Ακούγοντας τον κ.Τσίπρα

Γράφει: Ο Νίκος Μπογιόπουλος
Η μισή Ελλάδαπαρακολούθησε τη συνέντευξη του κ.Τσίπραστον κ.Χατζηνικολάου.Ο κάθε τηλεθεατής εξήγαγε με άμεσο και αυθεντικό τρόπο τα συμπεράσματά του. 

    Ανάμεσα στα άλλα (για τον ΕΝΦΙΑ που θα διατηρηθεί «αν δεν κλπ», για τον σεβασμό στη λαϊκή ετυμηγορία αλλά με «σεβασμό στους κανόνες της ΕΕ», για τον «έντιμο συμβιβασμό», για την συνέχιση του ξεπουλήματος αεροδρομίων, δημοσίων επιχειρήσεων, λιμανιών κοκ) εμείς συγκρατήσαμε και τούτη τη δήλωση:

    Οι κινήσεις που κάνω αυτή την περίοδο, είπε ο πρωθυπουργός, δεν είναι οι κινήσεις ενός αριστερού κόμματος ή ενός αριστερού ηγέτη αλλά πρόκειται για κινήσεις εθνικής ευθύνης. Μάλιστα…
    Παρατήρηση πρώτη: Κάθε φορά που οι εκάστοτε πρωθυπουργοί άρχιζαν τα περί «εθνικής ευθύνης», που τα έθεταν πάνω από την ιδεολογία τους – και τούτο ως απόδειξη ότι βάζουν τη χώρα πάνω από τις προσωπικές τους πεποιθήσεις - τότε εκείνα που ακολουθούσαν δεν ήταν και πολύ ευχάριστα για το «έθνος» του εργαζόμενου λαού…
    Παρατήρηση δεύτερη: Η Αριστερά είναι τέτοια επειδή ακριβώς η ιδεολογία, το πρόγραμμα και η πολιτική της είναι ταυτισμένα με το εθνικό όφελος, στο πλαίσιο βεβαίως μιας κοινωνίας που θα συγκροτείται με ηγέτιδα δύναμη το «έθνος» του λαού και με πυξίδα τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και όλου του εργαζόμενου λαού.
    Αυτή είναι μια από τις ειδοποιούς διαφορές της Αριστεράς με τους πολιτικούς αντιπάλους της. Δεν διαχωρίζει – υποκριτικά – το πρόσημό της, το αριστερό πρόσημό της, με ό,τι είναι ωφέλιμο για το λαό και τον τόπο. Γιατί πολύ απλά αν δεν ήταν ωφέλιμο δεν θα ήταν αριστερό.
     Γνωρίζουμε τον αφορισμό ότι όσα επισημαίνουμε παραπάνω συνιστούν, τάχα, ιδεοληψία. Ότι είναι, τάχα, «δευτερεύοντα».
    Απαντάμε: Η Αριστερά, εκτός από πολιτική Αριστερά είναι (με την έννοια της κοινωνικής διαστρωμάτωσης) και κοινωνική Αριστερά. Ως τέτοια καλύπτει το 99% του λαού, δηλαδή την συντριπτική πλειοψηφία του Έθνους.
    Όσοι μέχρι τώρα ξεχνούσαν» - στο όνομα του «εθνικού οφέλους» - να κάνουν αυτή την πολύ απλή ταξική ανάλυση, όσοι διαχώριζαν την πολιτική Αριστερά από την κοινωνική Αριστερά, παρότι έκλιναν σε όλες τις πτώσεις την λέξη «Αριστερά», συνήθως κάτι άλλο μας έλεγαν. Και συνήθως σε εκείνη την οικτρή μειοψηφία του 1% ήταν που απευθύνονταν και που… «έκλειναν το μάτι». Και αυτό μόνο «δευτερεύον» δεν είναι…  
    Εν ολίγοις: Η Αριστερά – όταν είναι Αριστερά – όχι μόνο δεν βάζει στην μπάντα την πολιτική της και την ιδεολογία της στο όνομα του «εθνικού οφέλους», αλλά προωθεί το λαϊκό συμφέρον στην πράξη και όχι στα λόγια χωρίς να το διαχωρίζει από το «εθνικό», μιας και τελικά το λαϊκό συμφέρον δεν είναι τίποτα λιγότερο από το εθνικό συμφέρον.
    Όχι μόνο δεν «αναστέλλει» αλλά εφαρμόζει την πολιτική της επειδή ακριβώς αυτή είναι που υπηρετεί τον τόπο και μάλιστα στις πιο κρίσιμες συνθήκες, όπως τώρα.
    Ειδάλλως ποιο το νόημα να είναι κανείς Αριστερός; Ποιό το νόημα να υπάρχει η Αριστερά, αν βγάζει ιδεολογικά την ουρά της απέξω στα δύσκολα, όπως κάνουν οι άλλοι; Αυτά τα ξέρουν άπαντες στην Αριστερά – όταν είναι Αριστερά… 

 ΠΗΓΗ: 
http://www.enikos.gr/mpogiopoulos/313527,Akoygontas-ton-kTsipra.html

http://resaltomag.blogspot.gr/2015/04/blog-post_29.html#more