Καλών προθέσεων και καλόπιστος, μία…δύο…ε στην τρίτη ξεπερνάς την ημερομηνία λήξεως διάθεσης του προϊόντος, καλή πρόθεση.
Η περίπτωση του Υπουργού Υγείας και της διαλεκτικής τακτικής που επιλέγει, δεν μπορεί πλέον να…
αντιμετωπίζεται ούτε με τα τελευταία υπολείμματα ανοχής και αντοχής στο προφανές πλέον παιχνίδι αχρειότητας και επικινδυνότητας.
Δεν θα ήθελα να προσβάλω καμία ευπαθή ομάδα συνανθρώπων μας, αναδεικνύοντας τις ομοιότητες που έχει, αλλά αρχίζει να αποτελεί από μόνος του, μία νέα ομάδα, μία νέα τάση, ένα νέο βαρέλι δίχως πάτο.
Τι κάνει λοιπόν συστηματικά αυτός ο άνθρωπος; Εκτός του να εξοργίζει με το στυλ του και τους πλέον ψύχραιμους και καλόπιστους παρατηρητές της δημόσιας ζωής;
Αλλάζει την ατζέντα, χωρίς μέτρο στην γελοιοποίηση και την ευτέλεια της αφορμής, για να προστατεύσει τον πολιτικό αρχηγό που τον εμπιστεύτηκε και του ανέθεσε την πολιτική ευθύνη του τομέα της υγείας, ως αντίτιμο της πολύμηνης τηλεοπτικής στήριξης που παρείχε, αδιαφορώντας για την στοιχειώδη διαφύλαξη ακόμη και της ατομικής του αξιοπρέπειας.
Λειτούργησε ως καμικάζι, με την διαφορά όμως ότι ενώ πήγαινε αποφασισμένος να πεθάνει στο στασίδι του Παπαδάκη και του Καμπουράκη, την τελευταία στιγμή τράβηξε το σκοινάκι της αυτόματης εκτόξευσης και βρέθηκε σε υπουργικό θώκο. Πήγαινε για να “πεθάνει” και τώρα κινδυνεύουμε να μας “πεθάνει” με τις αστειότητες αφ ενός αλλά και τις επικίνδυνες αποφάσεις του αφετέρου.
Το τι ακριβώς κάνει στην υγεία ο Γεωργιάδης αποτελεί αντικείμενο μελέτης, αξιολόγησης και κριτικής από όσους γνωρίζουν με ακρίβεια τις εύθραυστες ισορροπίες και τις απαιτήσεις ενός σύγχρονου και αποτελεσματικού συστήματος υγείας.
Το τι ζημία προκαλεί όμως ο Γεωργιάδης στην “πολιτική” υγεία αυτού του τόπου είναι ευθύνη όλων μας να το αντιμετωπίσουμε άμεσα και δραστικά. Δεν αρκεί το συγκαταβατικό χαμόγελο, το τράβηγμα των μαλλιών μας, η αποδοχή με αρκετή δόση ανοχής “ ε καλά ρε παιδί μου ό άνθρωπος έχει πρόβλημα…” και άλλες μεγάθυμες προσεγγίσεις.
Ο Άδωνις Γεωργιάδης εξελίσσεται στο “φίδι” που εκκολάπτεται στον κόρφο της ευτέλειας της πολιτικής μας ζωής, προσφέροντας ασπίδα προστασίας σε όσους θέλουν να δημιουργείται προπέτασμα καπνού για να σκεπάζει, τους πλειστηριασμούς, τις απολύσεις, την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, των κωμικοτραγικών χειρισμών της κυβέρνησης και μίας σειράς ζητημάτων που συνθέτουν το ψηφιδωτό της κρίσης.
Ο Γεωργιάδης…είναι Γεωργιάδης. Το έχει αποδείξει αποθεώνοντας τον Καρατζαφέρη, χλευάζοντας τον Σαμαρά, προ δίδοντας τον Καρατζαφέρη και άγιοποιώντας τώρα τον Σαμαρά
Και επειδή δεν έχει τσίπα ή πολιτική ευθιξία, πρέπει να αντιμετωπιστεί με αποτελεσματικότητα για τον πραγματικό πολιτικό ρόλο που έχει αναλάβει. Την εγκαθίδρυση της παραφροσύνης ως λογική διάσταση της δημόσιας συζήτησης.
Αν το καταφέρει χωρίς αντίδραση, φοβάμαι ότι δεν θα βρεθεί φάρμακο, γενόσημο ή θεραπεία για την περίπτωση μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου