Ζούμε μέρες αντιφασιστικού και … «αντιφασιστικού» αγώνα. Όψιμοι αναλυτές του νεοναζιστικού φαινομένου και πρωτοπόροι της ανακάλυψης της νεοναζιστικής Αμερικής ξιφουλκούν εναντίον της βίας (γενικά), του νεοναζισμού (γενικά), του εκφασισμού της κοινωνίας (γενικά), αλλά στο μεσοδιάστημα και από τη χαραμάδα, τηρούν με ευλάβεια τα ήθη, τα έθιμα και τις παραδόσεις των χειρότερων ημερών μισαλλόδοξης, μισανθρωπικής και διχαστικής ρητορικής, συντηρώντας με κάθε τρόπο τα θεμέλια του νεοναζισμού. Τελευταίο κρούσμα, η δήθεν πρόσφατη εξαγγελία και δήθεν μόλις προχθεσινή συμφωνία με την τρόικα του νυν υπουργού Υγείας, Άδωνη Γεωργιάδη, για το εισιτήριο των ασθενών, ύψους 25 ευρώ στο Εθνικό Σύστημα Υγείας (ΕΣΥ). «Εισιτήριο στο ΕΣΥ, μόνο για Έλληνες!», διαλαλεί το ένα πρωτοσέλιδο, «θέλουν να μας τελειώσουν τους Έλληνες!», υπερθεματίζει το δεύτερο πρωτοσέλιδο, «πάλι οι Έλληνες πληρώνουμε τους ‘’λάθρο’’», συντονίζονται δηλητηριωδώς οι γνωστές και μη εξαιρετέες ιστοσελίδες μαύρης προπαγάνδας.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ήδη με τις εφαρμοστικές εγκυκλίους και τις υπουργικές αποφάσεις του 1ου Μνημονίου, καθιερώθηκε εισιτήριο εξέτασης στα εξωτερικά ιατρεία, της τάξης των 3 ευρώ, το οποίο εν μία νυκτί, στις αρχές του 2011, έγινε 5 ευρώ. Εξαιρέθηκαν χρονίως πάσχοντες και (σε ό,τι αφορά και το… θέμα των παπαγάλων της μαύρης προπαγάνδας) οι μετανάστες, στους οποίους έχει αναγνωριστεί το καθεστώς του ασύλου ή του πολιτικού πρόσφυγα στη χώρα. Με άλλα λόγια, αφορά το 0,4 ενός μετανάστη στους χίλιους. Ναι, καλά διαβάσατε, αυτά ήταν τα στατιστικά επεξεργασμένα ποσοστά χορήγησης ασύλου και αναγνώρισης της ιδιότητας του πολιτικού πρόσφυγα έως και πολύ πρόσφατα. Βλέπετε, το ελληνικό κράτος «αγνοεί» τι γίνεται στη γειτονιά του, δεν «ξέρει» αν βομβαρδίζονται πληθυσμοί στη Συρία ή το Ιράκ, δεν «έχει πληροφορηθεί» για ολοκληρωτικά καθεστώτα στη Μέση Ανατολή και την Αφρική, που διώκουν ολόκληρα χωριά και πόλεις, λόγω καταγωγής ή θρησκεύματος, δεν «γνωρίζει» για θαλασσοπνιγμένους στο Αιγαίο, δε «μαθαίνει» για τις συνθήκες ακραίας φτώχειας στο Νότο, κάνει τα στραβά μάτια μπροστά στο δράμα των ξεριζωμένων. Ανακαλύπτει τις υπάρξεις αυτές, όταν στηθούν μπροστά σε ένα γραφείο και δώσουν τα στοιχεία τους, έπειτα από μήνες ταλαιπωρίας, έπειτα από μήνες χαμοζωής, έπειτα από μήνες πήγαινε – έλα από τον Άννα (άλλοτε ) της Αστυνομίας στον Καϊάφα (σήμερα) των Περιφερειακών Διοικήσεων. Και βέβαια στη συνέχεια, χρειάζεται να περάσουν και ορισμένοι μήνες για να εξεταστεί η υπόθεση, τα στοιχεία, τα έγγραφα και τα λοιπά και τα λοιπά, και κατόπιν βλέπουμε αν και εφόσον όντως πρέπει να τύχει ασύλου το 0,4 του μετανάστη αυτού. Επομένως, η εξαίρεση από το εισιτήριο στο ΕΣΥ αφορούσε (και αφορά) ένα πολύ μικρό ποσοστό του μεταναστευτικού πληθυσμού στη χώρα.
Η πραγματικότητα μάλιστα είναι πολύ πιο δραματική, από οικονομικής πλευράς, για τους ασθενείς αυτούς. Ο μετανάστης ασθενής (ανεξάρτητα από την αναγνώριση οποιουδήποτε προστατευτικού καθεστώτος), ο οποίος είναι και ανασφάλιστος, καλείται να πληρώσει διπλάσια (το τονίζω, διπλάσια) νοσήλια από τον γηγενή (μόνο τα έκτακτα και επείγοντα περιστατικά εξαιρούνται). Και αφορά τους ανασφάλιστους μετανάστες καθώς, ας μην το ξεχνάμε, υπήρχαν και υπάρχουν χιλιάδες μετανάστες σε διάφορα καθεστώτα καρτών διαμονής και εργασίας που έχουν καταβάλει και εισφορές και φόρους. Αξίζει να σημειωθεί ότι εκκρεμεί απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για την ακύρωση αυτής της κοινής υπουργικής απόφασης περί διπλάσιων νοσηλίων έπειτα από πολλαπλές προσφυγές ιατρικών συνδικαλιστικών οργάνων και ΜΚΟ.
Πάντως η αδυναμία καταβολής των νοσηλίων ή κλείνει οριστικά και αμετάκλητα την πόρτα της στοιχειώδους περίθαλψης σε αυτούς τους πληθυσμούς ή σημειώνονται φρικαλέα κρούσματα απανθρωπιάς εντός νοσοκομείων. Ποιος έχει ξεχάσει το πολύ πρόσφατο περιστατικό αναλγησίας από πλευράς ενός γνωστού δημόσιου μαιευτηρίου, στο οποίο σε πρώτη φάση, αρνήθηκαν εξιτήριο σε μετανάστρια λεχώνα, επειδή δεν μπορούσε να καταβάλει τα νοσήλια και μόνο μετά από τη θύελλα των αντιδράσεων, υπαναχώρησαν;
Δεν είναι εξάλλου τυχαίο ότι το πρώτο κύμα γενικευμένου αποκλεισμού πληθυσμού από την υγειονομική περίθαλψη και τη φαρμακευτική κάλυψη στο κατά τα άλλα δημόσιο σύστημα αφορούσε κυρίως μετανάστες, ήδη πριν από την «εποχή του Μνημονίου». Το κατέγραφαν όλες οι δομές πρωτοβάθμιας περίθαλψης Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων όπως εκείνες των «Γιατρών του Κόσμου», που η ίδια η οξυμμένη κατάσταση ίδρυσε. Απασχολούμενοι σε επισφαλείς θέσεις εργασίας, χωρίς ασφάλιση ή αξιοπρεπείς αμοιβές, με τη δαμόκλειο σπάθη της ανεργίας, της απέλασης και της εργοδοτικής αυθαιρεσίας πάνω από το κεφάλι τους, δεν αναγνωρίζονταν από το σύστημα υγείας, που βασίζει την υγειονομική κάλυψη, στην ασφάλιση επομένως και στην όσο το δυνατό αδιατάρακτη και σταθερή εργασιακή σχέση. Εν συνεχεία, και λόγω της ραγδαίας επιδείνωσης στην οικονομική και ασφαλιστική κατάσταση χιλιάδων Ελλήνων, ο υγειονομικός αποκλεισμός έγινε κοινός τόπος και για αυτούς, ένας φρικτός κοινός τόπος, μια υγειονομική No Man’s Land. Θα μπορούσε κανείς να αναφέρει πολλά σχετικά παραδείγματα, από τις εκκλήσεις για σπάνια φάρμακα καρκινοπαθών έως τους εράνους και την εθελοντική στήριξη δεκάδων κοινωνικών ιατρείων, που ιδρύονται σε όλη την επικράτεια. Ας υπενθυμίσουμε, όμως, ότι έχουμε φθάσει στο σημείο να υπογράφουν διάφορα Κοινωνικά Ιατρεία, μνημόνια συνεργασίας και προώθησης έκτακτων περιστατικών ή χρονίως ασθενών σε νοσοκομεία του ΕΣΥ, προκειμένου να τύχουν συστηματικής θεραπείας και αγωγής, για την αντιμετώπιση του προβλήματός τους. Όλοι δηλαδή εκείνοι οι ασθενείς, οι χωρίς ασφάλιση και χωρίς βιβλιάριο, οι άνεργοι, οι οικονομικά αδύναμοι, οι φτωχοί και οι απόκληροι, οι Έλληνες φτωχοί και απόκληροι, οι μετανάστες φτωχοί και απόκληροι, αυτοί οι άνθρωποι, το ξαναγράφω, οι άνθρωποι χωρίς δικαίωμα στην υγεία και το φάρμακο, οι περιθωριοποιημένοι στο No Man’s Land καρκινοπαθείς, νεφροπαθείς ή άλλοι χρονίως πάσχοντες. Αυτό είναι το υγειονομικό success story της Ελλάδας…
Τα 25 ευρώ εισιτήριο στο ΕΣΥ, δεν μας προέκυψαν «προχθές». Η συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ (τότε και ΔΗΜΑΡ) τα υπερψήφισε (με την περιβόητη πια διαδικασία του ενός άρθρου) στο λεγόμενο 3ο Μνημόνιο, το Νοέμβριο του 2012. Και ως συνήθως επαφίεται στη βούληση της κυβέρνησης (και φυσικά στην τρόικα…) διά των διαδοχικών αποφάσεων των συναρμόδιων υπουργών Υγείας και Οικονομικών το πώς θα μεταχειριστεί αυτή το εν λόγω μέτρο, τα κριτήρια εφαρμογής του, το χρηματικό του ύψος και τα λοιπά. Τα μόνα ξεκάθαρα σημεία είναι α) ότι το χρονικό σημείο έναρξης εφαρμογής είναι η 1η Ιανουαρίου 2014 και β) ότι στη διατύπωση του 3ου Μνημονίου δε γίνεται καμιά εξαίρεση. Γίνεται λόγος συνολικά για «εκ μέρους των ασθενών καταβολή, λόγω εισαγωγής για νοσηλεία σε νοσοκομείο του ΕΣΥ, 25 ευρώ», (αν μείνουν τόσα και δεν αυξηθούν εν μια νυκτί διά υπουργικής απόφασης).
Ο προηγούμενος υπουργός Υγείας Ανδρέας Λυκουρέντζος διαρρήγνυε τα ιμάτιά του ότι δεν επρόκειτο να ενεργοποιήσει τη διάταξη, γιατί θεωρούσε ότι το υπουργείο του θα επιτύγχανε τους στόχους «δημοσιονομικής προσαρμογής». Ο σημερινός υπουργός άφησε να εννοηθεί ότι δεν έχει και πολλά περιθώρια. Με εξανεμισμένους τους δημόσιους πόρους από τη φορολογία και τις εισφορές, λόγω της ύφεσης, της ανεργίας, της εισφοροδιαφυγής και της αδήλωτης εργασίας, με πλήρη εισβολή ιδιωτικοποιημένων μορφών απασχόλησης και κριτηρίων πρόσβασης στις δομές του ΕΣΥ και με συνεχείς περιστολές στη δημόσια συμμετοχή (τρεις αναθεωρήσεις έχει υποστεί ο Κανονισμός Παροχών του ΕΟΠΥΥ, σε όλες αυξήθηκαν οι συμμετοχές των κατά τα άλλα ασφαλισμένων, στις εξετάσεις, τις θεραπείες και τα φάρμακα), φαντάζει «αναπόφευκτο» το εισιτήριο των 25 ευρώ… Πώς το λέει η λαϊκή παροιμία; «Να σε κάψω Γιάννη, να σε αλείψω λάδι»… Παρεμπιπτόντως, και αφού αναφερθήκαμε και στον ΕΟΠΥΥ, υπενθυμίζεται ότι στην ίδια διάταξη του 3ου Μνημονίου, προβλέπεται και η καταβολή ενός (1) ευρώ υπέρ των εσόδων του ΕΟΠΥΥ, για κάθε συνταγή φαρμάκου, την οποία θα κληθεί να εκτελέσει ένας φαρμακοποιός. Η καταβολή του ενός ευρώ είναι προαπαιτούμενο για την εκτέλεση της συνταγής και μένει να δούμε πότε τα «παπαγαλάκια» της μαύρης προπαγάνδας θα ανακαλύψουν και αυτήν την Αμερική.
Εν τω μεταξύ υπενθυμίζεται ότι ο νυν υπουργός Υγείας μόνο ως κήρυκας ενός καθολικού, δημόσιου και δωρεάν συστήματος υγείας για όλους δεν πρέπει να λογίζεται. Πώς άλλωστε θα μπορούσε να συμβεί αυτό όταν μέσα στον Δεκαπενταύγουστο και με κατεπείγον έγγραφο, ο Γεωργιάδης ζητούσε τον αριθμό μεταναστών που προσήλθαν στο ΕΣΥ και το κόστος νοσηλείας τους; Ο Γεωργιάδης δεν αγνοεί βέβαια το νομοθετικό πλαίσιο. Δεν αγνοεί ότι οι μετανάστες πληρώνουν και καλούνται να πληρώσουν και μάλιστα αδρά. Στο στόχαστρο όμως έχει μπει η εξαίρεση των επειγόντων περιστατικών. Βγήκαν στο σεργιάνι και οι προπαγανδιστές της μισαλλοδοξίας και «αλίευσαν» ότι στοιχίζει, στον «φορολογούμενο», 150 εκατομμύρια ευρώ ετησίως η νοσηλεία των «λαθρομεταναστών» και ότι γίνεται «παράνομη» χρήση του χαρακτηρισμού ενός περιστατικού ως επείγοντος και έκτακτου. Ιερή αγελάδα ο «φορολογούμενος» ειδικά όταν τον έχεις αρμέξει με χίλιους τρόπους και τώρα του ζητάς να γίνει και ανθρωποφάγος από χορτοφάγος που ήταν έως χθες. Ιερή αγελάδα ο «φορολογούμενος» όταν πρέπει να προωθηθεί ο κοινωνικός αυτοματισμός και κατακερματισμός. Ιερή αγελάδα ο «φορολογούμενος», όταν διυλίζεται ο κώνωπας των νοσηλίων των μεταναστών σε έκτακτες περιπτώσεις, αλλά καταπίνεται ο κάμηλος των δισεκατομμυρίων ευρώ σπατάλης και κακοδιαχείρισης (δημόσιου χρήματος, εισφορών και πόρων) και υπερτιμολόγησης σε ιδιωτικά θεραπευτήρια και κέντρα με προνομιακές σχέσεις με εκάστοτε πολιτικές (και όχι μόνο) ηγεσίες. Ιερή αγελάδα ο «φορολογούμενος», όταν ο μαύρος προπαγανδιστής θέλει να κάνει και ιατρική γνωμάτευση και να υποκαταστήσει τους γιατρούς και το έργο τους, θεωρώντας εκ προοιμίου και συλλήβδην, άκυρες και ύποπτες και υπερβολικές τις διαγνώσεις τους (Στην Ισπανία, πήραν πληρωμένη απάντηση από τους γιατρούς και τους νοσηλευτές των δημόσιων νοσοκομείων, όταν αποπειράθηκαν να ορίσουν αντίστοιχα προσκόμματα και απαγορεύσεις στην περίθαλψη μεταναστών).
Στα θεμέλια του Μνημονίου και της προπαγανδιστικής αποτίμησης αγαθών, όπως η υγεία και η παιδεία αυστηρά με οικονομικίστικους όρους κόστους και αγοραίας απόδοσης μετοχομεριδίων, ο άνθρωπος μετατρέπεται σε μέσο πλουτισμού και κερδοσκοπίας. Οι ανάγκες του, οι αγωνίες του, η κατάσταση της υγείας του, η μόρφωσή του, γίνονται προϊόντα υπό αίρεση και σε μόνιμη, συναλλακτική διαπραγμάτευση. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, η μόνη κλίνη που δεν αδειάζει ποτέ δεν είναι εκείνη ενός σε κατάσταση διάλυσης νοσοκομείου του ΕΣΥ, αλλά εκείνη του Προκρούστη, που ακρωτηριάζει ολόκληρα κοινωνικά στρώματα. Και τα 25 ευρώ ως εισιτήριο στα νοσοκομεία του ΕΣΥ είναι ένα ακόμη, μικρό σε σχέση με άλλα, μαχαίρι που κόβει κομμάτι – κομμάτι, μέλη από την κοινωνία μας. Τα μεγάλα μαχαίρια είναι η ανεργία και τα οικονομικά εμπόδια στην πρόσβαση στην υγεία, η κατασπατάληση των δημόσιων πόρων της φορολογίας και των εισφορών σε αλλότριες εξυπηρετήσεις, η υποστελέχωση του ΕΣΥ, η έλλειψη υλικών και εξοπλισμού. Και η καθιέρωση ακόμη αυτού του κατάπτυστου οικονομικίστικου όρου (πρόσβαση στην υγεία), λες και χρειάζεται κάποιου είδους άδεια ή κάποια άρση μιας μπάρας σε διόδια προκειμένου να τύχει ένας άνθρωπος, ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος, καταγωγής και οικονομικής κατάστασης, της πρέπουσας περίθαλψης, ανάλογα με την κατάσταση και το πρόβλημα της υγείας του, είναι βαθιά προβληματική και προσβλητική. Η υγεία είναι αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα, όση χολή και αν ρίχνουν οι τελάληδες της μαύρης προπαγάνδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου