Οταν ήμουν παιδί είχα φτιάξει ένα φανταστικό φίλο για να του λέω όλα όσα δεν ήθελα να εξομολογηθώ στους άλλους τους αληθινούς.
Κάποιο βράδυ του ομολόγησα πως φοβάμαι τις μάσκες. Το ίδιο βράδυ στο ονειρό μου εμφανίστηκε ένας κλόουν.
Κάποια άλλη φορά του είπα πως φοβάμαι το σκοτάδι και το ίδιο βράδυ έσβησαν τα φώτα.
Τότε πήρα την απόφαση να τον κλειδώσω σ΄ενα ντουλάπι. Και κλείδωσα μαζί του όλους τους φόβους μου.
Με τα χρόνια ξέχασα πως υπήρχε. Οι άλλοι δεν ήξεραν καν πως υπηρξε ποτέ.
Ηρθε κάποια στιγμή όμως που ένοιωσα πάλι κυνηγημένος. Τ ρέχοντας να κρυφτώ μπήκα σ΄εκείνο το ντουλάπι που δεν είχε ανοίξει για χρόνια.
Οταν συνήθισα στο σκοτάδι και κοίταξα γύρω μου, είδα ότι φοβόμουν πολλαπλασιασμένο επί δέκα. Ολοι οι φόβοι ήταν ισχυρότεροι , χωρίς κανένα έλεος για το φτωχό μου μυαλό που ένοιωθε κυνηγημένο από χιλιάδες ανύπαρκτους φίλους.
Εβγαλα ένα μαχαίρι και με σκότωσα.
Και τότε ξύπνησα επί τέλους από ένα ύπνο που κράταγε χρόνια. Αμέτρητα χρόνια.
Την ώρα που με σκότωσα, για πρώτη φορά γεννήθηκα.
http://vasiliskos2.blogspot.de/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου