Αν σε ένα πράγμα είναι καλοί οι μνημονιακοί και το τερατώδες διαπλεκόμενο μιντιακό σύστημα που τους στηρίζει, αυτό είναι ο αυθαίρετος κατακερματισμός της αφήγησης.
Ένα δεύτερο πράγμα, το οποίο τους διακρίνει, είναι η απόλυτη…
έλλειψη ντροπής και αξιοπρέπειας όταν υπάρχει στόχος που πρέπει να υπηρετηθεί. Και φυσικά, ο στόχος αυτός δεν είναι ποτέ άλλος από την προώθηση των προβλέψεων και, κυρίως, της αντίληψης του μνημονίου. Η συζήτηση για τα φάρμακα είναι ένα κλασσικό παράδειγμα αυτής της μεθόδου, από έναν μαίτρ του είδους, όπως είναι ο υπουργός Υγείας, Άδωνις Γεωργιάδης. Το τρικ είναι απλό: Δεν υπάρχει συζήτηση για τη διάλυση του Δημοσίου Συστήματος Υγείας, για το κλείσιμο νοσοκομείων, την απόλυση γιατρών, τη διάλυση των προνοιακών δομών, τα στοιχεία, δηλαδή, που συγκροτούν το παζλ της Υγείας. Η συζήτηση περιορίζεται στην τιμή των φαρμάκων. Ούτε καν, στην πρόταση Γεωργιάδη για τα φάρμακα. Και μάλιστα, το ερώτημα τοποθετείται στη βάση της μικρότερης φαρμακευτικής δαπάνης η οποία ως “εξοικονόμηση”, είναι αυτοδικαίως καλή .
Για κάποιον που σκέφτεται και ενεργεί ως εντολοδόχος της τρόικας και των οικονομικών συμφερόντων, υπέρ των οποίων αυτή μεροληπτεί, ο στόχος είναι να μειωθεί και να αναδιανεμηθεί το κόστος για την Υγεία. Ας μην προσπαθεί να πείσει ότι πρόκειται για οτιδήποτε άλλο. Του είπαν “κόψε χρήματα” και αυτός έσπευσε να εκτελέσει τις διαταγές των ανωτέρων του. Όμως, ο σοφός λαός λέει πάντα “πρώτα η υγεία”, ή “την υγειά μας να ‘χουμε και τ’ άλλα τα βρίσκουμε”. Αυτό σημαίνει ότι πρώτιστο μέλημα και υποχρέωση μιας πολιτείας, υποχρέωση απείρως ισχυρότερη από οποιαδήποτε υποχρέωση σε δανειστές και πιστωτές, είναι η εξασφάλιση του επιπέδου υγείας που έχει ανάγκη και πρέπει να απολαμβάνει η κοινωνία. Συνεπώς, το ζήτημα δεν τίθεται όπως το θέτει ο κύριος Γεωργιάδης, τόσα είναι τα λεφτά για την Υγεία και κόφτε τον λαιμό σας. Αντιθέτως, το ζήτημα οφείλει τα τίθεται ως εξής: Τί χρειαζόμαστε, πόσα νοσοκομεία, πόσους γιατρούς, πόσο προσωπικό κλπ, για να έχουμε επίπεδο φροντίδων υγείας, αντίστοιχο με τις άλλες χώρες της ευρωζώνης και μάλιστα αυτές που έχουμε ως πρότυπο. Όταν το συμφωνήσουμε αυτό, κόβουμε το σβέρκο μας να βρούμε τα λεφτά. Το ίδιο ισχύει κατ’ αναλογίαν και για την Παιδεία. Παιδεία και Υγεία είναι τα δύο βασικά αγαθά και δικαιώματα, τα οποία οφείλει να εγγυάται το κράτος.
Το δεύτερο χαρακτηριστικό των μνημονιακών, στο οποίο αναφερθήκαμε παραπάνω, η δυνατότητά τους να απαρνιούνται τον εαυτό τους, είναι απαραίτητο προκειμένου να μπορούν να παντρέψουν ένα δεξιό μνημόνιο με μία ακόμη πιο δεξιά πολιτική και ταυτόχρονα, να βρίζουν κιόλας. Ο κύριος Γεωργιάδης, που έχει δηλώσει πολλάκις ότι είναι εκπρόσωπος του ιδιωτικού συστήματος Υγείας, εγκαλεί τον ΣΥΡΙΖΑ για την άρνησή του να ψηφίσει την τροπολογία του για την τιμή των φαρμάκων. Για τον κύριο Γεωργιάδη, είναι τόσο ιερή η προσταγή της τρόικας να εξοικονομήσει πόρους, που φτάνει να καταγγείλει τον ΣΥΡΙΖΑ ότι είναι με την πλευρά της εγχώριας βιομηχανίας, αυτής, δηλαδή, την οποία καταστατικά υποτίθεται ότι εκπροσωπεί ο ίδιος ο κύριος Γεωργιάδης και το κόμμα στο οποίο ανήκει.
Τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά. Πρώτον, ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει την αντίληψη των γενόσημων φαρμάκων, υπενθυμίζοντας ότι το γενόσημο ή μή, αφορά κατά μείζονα λόγο τα εμπορικά δικαιώματα των εταιρειών και όχι τα ίδια τα φάρμακα. Γνωρίζοντας ότι υπάρχουν γενόσημα και γενόσημα, επισημαίνει την ανάγκη να μην πεταχτεί το μωρό μαζί με τα μπουγαδόνερα. Δεύτερον, η ρύθμιση του κυρίου Γεωργιάδη, στην ουσία ανακατανέμει τα κονδύλια για το φάρμακο, από την εγχώρια φαρμακοβιομηχανία σε αντίστοιχες πολυεθνικές, ή εταιρείες άλλων χωρών. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως η μελλοντική κυβέρνηση της χώρας, θέλει να υπάρχει εγχώρια φαρμακοβιομηχανία. Φαρμακοβιομηχανία όμως η οποία δεν θα συμμετέχει “στο πάρτι” που σήμερα καταγγέλλει ο κύριος Γεωργιάδης και το οποίο ενορχήστρωσαν, προφανώς, υπουργοί των δύο κομμάτων που συναποτελούν την κυβέρνηση στην οποία μετέχει. Οι περισσότεροι από τους διατελέσαντες υπουργούς Υγείας, της τελευταίας εικοσαετίας, είναι πολιτικά ενεργοί και προβάλλονται ως επίδοξοι σωτήρες της χώρας.
Αλλά, είπαμε, το χθες είναι στη σκιά, στη λήθη, είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις κόμματα, υπουργούς, διοικητές, οπότε … μάλλον φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου