια του ατομισμού, της απάθειας, της άκριτης υπακοής, την πειθήνιας παθητικότητας, τον μόνιμου φόβου ,του ηθελημένου αποπροσανατολισμού, της επιβεβλημένης πειθαρχίας και τους καθημερινούς προκάτ εχθρούς. Όταν απαλλάξει το νου του, από αυτά, κάνει το πρώτο αληθινό βήμα για τον «σκεπτόμενο άνθρωπο». Αυτόν που σιχαίνονται οι πραγματικές, άπληστες ελίτ, αυτόν που αναγνωρίζει τις πραγματικές του ανάγκες, τα ρεαλιστικά όρια. Αυτόν που φτάνει στις καλύτερες λύσεις, που δημιουργεί ιδανικά πολιτεύματα, που αλλάζει τους κόσμους..
(πηγή : eyeland.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου