«Δεν με ενδιαφέρει το πολιτικό κόστος, αυτή η ιστορία θα τελειώσει». Αυτό φέρεται να δήλωσε ο Τσίπρας τη Δευτέρα το πρωί στους συνεργάτες του, σύμφωνα με τη διαρροή που έκανε το Μαξίμου προς το κρατικό ΑΠΕ-ΜΠΕ. Μερικές ώρες αργότερα, στην on camera συζήτησή του με τον Σταύρο Θεοδωράκη, τον οποίο υποδέχτηκε στο Μαξίμου, ο Τσίπρας θέλησε να περάσει και διά ζώσης το ίδιο μήνυμα. «Ηρθα για τα εθνικά», άνοιξε τη συζήτηση ο Θεοδωράκης. «Η μπάλα είναι στην επικαιρότητα», τον διέκοψε ο Τσίπρας. «Σε όλες τις χώρες υπάρχουν μαφιόζοι που πάνε στο ποδόσφαιρο», πέταξε το καρφί ο Θεοδωράκης. Κάνοντας πως δεν άκουσε, ο Τσίπρας είπε αυτά που είχε προετοιμάσει: «Αυστηρούς κανόνες έχουμε επιχειρήσει να βάλουμε. Το θέμα είναι ότι κάποια στιγμή πρέπει να αποφασίσουμε ότι αυτός ο γόρδιος δεσμός πρέπει να κοπεί και πρέπει να αποφασίσουμε όλοι μαζί ότι πρέπει να αγνοήσουμε το πολιτικό κόστος».
Με την αναφορά σε μαφιόζους που πάνε στο ποδόσφαιρο ο Θεοδωράκης εννοούσε, προφανώς, τον Ιβάν Σαββίδη. Ισως και άλλους, αλλά τη δεδομένη στιγμή ο Σαββίδης ήταν το θέμα. Γι' αυτό και μπορούμε να καταλάβουμε το λόγο για τον οποίο ο Τσίπρας έκανε πως δεν άκουσε τη μπηχτή. Βλέπετε, τον Σαββίδη τον έχει χρεωθεί «με 108» (όπως λέγεται στη στρατιωτική αργκό). Οχι ο Καμμένος (που περιορίστηκε στο ρόλο του προξενητή), αλλά ο ίδιος ο Τσίπρας και οι άνθρωποί του. Ηταν ο Τσίπρας που αποκαλούσε τον Σαββίδη «υγιή επενδυτή που δε θέλει να παραδοθεί στη διαπλοκή» (διαβάστε σχετικά στη διπλανή στήλη) και ήταν ο διευθυντής του Γραφείου Τύπου του Τσίπρα, Θανάσης Καρτερός, που έπλεκε εγκώμια στον «Ιβάν τον τρομερό», καταγγέλλοντας τα «συμβόλαια ηθικής δολοφονίας του» από τους «διαπλεκόμενους» (δείτε σχετικά στη σελίδα 15).
Αλλά και να μην υπήρχαν όλα όσα προαναφέρθηκαν, καθώς και η (ν)τροπολογία για το πρόστιμο στη ΣΕΚΑΠ, τα καράβια με τα λαθραία τσιγάρα, η είσοδος του Σαββίδη στο χώρο των αστικών ΜΜΕ με καθαρά φιλοκυβερνητική γραμμή, αν μέναμε μόνο στα «αμιγώς» ποδοσφαιρικά, πάλι ήταν εκτεθειμένη η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Τα «φαλτσοσφυρίγματα» σε όλη τη διάρκεια του πρωταθλήματος αποδίδονταν στην «παράγκα», για τον έλεγχο της οποίας ο Σαββίδης είχε ξοδέψει λεφτά. Ομως η δικαστική απόφαση που βγήκε στη μία μετά τα μεσάνυχτα Σαββάτου προς Κυριακή, από έναν δικαστή που και τα ντουβάρια βοούν ότι ανήκει στο περιβάλλον της πρώην προέδρου του Αρείου Πάγου και νυν επικεφαλής του Νομικού Γραφείου του πρωθυπουργού Βασιλικής Θάνου, κι εκείνα τα εισιτήρια που σφραγίστηκαν κυριακάτικα (μέρα που -ως γνωστόν- οι δημόσιες υπηρεσίες είναι κλειστές), δεν ήταν δουλειά της ποδοσφαιρικής «παράγκας», ήταν δουλειά της κυβέρνησης. Η οποία δεν κατηγορήθηκε από την αντιπολίτευση γι' αυτό το όργιο. Βλέπετε, είχε προηγηθεί διακομματική παρέμβαση βουλευτών. Ξεκίνησαν οι δεξιοί, ακολούθησαν οι ανελίτες, προστέθηκε και ο συριζαίος Μπόλαρης. «Ηταν δίκαιο, έγινε πράξη», θα αναφωνούσαν όλοι αυτοί εν χορώ, κλείνοντας τα μάτια στο δικαστικό όργιο, αν δεν είχε γίνει η «στραβή».
Μερικές ώρες αργότερα, ο Σαββίδης μπούκαρε με το κουμπούρι και τους μπράβους του στον αγωνιστικό χώρο, προσφέροντας στον Τσίπρα «αντί του μάννα χολήν, αντί του ύδατος όξος». Είχε και συνέχεια: οι μπάτσοι δε συνέλαβαν αμέσως τον Σαββίδη, ως είχαν υποχρέωση. Στη συνέχεια πήραν εντολή να τον «αναζητήσουν στο πλαίσιο του αυτοφώρου» (και γέλασαν και τα τσιμέντα της Τούμπας). Ποιο ήταν το αυτόφωρο αδίκημα; Η εισβολή στον αγωνιστικό χώρο. Οχι η οπλοφορία σε γήπεδο, που απαγορεύεται ρητά! Επρεπε να του απαγγείλουν κατηγορία και γι' αυτό, να του αφαιρέσουν την άδεια οπλοφορίας και να του κατασχέσουν το όπλο. Δεν το έκαναν. Περιττεύει να πούμε ότι πολιτικός προϊστάμενος των μπάτσων δεν είναι η «παράγκα», αλλά ο υπουργός Δημόσιας Τάξης και ο πρωθυπουργός.
Eπειδή γράφτηκαν διάφορα «πονηρά» («η ένταση της στιγμής» και τα παρόμοια), που σκοπό είχαν να προετοιμάσουν τη «συγγνώμη» που -με καθυστέρηση δύο ημερών- ζήτησε με δήλωσή του ο Σαββίδης, επικαλούμενος τη «συναισθηματική αντίδραση [που του] έχει προκληθεί από την γενικευμένη αρνητική κατάσταση, που επικρατεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο τον τελευταίο καιρό και από το σύνολο των απαράδεκτων, μη αθλητικών γεγονότων, που έλαβαν χώρα προς το τέλος του αγώνα ΠΑΟΚ-ΑΕΚ», είναι απαραίτητο να σημειώσουμε ότι η εμφάνιση του Σαββίδη με το κουμπούρι έγινε απολύτως συνειδητά. Εκανε το πρώτο «ντου» φορώντας μπουφάν που κάλυπτε το κουμπούρι. Οι μπράβοι του, απόλυτα ψύχραιμοι μέσα στο γενικό χάος, τον προστάτευαν από κάθε «κακοτοπιά» (κυρίως φρόντιζαν να τον κρατάνε ώστε να μη χτυπήσει κανέναν). Στη συνέχεια, έβγαλε το μπουφάν και έκανε δεύτερο «ντου» επιδεικνύοντας το κουμπούρι. Οι μπράβοι σίγουρα του το επισήμαναν, αλλά ήταν δική του επιλογή να εμφανιστεί ένοπλος. Μήνυμα ήθελε να στείλει. Οσο για τη «συγγνώμη», που από το σύστημα των «παπαγάλων» (του Σαββίδη και των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ) σχολιάστηκε σαν «γενναία πράξη», ήταν απαραίτητη προκειμένου να ξανακολλήσει το γυαλί των σχέσεων Σαββίδη-Τσίπρα (στις αστικές σχέσεις τα γυαλιά που ραγίζουν ξανακολλάνε) και να διευκολυνθεί η κυβέρνηση στους χειρισμούς της. Ο Σαββίδης δεν είναι κάποιος φανατικός οπαδός του ΠΑΟΚ, είναι ένας καπιταλιστής (με πολύ «σκοτεινό» -για να το πούμε κομψά- παρελθόν) που χρησιμοποιεί τον ΠΑΟΚ στις μπίζνες του.
Βεβαίως, με κουμπούρι είχε εισβάλει παλαιότερα ο Γ. Βαρδινογιάννης και κάτι πυροβολισμοί είχαν πέσει στο λόμπι των επισήμων στο παλιό γήπεδο της ΑΕΚ, αλλά οι συριζαίοι δεν μπορούσαν να επιχειρήσουν συμψηφισμό με τα όσα έχουν γίνει στο παρελθόν. Θα τους χάλαγε το γενικό αφήγημα («εμείς δεν είμαστε σαν τους άλλους, εμάς δεν μας κρατάει κανένας» κτλ. ), αλλά και το ειδικό αφήγημα περί «εξυγίανσης του ποδοσφαίρου». Ετσι, είχαμε την απόφαση για επ' αόριστον διακοπή του πρωταθλήματος, τις δηλώσεις του Μεγαλέξανδρου-Τσίπρα ότι θα κόψει το γόρδιο δεσμό και το «ταρατατζούμ» πρωτοσέλιδο της «Αυγής» που καλούσε (ποιον άραγε; την κυβέρνηση;) σε αφοπλισμό των νονών του ποδοσφαίρου. Λες και πρόκειται για εφημερίδα της αντιπολίτευσης και όχι για το επίσημο όργανο του κυβερνώντος κόμματος.
Χρησιμοποιώντας πληθυντικό αριθμό, η «Αυγή» θέλησε να μας πει ότι δεν είναι μόνον ο Σαββίδης, είναι και άλλοι οι «νονοί». Δεν τους κατονόμασε, βέβαια, αλλά μίλησε μ' έναν χαρακτηριστικά αόριστο (και γι' αυτό άσφαιρο) υπότιτλο: «Σαράκι για τον αθλητισμό και την ποιότητα της δημοκρατίας η ανεξέλεγκτη δράση παραγόντων του ποδοσφαίρου και του υποκινούμενου χουλιγκανισμού».
Είναι φανερό ότι προσπαθούν να βγάλουν από πάνω τους τη ρετσινιά της διαπλοκής με καπιταλιστές τύπου Σαββίδη, αλλά να ρίξουν και τον ίδιο τον Σαββίδη στα μαλακά, βάζοντας την υπόθεσή του μέσα στο γενικό πλαίσιο («όλοι φταίνε»). Ομως, δεν είναι μόνο ο Σαββίδης. Μιλώντας για «νονούς του ποδοσφαίρου» η φυλλάδα του ΣΥΡΙΖΑ νομίζει πως απευθύνεται σε Λωτοφάγους (ή Χαχόλους), που έχουν ξεχάσει τα νταλαβέρια του ΣΥΡΙΖΑ με τον Μαρινάκη (την περίοδο της άδοξης προσπάθειας του Παππά να μοιράσει την τηλεοπτική πίτα σε… μη διαπλεκόμενους καπιταλιστές), αλλά και τα αίσχη του ΣΥΡΙΖΑ με τον άλλο «κάπο», τον Μελισσανίδη, που επί μια τριετία έσπερνε τον τρόμο στη Νέα Φιλαδέλφεια, για να τσακίσει κάθε αντίσταση στα άνομα-καταστροφικά σχέδιά του. Ηταν η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που του έκανε πλάτες, κινούμενη σε δυο επίπεδα: από τη μια καλύπτοντας το όργιο της μαφιόζικης δράσης στη Νέα Φιλαδέλφεια και από την άλλη εκβιάζοντας τις δημόσιες υπηρεσίες να του δώσουν την πολυπόθητη άδεια. Να θυμίσουμε εν συντομία τα γεγονότα, για να μη νομίζουν οι συριζαίοι ότι πάσχουμε από αμνησία ή ότι είμαστε ηλίθιοι.
Πρέπει να πούμε ότι -όπως συνέβη και με τον Σαββίδη- οι συριζαίοι τον Μελισσανίδη τον «κληρονόμησαν» από τους Σαμαροβενιζέλους. Δεν είχαν κανένα πρόβλημα να «υιοθετήσουν» τους συγκεκριμένους καπιταλιστές (και όχι μόνον αυτούς), όπως συμβαίνει με κάθε αστική κυβέρνηση. Γιατί οι συγκεκριμένοι καπιταλιστές ανταποκρίνονταν στο πρότυπο της «διαπλοκής». Ελεγχαν μεγάλες ποδοσφαιρικές ομάδες, με «ιδιωτικούς στρατούς» αποτελούμενους από οπαδούς-τυφλά ενεργούμενα, και έδειχναν διατεθειμένοι να μπουν στα ΜΜΕ ή να ασκήσουν επιρροή σε ΜΜΕ υπέρ της κυβέρνησης (ο Μελισσανίδης, χάρη στη διαφήμιση του ΟΠΑΠ, ασκεί στα ΜΜΕ, έντυπα και ηλεκτρονικά, μεγαλύτερο έλεγχο απ' αυτόν που ασκεί ο Μαρινάκης).
Δεν ξέρουμε τι επαφές είχε αναπτύξει ο Σαββίδης με τους συριζαίους, όσο αυτοί βρίσκονταν στην αντιπολίτευση (είχε σίγουρα με τον Καμμένο), όμως οι επαφές τους με τον Μελισσανίδη ουδέποτε διαψεύστηκαν. Φλαμπουράρης και Στρατούλης επισκέπτονταν την άνοιξη του 2014 τα γραφεία του ομίλου Μελισσανίδη, όπου και έκλεισαν το «ντιλ». Μιλάμε για τον ορισμό του παρασκήνιου και της διαπλοκής. Και μια ωραία μέρα, ο Στρατούλης πήγε στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής (χωρίς να είναι μέλος της!), όπου συζητιόταν το νομοσχέδιο για το Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας-Αττικής για να ανακοινώσει περιχαρής ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταψηφίσει μεν το νομοσχέδιο, όμως θα υπερψηφίσει τα δύο άρθρα που μπήκαν τσόντα, για να ανοίξουν το δρόμο στο καταστροφικό σχέδιο του Μελισσανίδη.
Ομως, στη Νέα Φιλαδέλφεια υπήρχαν άνθρωποι που αντιστέκονταν. Και τότε άρχισαν οι επιχειρήσεις τύπου μαφίας από τον «ιδιωτικό στρατό» του «προέδρου». Επιχειρήσεις που ολοκληρώθηκαν με την επίθεση σε όσους δοκίμασαν να συμμετάσχουν στην ανοιχτή συγκέντρωση που είχε καλέσει το Συντονιστικό Κατοίκων, σωρεία τραυματισμών, εισβολή, βανδαλισμό και απόπειρα εμπρησμού της «Στρούγκας». Ολα αυτά υπό τα αδιάφορα βλέμματα των μπάτσων, με τις πλάτες των ΜΑΤ. Εγινε σάλος. Κόσμος και μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ άρχισε να διαμαρτύρεται. Ο νυν υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Β. Αποστόλου έγραψε πύρινο καταγγελτικό άρθρο ενάντια στην προσπάθεια υφαρπαγής τμήματος του άλσους της πόλης. Ο ΣΥΡΙΖΑ αναγκάστηκε να υπαναχωρήσει, κατασκευάζοντας μια οριακή απόφαση της πολιτικής του γραμματείας (με μια ψήφο διαφορά, κατά του σχεδίου Μελισσανίδη). Ο σχετικός νόμος καταψηφίστηκε στο σύνολό του από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ηταν μια αναγκαστική υποχώρηση που -όπως φάνηκε από τη συνέχεια- περιλάμβανε τη διαβεβαίωση προς τον Μελισσανίδη ότι όλα θα γίνουν «όπως πρέπει».
Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση και απαλλαγμένος από την προεκλογική πίεση άρχισε να αβαντάρει τον Μελισσανίδη και το σχέδιό του. Σε διοικητικό επίπεδο πίεζε τις υπηρεσίες να κάνουν τα στραβά μάτια και να βάζουν την υπογραφή τους κάτω από καραμπινάτες παρανομίες. Και σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο άφησε τον «ιδιωτικό στρατό» των μπράβων να σπέρνει τον τρόμο ενάντια σε όσους επέμειναν να αντιστέκονται. Αυτή τη φορά τα πυρά των μπράβων δε στράφηκαν μόνο ενάντια στους λίγους εύψυχους που επέμεναν να αντιστέκονται. Αγκάλιασαν και τα μέλη της νέας δημοτικής αρχής (που εκλέχτηκε με τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ!), η οποία -κινούμενη αυστηρά στο πλαίσιο της νομιμότητας- δε συναινούσε στις κραυγαλέες παρανομίες. Η «Στρούγκα» αποκλείστηκε από μπράβους που… έψηναν αρνιά στο πεζοδρόμιο! Ο πρόεδρος του δημοτικού συμβούλιου ξυλοκοπήθηκε από μπράβους μπροστά στα αδιάφορα μάτια των μπάτσων! Κι όταν ο αντικαπιταλιστικός χώρος ανήγγειλε πορεία αλληλεγγύης στη «Στρούγκα», τα ΜΑΤ την έφραξαν στα όρια της Ν. Φιλαδέλφειας, ενώ την ίδια στιγμή η κεντρική λεωφόρος της είχε παραδοθεί στους χούλιγκαν που ασχημονούσαν και ξυλοκοπούσαν όποιον δεν τους άρεσε η φάτσα του.
Η είσοδος του κουμπουροφόρου Σαββίδη στον αγωνιστικό χώρο της Τούμπας ήταν εντυπωσιακή επικοινωνιακά, όμως από άποψη παρανομίας, αλητείας, πολιτικού τραμπουκισμού και μαφιόζικης συνεργασίας κυβέρνησης-καπιταλιστή, τα όσα συνέβησαν για μεγάλο χρονικό διάστημα στη Ν. Φιλαδέλφεια ήταν πολύ πιο «ανεβασμένα».
Το φαινόμενο είναι πολιτικό και όχι ποδοσφαιρικό. Οι ιδιωτικοί στρατοί των καπιταλιστών του ποδοσφαίρου αποτελούν ένα ιδιόμορφο «λόμπι», που καμιά φορά αποδεικνύεται πιο αποτελεσματικό από τα γνωστά «λόμπι». Στη Φιλαδέλφεια-Χαλκηδόνα αυτός ο στρατός κατάφερε να τρομάξει τον πλατύ κόσμο, με αποτέλεσμα να μην υπάρξει ευρεία κοινωνική στήριξη στην αντίσταση ενάντια στα καταστροφικά σχέδια του καπιταλιστή. Το κράτος, με εντολές της κυβέρνησης, στάθηκε στο πλευρό του «παρακράτους», αρωγός και προστάτης του.
Τσίπρας: «Δίνεται η δυνατότητα σε μία υγιή επιχείρηση να μπορεί να λειτουργεί και να έχει τους εργαζομένους. Και αυτό εσείς το ονομάζετε φωτογραφική διάταξη! Ξέρετε τι είναι φωτογραφικό; Το μένος σας απέναντι σε κάθε υγιή επενδυτή που δεν θέλει να σας παραδοθεί, που δεν θέλει να παραδοθεί στη δική σας διαπλοκή, που είναι ακόμα και σήμερα παρούσα! Αυτή είναι η πραγματικότητα!».
Καμμένος: «Βεβαίως και πρέπει να είναι θεσμοθετημένη η διαγραφή των προστίμων των παλαιότερων διοικήσεων. Περιμένουμε να φέρουμε επενδύσεις εδώ, όταν όποιος επενδύσει θα πρέπει να πληρώνει τις παλιές αμαρτίες της παλαιάς διοικήσεως; Ετσι θα μπουν λεφτά στην Ελλάδα;».
Οι δηλώσεις έγιναν τότε που η συγκυβέρνηση των Τσιπροκαμμένων προσπάθησε με (ν)τροπολογία να χαρίσει τα χρέη της ΣΕΚΑΠ του Σαββίδη. Τον Μάη του 2017, αναγκάστηκε ο ίδιος ο Τσίπρας να κατέβει στη Βουλή και να υπερασπιστεί την υπέρ Σαββίδη (ν)τροπολογία. Ακολούθησαν οι δημόσιες ευχαριστίες του ευεργετούμενου «επιχειρηματία».
Σαββίδης: «Ακουσα την ομιλία του πρωθυπουργού και μου φάνηκε ότι ήταν ένας πραγματικός λόγος. Είμαι απόλυτα πεπεισμένος πως πίστευε αυτά που έλεγε. Κι αυτό ήταν το πιο σημαντικό. Στο συγκεκριμένο θέμα της ΣΕΚΑΠ ήταν πραγματιστής κι έπραξε με υψηλό συναίσθημα ηθικής και πρακτικής. (…) Δεν έχουν ανδρισμό στη ΝΔ και προσβάλλουν κάποιοι με τη συμπεριφορά τους τον εαυτό τους. Έπρεπε να βγουν και να πουν πως η διαγραφή των χρεών είναι απαραίτητη. Εγώ ευχαριστώ το κόμμα του κ. Τσίπρα επειδή διορθώνει τα προηγούμενα λάθη. (…) Τέτοιοι επενδυτές όπως είμαι εγώ εφ’ όρου ζωής ψηφίζαμε τον Αντώνη Σαμαρά. Αλλά σήμερα είμαι απόλυτα βέβαιος πως όλοι οι επενδυτές μεγάλοι και μικροί λένε ευχαριστώ στον κ. Τσίπρα. (…) Αν εγώ θα έκανα μια πολιτική ή προεκλογική συζήτηση θα ήθελα μονάχα να πω με μια λέξη: “Να κρατηθείτε από τον Τσίπρα. Είναι η προϋπόθεση επιτυχίας του μέλλοντος. Της επόμενης ημέρας. Αυτός έχει τη μικρότερη ευθύνη για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα“. (…) Και εδώ εγώ βγάζω το καπέλο στον κ. Τσίπρα. Είδα στο βίντεο την απάντηση του κ. Τσίπρα στο Κοινοβούλιο. Έτσι πρέπει να συμπεριφέρονται οι πρωθυπουργοί, προστατεύοντας τον οποιονδήποτε επενδυτή. (…) Οταν την Παρασκευή είδα την ομιλία του, αισθάνθηκα αυτό ακριβώς που είχα αισθανθεί το 2000 όταν άκουσα τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Εγώ θέλω έναν τέτοιο πρόεδρο. Οταν άκουγα τον κ. Τσίπρα ήμουν έτοιμος να χειροκροτήσω».
Αυτά δεν έγιναν σε κάποια μακρινή εποχή. Πριν από δέκα μήνες έγιναν. Σε κάποια μακρινότερη εποχή, στις 15 Οκτώβρη του 2013, τρεις βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κατέθεταν Ερώτηση και Αίτηση Κατάθεσης Εγγράφων, με τίτλο: «Τα αδιέξοδα της πρώην Συνεταιριστικής Καπνοβιομηχανίας Ελλάδος και η επίθεση της νέας εργοδοσίας προς τους εργαζόμενους». Σ' αυτή μιλούσαν για «ξεπούλημα της ΣΕΚΑΠ» και για «ιδιαίτερα χαμηλή τιμή της αγοραπωλησίας», που «δημιουργεί πολλά ερωτηματικά, δεδομένου του πολλαπλάσιου ύψους αντίστοιχων προσφορών, που ξεπερνούσαν τα 15.000.000 ευρώ, και της συνολικής αξίας των περιουσιακών στοιχείων που διέθετε η ΣΕΚΑΠ ήδη πριν από την πώλησή της». Ελεγαν ότι «οι δραματικές μνημονιακές ανατροπές στο εργασιακό περιβάλλον συνολικά αξιοποιούνται πλήρως από το νέο επενδυτή», στηλίτευαν την «εργοδοτική αυθαιρεσία» και κατέληγαν ότι «η ναυαρχίδα του συνεταιριστικού κινήματος χαρίστηκε επί της ουσίας στον ιδιωτικό τομέα, αφήνοντας έκθετους στη βαρβαρότητα της “ελεύθερης“ αγοράς καπνοπαραγωγούς και καταναλωτές».
Υπάρχουν, βέβαια, και άλλα περιστατικά, όπως κάτι καράβια που βρέθηκαν τίγκα στα λαθραία τσιγάρα, κατασκευής και ΣΕΚΑΠ, όμως αρκούν αυτά που συνέβησαν γύρω από την (ν)τροπολογία για να καταλάβουμε από πού αντλεί το θράσος ο Σαββίδης και μπουκάρει στο γήπεδο παρέα με τους μπράβους του, με το πιστόλι κρεμασμένο επιδεικτικά στη δεξιά πλευρά της ζώνης του. Και γιατί οι μπάτσοι που βρίσκονταν εκεί δεν τολμούσαν ούτε το δρόμο να του φράξουν.
«Η ΣΕΚΑΠ είναι μια αγοραπωλησία που έγινε επί κυβερνήσεως Σαμαρά. Εκεί υπήρξε προφανώς ενσυνείδητα ένα θέμα ενός προστίμου που αφορούσε την παλαιά διοίκηση, το οποίο είχε αφεθεί αναπάντητο ως πρόβλημα, με κίνδυνο σήμερα η εταιρία να υποστεί τις συνέπειες. (…) Διότι από ό,τι λέγεται, δεν ήμασταν εμείς τότε στην κυβέρνηση, κατά τη διαδικασία της μεταβίβασης της εταιρίας, είχαν γίνει προσπάθειες απόκρυψης του συγκεκριμένου προστίμου».
Ο Πάνος Σκουρλέτης στην τηλεόραση της ΕΡΤ δε διστάζει να υποστηρίξει την άποψη του Σαββίδη, ότι τάχα τον εξαπάτησε ο Σαμαράς και του έκρυψε ότι υπήρχε και αυτό το πρόστιμο στη ΣΕΚΑΠ για λαθρεμπόριο. Φυσικά, όταν ο Σαββίδης αγόραζε τη ΣΕΚΑΠ, γνώριζε πολύ καλά ότι η εταιρία έπρεπε να πληρώσει αυτό το πρόστιμο (είχε κάνει το γνωστό due diligence, τον ενδελεχή έλεγχο που κάνει κάθε καπιταλιστής όταν θέλει να αγοράσει μια άλλη καπιταλιστική επιχείρηση), όμως ο φίλος του ο Σαμαράς του είχε υποσχεθεί ότι θα του σβήσει το πρόστιμο. Αυτό που δεν πρόλαβε (ή καθυστέρησε) να κάνει ο Σαμαράς, ανέλαβαν να το κάνουν -με τη γνωστή (ν)τροπολογία- οι Τσιπροκαμμένοι, στο στρατόπεδο των οποίων είχε «προσχωρήσει» στο μεταξύ ο Σαββίδης.
Πώς ξέρει ο Σκουρλέτης ότι «είχαν γίνει προσπάθειες απόκρυψης του συγκεκριμένου προστίμου»; «Από ό,τι λέγεται». Από ποιον λέγεται; Μόνο από τον Σαββίδη!
Η συνέχεια του διαλόγου κυβερνητικών δημοσιογράφων - Σκουρλέτη αποκάλυψε όλο τον κυνισμό του συριζαίου και την αντίληψη που έχει για τον ελληνικό λαό: ένα τσούρμο ηλιθίων.
- Ο κ. Σαββίδης ήταν αυτός που αποθέωνε τον κ. Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Σκουρλέτης: Για αυτό όμως δεν ευθύνεται ο κ. Τσίπρας ή ο ΣΥΡΙΖΑ.
- Ναι, όμως είδαμε και στελέχη όπως ο κ. Τσακαλώτος να πηγαίνουν στα επίσημα θεωρεία μαζί με τον κ. Σαββίδη.
Σκουρλέτης: Τι να κάνουμε δηλαδή, να ενοχοποιήσουμε και τα φίλαθλα αισθήματα του κάθε υπουργού;
KONTΡΑ: ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 17 ΜΑΡΤΗ
Με την αναφορά σε μαφιόζους που πάνε στο ποδόσφαιρο ο Θεοδωράκης εννοούσε, προφανώς, τον Ιβάν Σαββίδη. Ισως και άλλους, αλλά τη δεδομένη στιγμή ο Σαββίδης ήταν το θέμα. Γι' αυτό και μπορούμε να καταλάβουμε το λόγο για τον οποίο ο Τσίπρας έκανε πως δεν άκουσε τη μπηχτή. Βλέπετε, τον Σαββίδη τον έχει χρεωθεί «με 108» (όπως λέγεται στη στρατιωτική αργκό). Οχι ο Καμμένος (που περιορίστηκε στο ρόλο του προξενητή), αλλά ο ίδιος ο Τσίπρας και οι άνθρωποί του. Ηταν ο Τσίπρας που αποκαλούσε τον Σαββίδη «υγιή επενδυτή που δε θέλει να παραδοθεί στη διαπλοκή» (διαβάστε σχετικά στη διπλανή στήλη) και ήταν ο διευθυντής του Γραφείου Τύπου του Τσίπρα, Θανάσης Καρτερός, που έπλεκε εγκώμια στον «Ιβάν τον τρομερό», καταγγέλλοντας τα «συμβόλαια ηθικής δολοφονίας του» από τους «διαπλεκόμενους» (δείτε σχετικά στη σελίδα 15).
Αλλά και να μην υπήρχαν όλα όσα προαναφέρθηκαν, καθώς και η (ν)τροπολογία για το πρόστιμο στη ΣΕΚΑΠ, τα καράβια με τα λαθραία τσιγάρα, η είσοδος του Σαββίδη στο χώρο των αστικών ΜΜΕ με καθαρά φιλοκυβερνητική γραμμή, αν μέναμε μόνο στα «αμιγώς» ποδοσφαιρικά, πάλι ήταν εκτεθειμένη η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Τα «φαλτσοσφυρίγματα» σε όλη τη διάρκεια του πρωταθλήματος αποδίδονταν στην «παράγκα», για τον έλεγχο της οποίας ο Σαββίδης είχε ξοδέψει λεφτά. Ομως η δικαστική απόφαση που βγήκε στη μία μετά τα μεσάνυχτα Σαββάτου προς Κυριακή, από έναν δικαστή που και τα ντουβάρια βοούν ότι ανήκει στο περιβάλλον της πρώην προέδρου του Αρείου Πάγου και νυν επικεφαλής του Νομικού Γραφείου του πρωθυπουργού Βασιλικής Θάνου, κι εκείνα τα εισιτήρια που σφραγίστηκαν κυριακάτικα (μέρα που -ως γνωστόν- οι δημόσιες υπηρεσίες είναι κλειστές), δεν ήταν δουλειά της ποδοσφαιρικής «παράγκας», ήταν δουλειά της κυβέρνησης. Η οποία δεν κατηγορήθηκε από την αντιπολίτευση γι' αυτό το όργιο. Βλέπετε, είχε προηγηθεί διακομματική παρέμβαση βουλευτών. Ξεκίνησαν οι δεξιοί, ακολούθησαν οι ανελίτες, προστέθηκε και ο συριζαίος Μπόλαρης. «Ηταν δίκαιο, έγινε πράξη», θα αναφωνούσαν όλοι αυτοί εν χορώ, κλείνοντας τα μάτια στο δικαστικό όργιο, αν δεν είχε γίνει η «στραβή».
Μερικές ώρες αργότερα, ο Σαββίδης μπούκαρε με το κουμπούρι και τους μπράβους του στον αγωνιστικό χώρο, προσφέροντας στον Τσίπρα «αντί του μάννα χολήν, αντί του ύδατος όξος». Είχε και συνέχεια: οι μπάτσοι δε συνέλαβαν αμέσως τον Σαββίδη, ως είχαν υποχρέωση. Στη συνέχεια πήραν εντολή να τον «αναζητήσουν στο πλαίσιο του αυτοφώρου» (και γέλασαν και τα τσιμέντα της Τούμπας). Ποιο ήταν το αυτόφωρο αδίκημα; Η εισβολή στον αγωνιστικό χώρο. Οχι η οπλοφορία σε γήπεδο, που απαγορεύεται ρητά! Επρεπε να του απαγγείλουν κατηγορία και γι' αυτό, να του αφαιρέσουν την άδεια οπλοφορίας και να του κατασχέσουν το όπλο. Δεν το έκαναν. Περιττεύει να πούμε ότι πολιτικός προϊστάμενος των μπάτσων δεν είναι η «παράγκα», αλλά ο υπουργός Δημόσιας Τάξης και ο πρωθυπουργός.
Eπειδή γράφτηκαν διάφορα «πονηρά» («η ένταση της στιγμής» και τα παρόμοια), που σκοπό είχαν να προετοιμάσουν τη «συγγνώμη» που -με καθυστέρηση δύο ημερών- ζήτησε με δήλωσή του ο Σαββίδης, επικαλούμενος τη «συναισθηματική αντίδραση [που του] έχει προκληθεί από την γενικευμένη αρνητική κατάσταση, που επικρατεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο τον τελευταίο καιρό και από το σύνολο των απαράδεκτων, μη αθλητικών γεγονότων, που έλαβαν χώρα προς το τέλος του αγώνα ΠΑΟΚ-ΑΕΚ», είναι απαραίτητο να σημειώσουμε ότι η εμφάνιση του Σαββίδη με το κουμπούρι έγινε απολύτως συνειδητά. Εκανε το πρώτο «ντου» φορώντας μπουφάν που κάλυπτε το κουμπούρι. Οι μπράβοι του, απόλυτα ψύχραιμοι μέσα στο γενικό χάος, τον προστάτευαν από κάθε «κακοτοπιά» (κυρίως φρόντιζαν να τον κρατάνε ώστε να μη χτυπήσει κανέναν). Στη συνέχεια, έβγαλε το μπουφάν και έκανε δεύτερο «ντου» επιδεικνύοντας το κουμπούρι. Οι μπράβοι σίγουρα του το επισήμαναν, αλλά ήταν δική του επιλογή να εμφανιστεί ένοπλος. Μήνυμα ήθελε να στείλει. Οσο για τη «συγγνώμη», που από το σύστημα των «παπαγάλων» (του Σαββίδη και των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ) σχολιάστηκε σαν «γενναία πράξη», ήταν απαραίτητη προκειμένου να ξανακολλήσει το γυαλί των σχέσεων Σαββίδη-Τσίπρα (στις αστικές σχέσεις τα γυαλιά που ραγίζουν ξανακολλάνε) και να διευκολυνθεί η κυβέρνηση στους χειρισμούς της. Ο Σαββίδης δεν είναι κάποιος φανατικός οπαδός του ΠΑΟΚ, είναι ένας καπιταλιστής (με πολύ «σκοτεινό» -για να το πούμε κομψά- παρελθόν) που χρησιμοποιεί τον ΠΑΟΚ στις μπίζνες του.
Βεβαίως, με κουμπούρι είχε εισβάλει παλαιότερα ο Γ. Βαρδινογιάννης και κάτι πυροβολισμοί είχαν πέσει στο λόμπι των επισήμων στο παλιό γήπεδο της ΑΕΚ, αλλά οι συριζαίοι δεν μπορούσαν να επιχειρήσουν συμψηφισμό με τα όσα έχουν γίνει στο παρελθόν. Θα τους χάλαγε το γενικό αφήγημα («εμείς δεν είμαστε σαν τους άλλους, εμάς δεν μας κρατάει κανένας» κτλ. ), αλλά και το ειδικό αφήγημα περί «εξυγίανσης του ποδοσφαίρου». Ετσι, είχαμε την απόφαση για επ' αόριστον διακοπή του πρωταθλήματος, τις δηλώσεις του Μεγαλέξανδρου-Τσίπρα ότι θα κόψει το γόρδιο δεσμό και το «ταρατατζούμ» πρωτοσέλιδο της «Αυγής» που καλούσε (ποιον άραγε; την κυβέρνηση;) σε αφοπλισμό των νονών του ποδοσφαίρου. Λες και πρόκειται για εφημερίδα της αντιπολίτευσης και όχι για το επίσημο όργανο του κυβερνώντος κόμματος.
Χρησιμοποιώντας πληθυντικό αριθμό, η «Αυγή» θέλησε να μας πει ότι δεν είναι μόνον ο Σαββίδης, είναι και άλλοι οι «νονοί». Δεν τους κατονόμασε, βέβαια, αλλά μίλησε μ' έναν χαρακτηριστικά αόριστο (και γι' αυτό άσφαιρο) υπότιτλο: «Σαράκι για τον αθλητισμό και την ποιότητα της δημοκρατίας η ανεξέλεγκτη δράση παραγόντων του ποδοσφαίρου και του υποκινούμενου χουλιγκανισμού».
Είναι φανερό ότι προσπαθούν να βγάλουν από πάνω τους τη ρετσινιά της διαπλοκής με καπιταλιστές τύπου Σαββίδη, αλλά να ρίξουν και τον ίδιο τον Σαββίδη στα μαλακά, βάζοντας την υπόθεσή του μέσα στο γενικό πλαίσιο («όλοι φταίνε»). Ομως, δεν είναι μόνο ο Σαββίδης. Μιλώντας για «νονούς του ποδοσφαίρου» η φυλλάδα του ΣΥΡΙΖΑ νομίζει πως απευθύνεται σε Λωτοφάγους (ή Χαχόλους), που έχουν ξεχάσει τα νταλαβέρια του ΣΥΡΙΖΑ με τον Μαρινάκη (την περίοδο της άδοξης προσπάθειας του Παππά να μοιράσει την τηλεοπτική πίτα σε… μη διαπλεκόμενους καπιταλιστές), αλλά και τα αίσχη του ΣΥΡΙΖΑ με τον άλλο «κάπο», τον Μελισσανίδη, που επί μια τριετία έσπερνε τον τρόμο στη Νέα Φιλαδέλφεια, για να τσακίσει κάθε αντίσταση στα άνομα-καταστροφικά σχέδιά του. Ηταν η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που του έκανε πλάτες, κινούμενη σε δυο επίπεδα: από τη μια καλύπτοντας το όργιο της μαφιόζικης δράσης στη Νέα Φιλαδέλφεια και από την άλλη εκβιάζοντας τις δημόσιες υπηρεσίες να του δώσουν την πολυπόθητη άδεια. Να θυμίσουμε εν συντομία τα γεγονότα, για να μη νομίζουν οι συριζαίοι ότι πάσχουμε από αμνησία ή ότι είμαστε ηλίθιοι.
Πρέπει να πούμε ότι -όπως συνέβη και με τον Σαββίδη- οι συριζαίοι τον Μελισσανίδη τον «κληρονόμησαν» από τους Σαμαροβενιζέλους. Δεν είχαν κανένα πρόβλημα να «υιοθετήσουν» τους συγκεκριμένους καπιταλιστές (και όχι μόνον αυτούς), όπως συμβαίνει με κάθε αστική κυβέρνηση. Γιατί οι συγκεκριμένοι καπιταλιστές ανταποκρίνονταν στο πρότυπο της «διαπλοκής». Ελεγχαν μεγάλες ποδοσφαιρικές ομάδες, με «ιδιωτικούς στρατούς» αποτελούμενους από οπαδούς-τυφλά ενεργούμενα, και έδειχναν διατεθειμένοι να μπουν στα ΜΜΕ ή να ασκήσουν επιρροή σε ΜΜΕ υπέρ της κυβέρνησης (ο Μελισσανίδης, χάρη στη διαφήμιση του ΟΠΑΠ, ασκεί στα ΜΜΕ, έντυπα και ηλεκτρονικά, μεγαλύτερο έλεγχο απ' αυτόν που ασκεί ο Μαρινάκης).
Δεν ξέρουμε τι επαφές είχε αναπτύξει ο Σαββίδης με τους συριζαίους, όσο αυτοί βρίσκονταν στην αντιπολίτευση (είχε σίγουρα με τον Καμμένο), όμως οι επαφές τους με τον Μελισσανίδη ουδέποτε διαψεύστηκαν. Φλαμπουράρης και Στρατούλης επισκέπτονταν την άνοιξη του 2014 τα γραφεία του ομίλου Μελισσανίδη, όπου και έκλεισαν το «ντιλ». Μιλάμε για τον ορισμό του παρασκήνιου και της διαπλοκής. Και μια ωραία μέρα, ο Στρατούλης πήγε στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής (χωρίς να είναι μέλος της!), όπου συζητιόταν το νομοσχέδιο για το Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας-Αττικής για να ανακοινώσει περιχαρής ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταψηφίσει μεν το νομοσχέδιο, όμως θα υπερψηφίσει τα δύο άρθρα που μπήκαν τσόντα, για να ανοίξουν το δρόμο στο καταστροφικό σχέδιο του Μελισσανίδη.
Ομως, στη Νέα Φιλαδέλφεια υπήρχαν άνθρωποι που αντιστέκονταν. Και τότε άρχισαν οι επιχειρήσεις τύπου μαφίας από τον «ιδιωτικό στρατό» του «προέδρου». Επιχειρήσεις που ολοκληρώθηκαν με την επίθεση σε όσους δοκίμασαν να συμμετάσχουν στην ανοιχτή συγκέντρωση που είχε καλέσει το Συντονιστικό Κατοίκων, σωρεία τραυματισμών, εισβολή, βανδαλισμό και απόπειρα εμπρησμού της «Στρούγκας». Ολα αυτά υπό τα αδιάφορα βλέμματα των μπάτσων, με τις πλάτες των ΜΑΤ. Εγινε σάλος. Κόσμος και μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ άρχισε να διαμαρτύρεται. Ο νυν υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Β. Αποστόλου έγραψε πύρινο καταγγελτικό άρθρο ενάντια στην προσπάθεια υφαρπαγής τμήματος του άλσους της πόλης. Ο ΣΥΡΙΖΑ αναγκάστηκε να υπαναχωρήσει, κατασκευάζοντας μια οριακή απόφαση της πολιτικής του γραμματείας (με μια ψήφο διαφορά, κατά του σχεδίου Μελισσανίδη). Ο σχετικός νόμος καταψηφίστηκε στο σύνολό του από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ηταν μια αναγκαστική υποχώρηση που -όπως φάνηκε από τη συνέχεια- περιλάμβανε τη διαβεβαίωση προς τον Μελισσανίδη ότι όλα θα γίνουν «όπως πρέπει».
Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση και απαλλαγμένος από την προεκλογική πίεση άρχισε να αβαντάρει τον Μελισσανίδη και το σχέδιό του. Σε διοικητικό επίπεδο πίεζε τις υπηρεσίες να κάνουν τα στραβά μάτια και να βάζουν την υπογραφή τους κάτω από καραμπινάτες παρανομίες. Και σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο άφησε τον «ιδιωτικό στρατό» των μπράβων να σπέρνει τον τρόμο ενάντια σε όσους επέμειναν να αντιστέκονται. Αυτή τη φορά τα πυρά των μπράβων δε στράφηκαν μόνο ενάντια στους λίγους εύψυχους που επέμεναν να αντιστέκονται. Αγκάλιασαν και τα μέλη της νέας δημοτικής αρχής (που εκλέχτηκε με τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ!), η οποία -κινούμενη αυστηρά στο πλαίσιο της νομιμότητας- δε συναινούσε στις κραυγαλέες παρανομίες. Η «Στρούγκα» αποκλείστηκε από μπράβους που… έψηναν αρνιά στο πεζοδρόμιο! Ο πρόεδρος του δημοτικού συμβούλιου ξυλοκοπήθηκε από μπράβους μπροστά στα αδιάφορα μάτια των μπάτσων! Κι όταν ο αντικαπιταλιστικός χώρος ανήγγειλε πορεία αλληλεγγύης στη «Στρούγκα», τα ΜΑΤ την έφραξαν στα όρια της Ν. Φιλαδέλφειας, ενώ την ίδια στιγμή η κεντρική λεωφόρος της είχε παραδοθεί στους χούλιγκαν που ασχημονούσαν και ξυλοκοπούσαν όποιον δεν τους άρεσε η φάτσα του.
Η είσοδος του κουμπουροφόρου Σαββίδη στον αγωνιστικό χώρο της Τούμπας ήταν εντυπωσιακή επικοινωνιακά, όμως από άποψη παρανομίας, αλητείας, πολιτικού τραμπουκισμού και μαφιόζικης συνεργασίας κυβέρνησης-καπιταλιστή, τα όσα συνέβησαν για μεγάλο χρονικό διάστημα στη Ν. Φιλαδέλφεια ήταν πολύ πιο «ανεβασμένα».
Το φαινόμενο είναι πολιτικό και όχι ποδοσφαιρικό. Οι ιδιωτικοί στρατοί των καπιταλιστών του ποδοσφαίρου αποτελούν ένα ιδιόμορφο «λόμπι», που καμιά φορά αποδεικνύεται πιο αποτελεσματικό από τα γνωστά «λόμπι». Στη Φιλαδέλφεια-Χαλκηδόνα αυτός ο στρατός κατάφερε να τρομάξει τον πλατύ κόσμο, με αποτέλεσμα να μην υπάρξει ευρεία κοινωνική στήριξη στην αντίσταση ενάντια στα καταστροφικά σχέδια του καπιταλιστή. Το κράτος, με εντολές της κυβέρνησης, στάθηκε στο πλευρό του «παρακράτους», αρωγός και προστάτης του.
Για να μην ξεχνιόμαστε
Τσίπρας: «Δίνεται η δυνατότητα σε μία υγιή επιχείρηση να μπορεί να λειτουργεί και να έχει τους εργαζομένους. Και αυτό εσείς το ονομάζετε φωτογραφική διάταξη! Ξέρετε τι είναι φωτογραφικό; Το μένος σας απέναντι σε κάθε υγιή επενδυτή που δεν θέλει να σας παραδοθεί, που δεν θέλει να παραδοθεί στη δική σας διαπλοκή, που είναι ακόμα και σήμερα παρούσα! Αυτή είναι η πραγματικότητα!».
Καμμένος: «Βεβαίως και πρέπει να είναι θεσμοθετημένη η διαγραφή των προστίμων των παλαιότερων διοικήσεων. Περιμένουμε να φέρουμε επενδύσεις εδώ, όταν όποιος επενδύσει θα πρέπει να πληρώνει τις παλιές αμαρτίες της παλαιάς διοικήσεως; Ετσι θα μπουν λεφτά στην Ελλάδα;».
Οι δηλώσεις έγιναν τότε που η συγκυβέρνηση των Τσιπροκαμμένων προσπάθησε με (ν)τροπολογία να χαρίσει τα χρέη της ΣΕΚΑΠ του Σαββίδη. Τον Μάη του 2017, αναγκάστηκε ο ίδιος ο Τσίπρας να κατέβει στη Βουλή και να υπερασπιστεί την υπέρ Σαββίδη (ν)τροπολογία. Ακολούθησαν οι δημόσιες ευχαριστίες του ευεργετούμενου «επιχειρηματία».
Σαββίδης: «Ακουσα την ομιλία του πρωθυπουργού και μου φάνηκε ότι ήταν ένας πραγματικός λόγος. Είμαι απόλυτα πεπεισμένος πως πίστευε αυτά που έλεγε. Κι αυτό ήταν το πιο σημαντικό. Στο συγκεκριμένο θέμα της ΣΕΚΑΠ ήταν πραγματιστής κι έπραξε με υψηλό συναίσθημα ηθικής και πρακτικής. (…) Δεν έχουν ανδρισμό στη ΝΔ και προσβάλλουν κάποιοι με τη συμπεριφορά τους τον εαυτό τους. Έπρεπε να βγουν και να πουν πως η διαγραφή των χρεών είναι απαραίτητη. Εγώ ευχαριστώ το κόμμα του κ. Τσίπρα επειδή διορθώνει τα προηγούμενα λάθη. (…) Τέτοιοι επενδυτές όπως είμαι εγώ εφ’ όρου ζωής ψηφίζαμε τον Αντώνη Σαμαρά. Αλλά σήμερα είμαι απόλυτα βέβαιος πως όλοι οι επενδυτές μεγάλοι και μικροί λένε ευχαριστώ στον κ. Τσίπρα. (…) Αν εγώ θα έκανα μια πολιτική ή προεκλογική συζήτηση θα ήθελα μονάχα να πω με μια λέξη: “Να κρατηθείτε από τον Τσίπρα. Είναι η προϋπόθεση επιτυχίας του μέλλοντος. Της επόμενης ημέρας. Αυτός έχει τη μικρότερη ευθύνη για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα“. (…) Και εδώ εγώ βγάζω το καπέλο στον κ. Τσίπρα. Είδα στο βίντεο την απάντηση του κ. Τσίπρα στο Κοινοβούλιο. Έτσι πρέπει να συμπεριφέρονται οι πρωθυπουργοί, προστατεύοντας τον οποιονδήποτε επενδυτή. (…) Οταν την Παρασκευή είδα την ομιλία του, αισθάνθηκα αυτό ακριβώς που είχα αισθανθεί το 2000 όταν άκουσα τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Εγώ θέλω έναν τέτοιο πρόεδρο. Οταν άκουγα τον κ. Τσίπρα ήμουν έτοιμος να χειροκροτήσω».
Αυτά δεν έγιναν σε κάποια μακρινή εποχή. Πριν από δέκα μήνες έγιναν. Σε κάποια μακρινότερη εποχή, στις 15 Οκτώβρη του 2013, τρεις βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κατέθεταν Ερώτηση και Αίτηση Κατάθεσης Εγγράφων, με τίτλο: «Τα αδιέξοδα της πρώην Συνεταιριστικής Καπνοβιομηχανίας Ελλάδος και η επίθεση της νέας εργοδοσίας προς τους εργαζόμενους». Σ' αυτή μιλούσαν για «ξεπούλημα της ΣΕΚΑΠ» και για «ιδιαίτερα χαμηλή τιμή της αγοραπωλησίας», που «δημιουργεί πολλά ερωτηματικά, δεδομένου του πολλαπλάσιου ύψους αντίστοιχων προσφορών, που ξεπερνούσαν τα 15.000.000 ευρώ, και της συνολικής αξίας των περιουσιακών στοιχείων που διέθετε η ΣΕΚΑΠ ήδη πριν από την πώλησή της». Ελεγαν ότι «οι δραματικές μνημονιακές ανατροπές στο εργασιακό περιβάλλον συνολικά αξιοποιούνται πλήρως από το νέο επενδυτή», στηλίτευαν την «εργοδοτική αυθαιρεσία» και κατέληγαν ότι «η ναυαρχίδα του συνεταιριστικού κινήματος χαρίστηκε επί της ουσίας στον ιδιωτικό τομέα, αφήνοντας έκθετους στη βαρβαρότητα της “ελεύθερης“ αγοράς καπνοπαραγωγούς και καταναλωτές».
Υπάρχουν, βέβαια, και άλλα περιστατικά, όπως κάτι καράβια που βρέθηκαν τίγκα στα λαθραία τσιγάρα, κατασκευής και ΣΕΚΑΠ, όμως αρκούν αυτά που συνέβησαν γύρω από την (ν)τροπολογία για να καταλάβουμε από πού αντλεί το θράσος ο Σαββίδης και μπουκάρει στο γήπεδο παρέα με τους μπράβους του, με το πιστόλι κρεμασμένο επιδεικτικά στη δεξιά πλευρά της ζώνης του. Και γιατί οι μπάτσοι που βρίσκονταν εκεί δεν τολμούσαν ούτε το δρόμο να του φράξουν.
Τσατσιλίκια (1)
«Η ΣΕΚΑΠ είναι μια αγοραπωλησία που έγινε επί κυβερνήσεως Σαμαρά. Εκεί υπήρξε προφανώς ενσυνείδητα ένα θέμα ενός προστίμου που αφορούσε την παλαιά διοίκηση, το οποίο είχε αφεθεί αναπάντητο ως πρόβλημα, με κίνδυνο σήμερα η εταιρία να υποστεί τις συνέπειες. (…) Διότι από ό,τι λέγεται, δεν ήμασταν εμείς τότε στην κυβέρνηση, κατά τη διαδικασία της μεταβίβασης της εταιρίας, είχαν γίνει προσπάθειες απόκρυψης του συγκεκριμένου προστίμου».
Ο Πάνος Σκουρλέτης στην τηλεόραση της ΕΡΤ δε διστάζει να υποστηρίξει την άποψη του Σαββίδη, ότι τάχα τον εξαπάτησε ο Σαμαράς και του έκρυψε ότι υπήρχε και αυτό το πρόστιμο στη ΣΕΚΑΠ για λαθρεμπόριο. Φυσικά, όταν ο Σαββίδης αγόραζε τη ΣΕΚΑΠ, γνώριζε πολύ καλά ότι η εταιρία έπρεπε να πληρώσει αυτό το πρόστιμο (είχε κάνει το γνωστό due diligence, τον ενδελεχή έλεγχο που κάνει κάθε καπιταλιστής όταν θέλει να αγοράσει μια άλλη καπιταλιστική επιχείρηση), όμως ο φίλος του ο Σαμαράς του είχε υποσχεθεί ότι θα του σβήσει το πρόστιμο. Αυτό που δεν πρόλαβε (ή καθυστέρησε) να κάνει ο Σαμαράς, ανέλαβαν να το κάνουν -με τη γνωστή (ν)τροπολογία- οι Τσιπροκαμμένοι, στο στρατόπεδο των οποίων είχε «προσχωρήσει» στο μεταξύ ο Σαββίδης.
Πώς ξέρει ο Σκουρλέτης ότι «είχαν γίνει προσπάθειες απόκρυψης του συγκεκριμένου προστίμου»; «Από ό,τι λέγεται». Από ποιον λέγεται; Μόνο από τον Σαββίδη!
Η συνέχεια του διαλόγου κυβερνητικών δημοσιογράφων - Σκουρλέτη αποκάλυψε όλο τον κυνισμό του συριζαίου και την αντίληψη που έχει για τον ελληνικό λαό: ένα τσούρμο ηλιθίων.
- Ο κ. Σαββίδης ήταν αυτός που αποθέωνε τον κ. Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Σκουρλέτης: Για αυτό όμως δεν ευθύνεται ο κ. Τσίπρας ή ο ΣΥΡΙΖΑ.
- Ναι, όμως είδαμε και στελέχη όπως ο κ. Τσακαλώτος να πηγαίνουν στα επίσημα θεωρεία μαζί με τον κ. Σαββίδη.
Σκουρλέτης: Τι να κάνουμε δηλαδή, να ενοχοποιήσουμε και τα φίλαθλα αισθήματα του κάθε υπουργού;
KONTΡΑ: ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 17 ΜΑΡΤΗ
Σάββατο 17 Μαρτίου 2018
http://www.eksegersi.gr/%CE%95%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1/30388.%CE%91%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%AC-%CE%BC%CE%B5-%CE%BA%CE%AC%CE%B8%CE%B5-%CE%B5%CE%AF%CE%B4%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AD%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%B1%CF%86%CE%B9%CF%8C%CE%B6%CE%BF%CF%85%CF%82
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου