(Σαβ. 2/4/16 – 18:01)
Του ΒΑΣΙΛΗ ΠΡΙΜΙΚΗΡΗ*
Το Αριστερό Ρεύμα αποφασίζει να περάσει σε μια νέα φάση μετά την μακρόχρονη πορεία του. Αυτό θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι ίσος μια είδηση που απασχολεί μόνο όσους ασχολούνται με τα εσώψυχα τηςαριστεράς και όμως δεν είναι έτσι.
Οι διεργασίες μέσα στην αριστερά έχουν την σημασία τους για τον κόσμο της εργασίας και γενικότερα για τον Ελληνικό λαό ειδικά σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς όπου οι μνημονιακές πολιτικές έχουν στην κυριολεξίασυνθλίψει τον Ελληνικό λαό και ο εναπομείνας ΣΥΡΙΖΑ του Αλ. Τσίπραέχει εκτός των άλλων τραυματίσει το ηθικό του κόσμου της Αριστεράς.
Πριν από ενάμιση χρόνο, κανείς απ’ όλους αυτούς που βρίσκονταν μακριά από τα εσωτερικά τουΣΥΡΙΖΑ δεν φανταζόταν ότι τα πράγματα θα έπαιρναν τέτοια τροπή. Ελάχιστοι τότε είχαν πιστέψει ότι οΤσίπρας και η παρέα του θα έδιναν ένα τέτοιο «πισώπλατο» κτύπημα στον κόσμο, σε όλους τουςπροοδευτικούς και αριστερούς πολίτες, ότι θα πλήγωνε τόσο βαθιά όλον τον κόσμο της αριστεράς από το ΚΚΕ μέχρι την Ανταρσία. “Το όλοι το ίδιο είναι” φυτεύτηκε δυστυχώς στο μυαλό πολλών Ελλήνων και αυτό είναι καταστροφικό για την αριστερά και τα οραματά της.
Το Αριστερό Ρεύμα πριν από λίγους μήνες, πριν από το εντυπωσιακό δημοψήφισμα του ΟΧΙ είχε αρχίσει στην πραγματικότητα να γινεται γνωστό σε όλη την Ελληνική κοινωνία για την προσπάθεια των στελεχών του να διατηρήσουν την αριστερή διαφορετικότητα στον ανερχόμενο ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν το κομμάτι του με τον πιο αριστερό Ριζοσπαστικό λόγο, ήταν η τάση, το πολιτικό και ιδεολογικό ρεύμαπου πάλευε με συνέπεια για την κοινή δράση και συσπείρωση όλων των δυνάμεων της αριστεράςμέσα στον ΣΥΡΙΖΑ και έξω απ’ αυτόν, μια δύναμη με καθαρό αντιμνημονιακό και αντικαπιταλιστικό στίγμα. Ήταν η δύναμη που με σταθερότητα πάλεψε ενάντια στα νεφελώματα της κεντροαριστεράς την περίοδο Σημίτη όπου το ΠΑΣΟΚ μεσουρανούσε στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα αλλά και όταν τέτοιες απόψεις παρουσιάστηκαν μέσα στον ίδιο τον ΣΥΝ. Ήταν η δύναμη μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ που δεν υποτάχθηκε σε μια ιδιότυπη Ευρωλαγνία που ειδικά τα τελευταία χρόνια ευνούχιζε την ταξική διαφορετικότητα της Ελληνικής αριστεράς. Ήταν ένα σημαντικό κομμάτι μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ πουπάλεψε με νύχια και με δόντια έναν αρρωστημένο κυβερνητισμό, έναν κυβερνητισμό που απέβλεπε στην διαχείριση του ίδιου σάπιου πολιτικού συστήματος, που άρχιζε δυστυχώς να διαφαίνεται και μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ μετά τη νίκη του Γενάρη του 2015, όπου για πρώτη φορά ένα μέρος των δυνάμεων της αριστεράς πήρε την κυβερνητική εξουσία στα χέρια του. Την κυβερνητική εξουσία και μόνο που στην πορεία αποδείχθηκε ότι ήταν μια “εξουσία” κυβέρνησης μιας χώρας υποταγμένης πραγματικού προτεκτοράτου.
Το Α.Ρ. δεν είναι φυσικά, για όσους γνωρίζουν τα πολιτικά δρώμενα μέσα στην Ελληνική αριστερά,κάτι το καινούργιο. Έρχεται από πολύ μακριά, γεννήθηκε μέσα στα “πέτρινα χρόνια” της διάσπασης του ΚΚΕ και του ενιαίου ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, όπου κατάφερε να γίνει ηγεμονική δύναμη με αριστερό,ριζοσπαστικό, ταξικό προσανατολισμό, που συνέβαλε τα μέγιστα για την δημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ. Ειναι ένα πολιτικό υποκείμενο της σύγχρονης Αριστεράς που δεν θέλει να χάσει την ταξική του όχθη. ΤοΑ.Ρ. μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και όταν καταγράφηκε μέσα από συνεδριακές διαδικασίες στο πρόσφατο παρελθόν ως μειοψηφία συνέβαλε πάντα δημιουργικά και ενωτικά για τη διαμόρφωση μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας που διεκδίκησε και κατάφερε να πάρει την πλειοψηφία της συγκατάθεσης του Ελληνικού λαού.
Τέλος το Α.Ρ. ακόμα και όταν στο ΣΥΡΙΖΑ άρχιζαν να εμφανίζονται τα πρώτα σημαντικά εκφυλιστικά φαινόμενα της αριστερής διαφορετικότητας, προσπάθησε και πέτυχε ένα δημοψήφισμα που έφερε τον Ελληνικό λαό στο προσκήνιο, που έδωσε ένα δείγμα γραφής για όλους τους λαούς της Ευρώπης, ότι μπορεί και επιβάλλεται να αποδράσουν από τη νομισματική φυλακή του Ευρώ για μια Ευρώπηδιαφορετική.
Μετά όμως την τραγική μετάλλαξη ανοικτά καθαρά πλέον της πλειοψηφίας του ηγετικού πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα μνημονιακό υποταγμένο πολιτικό μόρφωμα το Α.Ρ αναγκάστηκε να αποχωρίσει από αυτό το κόμμα. Δεν μπορούσαν τα μελη και τα στελέχη του να συνυπάρξουν στον ίδιο πολιτικό χώρο με αυτούς που επρόκητο εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του Γερμανού ηγεμόνα σε μια χώρα προτεκτοράτο.
Μπορεί το Α.Ρ. να μην κατάφερε σ’ εκείνη την ιστορική φάση να ηγεμονεύσει και να μετατοπίσει τον πολιτικό άξονα, της κυβέρνησης προς τα αριστερά, σε άλλα κοινωνικό-ταξικά μονοπάτια, απ’ αυτά που ακολούθησε ο εναπομείνας ΣΥΡΙΖΑ. Όμως εξακολουθεί παρά την ήττα της ΛΑ.Ε. στις εκλογές του Σεπτέμβρη να αποτελεί μια δύναμη που δεν έχασε την αριστερή της διαφορετικότητα. Που έχει την πείρα και την γνώση να οδηγήσει ξανά την αριστερά σε νικηφόρους αγώνες για την ανατροπή αυτού του σάπιου αντεργατικού, αντιλαϊκού συστήματος εξουσίας που καθημερινά καταδυναστεύει τον Ελληνικό λαό.
Το Α.Ρ έρχεται από μακριά και μπορεί να πάει μακριά την υπόθεση της εξυπηρέτησης του κόσμουτης εργασίας στην Ελλάδα.
Μέσα από το μετωπικό σχήμα της ΛΑΕ το Αριστερό Ρεύμα θα συμβάλει στην δημιουργία ενόςπλατιού αντικαπιταλιστικού, αντιμνημονιακου πατριωτικού μετώπου όλων των δυνάμεων τηςαριστερας ξεπεραστούν τα σινικά τοίχοι που προσπαθούν να βάλουν κατά κύριο λόγο και από διαφορετικές πολιτικές προσεγγίσεις οι δυνάμεις του εναπομείναντα ΣΥΡΙΖΑ αλλά και του ΚΚΕ.
Το Α.Ρ εκ των πραγμάτων παρά τις αντίξοες συνθήκες του σήμερα θα παλέψει ώστε η ελπίδα για μια αριστερή διέξοδος στην κρίση να ξανα-αναστηθεί και πάλι μέσα στην Ελληνική κοινωνία.
*Ο Βασίλης Πριμικήρης είναι μέλος του προσωρινού Πολιτικού Συμβουλίου της ΛΑ.Ε
Παρασκευή 1 Απριλίου 2016
http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=23922:primikiris-revma&catid=81:kivernisi&Itemid=198
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου