Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΩΝ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

(Τετ. 18/6/14 - 14:57)

...ΚΑΙ Η ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ

Του ΒΑΣΙΛΗ ΠΡΙΜΙΚΗΡΗ*

Μετά τις ευρωεκλογές το πολιτικό τοπίο έγινε ακόμα πιο ρευστό . Καμιά πολιτική δύναμη από μόνη της αλλά ούτε και συνασπισμοί κομμάτων κεντροαριστερού ή κεντροδεξιού τύπου μπορούν να διαδεχθούν αυτή την ασταθή κυβερνητική πραγματικότητα. Η μόνη περίπτωση υποχώρησης αυτής της πολιτικής αστάθειας είναι να συμμαχήσουν όλες οι δυνάμεις τουσυστήματος ενάντια στην αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ. Γνωρίζουν όμως οι πάντες απ΄ τα διάφορα κομματικά επιτελεία ότι αν γίνει κάτι τέτοιο στις επόμενες εκλογές όποτε και αν γίνουν ο ΣΥΡΙΖΑ θα επωφεληθεί και θα εισπράξει όλη την συσσωρευμένη λαϊκή αγανάκτηση σαν η μόνη αντισυστημική δύναμη που μπορεί και θέλει νακυβερνήσει αυτόν τον τόπο.

Το θέμα λοιπόν των συμμαχιών ξαναμπαίνει έντονα σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις με εξαίρεση ίσως το ΚΚΕ που ακολουθεί τον δρόμο της πολιτικής μοναξιάς και του απομονωτισμού αδιαφορώντας για την κατάκτηση της κυβερνητικής τουλάχιστον εξουσίας.Βέβαια τα αδιέξοδα απ΄ αυτή την σεχταριστική πολιτική του είναι προ των πυλών γιατί θα βρεθεί σύντομα μπροστά στην δραματική επιλογή του « εμείς ή αυτοί» του εμείς δηλαδή των δυνάμεων που με την οποιονδήποτε διαφορετικότητά τους έκαναν και κάνουν την επιλογή της λαϊκής και εργατικής ταξικής όχθης και όχι της όχθης της μονοπωλιακής ολιγαρχίας. Εκεί θα δούμε το ΚΚΕ αυτό το ιστορικό κόμμα της αριστεράς με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει.

Οι απαντήσεις στο θέμα των συμμαχιών λοιπόν εκ των πραγμάτων θα αναζητηθούν αναγκαστικά και η πρώτη αναζήτηση θα γίνει για την εκλογή του προέδρου της δημοκρατίας. Η δικομματική κυβερνητική πλειοψηφία λογικά θα επιδιώξει να εξασφαλίσει με κάθε τρόπο τους 180 «πρόθυμους» για την εκλογή του νέου προέδρου της δημοκρατίας για να συνεχίσει μέχρι τέλους το καταστροφικό της έργο για τον κόσμο της εργασίας και συνολικά για τον ελληνικό λαό. Φυσικά στην προσπάθεια της αυτή θα έχει ως στήριγμα της πρώτα απ΄ όλα την Κα Μέρκελ τους τροϊκανούς   και τα διευθυντήρια της Ε.Ε για τους γνωστούς χιλιοειπωμένους λόγους και μετά όλα τα πολιτικά “ρετάλια” της ελληνικής βουλής που φοβούμενα μήπως δεν επανεκλεγούν μπορεί να στηρίξουν μέχρι τέλος αυτή την κυβέρνηση. Το ζήτημα όμως της εκλογής του Προέδρου και των 180 δεν πρέπει να δραματοποιείται και πολύ περισσότερο να οδηγεί τον ΣΥΡΙΖΑ σε πολιτικά παραστρατήματα από τον βασικό πολιτικό του σχεδιασμό στο θέμα των συμμαχιών.

Σ΄ αυτή την ρευστή αλλά και δύσκολη πολιτική πραγματικότητα ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να διαμορφώσει μια νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία, να βρει τρόπους μέσα στο γενικό πολιτικό παιγνίδι να ανατρέψει τα δεδομένα όπως διαμορφώθηκαν και μετά την μάχη των ευρωεκλογών. Η εύκολη απάντηση για τον ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν να επιδιώξει να τα «βρει» με τις δυνάμεις του λεγόμενου χώρου της Κεντροαριστεράς ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Ποτάμια και λοιπές κεντροαριστερές δυνάμεις. Επί πλέον να περάσει σε ένα διμέτωπο ενάντια στην Ν.Δ και την Χ.Α από την μια και το ΚΚΕ και την υπόλοιπη αριστερά από την άλλη.

Αυτή την καταστροφική επιλογή καθόλου δεν αποκλείεται κάποιοι ισχυροί παράγοντες του οικονομικού κατεστημένου να την βλέπουν και ως «χρυσή ευκαιρία» για να εγκλωβίσουν ευθύς εξαρχής τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια συστημική διπολική πολιτική, καθιστώντας τον ΣΥΡΙΖΑ «πολιτικά όμηρο» κάποιου δικού τους κόμματος, χωρίς το οποίο δεν θα υπάρχει για τον ΣΥΡΙΖΑ κυβερνητική προοπτική!

Αν κάνει αυτές τις επιλογές ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι δέσμιος πολιτικών δυνάμεων που συμμετείχαν μέχρι χθες σε κυβερνήσεις καταστροφικές για τον ελληνικό λαό και συνέπραξαν στις πολιτικές που διέλυσαν την χώρα. Με παλιά υλικά δηλαδή θα προσπαθήσει να κτίσει το νέο. Προς χάριν της πρωθυπουργικής καρέκλας θα ενσωματωθεί συμβιβασμένος σε έναν πολιτικό κυβερνητικό σχεδιασμό, αυτόν την κεντροαριστεράς στην καλύτερη των περιπτώσεων, που όλοι γνωρίζουμε και από την εμπειρία άλλων χωρών που κυβερνήθηκαν από τέτοιες πολιτικές συμμαχίες με τα κόμματα της σοσιαλδημοκρατίας τα καταστροφικά αποτελέσματα για τους λαούς αυτών των χωρών. Στην γειτονική μας Ιταλία οι «Ελιές» του Μάσσιμο Ντα Λέμα, του Βάλτερ Βελτρόνι με τις κεντροαριστερές κυβερνήσεις τους εκείνης της εποχής ξεκίνησαν το ξεπάτωμα των εργασιακών σχέσεων του Ιταλικού κοινωνικού κράτους και των κατακτήσεων που επετεύχθησαν με τους αγώνες του μεγάλου ΚΚΙ του Ερ. Μπερλιγκουέρ και στο τέλος μάλιστα έφτασαν στο σημείο να στηρίξουν και τους Νατοϊκούς βομβαρδισμούς ενάντια στην Γιουγκοσλαβία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να κάνει τέτοιες επιλογές . Αυτές τις επιλογές δεν θα τις επιτρέψει να αποκτήσουν σάρκα και οστά πρώτα και κύρια η αριστερή λαϊκή του βάση. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι «καταδικασμένος» να κυβερνήσει διαφορετικά, ανατρεπτικά απέναντι στο σάπιο δικομματικό σύστημα του χθες, αλλιώς μεταλλαγμένος θα γίνει μια σύντομη κυβερνητική παρένθεση που σαν στημένη πολιτική λεμονόκουπα χάνοντας την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού θα επιστρέψει ηττημένος στο περιθώριο.
Άλλη επίσης λύση ακόμα ποιο καταστροφική θα ήταν να ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ το γερμανικό πολιτικό μοντέλο ενός μεγάλου συνασπισμού. Όλοι μαζί στο όνομα της εθνικής σωτηρίας για την συνέχιση της πολιτικής της λιτότητας και του άγριου νεοφιλελευθερισμού. Η πλήρης δηλαδή υποταγή στις κατευθύνσεις των δανειστών μας και όλων αυτών που θέλουν να λεηλατήσουν την χώρα μας και τον λαό της. Ορισμένα επικοινωνιακά κέντρα πληροφόρησης ήδη άρχισαν να δουλεύουν ακόμα και υπέρ αυτών των σεναρίων με στόχο να πείσουν την κοινή γνώμη ότι για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει άλλος δρόμος για να κυβερνήσει την χώρα παρά μόνο αυτός που αναφέρεται στα προαναφερόμενα σενάρια ενσωμάτωσης του στο σύστημα. Το ίδιο κάνουν και οι λεγόμενες παραγωγικές τάξεις τις ελληνικής κοινωνίας με πρώτη και καλύτερη αυτή του ΣΕΒ. Η απόρριψη αυτών των προαναφερόμενων πολιτικών σχεδιασμών δεν σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να επακολουθήσει την πορεία του απομονωτισμού. Με την δύναμη που θα του δώσει ο ελληνικός λαός θα μπορέσει να προωθήσει το δικό του σχέδιο συμμαχιών πρώτα και κύρια με τις άλλες δυνάμεις της αριστεράς αλλά και άλλες δημοκρατικές προοδευτικές και πατριωτικές δυνάμεις που θα συγκλίνουν σε ένα ριζοσπαστικό σχέδιο διεξόδου από την οικονομική και ανθρωπιστική κρίση που μαστίζει τον ελληνικό λαό.

Στο ερώτημα με ποιες δυνάμεις συγκεκριμένα, αυτή την στιγμή δεν υπάρχει απάντηση, αλλά και ποιος μπορεί να υποστηρίξει με απόλυτο τρόπο ότι μετά από μια εκλογική αναμέτρηση που θα φέρει τα πάνω κάτω ο ίδιος ο ελληνικός λαός δεν θα ξεπηδήσουν και νέες πολιτικές δυνάμεις από την γενική ανασύνταξη της πολιτικής πραγματικότητας.

Η πολιτική ρευστότητα πάντως μπορεί να ωφελήσει εκ των πραγμάτων την πολιτική δύναμη που θα αναδείξει το νέο και ριζοσπαστικό και προπαντός την δύναμη εκείνη που δεν θα χάσει την διαφορετικότητά της και δεν θα ταυτιστεί με το σάπιο του χθες.

O ΣΥΡΙΖΑ διέρχεται μια πολύ κρίσιμη φάση όπου οι μεγάλες δυνατότητές του για νικηφόρα αριστερή αντεπίθεση συνυπάρχουν και με μεγάλες δυσκολίες με σημαντικότερη αυτή της οργάνωσηςμια νέα δεύτερη ριζοσπαστικοποίηση σε όλους τους τομείς και με όρους βαθύτατα ταξικούς, λαϊκούς και κοινωνικούς.

*Μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ

Τετάρτη 18 Ιουνίου 2014

http://www.iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=16701:2014-06-18-12-01-07&catid=72:dr-ekdilosis&Itemid=279