Εχει μεγάλο θράσος η Τώνια Μοροπούλου που μιλάει για «πόλεμο λάσπης» και για πόλεμο «που προσπαθεί να σπιλώσει το έργο μου με αήθη τρόπο από αυτούς που ενορχηστρώνουν την επίθεση». Ξεχνάει τι έγινε προ διμήνου με τη Μυρσίνη Λοΐζου που έπαιρνε την καλλιτεχνική σύνταξη της μάνας της και μετά το θάνατό της; Ξεχνάει τι έσουρνε η ΝΔ στον ΣΥΡΙΖΑ;
Οσο για τις δικαιολογίες, αυτές της Μυρσίνης παρουσιάζουν πραγματικά μεγάλη ομοιότητα (αν όχι ταυτότητα) μ' αυτές της Τώνιας. Και οι δύο… δεν ήξεραν. Η Λοΐζου έλεγε πως δεν ήξερε ότι η σύνταξη της μάνας της εξακολουθούσε να μπαίνει στο λογαριασμό της, γιατί η ίδια δεν ασχολούνταν με τόσο… ευτελή πράγματα όπως οι τραπεζικοί λογαρια-σμοί. Η Μοροπούλου λέει πως δεν ήξερε ότι η σύνταξη του πατέρα της, που την εισέπραττε ως ανύπαντρη θυγατέρα, έπρεπε να κοπεί. Και ισχυρίζεται ότι δεν έπαιρνε η ίδια τη σύνταξη, αλλά της την έβαζε το Ταμείο!
Φυσικά, η δικαιολογία ότι δεν ήξερε δεν ευσταθεί. Τόσος ντόρος είχε γίνει μ' αυτές τις συντάξεις όταν κόπηκαν. Και η Μοροπούλου, κοτζάμ καθηγήτρια του Πολυτεχνείου και μηχανικός που παίρνει μεγάλες μελέτες, ασφαλώς και ήξερε ότι τα εισοδηματά της είναι τέτοια που της κόβουν την πατρική σύνταξη. Μπορεί το Ταμείο να συνέχιζε να της την καταβάλλει, η ίδια όμως όφειλε να απευθυνθεί στο Ταμείο. Γιατί το Ταμείο δεν ξέρει τα εισοδήματα των ασφαλισμένων του, για να δει αν πρέπει να κόψει μια τέτοια σύνταξη. Αν μάλιστα προσέξει κανείς το έγγραφο που το Ταμείο έστειλε στη Μοροπούλου στις 23.01.2017, θα διαπιστώσει ότι στα «έχοντας υπόψη» αναφέρονται τα εκκαθαριστικά σημειώματα φόρου εισοδήματος των ετών 2009-2015 που η Μοροπούλου απέστειλε στο Ταμείο στις 2.12.2016. Επομένως, από τότε ήξερε πολύ καλά ότι δε δικαιούνταν τη σύνταξη. Ηξερε ότι το 2010 κόπηκε η σύνταξη αγάμων θυγατέρων (άρθρο 9 του Ν. 3865/2010) και ότι το 2012 επανήλθε (Υποπαράγραφος Β5 του Ν. 4093/2012), αλλά με αυστηρές εισοδηματικές προϋποθέσεις (Ν. 4151/2013). Ετσι και έχεις εισόδημα πάνω από 8.640 ευρώ το χρόνο, η σύνταξη άγαμης θυγατέρας κόβεται. Δε χρειάζεται να πούμε ότι τα εισοδήματα της Μοροπούλου ξεπερνούν πολλές φορές αυτό το εισοδηματικό όριο.
Ξέρετε τι αποκαλύπτει την κουτοπονηριά και της Λοΐζου και της Μοροπούλου; Ο τρόπος που αντέδρασαν, όταν τα Ταμεία ανακάλυψαν τι γίνεται και ζήτησαν πίσω τα λεφτά. Αντί να τα δώσουν αμέσως (δεν είναι φτωχαδάκια) ή έστω να επιδιώξουν κάποιο διακανονισμό, πλακώθηκαν στα δικαστήρια. Νομίζοντας ότι απευθύνεται σε ηλίθιους, η Μοροπούλου λέει ότι «προσέφυγε στη δικαιοσύνη για να δει τι ποσό οφείλει». Αυτό, όμως, μπορούσε πανεύκολα να το μάθει από το Ταμείο. Και να το επιβεβαιώσει ο δικηγόρος της. Δε χρειαζόταν δικαστήρια. Στα δικαστήρια πήγε για να αντιδικήσει με το Ταμείο, να τρενάρει το χρόνο επιστροφής και να πληρώσει λιγότερα. Σύμφωνα με όσα δήλωσε η ίδια, ήθελε να της αφαιρεθούν οι φόροι που πλήρωσε για τη σύνταξη που παρανόμως εισέπραττε! Τι δουλειά έχουν οι φόροι με το Ταμείο; Τους φόρους θα τους ζητούσε πίσω από την εφορία. Στο Ταμείο όφειλε να επιστρέψει πίσω ολόκληρο το ποσό των συντάξεων που εισέπραξε παρανόμως. Ηθελε ακόμα να μην πληρώσει τόκους. Ο νόμος, όμως, είναι σαφής: τα ποσά που εισπράχθηκαν αχρεωστήτως επιστρέφονται έντοκα. Αυτό δεν είναι τιμωρητικό, αλλά έχει μια λογική. Κι αυτός που πήρε τα λεφτά τα εκμεταλλεύτηκε με κάποιο τρόπο, κέρδισε απ' αυτά. Επομένως, οφείλει να τα επιστρέψει εντόκως. Μ' άλλα λόγια, η Μοροπούλου προσέφυγε στα δικαστήρια κόντρα στα προφανή που προβλέπει η ισχύουσα νομοθεσία. Ισως να προσέβλεπε σε κάποια ευνοϊκή απόφαση (λίγα γίνονται;).
Μέχρι στιγμής μιλάμε μόνο για το οικονομικό-διοικητικό σκέλος. Γιατί υπάρχει και ποινικό σκέλος, το οποίο -όπως φαίνεται- κανείς δεν ενεργοποίησε. Κι όταν λέμε κανείς, αναφερόμαστε στους διοικούντες του Ταμείου, οι οποίοι όφειλαν να στείλουν την υπόθεση στον εισαγγελέα. Και τώρα, η Μοροπούλου ζητάει και τα ρέστα, μιλώντας με θρασύτητα για «λάσπη».
Το πιο σημαντικό είναι άλλο. Τη Δευτέρα, η Μοροπούλου εμφανίστηκε στο πρωινάδικο του ΑΝΤ1 και δήλωσε ότι η ΝΔ γνώριζε για την υπόθεση με τη σύνταξη ανύπαντρης θυγατέρας που έπαιρνε, όταν της έκανε την πρόταση να είναι υποψήφια. Μ' άλλα λόγια, ο Μητσοτάκης και οι άνθρωποί του ακολούθησαν την τακτική «ποιος θα το μάθει;». Κι όταν η υπόθεση μαθεύτηκε (έχει και ο ΣΥΡΙΖΑ ανθρώπους σε διάφορες κρατικές θέσεις), η μεν Μοροπούλου δεν έδειξε αρχικά καμιά διάθεση παραίτησης (και με το δίκιο της, θα λέγαμε, αφού είχε ενημερώσει), το δε επιτελείο του Μητσοτάκη, μόλις είδε ότι το θέμα «ξεφεύγει», της παρήγγειλε να παραιτηθεί, για να μην αναγκαστεί ο Μητσοτάκης να τη διώξει.
Δεν είναι πρωτοφανής η περίπτωση της Μοροπούλου. Είναι ένα ακόμα παράδειγμα κυνικού αριβισμού, από τα άφθονα που έχει να προσφέρει η αστική κοινωνία. Ως φοιτήτρια του Πολυτεχνείου επί χούντας ήταν μέλος της αντι-ΕΦΕΕ και της «Κ»ΝΕ. Μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής στην κατάληψη του Νοέμβρη του 1973. Μετά τη χούντα «την έκανε» από τον Περισσό (μπορούμε να φανταστούμε το λόγο: δεν ικανοποιήθηκαν οι φιλοδοξίες της) και σύντομα βρέθηκε στο ΠΑΣΟΚ. Εκεί έχτισε την καριέρα της, ως σύμβουλος υπουργών και μετά στο Πολυτεχνείο (βοηθός, λέκτορας, διδάκτορας, καθηγήτρια). Παρά τα όσα γράφτηκαν για τη σχέση της με τον Κοσκωτά, δεν αντιμετώπισε ποινική εμπλοκή (η σχέση της θεωρήθηκε «αυστηρά προσωπική»). Και στον ΣΥΡΙΖΑ κοντά ήταν (τόσα έχουν γραφεί για τις εσωκομματικές συγκρούσεις μεταξύ συριζαίων στο ΤΕΕ), μέχρι που… συγκινήθηκε από το αναζωογονητικό πνεύμα του Κυριάκου και βρέθηκε υποψήφια της ΝΔ. Αλλά, φευ, την πρόδωσε η λαιμαργία της. Μια λαμπρή πολιτική καριέρα κάηκε για εβδομήντα… ψωροχιλιάρικα.
Οσο για τις δικαιολογίες, αυτές της Μυρσίνης παρουσιάζουν πραγματικά μεγάλη ομοιότητα (αν όχι ταυτότητα) μ' αυτές της Τώνιας. Και οι δύο… δεν ήξεραν. Η Λοΐζου έλεγε πως δεν ήξερε ότι η σύνταξη της μάνας της εξακολουθούσε να μπαίνει στο λογαριασμό της, γιατί η ίδια δεν ασχολούνταν με τόσο… ευτελή πράγματα όπως οι τραπεζικοί λογαρια-σμοί. Η Μοροπούλου λέει πως δεν ήξερε ότι η σύνταξη του πατέρα της, που την εισέπραττε ως ανύπαντρη θυγατέρα, έπρεπε να κοπεί. Και ισχυρίζεται ότι δεν έπαιρνε η ίδια τη σύνταξη, αλλά της την έβαζε το Ταμείο!
Φυσικά, η δικαιολογία ότι δεν ήξερε δεν ευσταθεί. Τόσος ντόρος είχε γίνει μ' αυτές τις συντάξεις όταν κόπηκαν. Και η Μοροπούλου, κοτζάμ καθηγήτρια του Πολυτεχνείου και μηχανικός που παίρνει μεγάλες μελέτες, ασφαλώς και ήξερε ότι τα εισοδηματά της είναι τέτοια που της κόβουν την πατρική σύνταξη. Μπορεί το Ταμείο να συνέχιζε να της την καταβάλλει, η ίδια όμως όφειλε να απευθυνθεί στο Ταμείο. Γιατί το Ταμείο δεν ξέρει τα εισοδήματα των ασφαλισμένων του, για να δει αν πρέπει να κόψει μια τέτοια σύνταξη. Αν μάλιστα προσέξει κανείς το έγγραφο που το Ταμείο έστειλε στη Μοροπούλου στις 23.01.2017, θα διαπιστώσει ότι στα «έχοντας υπόψη» αναφέρονται τα εκκαθαριστικά σημειώματα φόρου εισοδήματος των ετών 2009-2015 που η Μοροπούλου απέστειλε στο Ταμείο στις 2.12.2016. Επομένως, από τότε ήξερε πολύ καλά ότι δε δικαιούνταν τη σύνταξη. Ηξερε ότι το 2010 κόπηκε η σύνταξη αγάμων θυγατέρων (άρθρο 9 του Ν. 3865/2010) και ότι το 2012 επανήλθε (Υποπαράγραφος Β5 του Ν. 4093/2012), αλλά με αυστηρές εισοδηματικές προϋποθέσεις (Ν. 4151/2013). Ετσι και έχεις εισόδημα πάνω από 8.640 ευρώ το χρόνο, η σύνταξη άγαμης θυγατέρας κόβεται. Δε χρειάζεται να πούμε ότι τα εισοδήματα της Μοροπούλου ξεπερνούν πολλές φορές αυτό το εισοδηματικό όριο.
Ξέρετε τι αποκαλύπτει την κουτοπονηριά και της Λοΐζου και της Μοροπούλου; Ο τρόπος που αντέδρασαν, όταν τα Ταμεία ανακάλυψαν τι γίνεται και ζήτησαν πίσω τα λεφτά. Αντί να τα δώσουν αμέσως (δεν είναι φτωχαδάκια) ή έστω να επιδιώξουν κάποιο διακανονισμό, πλακώθηκαν στα δικαστήρια. Νομίζοντας ότι απευθύνεται σε ηλίθιους, η Μοροπούλου λέει ότι «προσέφυγε στη δικαιοσύνη για να δει τι ποσό οφείλει». Αυτό, όμως, μπορούσε πανεύκολα να το μάθει από το Ταμείο. Και να το επιβεβαιώσει ο δικηγόρος της. Δε χρειαζόταν δικαστήρια. Στα δικαστήρια πήγε για να αντιδικήσει με το Ταμείο, να τρενάρει το χρόνο επιστροφής και να πληρώσει λιγότερα. Σύμφωνα με όσα δήλωσε η ίδια, ήθελε να της αφαιρεθούν οι φόροι που πλήρωσε για τη σύνταξη που παρανόμως εισέπραττε! Τι δουλειά έχουν οι φόροι με το Ταμείο; Τους φόρους θα τους ζητούσε πίσω από την εφορία. Στο Ταμείο όφειλε να επιστρέψει πίσω ολόκληρο το ποσό των συντάξεων που εισέπραξε παρανόμως. Ηθελε ακόμα να μην πληρώσει τόκους. Ο νόμος, όμως, είναι σαφής: τα ποσά που εισπράχθηκαν αχρεωστήτως επιστρέφονται έντοκα. Αυτό δεν είναι τιμωρητικό, αλλά έχει μια λογική. Κι αυτός που πήρε τα λεφτά τα εκμεταλλεύτηκε με κάποιο τρόπο, κέρδισε απ' αυτά. Επομένως, οφείλει να τα επιστρέψει εντόκως. Μ' άλλα λόγια, η Μοροπούλου προσέφυγε στα δικαστήρια κόντρα στα προφανή που προβλέπει η ισχύουσα νομοθεσία. Ισως να προσέβλεπε σε κάποια ευνοϊκή απόφαση (λίγα γίνονται;).
Μέχρι στιγμής μιλάμε μόνο για το οικονομικό-διοικητικό σκέλος. Γιατί υπάρχει και ποινικό σκέλος, το οποίο -όπως φαίνεται- κανείς δεν ενεργοποίησε. Κι όταν λέμε κανείς, αναφερόμαστε στους διοικούντες του Ταμείου, οι οποίοι όφειλαν να στείλουν την υπόθεση στον εισαγγελέα. Και τώρα, η Μοροπούλου ζητάει και τα ρέστα, μιλώντας με θρασύτητα για «λάσπη».
Το πιο σημαντικό είναι άλλο. Τη Δευτέρα, η Μοροπούλου εμφανίστηκε στο πρωινάδικο του ΑΝΤ1 και δήλωσε ότι η ΝΔ γνώριζε για την υπόθεση με τη σύνταξη ανύπαντρης θυγατέρας που έπαιρνε, όταν της έκανε την πρόταση να είναι υποψήφια. Μ' άλλα λόγια, ο Μητσοτάκης και οι άνθρωποί του ακολούθησαν την τακτική «ποιος θα το μάθει;». Κι όταν η υπόθεση μαθεύτηκε (έχει και ο ΣΥΡΙΖΑ ανθρώπους σε διάφορες κρατικές θέσεις), η μεν Μοροπούλου δεν έδειξε αρχικά καμιά διάθεση παραίτησης (και με το δίκιο της, θα λέγαμε, αφού είχε ενημερώσει), το δε επιτελείο του Μητσοτάκη, μόλις είδε ότι το θέμα «ξεφεύγει», της παρήγγειλε να παραιτηθεί, για να μην αναγκαστεί ο Μητσοτάκης να τη διώξει.
Δεν είναι πρωτοφανής η περίπτωση της Μοροπούλου. Είναι ένα ακόμα παράδειγμα κυνικού αριβισμού, από τα άφθονα που έχει να προσφέρει η αστική κοινωνία. Ως φοιτήτρια του Πολυτεχνείου επί χούντας ήταν μέλος της αντι-ΕΦΕΕ και της «Κ»ΝΕ. Μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής στην κατάληψη του Νοέμβρη του 1973. Μετά τη χούντα «την έκανε» από τον Περισσό (μπορούμε να φανταστούμε το λόγο: δεν ικανοποιήθηκαν οι φιλοδοξίες της) και σύντομα βρέθηκε στο ΠΑΣΟΚ. Εκεί έχτισε την καριέρα της, ως σύμβουλος υπουργών και μετά στο Πολυτεχνείο (βοηθός, λέκτορας, διδάκτορας, καθηγήτρια). Παρά τα όσα γράφτηκαν για τη σχέση της με τον Κοσκωτά, δεν αντιμετώπισε ποινική εμπλοκή (η σχέση της θεωρήθηκε «αυστηρά προσωπική»). Και στον ΣΥΡΙΖΑ κοντά ήταν (τόσα έχουν γραφεί για τις εσωκομματικές συγκρούσεις μεταξύ συριζαίων στο ΤΕΕ), μέχρι που… συγκινήθηκε από το αναζωογονητικό πνεύμα του Κυριάκου και βρέθηκε υποψήφια της ΝΔ. Αλλά, φευ, την πρόδωσε η λαιμαργία της. Μια λαμπρή πολιτική καριέρα κάηκε για εβδομήντα… ψωροχιλιάρικα.
Κυριακή 30 Ιουνίου 2019
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου