(Ο ΣΙΜΟΝ ΠΕΡΕΣ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ)
Του ΑΡΗ ΧΑΤΖΗΣΤΕΦΑΝΟΥ
Δεν ξέρουμε αν ο τίτλος του κειμένου του Άρη Χατζηστεφάνου έχει κάποια δόση αλήθειας.
Σίγουρα, όμως, η προσέγγισή ( στην ουσία "δορυφοριοποίηση") από το Ισραήλ της Ελλάδας δεν αντιπροσωπεύει κανένα "έρωτα" αλλά γυμνό, ιδιοτελές συμφέρον και γι'αυτό μπορεί εύκολα να μετατραπεί ανά πάσαν στιγμή σε αδιαφορία ή και "φτύσιμο"!
Ανεξαρτήτως, όμως, της ορθότητας της εκτίμησης του Άρη Χατζηστεφάνου για το μέλλον της στάσης του Ισραήλ απέναντι στην Ελλάδα, το άρθρο του είναι πολύ ενδιαφέρον. Είναι ,μάλιστα, και εξαιρετικά επίκαιρο λόγω της αρμένικης επίσκεψης που θα έχει από τη Δευτέρα (6/8) ο Πρόεδρος του ΙσραήλΣιμόν Πέρες στην Ελλάδα.
Ολόκληρο το άρθρο του Α. Χατζηστεφάνου από το Unfollow έχει ως εξής:
ΕΛΛΑΔΑ-ΙΣΡΑΗΛ: ΤΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ... ΣΥΜΜΟΡΙΑ
Του ΑΡΗ ΧΑΤΖΗΣΤΕΦΑΝΟΥ*
Και έτσι ξαφνικά το Ισραήλ μας πέταξε σαν στυμμένη λεμονόκουπα. Μιλώντας σε τούρκους δημοσιογράφους ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Βενιαμίν Νετανιάχου, χαρακτήρισε «συμπτωματική» τη βελτίωση των σχέσεων με την Ελλάδα και εξέφρασε την ελπίδα να υπάρξει επαναπροσέγγιση με την Τουρκία. Σε αυτό που στη διπλωματική αργκό θα έπρεπε να λέγεται «πολιτική ροχάλα», ο πρωθυπουργός του Ισραήλ εξευτέλισε ολοκληρωτικά τον Γ. Παπανδρέου: «Μια ημέρα» είπε «ενώ έτρωγα με τη γυναίκα μου στη Μόσχα ήρθε κάποιος και μας είπε αν ο Παπανδρέου θα μπορούσε να κάτσει μαζί μας»...Η στάση των ελληνικών πολιτικών και οικονομικών ελίτ είχε τρομακτικές συνέπειες. Καταρχάς και καταρχήν ήταν βαθιά ανήθικη. Συμμάχησαν με ένα κράτος που κατηγορείται για φρικτά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Πρόδωσαν τον παλαιστινιακό λαό που εδώ και δεκαετίες στέκεται στα πόδια του δίνοντας μαθήματα αξιοπρέπειας σε ολόκληρο τον πλανήτη. Ακόμη όμως και από μια «ρεαλιστική» οπτική των διεθνών σχέσεων, η στάση τους είναι ασυγχώρητη. Υιοθετώντας τις θέσεις ενός κατακτητή, εκμηδένισαν τη διπλωματική επιχειρηματολογία στην οποία είχε στηριχθεί ο αγώνας για το Κυπριακό από το 1974. Ο Γ. Παπανδρέου, η Ντ. Μπακογιάννη, ο Κ. Παπούλιας, και αργότερα ο Ευ. Βενιζέλος και ο Α. Σαμαράς, οι πρωτεργάτες δηλαδή της υποταγής στη σφαίρα επιρροής του Ισραήλ, υποστήριζαν ότι απέκτησαν έναν στρατηγικό σύμμαχο, ενώ στην πραγματικότητα έκλειναν την πόρτα στον αραβικό και ισλαμικό κόσμο. Σχέσεις που είχαν οικοδομηθεί με προσπάθειες δεκαετιών, αν όχι αιώνων, τινάχθηκαν στον αέρα.
Δεν έδρασαν φυσικά εν αγνοία του «αθώου» ελληνικού λαού. Όσοι προειδοποιούσαν ότι μια κυβέρνηση που συμπαρατάσσεται με εγκληματίες πολέμου γρήγορα θα στραφεί και στο εσωτερικό για να πραγματοποιήσει μια «κοινωνική γενοκτονία», αντιμετωπίζονταν ως περίεργοι διεθνιστές ή και εθνικοί μειοδότες – ακόμη και από ένα τμήμα των Αγανακτισμένων των πλατειών. Δημοσιογράφοι, που εδώ και χρόνια βρίσκονται προσκολλημένοι σε συγκεκριμένα πολιτικά γραφεία, εξηγούσαν στον κόσμο ότι τώρα είναι καλύτερα να ξεχάσει τους Παλαιστίνιους και να κοιτάξει μήπως εκμεταλλευτεί κανένακοιτασματάκι φυσικού αερίου και τη βολέψει. Πόσο καλά έδενε αυτή η ιστορία... Μην ασχολείστε, έλεγαν, με τα δομικά προβλήματα της ευρωζώνης και της ελληνικής οικονομίας – εδώ υπάρχειπετρέλαιο και φυσικό αέριο. Εσείς απλώς θα κάνετε τα στραβά μάτια στις σφαγές Παλαιστινίων και εμείς θα σας ξαναφέρουμε την παλιά ζωή που τόσο αγαπήσατε...
Κάθε υποταγμένος λαός δεν έχει άλλωστε και την υποταγμένη ηγεσία που του αξίζει;
Πηγή: Περιοδικό Unfollow
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου