" Γενναίος τέταρτος κόσμος "

Σχόλιο δικό μας: Σε τούτη τη διάσταση τα πράγματα έχουν σκουρύνει πολύ!
Γενναίος τέταρτος κόσμος: Τον τελευταίο χρόνο, η μανία στα διεθνή χρηματιστήρια συντηρείται από μία πρωτοφανή (και επικίνδυνη) χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής. Οι κεντρικές τράπεζες των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας, οι κύριοι Μπερνάκι και Κουρόντα, έχοντας τη δυνατότητα να δανείζουν τις κυβερνήσεις τους αγοράζοντας κρατικά ομόλογα με χρήμα που οι ίδιοι τυπώνουν, πλημμυρίζουν τις αγορές με ρευστότητα. 


Τα μέχρι τώρα αποτελέσματα είναι θλιβερά. Οι χρηματιστικοί δείκτες ευημερούν (λίγοι πολιτικοί αντιστέκονται σε αυτή την κολακεία), η ανάπτυξη δεν τονώνεται και ένας Τέταρτος Κόσμος (τα φτωχά κοινωνικά στρώματα των εκβιομηχανισμένων οικονομιών) επεκτείνεται ραγδαία.

Το μόνο που καταφέρνει αυτή η πολιτική μέχρι σήμερα είναι να αυξάνει με εκθετικό ρυθμό την ανισότητα, αντί να τη μειώνει. Και αλίμονο στις κοινωνίες της Δύσης, εάν – ή, πιο σωστά, όταν – το μπαλόνι που φουσκώνουν οι Κεντρικές Τράπεζες σκάσει.

Για όσους ζουν στον Πρώτο Κόσμο της Αμερικής (και της Ελλάδας) αυτά μπορεί να ακούγονται περίεργα. Αξίζει να δούμε πόσα από τα παρακάτω στοιχεία (που αφορούν τις πανίσχυρες ΗΠΑ, σήμερα) μας είναι γνωστά.

Το 40% των Αμερικανών εργαζομένων έχει ετήσιο εισόδημα μικρότερο από 20.000 δολάρια (15.000 ευρώ).

49.700.000 Αμερικανοί ζουν στη φτώχεια. Αυτό το «νούμερο» είναι το υψηλότερο ποτέ για τις ΗΠΑ. Και κινείται ευθέως ανάλογα με τα ρεκόρ των εκεί χρηματιστηρίων (διευκολύνοντας τους εμετούς, που θα ‘λεγε κι ο ποιητής).

Σύμφωνα με το Forbes, οι 400 πλουσιότεροι Αμερικανοί κατέχουν μαζί μεγαλύτερη περιουσία από το σύνολο της περιουσίας 150.000.000 συμπολιτών τους.

Το 1980, οι διευθύνοντες τις 500 εταιρίες του δείκτη S&P 500 αμείβονταν 42 φορές περισσότερο από τον μέσο εργαζόμενό τους. Σήμερα, αμείβονται 354 φορές περισσότερο.

37% των οικογενειών με επικεφαλή νοικοκυριού νεότερο των 30 ετών, ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.

Το έτος 2000, 17.000.000 Αμερικανοί εξαρτώντο από κουπόνια φαγητού για να σιτιστούν επαρκώς. Σήμερα, περισσότεροι από 47.000.000 άνθρωποι στις ΗΠΑ εξαρτώνται από αυτήν τη βοήθεια σε κουπόνια του Ομοσπονδιακού Προγράμματος Διατροφής.

Στη χώρα μας, έχουμε λίγο δρόμο ακόμα για να φτάσουμε τα «ρεκόρ» των ΗΠΑ. Οι «διαρθρωτικές» μεταρρυθμίσεις που τινάζουν την κοινωνική αλληλεγγύη στον αέρα – στρέφουν όλους εναντίον όλων (τον νέο κατά του γέροντα συνταξιούχου, τον ιδιωτικό υπάλληλο κατά του εργαζόμενου στο δημόσιο), απορυθμίζουν την αγορά εργασίας και τα χειρότερα της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας» (βλ. την εκτίναξη των ενεχυροδανειστηρίων από 200 σε 6.000, αληθινό ρεκόρ αυτό), που επιτρέπουν σήμερα τη διακοπή εκατοντάδων χιλιάδων παροχών ρεύματος και αύριο τους (χωρίς όριο και χωρίς περιορισμό ευθύνης) πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας – αυτές οι «μεταρρυθμίσεις είναι που θα μας οδηγήσουν γρηγορότερα στον αμερικανικό εφιάλτη. Ή όνειρο, ανάλογα με τον κόσμο που ζει κανείς.

***

Χάρης Μαθιόπουλος

To διαβάσαμε στο edwhellas

http://antidras.blogspot.gr/2014/06/blog-post_1334.html