"Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο Κάουτσκι ξέρει το Μαρξ σχεδόν απ’ έξω κι αν κρίνουμε από τα έργα του, πρέπει να διαθέτει στο γραφείο του ή στο κεφάλι του μια σειρά από ράφια όπου πρέπει να τον έχει ταξινομήσει με τον πιο πρακτικό και μεθοδικό τρόπο για να μπορεί να κάνει παραθέσεις απ’ ό,τι έγραψε ο Μαρξ.
"
"
Η φράση είναι του Λένιν, από το Η προλεταριακή επανάσταση και ο αποστάτης Κάουτσκι. Ο Λένιν ήθελε να δείξει ότι ο καουτσκικός οπορτουνισμός δεν πηγάζει καθόλου από άγνοια των πηγών --το αντίθετο, ως προς τις πηγές υπάρχει θρησκευτική προσήλωση--, αλλά από ηθελημένα εκλεκτική ενθύμησή τους όταν το ζήτημα είναι η πολιτική πράξη. Κατά κάποιο τρόπο όμως, έδειξε έτσι επίσης ότι οι οπορτουνιστές τύπου Κάουτσκι είχαν μια εντός κάποιων ορίων αυθεντική σχέση με τον μαρξισμό: τον μελετούσαν μανιακά, απλώς δεν ήθελαν να τον καταλάβουν σε ό,τι αφορά τις πρακτικές πολιτικές συνεπαγωγές γιατί κάτι μέσα τους (ο αστισμός τους) αντιστεκόταν σ' αυτή την κατανόηση.
Αυτά μας έμαθε ο Λένιν για τον Κάουτσκι. Σήμερα που Έλληνες "αριστεροί" μνημονεύουν ως λενινιστικό μπούσουλα τη "συμμαχία με το διάβολο" (μια φράση που ο Λένιν δεν είπε ποτέ αλλά παρέθεσε, και παρέθεσε επικριτικά για όσους την ακολουθούσαν), σήμερα που καθηγητές πανεπιστημίου αποδίδουν στον Μαρξ προτάσεις πολιτικών συμμαχιών που θα μπορούσε να απευθύνει μονάχα ως σκόνη απ' τον τάφο, τι θα μπορούσε να συμπεράνει κανείς για την ποιότητα του οπορτουνισμού;
Ότι πηγάζει, μεταξύ άλλων, και από περιφανή άγνοια και εξωνημένη αγραμματοσύνη;
Ότι οι "θεωρητικοί" σήμερα είναι περίπου όσο μορφωμένοι όσο οι δημοσιογράφοι με τους οποίους έφριττε ο θεσπέσια χολερικός Καρλ Κράους;
Ή ότι τόσο πολύ έχει ατονήσει η αγάπη για τον μαρξισμό έστω ως φιλολογικό αντικείμενο που δεν μπαίνει πια καν κανείς τους στον κόπο να προσπαθήσει, έστω αποτυχημένα, να συνδιαλεχθεί μαζί του;
Όπως και να έχει, το συμπέρασμα είναι ένα:
Ότι σε ό,τι αφορά τους Έλληνες αριστερούς που γράφουν στα δημοσιογραφικά όργανα του συναφιού τους για αναγνώστες του επιπέδου τους, ο Καρλ Κάουτσκι θα είχε κάθε δικαίωμα να ντρέπεται να λογίζεται πατέρας τους. Και θα ντρεπόταν. Το 'χουμε ξαναπεί: άλλο οπορτουνιστής κι άλλο απλός τυχοδιώκτης και απατεώνας. Από τη σκοπιά του παρόντος, το να γίνουν οι συμπατριώτες μας "οπορτουνιστές" με την καουτσκική έννοια του όρου θα ήταν μεγάλη και αξιοθαύμαστη υπέρβαση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου