Για την ενότητα της Αριστεράς...Για μια πολυκεντρική Αριστερά...Για την ενότητα στη βάση

Κυριακή 24 Απριλίου 2016

(Θλίψη για μια ακόμη σβυσμένη φωνή)... Η Κλασσικοπερίπτωση αναστέλλει τη λειτουργία της μέχρι να ...



Απο καιρό  έβλεπα  έναν εφιάλτη.
Κάθε φορά  που πλησίαζα  την βάρκα  που θα με πέρναγε απέναντι στην  χώρα  της  αλήθειας, της ανθρωπιάς και της δικαιοσύνης , όλο και  κάτι , όλο και κάποιοι  θα βρίσκονταν  κοντά  για να με τραβήξουν  προς τα πίσω.
Ο εφιάλτης αυτός δεν ήταν  τυχαίος.
Ήταν όπως φάνηκε  η αποτύπωση μιας θλιβερής (για πολλούς λόγους) καθημερινότητας.
Πολλές φορές σκέφτηκα  ότι  η "κλασσικοπερίπτωση"  δεν έχει νόημα πλέον να υπάρχει,  αφού ελάχιστοι πλέον αντιλαμβάνονται  μετά απο τόσα χρόνια τι  προσπαθώ να στείλω  σαν μήνυμα  , σαν εκκληση, σαν  σύνθημα ή σαν  διαμαρτυρία ή ομολογία.
Χθές  βρέθηκα σε μια  συνέλευση  εργαζομένων ,και οι ελάχιστοι  που  ήρθαν με άκουσαν να στέλνω  το μήνυμα  της  ενότητας, της ανάγκης όχι να αναστηθεί  το πτώμα  του συνδικαλισμού αλλά  να γεννηθεί  το  αληθινό  και  "απο τα κάτω"   συνδικαλιστικό κίνημα, ώστε  να καταφέρουμε  να σώσουμε ότι μπορούμε  σε  αυτό  το περιβάλλον  της  νεοφιλελεύθερης   πυρκαγιάς.
Μίλησα όπως  αισθανόμουν  και  όσο  πιό  ξεκάθαρα  μπορούσα.
Ελπίζω ότι τόσο  αυτοί που μέ άκουσαν  χθές όσο και εκείνοι που τόσα χρόνια  διάβαζαν  όσα  έγραφα ή αναδημοσίευα  στην κλασσικοπερίπτωση, να  έχουν πάρει κάτι  που  αξίζει  τον κόπο να το έχουν  στο δισάκι  τους.

Θεωρώ  λοιπόν πως ότι είχα να πώ  το είπα ,  ότι είχα να γράψω  το έχω γράψει , και ότι  έπρεπε να κάνω  για να  μεταδώσω  το πνεύμα της αντίστασης  σε κάθε είδους  και απόχρωσης  μισανθρωπία το έκανα  με τον τρόπο που κάθε φορά  έκρινα  ως  τον  πιό κατάλληλο.

Όταν  θα πιστέψω ότι  αξίζει τον κόπο  να  πώ κάτι μέσα απο αυτές  τις  σελίδες  να είστε σίγουροι  ότι θα το κάνω.
Προς το παρόν  σταματώ  εδώ  την "ιντερνετική" μου παρουσία αλλά όχι  την παρουσία  μου στο  πραγματικό  πεδίο της μάχης , εκεί  δηλαδή  που βλεπουμε  ο ένας τον άλλον,τονίζοντας ταυτόχρονα ότι  αυτή η αναστολή δεν  είναι προϊόν "πιέσεων" ή  απειλών  (εξάλλου  τόσα χρόνια  έχουμε πάθει ανοσία σε τέτοιου είδους "παρεμβάσεις") .

Καλή αντάμωση

ΥΓ:ΟΧΙ ΔΕΝ ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ ΑΠΛΑ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΗ ΜΑΣΧΑΛΗ ΠΡΟΧΩΡΑΩ ΣΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΜΑΖΙ ΜΕ ΣΑΣ

Όχι δεν κουράστηκα , απλά αποφάσισα ότι θα είμαι πιό χρήσιμος στο μέτωπο.
Εκεί δηλαδή που θα μπορώ να βλέπω κατάματα τον εχθρό αλλά και τον σύντροφο.
Ανεστάλη λοιπόν η λειτουργία της εφημεριδούλας (κλασσικοπερίπτωση) κρατώ όμως ανοιχτό τον "ασύρματο" (facebook) μέσω του οποίου θα επικοινωνούμε.
Ως "επιμύθιο" ή ως περιεκτική "εξήγηση" θα χρησιμοποιήσω αυτό που είχε πεί σε μια ανάλογη περίσταση ο αγαπημένος μου Μανόλης Αναγνωστάκης:

"Αυτή η ανεξέλεγκτη και χειμαρρώδης αντιστασιολογία, πόσω μάλλον από ανθρώπους που όψιμα ανακάλυψαν αυτό το ορυχείο, ομολογώ ότι με εκνευρίζει λίγο, με μελαγχολεί. 
Δεν διέπομαι από κανένα πνεύμα ρεβανσισμού και δεν αισθάνομαι καλά σε ένα κλίμα φραστικού παλικαρισμού που γίνεται εκ του ασφαλούς βέβαια. 
Είμαι ξένος σε αυτό το κλίμα. 
Κυρίως με ενοχλεί ο στόμφος, τα μεγάλα λόγια, η καθυστερημένη επίδειξη τίτλων και ευσήμων που για μένα ελάχιστοι τα δικαιούνται και αυτοί είναι εκείνοι που δεν τα προβάλλουν.
Η ιστορία πλαστογραφήθηκε, εξευτελίστηκε, παραποιήθηκε. 
Το θέμα είναι να μην ξαναγράψουμε μια ιστορία πάλι με αποσιωπήσεις, εν ονόματι σκοπιμοτήτων δικών μας αυτή τη φορά. Αυτό μας ρίχνει σε έναν φαύλο κύκλο λειψής ενημέρωσης και κακής πληροφόρησης των νεώτερων γενιών"
http://klassikoperiptosi.blogspot.com/2016/04/blog-post_19.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου