Γράφειο ο ΙΟΣ
Με επιστολή στο Χρηματιστήριο αναγγέλλεται από την εταιρεία Χ.Κ. Τεγόπουλος ότι «εξυγιαίνεται» η επιχείρηση και επανεκδίδεται προσεχώς η «Ελευθεροτυπία». Αλλά για ποιους λόγους έκλεισε η εφημερίδα εδώ και ένα χρόνο και με τι όρους πρόκειται να επανεκδοθεί;
Σε λίγες μέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη στιγμή που η «Ελευθεροτυπία» ανέστειλε την έκδοσή της. Είχε προηγηθεί από το καλοκαίρι του 2011 η παύση καταβολής των μισθών στους εργαζόμενους της εταιρείας Χ.Κ. Τεγόπουλος που εξέδιδε την εφημερίδα.
Μετά από πέντε μήνες υπομονής και απλήρωτης εργασίας, οι εργαζόμενοι όλων των κλάδων (δημοσιογράφοι, διοικητικοί, τεχνικοί) προχώρησαν σε απεργιακές κινητοποιήσεις. Η εφημερίδα δεν ξανακυκλοφόρησε από τις 22 Δεκεμβρίου του 2011.
Σε άλλη στήλη σχολιάζουμε το περιεχόμενο της «εξυγίανσης» της επιχείρησης που αναγγέλλεται. Ανάλογα σχέδια έχουν εκπονηθεί και από άλλα εκδοτικά συγκροτήματα με αμφίβολα αποτελέσματα. Ολος ο Τύπος περνά τις μέρες αυτές τον δικό του Γολγοθά, με ομαδικές απολύσεις και ορατά τα σημεία κατάρρευσης ακόμα και των πιο κραταιών συγκροτημάτων. Αλλά η περίπτωση της «Ελευθεροτυπίας» είναι ξεχωριστή. Γιατί όταν μπήκε στη δίνη της κρίσης, είχε ακόμα τις δυνάμεις να σταθεί στα πόδια της.
Η εκλογή ενός «άλλου λαού»
Αν θέλαμε να συνοψίσουμε τους παράγοντες που οδήγησαν την εφημερίδα στην κρίση και στην αναστολή έκδοσης, θα λέγαμε ότι στην περίπτωση της «Ελευθεροτυπίας» βρήκε εφαρμογή το γνωστό ποίημα του Μπρεχτ, σύμφωνα με το οποίο «ο λαός έχασε την εμπιστοσύνη της κυβέρνησης», οπότε η λύση για την κυβέρνηση είναι «να διαλύσει τον λαό και να εκλέξει έναν άλλο» («Η λύση», 1953).
Στην περίπτωσή μας ήταν οι εργαζόμενοι της εφημερίδας που δεν «έκαναν» στη νέα διοίκηση που προέκυψε μετά τον θάνατο του Κίτσου Τεγόπουλου. Ηταν φυσικό να αποτελέσει σημείο καμπής για την πορεία της εφημερίδας ο θάνατος του ιδρυτή της στις 29.11.2006.
Στη μεταβατική φάση που ακολούθησε, ανέλαβε πρόεδρος ο μέχρι τότε εκδότης Θανάσης Τεγόπουλος και διευθύνουσα σύμβουλος η Ελένη Τεγοπούλου. Κάποιοι συντάκτες επισήμαναν ότι η στιγμή είναι κρίσιμη και ότι η εφημερίδα πρέπει να στραφεί στην προβολή του δημοσιογραφικού προϊόντος, στο οποίο υπερέχει, και όχι στον ανταγωνισμό των προσφορών, όπου αναγκαστικά υπερτερούν τα εκδοτικά συγκροτήματα των επιχειρηματικών ομίλων.
Η νέα διοίκηση, όμως, στην οποία είχε πάρει το πάνω χέρι η Μαριάνθη Τεγοπούλου, είχε άλλο προγραμματισμό. Το πρώτο σημάδι αυτού του προγραμματισμού ήταν η αποπομπή του Σεραφείμ Φυντανίδη από τη θέση του διευθυντή της εφημερίδας τον Μάρτιο του 2007.
Με την κίνηση αυτή, έγινε το πρώτο βήμα για τον πλήρη έλεγχο της εφημερίδας, αλλά ταυτόχρονα ανατράπηκε οριστικά και η ιδιότυπη ισορροπία Τεγόπουλου-Φυντανίδη, η οποία είχε διαμορφώσει επί χρόνια την πετυχημένη εκδοτική και δημοσιογραφική συνταγή της «Ελευθεροτυπίας», χωρίς να αντικατασταθεί από κάποιο άλλο βιώσιμο σχήμα. Η μέθοδος που ακολουθήθηκε για την αποπομπή Φυντανίδη ήταν ενδεικτική όσων θα ακολουθούσαν. Αιφνιδιαστικά τού ανακοινώθηκε από την επιχείρηση η μείωση των αποδοχών του κατά 50%.
Οπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων, η επίκληση του ύψους των αποδοχών του διευθυντή και η ανάγκη περιστολής δαπανών ήταν καθαρά προσχηματική. Μια απλή ανάγνωση των ισολογισμών της Χ.Κ. Τεγόπουλος αποδεικνύει τα εξής: στη χρήση 2006 (ισολογισμός 21.3.2007) που ο Φυντανίδης ήταν διευθυντής όλη τη χρονιά, το κονδύλι «Συναλλαγές και αμοιβές διευθυντικών στελεχών και μελών της διοίκησης» ανερχόταν σε 2.310.949 ευρώ.
Στη χρήση 2007 (ισολογισμός 24.3.2008), παρά το γεγονός ότι ο Φυντανίδης έφυγε πριν από τα μέσα του χρόνου, το κονδύλι αυξήθηκε σε 2.448.283 ευρώ. Και το σημαντικότερο: την επόμενη χρονιά, το 2008 (ισολογισμός 18.3.2009), όταν ο Φυντανίδης είχε πλέον αποχωρήσει, το κονδύλι εκτινάχτηκε στα 3.313.249 ευρώ.
Η πλειονότητα των εργαζομένων δεν έκρινε ικανοποιητικές τις εξηγήσεις της νέας διοίκησης. Σε μια εξαιρετικά φορτισμένη αλλά και γόνιμη γενική συνέλευση, οι συντάκτες της «Ελευθεροτυπίας» κατέληξαν σε ένα ομόφωνο ψήφισμα, με το οποίο εξέφραζαν τις διαφωνίες τους, ζητούσαν επανεξέταση της απόφασης αποπομπής Φυντανίδη και επαναδιατύπωναν τις αρχές λειτουργίας της εφημερίδας.
Οσοι παραβρέθηκαν σ’ εκείνη τη συνέλευση θα θυμούνται μια συντάκτρια να διατυπώνει το επιχείρημα ότι δεν μας πέφτει λόγος, εφόσον το πρόβλημα αφορά διαφωνία μεταξύ δύο εταιρειών, της Χ.Κ. Τεγόπουλος και της εταιρείας του Σ. Φυντανίδη. Ειρωνεία της τύχης: εκείνη η συντάκτρια πήρε αργότερα τη θέση του «διευθυντή» (έτσι αναφερόταν η ιδιότητά της στην ταυτότητα του καθημερινού φύλλου) μέχρι την αναστολή της έκδοσης και είχε συμβληθεί μέσω της δικής της εταιρείας με τη Χ.Κ. Τεγόπουλος. Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ
http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2012/12/blog-post_9976.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου