Παρατίθεται η ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΚΚΕ για τα αποτελέσματα της Συνόδου Κορυφής:
Ο προσωρινός συμβιβασμός της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ δεν οδηγεί σε χαλάρωση της αντιλαϊκής πολιτικής και δεν αναιρεί τις αιτίες που οξύνουν τη διαπάλη μεταξύ της Γερμανίας και του γαλλοϊταλικού πόλου, με τη στήριξη του δεύτερου απ’ την κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Οι αποφάσεις της απευθείας ανακεφαλαιοποίησης των ευρωπαϊκών τραπεζών και του Συμφώνου Ανάπτυξης δεν συνιστούν «ήττα της γερμανικής κυβέρνησης», αλλά επιχειρούν να θωρακίσουν το ευρώ ως διεθνές αποθεματικό νόμισμα και γενικότερα την Ευρωζώνη που κλυδωνίζεται απ’ τις συνέπειες της κρίσης. Η θωράκιση του ευρώ οδηγεί σε βήματα ενοποίησης της δημοσιονομικής πολιτικής και της ενιαίας εποπτείας του χρηματοπιστωτικού τομέα των κρατών μελών. Άρα θα υπάρχουν σταθερά χώρες που δεν θα συμμορφώνονται στους κανόνες λόγω της ανισόμετρης ανάπτυξης.
Οι προσωρινές κοινοτικές συμφωνίες δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την κρίση και την ανισόμετρη ανάπτυξη στο εσωτερικό της ΕΕ που αυξάνει τη διαφορά οικονομικής και πολιτικής ισχύος της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Γαλλίας συγκριτικά με τη Γερμανία.
Η νέα συμφωνία για τους όρους δανεισμού αστικών κρατών και τραπεζικών ομίλων οδηγεί σε νέα επιβάρυνση τα λαϊκά στρώματα. Απαραίτητη προϋπόθεση για την εφαρμογή της συμφωνίας όπως και για την χρηματοδότηση των μονοπωλιακών ομίλων των κρατών μελών από το Σύμφωνο Ανάπτυξης και το Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο είναι η απαρέγκλιτη εφαρμογή των αντιλαϊκών δεσμεύσεων των κρατών – μελών. Οι δεσμεύσεις αφορούν στην αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και στην κατεδάφιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, στην καθήλωση των πραγματικών μισθών σε σχέση με την αύξηση της παραγωγικότητας, στην επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων και της «απελευθέρωσης» στρατηγικών τομέων της οικονομίας, ιδιαίτερα της ενέργειας, των επικοινωνιών, της ψηφιακής οικονομίας.
Πρόκειται για μνημόνιο διαρκείας που εφαρμόζεται σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ με στόχο τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των ομίλων με διασφάλιση φθηνότερης εργατικής δύναμης και την έξοδο από την κρίση σε βάρος των μισθωτών και των αυτοαπασχολούμενων.
Στη σημερινή Ιταλία χωρίς ειδικό μνημόνιο και τρόικα κατεδαφίζονται τα εργατικά δικαιώματα και απελευθερώνονται οι απολύσεις, στην Ισπανία ένα εκατομμύριο οικογένειες κινδυνεύουν ήδη απ’ τις εξώσεις και τις κατασχέσεις σπιτιών, στη Γαλλία αυξάνονται τα όρια συνταξιοδότησης.
Το σύνολο των εξελίξεων αναδεικνύει την προεκλογική απάτη περί φιλολαϊκής επαναδιαπραγμάτευσης στο πλαίσιο της ΕΕ και της εξουσίας των μονοπωλίων. Απάτη που αποκαλύπτεται τόσο με την επιστολή Σαμαρά και τη δέσμευσή του για επιτάχυνση των αναδιαρθρώσεων και των ιδιωτικοποιήσεων, όσο και με την ψευδεπίγραφη κριτική του ΣΥΡΙΖΑ που θεωρεί φιλολαϊκή τη διαπραγμάτευση Μόντι – Ολάντ για την κατανομή των κερδών – ζημιών μεταξύ των μονοπωλίων των διαφορετικών κρατών – μελών.
Ο εχθρός των λαών είναι η ίδια η ιμπεριαλιστική διακρατική συμμαχία της ΕΕ και η άρχουσα τάξη σε κάθε κράτος – μέλος. Η αντιλαϊκή πολιτική που ακολουθείται σ’ όλα τα κράτη μέλη δεν είναι αποτέλεσμα της εμμονής της γερμανικής κυβέρνησης και του νεοφιλελεύθερου δογματισμού, αλλά των στρατηγικών αναγκών των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, της ΕΕ, σε βάρος των λαών.
Μόνο η ανασύνταξη του λαϊκού κινήματος με αφετηρία να πληρώσουν την κρίση τα μονοπώλια, να ανακοπεί η επίθεση που οδηγεί το λαό στη φτώχεια και στην εξαθλίωση και με σταθερό προσανατολισμό την αποδέσμευση από την ΕΕ με εργατική-λαϊκή εξουσία αποτελεί ελπιδοφόρα προοπτική σε κάθε κράτος – μέλος.
Ο προσωρινός συμβιβασμός της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ δεν οδηγεί σε χαλάρωση της αντιλαϊκής πολιτικής και δεν αναιρεί τις αιτίες που οξύνουν τη διαπάλη μεταξύ της Γερμανίας και του γαλλοϊταλικού πόλου, με τη στήριξη του δεύτερου απ’ την κυβέρνηση των ΗΠΑ.
Οι αποφάσεις της απευθείας ανακεφαλαιοποίησης των ευρωπαϊκών τραπεζών και του Συμφώνου Ανάπτυξης δεν συνιστούν «ήττα της γερμανικής κυβέρνησης», αλλά επιχειρούν να θωρακίσουν το ευρώ ως διεθνές αποθεματικό νόμισμα και γενικότερα την Ευρωζώνη που κλυδωνίζεται απ’ τις συνέπειες της κρίσης. Η θωράκιση του ευρώ οδηγεί σε βήματα ενοποίησης της δημοσιονομικής πολιτικής και της ενιαίας εποπτείας του χρηματοπιστωτικού τομέα των κρατών μελών. Άρα θα υπάρχουν σταθερά χώρες που δεν θα συμμορφώνονται στους κανόνες λόγω της ανισόμετρης ανάπτυξης.
Οι προσωρινές κοινοτικές συμφωνίες δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την κρίση και την ανισόμετρη ανάπτυξη στο εσωτερικό της ΕΕ που αυξάνει τη διαφορά οικονομικής και πολιτικής ισχύος της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Γαλλίας συγκριτικά με τη Γερμανία.
Η νέα συμφωνία για τους όρους δανεισμού αστικών κρατών και τραπεζικών ομίλων οδηγεί σε νέα επιβάρυνση τα λαϊκά στρώματα. Απαραίτητη προϋπόθεση για την εφαρμογή της συμφωνίας όπως και για την χρηματοδότηση των μονοπωλιακών ομίλων των κρατών μελών από το Σύμφωνο Ανάπτυξης και το Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο είναι η απαρέγκλιτη εφαρμογή των αντιλαϊκών δεσμεύσεων των κρατών – μελών. Οι δεσμεύσεις αφορούν στην αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και στην κατεδάφιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, στην καθήλωση των πραγματικών μισθών σε σχέση με την αύξηση της παραγωγικότητας, στην επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων και της «απελευθέρωσης» στρατηγικών τομέων της οικονομίας, ιδιαίτερα της ενέργειας, των επικοινωνιών, της ψηφιακής οικονομίας.
Πρόκειται για μνημόνιο διαρκείας που εφαρμόζεται σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ με στόχο τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των ομίλων με διασφάλιση φθηνότερης εργατικής δύναμης και την έξοδο από την κρίση σε βάρος των μισθωτών και των αυτοαπασχολούμενων.
Στη σημερινή Ιταλία χωρίς ειδικό μνημόνιο και τρόικα κατεδαφίζονται τα εργατικά δικαιώματα και απελευθερώνονται οι απολύσεις, στην Ισπανία ένα εκατομμύριο οικογένειες κινδυνεύουν ήδη απ’ τις εξώσεις και τις κατασχέσεις σπιτιών, στη Γαλλία αυξάνονται τα όρια συνταξιοδότησης.
Το σύνολο των εξελίξεων αναδεικνύει την προεκλογική απάτη περί φιλολαϊκής επαναδιαπραγμάτευσης στο πλαίσιο της ΕΕ και της εξουσίας των μονοπωλίων. Απάτη που αποκαλύπτεται τόσο με την επιστολή Σαμαρά και τη δέσμευσή του για επιτάχυνση των αναδιαρθρώσεων και των ιδιωτικοποιήσεων, όσο και με την ψευδεπίγραφη κριτική του ΣΥΡΙΖΑ που θεωρεί φιλολαϊκή τη διαπραγμάτευση Μόντι – Ολάντ για την κατανομή των κερδών – ζημιών μεταξύ των μονοπωλίων των διαφορετικών κρατών – μελών.
Ο εχθρός των λαών είναι η ίδια η ιμπεριαλιστική διακρατική συμμαχία της ΕΕ και η άρχουσα τάξη σε κάθε κράτος – μέλος. Η αντιλαϊκή πολιτική που ακολουθείται σ’ όλα τα κράτη μέλη δεν είναι αποτέλεσμα της εμμονής της γερμανικής κυβέρνησης και του νεοφιλελεύθερου δογματισμού, αλλά των στρατηγικών αναγκών των ευρωπαϊκών μονοπωλίων, της ΕΕ, σε βάρος των λαών.
Μόνο η ανασύνταξη του λαϊκού κινήματος με αφετηρία να πληρώσουν την κρίση τα μονοπώλια, να ανακοπεί η επίθεση που οδηγεί το λαό στη φτώχεια και στην εξαθλίωση και με σταθερό προσανατολισμό την αποδέσμευση από την ΕΕ με εργατική-λαϊκή εξουσία αποτελεί ελπιδοφόρα προοπτική σε κάθε κράτος – μέλος.
http://www.zougla.gr/politiki/article/ke-sinodos-korifis-tis-e-gia-mnimonio-diarkias
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου