Γιώργος ΚρεασίδηςΣε κρίσιμη φάση περνάει το ΚΚΕ μετά το αρνητικό 4,5% και τις 277.179 ψήφους της 17ης Ιουνίου, λιγότερες δηλαδή και από τις εκλογές του 1993 (313.001 και 4,54%). Τότε με νέα ηγεσία υπό την Αλ. Παπαρήγα ξεκινούσε μια πορεία που το ΚΚΕ ονομάζει «ανασυγκρότηση». Είχαν προηγηθεί δυο διασπάσεις (το 1989 η «ανταρσία της ΚΝΕ» και το 1991 η ρήξη με το Συνασπισμό) και η κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού.
Το 4,54% και η είσοδος στη Βουλή θεωρήθηκαν μαγιά για μια νέα αρχή, σε συνδυασμό με την υπεροχή έναντι του Συνασπισμού που έμεινε εκτός Βουλής με 2,9%.
Το 4,54% και η είσοδος στη Βουλή θεωρήθηκαν μαγιά για μια νέα αρχή, σε συνδυασμό με την υπεροχή έναντι του Συνασπισμού που έμεινε εκτός Βουλής με 2,9%.
Σήμερα 21 χρόνια μετά, το ΚΚΕ πήρε λιγότερες ψήφους από το 1993, που μόνο με τα προπολεμικά επίπεδα συγκρίνονται, την ώρα που ο χώρος τον ΣΥΡΙΖΑ πήρε για πρώτη φορά προβάδισμα στην Αριστερά από το 1968. Το ΚΚΕ έχασε σε 40 μέρες από τις 6 Μαΐου, 260.000 ψήφους.
Στις 18 Ιούνη, την επομένη των εκλογών, συνεδρίασε η ΚΕ του ΚΚΕ για μια πρώτη εκτίμηση και στην απόφαση είδε σαν αρνητικές πλευρές του αποτελέσματος τις «μεγάλες απώλειες του ΚΚΕ, σε αναντιστοιχία με την απήχηση των θέσεων και της δράσης του» που αποδόθηκαν στην «πίεση του ρεύματος των αυταπατών και της λογικής του δήθεν μικρότερου κακού» και στο «κλίμα φοβίας και τρομοκρατίας για την έξωση της Ελλάδας από την ευρωζώνη».
Ακόμη, αρνητικά σημεία θεωρούνται η ...αύξηση της ΝΔ που την έκανε τον πυρήνα της νέας κυβέρνησης και η σταθεροποίηση της φασιστικής Χρυσής Αυγής.
Αρνητικά είδε το ΚΚΕ την «αύξηση του ΣΥΡΙΖΑ και στην δεύτερη εκλογική μάχη και ενώ αποκαλύφθηκε η διαχειριστική λογική του με το κυβερνητικό πρόγραμμα που παρουσίασε», στο οποίο διαπιστώνεται πως «απαλείφθηκαν τα όποια φραστικά ριζοσπαστικά συνθήματα» των εκλογών της 6ης Μάη «για την κατάργηση του Μνημονίου και της Δανειακής Σύμβασης, την κατάργηση των αποκρατικοποιήσεων κ.λπ.»
Για την ΚΕ, «το συνολικό εκλογικό αποτέλεσμα εκφράζει τάση ανάσχεσης του όποιου ταξικού ριζοσπαστισμού που αναπτύχθηκε στη διάρκεια της περιόδου της κρίσης».
Προσανατολίζοντας τη συζήτηση, η ΚΕ απευθύνεται ξεχωριστά σε «όλους εκείνους που προτίμησαν αυτήν την φορά να ψηφίσουν αντί το ΚΚΕ, άλλα κόμματα και ιδιαιτέρα ΣΥΡΙΖΑ». Σε μια φανερή προσπάθεια να μείνει στο απυρόβλητο ο πολιτικός προσανατολισμός η απόφαση εκτιμά ότι η «η μεγάλη μείωση της εκλογικής δύναμης του ΚΚΕ σε συνθήκες αφόρητης πίεσης, δεν μπορεί και δεν πρέπει να ερμηνευθεί μόνο από τους υπαρκτούς αντικειμενικούς λόγους» και ότι «δεν αρκεί να έχεις σωστή στρατηγική και μαχητικότητα, απαιτείται να μελετήσουμε καλύτερα πως κατακτάμε την μεγαλύτερη -όσο γίνεται- επάρκεια που αντιστοιχεί στο ύψος των καθηκόντων αλλά και στην ταχύτητα των εξελίξεων». Η αμηχανία γίνεται φανερή καθώς αναπαράγεται αυτό το σχήμα με εκφράσεις όπως «απαιτείται να γίνουμε πιο απαιτητικοί και αυστηροί...». Το σχήμα μοιάζει να είναι: Η γραμμή ήταν σωστή, το κόμμα δεν ήταν ώριμο να την εφαρμόσει...
Η ΚΕ όπως και μετά τις 6 Μαΐου δεσμεύεται για μια πλατιά συζήτηση με μέλη και φίλους. Δείχνει όμως πως η ηγεσία δεν θα δεχτεί εύκολα να ανοίξει η συζήτηση για την πολιτική γραμμή και τον ιδεολογικό προσανατολισμό. Ταυτόχρονα, όπως μας έχει δείξει η ιστορία, σε ανάλογες περιπτώσεις το «εκκρεμές» του ΚΚΕ γυρνούσε προς τα δεξιά, σε λογικές κυβερνητισμού και διαχείρισης.
Από το ΚΚΕ της «ανασυγκρότησης» μπορεί να μην έλειπε η αντισυναινετική λογική, έλειπαν όμως οι συγκεκριμένοι στόχοι ανατροπής, ενάντια στην ΕΕ και το ευρώ, στο Μνημόνιο, σε στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου είτε ήταν νόμοι και η συνταγματική αναθεώρηση είτε τα χαράτσια. Αντί για τους στόχους ανατροπής, κυριάρχησε μια λογική αποκάλυψης του παλιού δικομματισμού και του Συνασπισμού, με το μαζικό κίνημα σε συμπληρωματικό ρόλο μέσα από καμπάνιες και ακτιβιστικές ενέργειες. Αντίστοιχα, έλειπε και μια πολιτική μετώπου με βάση τους αναγκαίους στόχους ανατροπής. Ο σοσιαλισμός παρέμεινε μια τοποθέτηση υπέρ αυτού «που γνωρίσαμε», που δεν μπορεί να επαναληφθεί ούτε και να τροφοδοτεί ένα όραμα ανατροπής για το σήμερα. Παράλληλα το ΚΚΕ καλούσε σε ψήφο διαμαρτυρίας και επιβράβευσης.
Σε κάθε περίπτωση, η συζήτηση για το εκλογικό αποτέλεσμα στο ΚΚΕ δεν μια απλή εσωτερική διαδικασία, καθώς ο χαρακτήρας και η έκβασή της θα έχει σημαντικές συνέπειες στη συμμετοχή των σημαντικών δυνάμεων του ΚΚΕ στις κοινωνικές αναμετρήσεις που έρχονται.
δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΠΡΙΝ (24.6.2012)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου